Wel, je kunt met je verstand geloven en het heel ernstig menen ook. Maar dat is toch niet het ware geloof en dan is er ook geen sprake geweest van wedergeboorte. Wederbaren doet God, geloven met je verstand doe je zelf.Wat klopt hier niet?
Doop en geloof
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Ten eerste zeg ik niet dat jij een Saulus bent. Waar gaat het mij wel om? Dat Paulus een vijand van het kruis was. Deze vijandschap kan zich openbaren als Jood. Het kan ook als godsdienstig mens. Ook een godsdienstig mens kan geheel buiten Christus leven. Ook een mens die trouw naar kerk gaat en de waarheid belijdt, kan buiten Christus leven. Vergelijk de twaalf slagen van Thomas Boston. Het gaat slechts om één ding, of wij Christus door het geloof omhelsd hebben. Dat jij de woorden van Petrus gelooft, zal ik niet ontkennen Marnix, maar belijden we ook met Paulus dat we het kwade gedurig doen, terwijl we het goede willen?Maar Paulus was, hoewel hij erg veel van het joodse geloof wist, een fel tegenstander van Jezus Christus en van het christendom.
Bedoel je dat ik in de fase zit waar Paulus zat voor zijn bekering?
Dan kom ik in een ernstig dilemma terecht. Je zegt dat geloof en wedergeboorte samengaan. Eerder werd al verteld dat de mensen die aannamen wat Petrus over Jezus vertelde, daarvoor wedergeboren waren, anders hadden ze dat niet kunnen geloven. Nu geloof ik voor de volle 100% wat Petrus daar zegt en heb ik ook besloten Jezus te volgen.
Ik kan ik dat besluit ooit nemen als ik niet wedergeboren zou zijn?
En aan de andere kant, dat zou ik niet kunnen zijn omdat ik geen specifiek moment kan benomen (aldus enkelen hier)
Wat klopt er niet?!
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Ja maar er wordt eerst gezegd dat je niet het evangelie kan aanvaarden (zoals bijvoorbeeld ook in Handelingen 2 door 3000 man gebeurt) als je niet bent wedergeboren. Dus nogmaals mijn vraag, hoe kan ik dit dan geloven?Oorspronkelijk gepost door AfgewezenWel, je kunt met je verstand geloven en het heel ernstig menen ook. Maar dat is toch niet het ware geloof en dan is er ook geen sprake geweest van wedergeboorte. Wederbaren doet God, geloven met je verstand doe je zelf.Wat klopt hier niet?
Verder, de bijbel zegt dat als je dit geloof, je behouden wordt. De bijbel gaat nergens geloof uitspelen tegenover wedergeboorte zoals jij hier doet. De bijbel zegt eenvoudig: Wie dit gelooft wordt behouden. Nergens, maar dan ook nergens zegt de Bijbel: Als je dat oprecht gelooft moet je nog wel twijfelen aan je wedergeboorte en dus aan je geloof...
Maar er zijn mensen die er van hebben gemaakt dat dat geloof niet genoeg is.... maar dat er meer bij moet komen... terwijl dat geloof als het oprecht is, niet los kan worden gekoppeld van wedergeboorte.
Ik heb van God de zekerheid mogen krijgen dat Hij Zijn Zoon ook voor mij gaf... en dat ik omdat ik dat geloof (waar ik God dankbaar voor ben) zeker mag zijn van mijn behoud. Niet omdat ik dat verdien maar omdat Hij dat geeft.... Omdat Hij mij heeft geroepen en getrokken.
En zoals ik al aangaf maa rnog even wil onderstrepen... De bijbel heeft het over geloof... je hebt gelijk dat dit niet alleen verstandelijk moet zijn maar ook met het hart (Romeinen 10).... dan wil ik jou vragen: Omschrijf dat eens, geloven met het hart.
Tegelijk wil ik alvast de HC er bij halen. waar geloof als volgt: 1. Een stellig weten waardoor ik alles voor betrouwbaar houdt wat God ons in Zijn Woord geopenbaard heeft en 2. een vast vertrouwen dat de Geest door het evangelie in mijn hart werkt en niet alleen aan anderen maar ook aan mij vergeving, eeuwige gerechtigheid en eeuwig heil, door God geschonken, alleen uit genade, dankzij Jezus Christus.
Zo ervaar ik het geloof ook.... Vandaar dat ik ook de zekerheid van het geloof, die zo mooi in Heb. 11 beschreven wordt, ervaar.
Ndonselaar, dat belijdt ik zeker. Ik ga niet beweren dat ik een goed mens ben want dat ben ik niet. Ik probeer het wel maar ga zo vaak de fout in.....
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Marnix, in onderstaand citaat staat verwoord wat ik bedoel.
Het is kenmerkend voor de tijd der hervorming, dat het zondebesef zich verdiepte tot een geweldig schuldbesef, waardoor de vraag naar Gods genade en vergeving allerwege doorbrak en een honger en dorst naar het Evangelie werd geboren, die door geen maatregelen van overheid en kerk konden worden onderdrukt.
Wat wordt er weinig geworsteld in de binnenkamer met God; wat wordt er weinig uit de diepte geroepen om vergeving en genade, om het herstel van die innige gemeenschap met God, die toch in het verbond begrepen is. Men is vaak vreemd aan dat heimwee en verlangen, dat in Ps. 42 zo treffend spreekt: Mijn ziel dorst naar God, naar den levenden God!
Het is mede daardoor, dat men zo vreemd is aan die geloofszekerheid, met welke David in Ps. 32 zegt: en Gij vergaaft de ongerechtigheid mijner zonde. Wonderlijke taal! Hoe wist hij dat, dat zijn zonden vergeven waren, dat God hem in genade had aangenomen? Hij verklaart het ons niet. Hij heeft het bepaald niet nodig gevonden om daarvan een verklaring te geven. Maar hij was er gans zeker van blijkens zijn woord. En dan niet door het maken van een z.g. sluitrede, gebaseerd op dit of dat, waaruit hij tot de slotsom en conclusie kwam, dat zijn zonden vergeven waren; neen, hij wist gans zeker, dat God de HEERE hem zijn zonden vergeven had; hij wist zich thans weer opgenomen in Gods gemeenschap; de liefde en genade Gods waren uitgestort in zijn hart.
(…)
Daarom hebben we (…) ’t woord van David aangehaald, waarin hij niet alleen van de belijdenis der zonde gewaagt, maar nadrukkelijk van die Godsdaad in zijn leven spreekt, waardoor God hem zijn zonde vergaf. Dat hij tegen God had gezondigd was geen verbeelding; dat wist hij maar al te goed, maar dat God zijn zonde hem vergeven had, was evenmin verbeelding; het was geen auto-suggestie, waardoor hij zichzelf deze gedachte van de vergeving der zonden had opgedrongen; neen, God zelf had hem zijn zonde vergeven; de stemme Gods had duidelijk weerklonken in zijn hart en leven; hij wist het even zeker, dat hij van zonder de toorn Gods was overgegaan in de liefde Gods, als hij des morgens er zeker van was, dat de nacht voorbij was en de morgenstond aangebroken. (Uit: J.G. Woelderink, ‘Van den Heiligen Geest en van Zijn werk’
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
ik voel me erg ongeestelijk worden na het doorworstelen van dit topic.
Ik moest ook denken aan de waarschuwing van onze Zaligmaker: Mr 9:42 En zo wie een van deze kleinen, die in Mij geloven, ergert, het ware hem beter, dat een molensteen om zijn hals gedaan ware, en dat hij in de zee geworpen ware.
laten we voorzichtig zijn met elkaar en elkaar de weg wijzen naar Jezus, zoals een Filippus en laten we elkaar niet proberen te fileren en de bekering en het geloof met onze rede te vatten. We struikelen zeker met ons verstand, zoals de DL dat ook deden toen ze zeiden dat ze de werking niet kunnen begrijpen;
3/4-13. De wijze van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet volkomenlijk begrijpen; ondertussen stellen zij zich daarin gerust, dat zij weten en gevoelen, dat zij door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben.
Ik moest ook denken aan de waarschuwing van onze Zaligmaker: Mr 9:42 En zo wie een van deze kleinen, die in Mij geloven, ergert, het ware hem beter, dat een molensteen om zijn hals gedaan ware, en dat hij in de zee geworpen ware.
laten we voorzichtig zijn met elkaar en elkaar de weg wijzen naar Jezus, zoals een Filippus en laten we elkaar niet proberen te fileren en de bekering en het geloof met onze rede te vatten. We struikelen zeker met ons verstand, zoals de DL dat ook deden toen ze zeiden dat ze de werking niet kunnen begrijpen;
3/4-13. De wijze van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet volkomenlijk begrijpen; ondertussen stellen zij zich daarin gerust, dat zij weten en gevoelen, dat zij door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben.
Toch wordt het me er niet duidelijker op. De worsteling ken ik maar al te goed..... niet wat ik wil doe ik, maar wat ik niet wil, dat doe ik.Oorspronkelijk gepost door Afgewezen
Marnix, in onderstaand citaat staat verwoord wat ik bedoel.Het is kenmerkend voor de tijd der hervorming, dat het zondebesef zich verdiepte tot een geweldig schuldbesef, waardoor de vraag naar Gods genade en vergeving allerwege doorbrak en een honger en dorst naar het Evangelie werd geboren, die door geen maatregelen van overheid en kerk konden worden onderdrukt.
Wat wordt er weinig geworsteld in de binnenkamer met God; wat wordt er weinig uit de diepte geroepen om vergeving en genade, om het herstel van die innige gemeenschap met God, die toch in het verbond begrepen is. Men is vaak vreemd aan dat heimwee en verlangen, dat in Ps. 42 zo treffend spreekt: Mijn ziel dorst naar God, naar den levenden God!
Het is mede daardoor, dat men zo vreemd is aan die geloofszekerheid, met welke David in Ps. 32 zegt: en Gij vergaaft de ongerechtigheid mijner zonde. Wonderlijke taal! Hoe wist hij dat, dat zijn zonden vergeven waren, dat God hem in genade had aangenomen? Hij verklaart het ons niet. Hij heeft het bepaald niet nodig gevonden om daarvan een verklaring te geven. Maar hij was er gans zeker van blijkens zijn woord. En dan niet door het maken van een z.g. sluitrede, gebaseerd op dit of dat, waaruit hij tot de slotsom en conclusie kwam, dat zijn zonden vergeven waren; neen, hij wist gans zeker, dat God de HEERE hem zijn zonden vergeven had; hij wist zich thans weer opgenomen in Gods gemeenschap; de liefde en genade Gods waren uitgestort in zijn hart.
(…)
Daarom hebben we (…) ’t woord van David aangehaald, waarin hij niet alleen van de belijdenis der zonde gewaagt, maar nadrukkelijk van die Godsdaad in zijn leven spreekt, waardoor God hem zijn zonde vergaf. Dat hij tegen God had gezondigd was geen verbeelding; dat wist hij maar al te goed, maar dat God zijn zonde hem vergeven had, was evenmin verbeelding; het was geen auto-suggestie, waardoor hij zichzelf deze gedachte van de vergeving der zonden had opgedrongen; neen, God zelf had hem zijn zonde vergeven; de stemme Gods had duidelijk weerklonken in zijn hart en leven; hij wist het even zeker, dat hij van zonder de toorn Gods was overgegaan in de liefde Gods, als hij des morgens er zeker van was, dat de nacht voorbij was en de morgenstond aangebroken. (Uit: J.G. Woelderink, ‘Van den Heiligen Geest en van Zijn werk’
Geloven, van God houden... omdat ik weet dat Hij van mij houdt... en toch telkems weer bij Hem weglopen en weer om vergeving vragen. Ik voel me ook zovaak een "David"
En ik beseff elke keer weer, als God mijn zonden vergeeftm dat ik dit niet heb te danken aan het feit dat ik Hem om vergeving vraag..... Maar omdat Hij, lang voor ik dat deed, Zijn Zoon gaf omdat Hij zoveel van me houdt en tegelijk zo'n afkeer van mijn zonden heeft.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Marnix, ik denk dat je de kern van het stuk niet begrepen hebt. Het gaat om aanwijsbare Godsdaden in ons leven, en dat is wat anders dan een stap voor stap tot het inzicht komen dat...
Miscanthus, ik begrijp je vrees. Maar we kunnen door een te veel aan vriendelijkheid en voorzichtigheid ook om de kern heendraaien. En dat lijkt me niet de bedoeling.
Johannes de Doper zei het ook recht voor zijn raap: Adderengebroedsels, wat hebben jullie je te laten dopen!
Waarmee ik niet wil zeggen dat ik iemand van dit forum als addergebroed beschouw, maar waarmee ik wil zeggen dat je wel eens rechtuit moet zeggen waar het om gaat.
En, zoals eerder door mij opgemerkt, het is inherent aan dit soort onderwerpen dat mensen zich daarbij veroordeeld of miskend kunnen voelen, maar dat kan nu eenmaal niet anders. Het gaat immers over onderwerpen die ons heel persoonlijk aangaan!
Miscanthus, ik begrijp je vrees. Maar we kunnen door een te veel aan vriendelijkheid en voorzichtigheid ook om de kern heendraaien. En dat lijkt me niet de bedoeling.
Johannes de Doper zei het ook recht voor zijn raap: Adderengebroedsels, wat hebben jullie je te laten dopen!
Waarmee ik niet wil zeggen dat ik iemand van dit forum als addergebroed beschouw, maar waarmee ik wil zeggen dat je wel eens rechtuit moet zeggen waar het om gaat.
En, zoals eerder door mij opgemerkt, het is inherent aan dit soort onderwerpen dat mensen zich daarbij veroordeeld of miskend kunnen voelen, maar dat kan nu eenmaal niet anders. Het gaat immers over onderwerpen die ons heel persoonlijk aangaan!
-
Elmousse
En miskenning of veroordeling van mensen kan je dan mischien aangrijpen... het kan je ook dichter bij God brengen: Want het blijft toch nodig dat we ons toetsen of we het waarachtige geloof deelachtig zijn, opdat we niet voor de hemelpoort zullen staan en zeggen doe ons open, doe ons open, wij hebben in uwe Naam geprofeteerd enz. Maar er geldt toch ook vest op prinsen geen betrouwen... vetrouw op God op Hem alleen en dan voel je jezelf niet zo snel miskend... of misschien ook wel want wat is een dienstknecht beter dan zijn heer? Zij hebben mij veracht en zullen ook u verachten....Oorspronkelijk gepost door Afgewezen
Marnix, ik denk dat je de kern van het stuk niet begrepen hebt. Het gaat om aanwijsbare Godsdaden in ons leven, en dat is wat anders dan een stap voor stap tot het inzicht komen dat...
Miscanthus, ik begrijp je vrees. Maar we kunnen door een te veel aan vriendelijkheid en voorzichtigheid ook om de kern heendraaien. En dat lijkt me niet de bedoeling.
Johannes de Doper zei het ook recht voor zijn raap: Adderengebroedsels, wat hebben jullie je te laten dopen!
Waarmee ik niet wil zeggen dat ik iemand van dit forum als addergebroed beschouw, maar waarmee ik wil zeggen dat je wel eens rechtuit moet zeggen waar het om gaat.
En, zoals eerder door mij opgemerkt, het is inherent aan dit soort onderwerpen dat mensen zich daarbij veroordeeld of miskend kunnen voelen, maar dat kan nu eenmaal niet anders. Het gaat immers over onderwerpen die ons heel persoonlijk aangaan!
Ik kan best Godsdaden aanwijzen in mijn leven.... hoe Hij mij heeft getrokken en veranderd is absoluut een Godsdaad.... hoe Hij soms zo duidelijk gebedsverhoring gaf, trooste op momenten dat ik het heel moeilijk had etc.Oorspronkelijk gepost door Afgewezen
Marnix, ik denk dat je de kern van het stuk niet begrepen hebt. Het gaat om aanwijsbare Godsdaden in ons leven, en dat is wat anders dan een stap voor stap tot het inzicht komen dat...
Miscanthus, ik begrijp je vrees. Maar we kunnen door een te veel aan vriendelijkheid en voorzichtigheid ook om de kern heendraaien. En dat lijkt me niet de bedoeling.
Johannes de Doper zei het ook recht voor zijn raap: Adderengebroedsels, wat hebben jullie je te laten dopen!
Waarmee ik niet wil zeggen dat ik iemand van dit forum als addergebroed beschouw, maar waarmee ik wil zeggen dat je wel eens rechtuit moet zeggen waar het om gaat.
En, zoals eerder door mij opgemerkt, het is inherent aan dit soort onderwerpen dat mensen zich daarbij veroordeeld of miskend kunnen voelen, maar dat kan nu eenmaal niet anders. Het gaat immers over onderwerpen die ons heel persoonlijk aangaan!
Dus... dat is het probleem niet. Het probleem is dat jij hebt hebt over het aan kunnen wijzen van een specifiek moment van bekering... terwijl ik dit niet in de bijbel terugvind, de bijbel hamert daar nergens op of zo, dat je dat moet kunnen aanwjijzen.
Wat het "adderengebroed" betreft, dit zegt Johannes tegen Farizeeen en Sadduceen, die zich ook wilden laten dopen maar die eigenlijk zichzelf wel zo goed vonden geloven dat ze er wel zouden komen, want ze waren immers kinderen van Abraham en leefden in eigen ogen voorbeeldig. Johannes zegt dat ze vrucht moeten voortbrengen die aan de bekering beantwoordt.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Ik vind je citaat niet erg elder, afgewezen. Het zou kunnen suggereren dat er ene stem Gods aan David geweest was buiten het Woord om waardoor hij het zeker wist.Oorspronkelijk gepost door AfgewezenHet is mede daardoor, dat men zo vreemd is aan die geloofszekerheid, met welke David in Ps. 32 zegt: en Gij vergaaft de ongerechtigheid mijner zonde. Wonderlijke taal! Hoe wist hij dat, dat zijn zonden vergeven waren, dat God hem in genade had aangenomen? Hij verklaart het ons niet. Hij heeft het bepaald niet nodig gevonden om daarvan een verklaring te geven. Maar hij was er gans zeker van blijkens zijn woord. En dan niet door het maken van een z.g. sluitrede, gebaseerd op dit of dat, waaruit hij tot de slotsom en conclusie kwam, dat zijn zonden vergeven waren; neen, hij wist gans zeker, dat God de HEERE hem zijn zonden vergeven had; hij wist zich thans weer opgenomen in Gods gemeenschap; de liefde en genade Gods waren uitgestort in zijn hart.
(…)
Daarom hebben we (…) ’t woord van David aangehaald, waarin hij niet alleen van de belijdenis der zonde gewaagt, maar nadrukkelijk van die Godsdaad in zijn leven spreekt, waardoor God hem zijn zonde vergaf. Dat hij tegen God had gezondigd was geen verbeelding; dat wist hij maar al te goed, maar dat God zijn zonde hem vergeven had, was evenmin verbeelding; het was geen auto-suggestie, waardoor hij zichzelf deze gedachte van de vergeving der zonden had opgedrongen; neen, God zelf had hem zijn zonde vergeven; de stemme Gods had duidelijk weerklonken in zijn hart en leven; hij wist het even zeker, dat hij van zonder de toorn Gods was overgegaan in de liefde Gods, als hij des morgens er zeker van was, dat de nacht voorbij was en de morgenstond aangebroken. (Uit: J.G. Woelderink, ‘Van den Heiligen Geest en van Zijn werk’
kijk. ik weet het ook en marnix weet het ook. Dat is geen autosuggestie of optelsom, maar dat is geloof in Gods beloften en Zijn woorden. Hoe ik dat zo zeker weet? Omdat gods Geest met onze Geest getuigt dat wij kinderen Gods zijn en onze Zaligmaker liefhebben en vertrouwen en ons daarom aan Hem overgegeven hebben of Hem aangenomen hebben als onze van God geschonken gerechtigheid omdat we die zelf nooit niet zouden kunnen opbrengen.
Gods daden gaan door Zijn woord en geest.
Ook Brakel zegt dat we geen tijd aan hoeven te kunnen wijzen. Ik snap niet waar je het vandaan haalt dat dat wel zo zou moeten zijn. Je hebt het nog nergens vanuit de bijbel aangetoond. In ieder geval ben je bezig om lasten op te leggen en leringen die leringen van mensen zijn. Lees eens na wat onze Zaligmaker daar over zegt en keer daar eens mee tot jezelf in.
Je werpt jezelf op als een strijder voor de waarheid en zuiverheid, maar het effect is dubieus te noemen. Je hoeft God niet te helpen en ons ook niet. Stop je zwaard maar in je schede, want je bent bezig om geestelijke oren af te hakken. Laten we onze energie beter gebruiken om elkaar op te bouwen in het geloof, in plaats van elkaar af te breken en langs de meetlat te leggen.
Ik stop nu in dit topic.
Marnix, hier heb ik op gereageerd. Het kan best zijn dat jij dus toch wel een dergelijk moment in je leven hebt gehad, daar blijf ik van af.Oorspronkelijk gepost door Marnix
Ik hoor deze dwaalleer (in mijn ogen en als ik naar de bijbel kijk kan ik er niks anders van maken) wel vaker. Dat je als christen een moment van ommekeer, bekering (wedergeboorte?) moert hebben meegemaakt. Dat dit niet geleidelijk kan of zo. Ik lees dit niet in de bijbel.... Ik lees ook nergens van dergelijke momenten bij bijvoorbeeld de Josef, Mozes, David, Daniel en ga het hele rijtje maar af.
Ik ben reuzebenieuwd waar men dit op baseert.
Maar tegen jouw opmerking, jouw opvatting, ageer ik. Dat zal ik blijven doen, omdat ik weet dat jouw opvatting misleidend is.
Verder heb ik je gewezen op de wonderen van de Heere Jezus, Die ook tekenen waren van Zijn verlossingswerk (zie bijv. Matth. 8:17 in vg. met Jes. 53:4. Genezen is in het NT ook vergeven, en daarvoor verwijs ik je weer naar Marc. 4:12 in vgl. met Matth. 13:15.
Ik zeg níet dat God pas in een mensenleven werkt als iemand de genezing, de vergeving ontvangen heeft. Maar ik geloof wél dat er een moment van verlossing, van vergeving gekend moet worden. Dat God Zich aan je ziel bekend moet maken, omdat wij Hem van nature niet kennen.
En dat is geen stem buiten het Woord om, dat is geen visioen, maar dat is het geloof dat doorbreekt!
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Afgewezen en anderen tijdens de behandeling van de Heidelberger las ik iets wat mij verbaasde. Graag zou ik willen weten hoe men hierover denkt. Ik stel de vraag eigenlijk ook aan Parsifal, in verband met zijn visie op de gemeente.
Het begint zo met vraag en antwoord 81.
Vr.81. Voor wie is het Avondmaal des Heeren ingesteld?
Antw. Voor degenen, die zichzelven vanwege hun zonden mishagen, en nochtans vertrouwen, dat deze hun om Christus’ wil vergeven zijn, en dat ook de overblijvende zwakheid met Zijn lijden en sterven bedekt is; die ook begeren hoe langer hoe meer hun geloof te sterken en hun leven te beteren. Maar de hypocrieten en die zich niet met waren harte tot God bekeren, die eten en drinken zichzelven een oordeel/
Mag ik met betrekking tot deze vraag stellen, dat de opstellers duidelijk maken dat het Avondmaal alleen bedoeld is voor de ware gelovigen? Ze noemen immers ook de hypocrieten.
Vr.82. Zal men ook diegenen tot dit Avondmaal laten komen, die zich met hun belijdenis en hun leven als ongelovige en goddeloze mensen aanstellen?
Antw. Neen; want alzo wordt het verbond Gods ontheiligd, en Zijn toorn over de ganse gemeente verwekt. Daarom is de Christelijke Kerk schuldig, naar de ordening van Christus en Zijn apostelen, zulken, totdat zij betering huns levens bewijzen, door de sleutelen des hemelrijks uit te sluiten.
Vraag 82 is een ernstige vraag. Hij spreekt over mensen die in leer en leven afwijken van de Bijbelse leer. Toch zijn ze ooit toegelaten tot de tafel van het verbond, want ze moeten volgens de opstellers de toegang onthouden worden, totdat ze hun leven beteren. Hoe gebeurt deze afhouding? Door de sleutelmacht. Dit is op grond van Gods Woord, die meerdere malen spreekt over deze sleutelmacht. Maar stel je voor dat je op grond van Matth. 18, je broeder of zuster herhaaldelijk vermaand hebt er het moment komt dat de kerkenraad je met de christelijke ban uitsluit, dan ben je volgens de opsteller van God zelve uit het rijk van Christus gesloten.
Vertonen de opstellers hiermee geen ruimere gemeentevisie?
Het begint zo met vraag en antwoord 81.
Vr.81. Voor wie is het Avondmaal des Heeren ingesteld?
Antw. Voor degenen, die zichzelven vanwege hun zonden mishagen, en nochtans vertrouwen, dat deze hun om Christus’ wil vergeven zijn, en dat ook de overblijvende zwakheid met Zijn lijden en sterven bedekt is; die ook begeren hoe langer hoe meer hun geloof te sterken en hun leven te beteren. Maar de hypocrieten en die zich niet met waren harte tot God bekeren, die eten en drinken zichzelven een oordeel/
Mag ik met betrekking tot deze vraag stellen, dat de opstellers duidelijk maken dat het Avondmaal alleen bedoeld is voor de ware gelovigen? Ze noemen immers ook de hypocrieten.
Vr.82. Zal men ook diegenen tot dit Avondmaal laten komen, die zich met hun belijdenis en hun leven als ongelovige en goddeloze mensen aanstellen?
Antw. Neen; want alzo wordt het verbond Gods ontheiligd, en Zijn toorn over de ganse gemeente verwekt. Daarom is de Christelijke Kerk schuldig, naar de ordening van Christus en Zijn apostelen, zulken, totdat zij betering huns levens bewijzen, door de sleutelen des hemelrijks uit te sluiten.
Vraag 82 is een ernstige vraag. Hij spreekt over mensen die in leer en leven afwijken van de Bijbelse leer. Toch zijn ze ooit toegelaten tot de tafel van het verbond, want ze moeten volgens de opstellers de toegang onthouden worden, totdat ze hun leven beteren. Hoe gebeurt deze afhouding? Door de sleutelmacht. Dit is op grond van Gods Woord, die meerdere malen spreekt over deze sleutelmacht. Maar stel je voor dat je op grond van Matth. 18, je broeder of zuster herhaaldelijk vermaand hebt er het moment komt dat de kerkenraad je met de christelijke ban uitsluit, dan ben je volgens de opsteller van God zelve uit het rijk van Christus gesloten.
Vertonen de opstellers hiermee geen ruimere gemeentevisie?
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Dat is de schriftuurlijke legitieme censuur/tucht als reactie op openbare zonden waarvan men zich niet wil bekeren.
Hoe lastig het ook is, maar ik denk dat dit de enige rechte wijze is om verkeerde mensen van het avondmaal af te houden. Wij zijn geen hartenkenners en we kunnen niet oordelen over het geloof van een ander dan enkel door het proeven van zijn openbare vruchten. Een gesprek om het geloof te peilen vind ik gevaarlijk, want dan kan men afgerekent worden op gebruik van verkeerde termen enzo.
Het blijft lastig.
Hoe lastig het ook is, maar ik denk dat dit de enige rechte wijze is om verkeerde mensen van het avondmaal af te houden. Wij zijn geen hartenkenners en we kunnen niet oordelen over het geloof van een ander dan enkel door het proeven van zijn openbare vruchten. Een gesprek om het geloof te peilen vind ik gevaarlijk, want dan kan men afgerekent worden op gebruik van verkeerde termen enzo.
Het blijft lastig.
't Is nog steeds ingewikkeld.
Gisteren weer een leespreek in de Bethel-Pniel-categorie gehoord, dus ik ben weer helemaal gelijkgericht.
Kijk, de grote fout in de GerGez is mijns inziens dat ze zitten te wroeten in iets waar ze niet in mogen wroeten.
De 'wedergeboorte' is een vrucht van het geloof volgens de reformatoten. (ik las ergens dat de reformatie staat of valt met het begrip wedergeboorte. dat is niet juist:sola fide, daar gaat het om), Inmiddels leert de GG een soort ingestort geloof op de Roomse manier. Nietsvermoedend zit een mens in de kerk of ergens anders en plotseling geeft God hem of haar de wedergeboorte. Dan begint er een heel scala van te bevinden gebuertenissen. Wie dat begin niet kent, kan het vergeten.
Dit is gegrond op een aantal teksten die aangeven 'dat niemand God zoekt, tenzij God hem of haar opzoekt'. Dat staat natuurlijk als een huis. Evenwel zeg je dan wel dat zelfs als de Evangelieprediking tussenbeide komt er nog steeds geen verschil is. Want daar gaan die teksten steevast over: als God niet tot de mensen gekomen was, zou niemand tot God gaan. Inmiddels zitten we in 2005. Dagelijks komt God tot de mensen en wat leren we? God moet de mens de ogen openen. Het evangelie is gekomen en we zitten te wachten op het evangelie! En wie dat dan zo leert en eerlijk onebkeerd is, gaat door voor de opperste wijze. Wie luistert naar God en kinderlijk gelooft (zalig wie niet ziet en toch gelooft. Het geloof is een bewijs der zaken die men niet ziet) is een hypocriet.
Het blijft allemaal erg lastig.
Enerzijds zie je mensen die kinderlijk geloven wel weer afzakken naar allerlei zaken, waarvan je denkt moet dat nou? (broeken, geen hoed, minder zondagsrust). Anderzijds zie je dat mensen die al die zaken wel onderhouden 'eerlijk onbekeerd' zijn. Daar schiet een mens dus ook al niets mee op.
Enerzijds hoor je de 'echte' kinderen van God (geautoriseerd door de kerkenraad zal ik maar zeggen) al maar te koop lopen met hun 'missen'. ANderzijds de meer evangelischen met hun 'hebben'. Is het praktisch eigenlijk niet precies hetzelfde?
Gisteren weer een leespreek in de Bethel-Pniel-categorie gehoord, dus ik ben weer helemaal gelijkgericht.
Kijk, de grote fout in de GerGez is mijns inziens dat ze zitten te wroeten in iets waar ze niet in mogen wroeten.
De 'wedergeboorte' is een vrucht van het geloof volgens de reformatoten. (ik las ergens dat de reformatie staat of valt met het begrip wedergeboorte. dat is niet juist:sola fide, daar gaat het om), Inmiddels leert de GG een soort ingestort geloof op de Roomse manier. Nietsvermoedend zit een mens in de kerk of ergens anders en plotseling geeft God hem of haar de wedergeboorte. Dan begint er een heel scala van te bevinden gebuertenissen. Wie dat begin niet kent, kan het vergeten.
Dit is gegrond op een aantal teksten die aangeven 'dat niemand God zoekt, tenzij God hem of haar opzoekt'. Dat staat natuurlijk als een huis. Evenwel zeg je dan wel dat zelfs als de Evangelieprediking tussenbeide komt er nog steeds geen verschil is. Want daar gaan die teksten steevast over: als God niet tot de mensen gekomen was, zou niemand tot God gaan. Inmiddels zitten we in 2005. Dagelijks komt God tot de mensen en wat leren we? God moet de mens de ogen openen. Het evangelie is gekomen en we zitten te wachten op het evangelie! En wie dat dan zo leert en eerlijk onebkeerd is, gaat door voor de opperste wijze. Wie luistert naar God en kinderlijk gelooft (zalig wie niet ziet en toch gelooft. Het geloof is een bewijs der zaken die men niet ziet) is een hypocriet.
Het blijft allemaal erg lastig.
Enerzijds zie je mensen die kinderlijk geloven wel weer afzakken naar allerlei zaken, waarvan je denkt moet dat nou? (broeken, geen hoed, minder zondagsrust). Anderzijds zie je dat mensen die al die zaken wel onderhouden 'eerlijk onbekeerd' zijn. Daar schiet een mens dus ook al niets mee op.
Enerzijds hoor je de 'echte' kinderen van God (geautoriseerd door de kerkenraad zal ik maar zeggen) al maar te koop lopen met hun 'missen'. ANderzijds de meer evangelischen met hun 'hebben'. Is het praktisch eigenlijk niet precies hetzelfde?
--------------
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.