Verhip, ik denk al, wat komt me dat bekend voor maar het begon me te dagen. kHeb het ooit gescand voor een discussie paar jaar terug, toen heeft OSW het op OSW geplaatst, mooi zo, want ik had het inmiddels zelf niet meer!
studenten
-
Sabra
En toch denk ik, MV, dat er sprake is van een woordenstrijd. Een dominee in de GG, een goeie bonder, een HHK'er, een rechts CGK'er, etc., zal niet om de val, de onmacht van de mens, om de verkiezing, om Gods soevereiniteit heen willen.Oorspronkelijk gepost door MV
Niet zo agressief op de GGiN.
Als je discuseert over het aanbod van genade, dan kun je niet heen om de verkiezing en verwerping, de val, de onmacht en onwil van de mens, Het werk van de HG, enz
Kijk, dat vind ik nu zo verwerpelijk in de GGiN-predikanten: dat ze menen dat ZIJ ALS ENIGE daar oog voor hebben.
Het feit dat iemand als een schuldige, naakte, arme zondaar tot Christus MAG gaan (hoor je wel: mág) is gegrond in het aanbod van genade. Als er geen aanbod was, was NIEMAND gerechtigd te komen, ook de overtuigde zondaar niet. Want die overtuiging is geen grond. De grond ligt in Christus en in Zijn genade. Die verkondigd wordt aan ALLE creaturen.
-
Sabra
Waarom moeten wij als mensen ons druk maken om aan wie God Zijn genade wil schenken? Of God dat geeft aan alle mensen, enkel kerkgangers of slechts aan de uitverkoren kerkgangers, verandert dat wat aan het feit dat wij als mensen moeten leven zoals God het wil? Ik dacht het niet.Oorspronkelijk gepost door Afgewezen
Het feit dat iemand als een schuldige, naakte, arme zondaar tot Christus MAG gaan (hoor je wel: mág) is gegrond in het aanbod van genade. Als er geen aanbod was, was NIEMAND gerechtigd te komen, ook de overtuigde zondaar niet. Want die overtuiging is geen grond. De grond ligt in Christus en in Zijn genade. Die verkondigd wordt aan ALLE creaturen.
Met al dit gepraat en getheoretiseer trachten wij te kunnen bepalen wie wel en wie niet tot God kan komen of voor wie er wel of niet genade zou kunnen zijn. Gelukkig bepaalt God dat. Er wordt zo vaak gesproken over het feit dat Adam en Eva van de boom aten omdat ze als God wilden zijn, als wij gaan bepalen wie wel en wie geen genade zou kunnen c.q. mogen ontvangen dan doen wij precies hetzelfde. In 6000 jaar tijd hebben wij dus nog niets geleerd. Ik zou zeggen, applausje voor onszelf.
Afgewezen, ik ben het waarschijnlijk met je eens (dit keer dan wel ;-) ) Maar ik wil 't graag horen of t echt zo is. Laat MV nu eens hierover spreken. Daartoe heb ik hem ook uitgenodigd.En toch denk ik, MV, dat er sprake is van een woordenstrijd. Een dominee in de GG, een goeie bonder, een HHK'er, een rechts CGK'er, etc., zal niet om de val, de onmacht van de mens, om de verkiezing, om Gods soevereiniteit heen willen.
Kijk, dat vind ik nu zo verwerpelijk in de GGiN-predikanten: dat ze menen dat ZIJ ALS ENIGE daar oog voor hebben.
-
MV
Ik ben de laatste die zal zeggen dat dit alleen in de GGiN te vinden is. Toch ben ik er van overtuigd dat ook al gaan ze om bovengenoemde zaken als verkiezing, doodstaat e.d. niet heen, ze te weinig aandacht krijgen in de prediking. De preek staat dan geheel in het teken van "We mogen allemaal gaan". Hier tekend zich het verschil af. De mensen wordin hun vijandige natuurstaat Christus opgedrongen, zonder het besef ook maar om te dragen dat ze midden in de dood liggen. Vervolgens geven ze aan deze aandrang gehoor omdat het toch wel fijn is als er iemand voor je zonde is gestorven, en ben je bekeerd! Echt ik meen het, ik verbaas me over de remontrantse richting die velen op willen met Bijbelteksten. Het is allemaal naar jezelf toepraten!Oorspronkelijk gepost door MisterAfgewezen, ik ben het waarschijnlijk met je eens (dit keer dan wel ;-) ) Maar ik wil 't graag horen of t echt zo is. Laat MV nu eens hierover spreken. Daartoe heb ik hem ook uitgenodigd.En toch denk ik, MV, dat er sprake is van een woordenstrijd. Een dominee in de GG, een goeie bonder, een HHK'er, een rechts CGK'er, etc., zal niet om de val, de onmacht van de mens, om de verkiezing, om Gods soevereiniteit heen willen.
Kijk, dat vind ik nu zo verwerpelijk in de GGiN-predikanten: dat ze menen dat ZIJ ALS ENIGE daar oog voor hebben.
Beste MV,Oorspronkelijk gepost door MVIk ben de laatste die zal zeggen dat dit alleen in de GGiN te vinden is. Toch ben ik er van overtuigd dat ook al gaan ze om bovengenoemde zaken als verkiezing, doodstaat e.d. niet heen, ze te weinig aandacht krijgen in de prediking. De preek staat dan geheel in het teken van "We mogen allemaal gaan". Hier tekend zich het verschil af. De mensen wordin hun vijandige natuurstaat Christus opgedrongen, zonder het besef ook maar om te dragen dat ze midden in de dood liggen. Vervolgens geven ze aan deze aandrang gehoor omdat het toch wel fijn is als er iemand voor je zonde is gestorven, en ben je bekeerd! Echt ik meen het, ik verbaas me over de remontrantse richting die velen op willen met Bijbelteksten. Het is allemaal naar jezelf toepraten!Oorspronkelijk gepost door MisterAfgewezen, ik ben het waarschijnlijk met je eens (dit keer dan wel ;-) ) Maar ik wil 't graag horen of t echt zo is. Laat MV nu eens hierover spreken. Daartoe heb ik hem ook uitgenodigd.En toch denk ik, MV, dat er sprake is van een woordenstrijd. Een dominee in de GG, een goeie bonder, een HHK'er, een rechts CGK'er, etc., zal niet om de val, de onmacht van de mens, om de verkiezing, om Gods soevereiniteit heen willen.
Kijk, dat vind ik nu zo verwerpelijk in de GGiN-predikanten: dat ze menen dat ZIJ ALS ENIGE daar oog voor hebben.
Als je de HC leest. Zondag 7 vraag 20.
Vr.20. Worden dan alle mensen wederom door Christus zalig, gelijk zij door Adam zijn verdoemd geworden?
Op deze vraag zouden de opstellers kunnen antwoorden: Neen zij, alleen hen die door het verkiezend welbehagen Gods daartoe bestemd zijn.
Maar de HC gaat niet op Gods stoel zitten en redeneert vanuit de menselijke kant (hoe kan het ook anders): Antw. Neen zij, maar alleen degenen, die Hem door een waar geloof worden ingelijfd en al Zijn weldaden aannemen.
Het gaat dus om het GELOOF. En daar gaat het in de preek ook over!!
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Remonstrantisme. Het is maar wat je daar onder verstaat. Ik kan wel een aantal remonstrantse stellingen [uit de 17e eeuw] opwerpen die je zo in diverse rechtse kerkelijke periodieken kan aantreffen. De remonstrant is wat dat betreft heus niet zo ver weg. Hij schuilt in ieder hart.Ik ben de laatste die zal zeggen dat dit alleen in de GGiN te vinden is. Toch ben ik er van overtuigd dat ook al gaan ze om bovengenoemde zaken als verkiezing, doodstaat e.d. niet heen, ze te weinig aandacht krijgen in de prediking. De preek staat dan geheel in het teken van "We mogen allemaal gaan". Hier tekend zich het verschil af. De mensen wordin hun vijandige natuurstaat Christus opgedrongen, zonder het besef ook maar om te dragen dat ze midden in de dood liggen. Vervolgens geven ze aan deze aandrang gehoor omdat het toch wel fijn is als er iemand voor je zonde is gestorven, en ben je bekeerd! Echt ik meen het, ik verbaas me over de remontrantse richting die velen op willen met Bijbelteksten. Het is allemaal naar jezelf toepraten!
De vraag blijft, aan wie predikt een predikant de Christus der Schriften in het gewaad van het Woord: aan een dode, of een vrome. Als ik bedoel een dode, dan is dat een dode zoals Ezechiël die ons tekent in het dal met beenderen. Zo dood is onze staat. Wij horen en zien niets. Toch wordt aan deze doden de Christus der Schriften gepredikt.
Anderen vinden dat maar gevaarlijk. Ze komen dan met teksten zoals 'de levenden weten dat ze sterven zullen; de doden weten dat niet'. Of, zo zegt men, een dood mens weet toch niet dat hij ellendig is. Allerlei argumenten worden aangehaald om de mensen als het ware in een soort toestand te brengen waardoor hij het Evangelie kan ontvangen [door genade!]. De vraag is nu, wie is er nu remonstrants?
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Om de woorden van NDonselaar kracht bij te zetten:
"Want Christus, als wij nog krachteloos waren, is te Zijner tijd voor de goddelozen gestorven."
En een stuk uit een preek van een oudvader:
Vele mensen verlangen naar een dieper besef van hun zondigheid. Dan, met een zeker vertoon van gewetensbezwaar, maken zij een excuus voor de beoefening van eenvoudig geloof. Deze geestelijke ziekte, die zondaren van Christus afhoudt, neemt in verschillende tijden andere vormen aan. In Luthers tijd was het kwaad, waaronder mensen werkten dit: zij geloofden in hun eigengerechtigheid en dus veronderstelden zij dat zij goede werken moesten doen, vóórdat zij in Christus konden geloven. In onze tijd heeft het kwaad een andere, en wel een heel vreemde vorm aangenomen. Mensen hebben geprobeerd om eigengerechtigd te worden volgens een heel nieuwe mode. Zij denken dat zij zich slechter moeten voelen en een diepere overtuiging van zonde moeten hebben, vóórdat zij in Christus mogen geloven. Vele honderden ontmoet ik, die zeggen dat zij niet tot Christus durven komen om Hem met hun zielen te vertrouwen, omdat zij hun nood voor Hem niet genoeg voelen. Zij zijn niet genoeg verslagen over hun zonde; zij hebben niet evenveel berouw gehad, als dat zij in opstand geweest zijn. Broeders, het is hetzelfde kwaad, van hetzelfde oude zaad van eigengerechtigheid, maar het heeft een andere, en ik denk een bedrieglijker vorm aangenomen. Satan heeft zichzelf in vele harten gewrongen, gekleed in het kleed van een engel des lichts, en hij heeft de zondaar ingefluisterd: "Berouw is een noodzakelijke deugd; stop totdat u berouw hebt, en als u zichzelf voldoende vernederd hebt over uw zonde, dan zult u geschikt zijn om tot Christus te komen; en bekwaam om te geloven en op Hem te vertrouwen.”
"Want Christus, als wij nog krachteloos waren, is te Zijner tijd voor de goddelozen gestorven."
En een stuk uit een preek van een oudvader:
Vele mensen verlangen naar een dieper besef van hun zondigheid. Dan, met een zeker vertoon van gewetensbezwaar, maken zij een excuus voor de beoefening van eenvoudig geloof. Deze geestelijke ziekte, die zondaren van Christus afhoudt, neemt in verschillende tijden andere vormen aan. In Luthers tijd was het kwaad, waaronder mensen werkten dit: zij geloofden in hun eigengerechtigheid en dus veronderstelden zij dat zij goede werken moesten doen, vóórdat zij in Christus konden geloven. In onze tijd heeft het kwaad een andere, en wel een heel vreemde vorm aangenomen. Mensen hebben geprobeerd om eigengerechtigd te worden volgens een heel nieuwe mode. Zij denken dat zij zich slechter moeten voelen en een diepere overtuiging van zonde moeten hebben, vóórdat zij in Christus mogen geloven. Vele honderden ontmoet ik, die zeggen dat zij niet tot Christus durven komen om Hem met hun zielen te vertrouwen, omdat zij hun nood voor Hem niet genoeg voelen. Zij zijn niet genoeg verslagen over hun zonde; zij hebben niet evenveel berouw gehad, als dat zij in opstand geweest zijn. Broeders, het is hetzelfde kwaad, van hetzelfde oude zaad van eigengerechtigheid, maar het heeft een andere, en ik denk een bedrieglijker vorm aangenomen. Satan heeft zichzelf in vele harten gewrongen, gekleed in het kleed van een engel des lichts, en hij heeft de zondaar ingefluisterd: "Berouw is een noodzakelijke deugd; stop totdat u berouw hebt, en als u zichzelf voldoende vernederd hebt over uw zonde, dan zult u geschikt zijn om tot Christus te komen; en bekwaam om te geloven en op Hem te vertrouwen.”
-
MV
Aan doden wordt het Evangelie verkondigd.Oorspronkelijk gepost door ndonselaarRemonstrantisme. Het is maar wat je daar onder verstaat. Ik kan wel een aantal remonstrantse stellingen [uit de 17e eeuw] opwerpen die je zo in diverse rechtse kerkelijke periodieken kan aantreffen. De remonstrant is wat dat betreft heus niet zo ver weg. Hij schuilt in ieder hart.Ik ben de laatste die zal zeggen dat dit alleen in de GGiN te vinden is. Toch ben ik er van overtuigd dat ook al gaan ze om bovengenoemde zaken als verkiezing, doodstaat e.d. niet heen, ze te weinig aandacht krijgen in de prediking. De preek staat dan geheel in het teken van "We mogen allemaal gaan". Hier tekend zich het verschil af. De mensen wordin hun vijandige natuurstaat Christus opgedrongen, zonder het besef ook maar om te dragen dat ze midden in de dood liggen. Vervolgens geven ze aan deze aandrang gehoor omdat het toch wel fijn is als er iemand voor je zonde is gestorven, en ben je bekeerd! Echt ik meen het, ik verbaas me over de remontrantse richting die velen op willen met Bijbelteksten. Het is allemaal naar jezelf toepraten!
De vraag blijft, aan wie predikt een predikant de Christus der Schriften in het gewaad van het Woord: aan een dode, of een vrome. Als ik bedoel een dode, dan is dat een dode zoals Ezechiël die ons tekent in het dal met beenderen. Zo dood is onze staat. Wij horen en zien niets. Toch wordt aan deze doden de Christus der Schriften gepredikt.
Anderen vinden dat maar gevaarlijk. Ze komen dan met teksten zoals 'de levenden weten dat ze sterven zullen; de doden weten dat niet'. Of, zo zegt men, een dood mens weet toch niet dat hij ellendig is. Allerlei argumenten worden aangehaald om de mensen als het ware in een soort toestand te brengen waardoor hij het Evangelie kan ontvangen [door genade!]. De vraag is nu, wie is er nu remonstrants?
En dan is het noodzakelijk dat de HG zegt tot deze beenderen: Wordt levend!
En heeft God het evangelie niet tot middel gesteld om dit te weeg te brengen?Oorspronkelijk gepost door MVAan doden wordt het Evangelie verkondigd.Oorspronkelijk gepost door ndonselaarRemonstrantisme. Het is maar wat je daar onder verstaat. Ik kan wel een aantal remonstrantse stellingen [uit de 17e eeuw] opwerpen die je zo in diverse rechtse kerkelijke periodieken kan aantreffen. De remonstrant is wat dat betreft heus niet zo ver weg. Hij schuilt in ieder hart.Ik ben de laatste die zal zeggen dat dit alleen in de GGiN te vinden is. Toch ben ik er van overtuigd dat ook al gaan ze om bovengenoemde zaken als verkiezing, doodstaat e.d. niet heen, ze te weinig aandacht krijgen in de prediking. De preek staat dan geheel in het teken van "We mogen allemaal gaan". Hier tekend zich het verschil af. De mensen wordin hun vijandige natuurstaat Christus opgedrongen, zonder het besef ook maar om te dragen dat ze midden in de dood liggen. Vervolgens geven ze aan deze aandrang gehoor omdat het toch wel fijn is als er iemand voor je zonde is gestorven, en ben je bekeerd! Echt ik meen het, ik verbaas me over de remontrantse richting die velen op willen met Bijbelteksten. Het is allemaal naar jezelf toepraten!
De vraag blijft, aan wie predikt een predikant de Christus der Schriften in het gewaad van het Woord: aan een dode, of een vrome. Als ik bedoel een dode, dan is dat een dode zoals Ezechiël die ons tekent in het dal met beenderen. Zo dood is onze staat. Wij horen en zien niets. Toch wordt aan deze doden de Christus der Schriften gepredikt.
Anderen vinden dat maar gevaarlijk. Ze komen dan met teksten zoals 'de levenden weten dat ze sterven zullen; de doden weten dat niet'. Of, zo zegt men, een dood mens weet toch niet dat hij ellendig is. Allerlei argumenten worden aangehaald om de mensen als het ware in een soort toestand te brengen waardoor hij het Evangelie kan ontvangen [door genade!]. De vraag is nu, wie is er nu remonstrants?
En dan is het noodzakelijk dat de HG zegt tot deze beenderen: Wordt levend!
-
MV
Ik ben werkelijk benieuwd welke oudvader dit is?Oorspronkelijk gepost door Kaw
Om de woorden van NDonselaar kracht bij te zetten:
"Want Christus, als wij nog krachteloos waren, is te Zijner tijd voor de goddelozen gestorven."
En een stuk uit een preek van een oudvader:
Vele mensen verlangen naar een dieper besef van hun zondigheid. Dan, met een zeker vertoon van gewetensbezwaar, maken zij een excuus voor de beoefening van eenvoudig geloof. Deze geestelijke ziekte, die zondaren van Christus afhoudt, neemt in verschillende tijden andere vormen aan. In Luthers tijd was het kwaad, waaronder mensen werkten dit: zij geloofden in hun eigengerechtigheid en dus veronderstelden zij dat zij goede werken moesten doen, vóórdat zij in Christus konden geloven. In onze tijd heeft het kwaad een andere, en wel een heel vreemde vorm aangenomen. Mensen hebben geprobeerd om eigengerechtigd te worden volgens een heel nieuwe mode. Zij denken dat zij zich slechter moeten voelen en een diepere overtuiging van zonde moeten hebben, vóórdat zij in Christus mogen geloven. Vele honderden ontmoet ik, die zeggen dat zij niet tot Christus durven komen om Hem met hun zielen te vertrouwen, omdat zij hun nood voor Hem niet genoeg voelen. Zij zijn niet genoeg verslagen over hun zonde; zij hebben niet evenveel berouw gehad, als dat zij in opstand geweest zijn. Broeders, het is hetzelfde kwaad, van hetzelfde oude zaad van eigengerechtigheid, maar het heeft een andere, en ik denk een bedrieglijker vorm aangenomen. Satan heeft zichzelf in vele harten gewrongen, gekleed in het kleed van een engel des lichts, en hij heeft de zondaar ingefluisterd: "Berouw is een noodzakelijke deugd; stop totdat u berouw hebt, en als u zichzelf voldoende vernederd hebt over uw zonde, dan zult u geschikt zijn om tot Christus te komen; en bekwaam om te geloven en op Hem te vertrouwen.”
-
MV
Absoluut mee eens!Oorspronkelijk gepost door KawEn heeft God het evangelie niet tot middel gesteld om dit te weeg te brengen?Oorspronkelijk gepost door MVAan doden wordt het Evangelie verkondigd.Oorspronkelijk gepost door ndonselaarRemonstrantisme. Het is maar wat je daar onder verstaat. Ik kan wel een aantal remonstrantse stellingen [uit de 17e eeuw] opwerpen die je zo in diverse rechtse kerkelijke periodieken kan aantreffen. De remonstrant is wat dat betreft heus niet zo ver weg. Hij schuilt in ieder hart.Ik ben de laatste die zal zeggen dat dit alleen in de GGiN te vinden is. Toch ben ik er van overtuigd dat ook al gaan ze om bovengenoemde zaken als verkiezing, doodstaat e.d. niet heen, ze te weinig aandacht krijgen in de prediking. De preek staat dan geheel in het teken van "We mogen allemaal gaan". Hier tekend zich het verschil af. De mensen wordin hun vijandige natuurstaat Christus opgedrongen, zonder het besef ook maar om te dragen dat ze midden in de dood liggen. Vervolgens geven ze aan deze aandrang gehoor omdat het toch wel fijn is als er iemand voor je zonde is gestorven, en ben je bekeerd! Echt ik meen het, ik verbaas me over de remontrantse richting die velen op willen met Bijbelteksten. Het is allemaal naar jezelf toepraten!
De vraag blijft, aan wie predikt een predikant de Christus der Schriften in het gewaad van het Woord: aan een dode, of een vrome. Als ik bedoel een dode, dan is dat een dode zoals Ezechiël die ons tekent in het dal met beenderen. Zo dood is onze staat. Wij horen en zien niets. Toch wordt aan deze doden de Christus der Schriften gepredikt.
Anderen vinden dat maar gevaarlijk. Ze komen dan met teksten zoals 'de levenden weten dat ze sterven zullen; de doden weten dat niet'. Of, zo zegt men, een dood mens weet toch niet dat hij ellendig is. Allerlei argumenten worden aangehaald om de mensen als het ware in een soort toestand te brengen waardoor hij het Evangelie kan ontvangen [door genade!]. De vraag is nu, wie is er nu remonstrants?
En dan is het noodzakelijk dat de HG zegt tot deze beenderen: Wordt levend!
Tis een kerkverbandgenoot van Philpot.Oorspronkelijk gepost door MVIk ben werkelijk benieuwd welke oudvader dit is?Oorspronkelijk gepost door Kaw
Om de woorden van NDonselaar kracht bij te zetten:
"Want Christus, als wij nog krachteloos waren, is te Zijner tijd voor de goddelozen gestorven."
En een stuk uit een preek van een oudvader:
Vele mensen verlangen naar een dieper besef van hun zondigheid. Dan, met een zeker vertoon van gewetensbezwaar, maken zij een excuus voor de beoefening van eenvoudig geloof. Deze geestelijke ziekte, die zondaren van Christus afhoudt, neemt in verschillende tijden andere vormen aan. In Luthers tijd was het kwaad, waaronder mensen werkten dit: zij geloofden in hun eigengerechtigheid en dus veronderstelden zij dat zij goede werken moesten doen, vóórdat zij in Christus konden geloven. In onze tijd heeft het kwaad een andere, en wel een heel vreemde vorm aangenomen. Mensen hebben geprobeerd om eigengerechtigd te worden volgens een heel nieuwe mode. Zij denken dat zij zich slechter moeten voelen en een diepere overtuiging van zonde moeten hebben, vóórdat zij in Christus mogen geloven. Vele honderden ontmoet ik, die zeggen dat zij niet tot Christus durven komen om Hem met hun zielen te vertrouwen, omdat zij hun nood voor Hem niet genoeg voelen. Zij zijn niet genoeg verslagen over hun zonde; zij hebben niet evenveel berouw gehad, als dat zij in opstand geweest zijn. Broeders, het is hetzelfde kwaad, van hetzelfde oude zaad van eigengerechtigheid, maar het heeft een andere, en ik denk een bedrieglijker vorm aangenomen. Satan heeft zichzelf in vele harten gewrongen, gekleed in het kleed van een engel des lichts, en hij heeft de zondaar ingefluisterd: "Berouw is een noodzakelijke deugd; stop totdat u berouw hebt, en als u zichzelf voldoende vernederd hebt over uw zonde, dan zult u geschikt zijn om tot Christus te komen; en bekwaam om te geloven en op Hem te vertrouwen.”