Oproep tot geloof?

[parsifal]

Oorspronkelijk gepost door Pied
Anemoon, de kanttekenaren zeggen bij deze tekst:
"Dit wordt niet gesteld in den vrijen wil des mensen, maar deze vermaning is een middel waardoor Christus de deur van onze harten opent, dewijl hij hier spreekt tot leden van Zijn gemeente, waarvan velen reeds den Geest van Christus deelachtig waren, welke gave door zulke vermaningen meer en meer verwekt wordt, gelijk Paulus tot Timotheüs spreekt, {#2Ti 1:6,7}; want niemand komt tot Christus dan die het van den Vader gehoord en geleerd heeft, dien de Vader trekt en dien het van den Vader gegeven is, {#Joh 6:44,45,65}. Zodat niemand voor Christus’ vermaningen zijn hart open doet, dan dien God zelf het hart eerst opent om op Zijn Woord acht te nemen, gelijk David bidt, {#Ps 119:18}, en van Lydia betuigd wordt, {#Hnd 16:14}, en van alle gelovigen, {#Flp 2:13}."

Hier kan ik het volledig met de kanttekeningen eens zijn. Het is niet de vrije wil, maar de door God gewerkte wil die je de deur doet openen. En het is dan ook God door Christus in ons die ons de deur doet openen.

Toen Christus zei: "sta op neem uw bed op en wandel" was het de man die opstond, maar dat deed hij niet uit eigen kracht. Hij hoorde Christus, hij geloofde Hem en stond op.

Lazarus was helemaal dood. Zo zijn wij ook zonder Christus, maar op Gods bevel stond hij op. Hij zei niet "nee ik ben dood, dus ik kan niet opstaan", als de wil er is om Christus te volgen kan dat ook. Als je dat niet doet, komt dat niet in de eerste plaats door onvermogen, maar door onwil. De Bijbel is er duidelijk over dat de wil om God te volgen door Hem gegeven wordt, maar daarbij wordt ook het werken gegeven.

Ik ben wel eens bang dat wij onze natuurlijke staat willen vasthouden (wat de natuurlijke mens ook wil), maar dat we daarbij ook tegen de verlamde zeggen dat hij niet moet opstaan, omdat hij dat van nature helemaal niet kan. Misschien zeggen we dit helemaal niet, maar er zijn genoeg mensen die het zo opvatten. Dan worden onze woorden een belemmering om tot God te komen, natuurlijk zal geen van Gods verkorenen verloren gaan, maar het obstakels plaatsen die er niet zijn is zonde. Zonde die wij moeten verantwoorden als wij ze begaan, het bloed van degenen die wij hierdoor extra doen zondigen zal dan ook op onze rekening komen te staan.

Vaya con Dios,

parsifal

[Pied]

“… dus jij bepaalt wel even of Anemoon wel of niet veel van de Heere Zélf geleerd heeft.â€

[Pied]

Parsifal, ik ben het in zoverre met je eens, dat wanneer God tot ons spreekt, dode zielen tot leven komen. Maar ik maak er toch nog wel een kanttekening bij: dat is echt alleen wanneer God tot ons spreekt. Alleen Zijn Woord wekt tot leven. Er is tweeërlei roeping, zo blijkt ons duidelijk uit Gods Woord. De roeping is er niet minder om, moet ook klinken, maar het is sinds de val van Adam niet alleen (wel allereerst) een kwestie van onwil als mensen niet op deze oproep reageren. Het is ook een kwestie van onmacht. Het gehoor geven is geen algemene genade, maar een bijzondere.
Kortom: een predikant (of wie dan ook) die mensen oproept om maar te gaan geloven, want geloven is zo eenvoudig, je moet er maar gewoon aan beginnen, is een geestelijk misleider in plaats van een geestelijk leider.

[memento]

Kortom: een predikant (of wie dan ook) die mensen oproept om maar te gaan geloven, want geloven is zo eenvoudig, je moet er maar gewoon aan beginnen, is een geestelijk misleider in plaats van een geestelijk leider.

Wat is er mis met de oproep tot geloof aan ELKE hoorder? Wat is er mis met te stellen dat geloven eenvoudig is? Wat is er mis met te stellen dat je niet langer moet wachten met geloven?

Nee, de oproep tot geloof moet onverminderd klinken! Gelooft en word behouden. Niet als een soort 'decisionisme', maar vanuit het evenwicht van de Schrift. Dat wil zeggen dat we de ellendestaat van een mens preken, omdat hij daardoor tot Christus gedreven zou worden. Dat betekend dat we preken over de (verschillende) gangen die God wil gaan met Zijn kinderen. De oproep tot geloof moet komen tot ELKE hoorder. Het beperken van die oproep is onschriftuurlijk.

[Pied]

Mee eens Memento, maar het punt van kritiek zit 'm in de uitspraak dat 'geloven zo eenvoudig is', dat 'geloven' een natuurlijke gave is, die elk mens heeft. En dan wordt het heel erg gevaarlijk, wanneer dit 'geloven' ook gezien wordt als zaligmakend geloven.

[Refojongere]

In aansluiting op Pied

Een samenspraak van dominee en Thomas over het aannemen van Christus

"Het is toch fijn, dominee, dat er een evangelie is. Nu behoeven we alleen maar te geloven, dat de Heere Jezus alles voor ons gedaan heeft. Ik weet niet, Thomas, of het zo eenvoudig is. Placht de Heiland het zo te zeggen? Geloof maar en neem maar aan, leert men in de Heilige Schrift niet.
Daar heet het: bekeert u. En ook: "Strijdt gij om in te gaan door de enge poort. Dus, dominee, dan moeten we maar afwachten of we het ooit krijgen? Van afwachten heb ik nog weinig gelezen, Thomas. Dat is toch ook weer het goede woord niet. Worsteling om in te gaan is wat anders dan afwachten. Zich bekeren is niet hetzelfde als stilzitten. Toch heb ik wel eens een predikant horen zeggen, dominee, dat we alles verkrijgen in een weg van bidden en wachten. Daar schijnt dus wel wachten bij te komen. Maar dat sluit het werken en worstelen niet uit, Thomas. Overigens is wachten iets heel anders dan afwachten.
Wachten deed de psalmist, die sprak: "Ik blijf den Heere verwachten." Wij mochten het altijd doen."


De Heere Jezus neemt zeker ieder aan, dominee?
Helemaal niet, Thomas.
Daar schrik ik van, dominee. Daar staat toch geschreven: "Wie tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen?"
En dat is waar ook, Thomas, maar dan moet de mens komen in de gestalte van de tollenaar. De rijke jongeling werd niet aangenomen. Maar elke arme zondaar, die tot een niet geworden is, wordt door de Heere Jezus van harte aangenomen. Een geveinsde echter niet, hoor Thomas, al roepen zij nog zo hard: ik geloof, ik geloof.
Wat is een geveinsde, dominee?
Ieder, Thomas, die nog iets goeds meent te hebben of te kunnen of te zijn of te weten of te willen.
Hoe raken wij alles kwijt, dominee?
Voor de rechterstoel Gods in ons geweten, Thomas. Wij moeten nauwkeurig onderzocht worden en in het licht Gods gesteld. Calvijn schrijft: "Want wij hebben zijn licht ganselijk nodig om onze bedekte boosheden, die al te diep verborgen zijn, te ontdekken en tevoorschijn te brengen. Dan zullen we eerst klaarlijk doorzien, dat het er ver van af is, dat een mens, die een worm en verrotting is en gruwelijk en ijdel is, die de ongerechtigheid indrinkt als water, voor God zou gerechtvaardigd worden. En de strengheid van dit onderzoek moet zover voortgaan totdat wij daardoor tot een volkomen verslagenheid gebracht en alzo tot het ontvangen van Christus¹ genade bekwaam gemaakt zijn. Want hij is bedrogen, die zich laat voorstaan, dat hij bekwaam is om dezelve te genieten, zo hij niet eerst alle hoogheid des harten heeft nedergelegd en afgelegd."


Verder valt het me op dat degenen die het hardste de nadruk erop willen leggen dat men eenvoudigweg 'geloven' moet (wat dat precies inhoudt en in welke weg dat gaat, dat hoor je vaak niet, want de wegen van de Geest zijn onnaspeurlijk heet het dan).....valt het me op dat het benoemen van 'wedergeboorte', 'twee-erlei roeping', 'overtuiging', 'strijden om in te gaan', 'nauwe weg en enge poort' er NIET ingaat.

En ik kan het weten, want ik heb vele jaren onder zo'n 'geloof'-prediking gezeten en zit het regelmatig nog. En ik kon in die jaren behoorlijk het verschil horen tussen de 'ouderwetse' Bonders en de 'geloof-maar'-dominees. En het blad "Om Sions Wil" is dan ook een heel fijn blad waarin dat regelmatig naar voren komt in "Voor de Zaterdagavond". En daar mag ik aan toevoegen dat de site 'jongerenavonden.nl' behoorlijk geholpen hebben met mijn geestelijke vragen die in de prediking niet naar voren kwamen omdat die predikanten vonden dat ik 'gewoon moest vertrouwen', die vonden die worstelingen om in te gaan maar wat vreemd...wat doen ze toch moeilijk die refo's!

[Aangepast op 4/8/04 door Refojongere]

[parsifal]

Oorspronkelijk gepost door Pied
Parsifal, ik ben het in zoverre met je eens, dat wanneer God tot ons spreekt, dode zielen tot leven komen. Maar ik maak er toch nog wel een kanttekening bij: dat is echt alleen wanneer God tot ons spreekt. Alleen Zijn Woord wekt tot leven. Er is tweeërlei roeping, zo blijkt ons duidelijk uit Gods Woord. De roeping is er niet minder om, moet ook klinken, maar het is sinds de val van Adam niet alleen (wel allereerst) een kwestie van onwil als mensen niet op deze oproep reageren. Het is ook een kwestie van onmacht. Het gehoor geven is geen algemene genade, maar een bijzondere.
Kortom: een predikant (of wie dan ook) die mensen oproept om maar te gaan geloven, want geloven is zo eenvoudig, je moet er maar gewoon aan beginnen, is een geestelijk misleider in plaats van een geestelijk leider.

Ik denk niet dat het mogelijk is om Christus te willen volgen en geloven, en het niet te kunnen. Als een predikant oproept om maar te geloven, om daarmee een eeuwige levensverzekering te hebben is dat inderdaad fout (en daarmee spreek je ook niet over geloven, maar over zeggen dat je gelooft). Christus gebruikte ook het voorbeeld van het bouwen van een toren. Bereken de kosten maar. Geloven houdt ook in bereid zijn die kosten te betalen. Willen wij Christus' beeld gelijkvormig worden of willen wij zonder dat zalig worden?

Maar dat neemt niet weg dat het aanbod van genade, het aanbod van Christus Zelf vooraf niet voor iedereen is, het is alleen een aanbod van deze genade en van deze Christus als Verlosser, maar ook als Heer.

Vaya con Dios,

parsifal

[Pied]

Ik denk dat ik slechts hoef te verwijzen naar de reactie van Refojongere, Parsifal.

[parsifal]

Oorspronkelijk gepost door Adrianus

Oorspronkelijk gepost door parsifal Het is niet de vrije wil, maar de door God gewerkte wil die je de deur doet openen. En het is dan ook God door Christus in ons die ons de deur doet openen.

Levensgevaarlijke stelling, juist omdat het subtieler is dan anderen hiervoor beweerden en die helemaal focusten op de daad van de mens die moet geloven. Onze wil, noch van onszelf, noch door God gewerkt, opent iets. God opent, en de ziel mag ademhalen.

En dit noem ik de bijbel ontkrachten of verkrachten. Om hier onze wil en onze daad tegenover die van God te stellen. Als het om deze teksten gaat is het bevel uit de Bijbel duidelijk. Open die deur, geloof het Evangelie. Wij mensen nemen ook Christus aan als we wedergeboren zijn. Dat doen we ook met onze wil en met ons werk. Het is God die dit in ons werkt, maar zoals jij het stelt is de Bijbel een dienstknecht van de leer, (een leer die je niet tegenkomt in de Bijbel of in de formulieren trouwens), let wel het gaat hier niet om de wedergeboorte, in de zin van Johannes 3, daar zijn we het denk ik allemaal over eens, dat we dat zelf niet doen (Ook Billy Graham benadrukt dat bijvoorbeeld), het gaat over het ingaan op Gods bevel en Zijn vraag aan ons.

De kreupele wordt genezen. Dan staat hijzelf op, maar geneest hij zichzelf met die daad? Nee, die daad is slechts vrucht van zijn genezing. Bij Lazarus net zo. Zijn uitkomen is een levensteken, maar geen levenwekkende daad. Zo zie je maar dat eenzijdig Godswerk altijd voorafgaat.

En waaraan herkennen wij dat eenzijdig Godswerk voordat wij opstaan? Wat verwachten we? Waar wachten we op? Wachten we op meer dan het bevel "gelooft het evangelie"? Als je daar niet op in gaat, komt dat echt doordat je niet wil (en als je wil niet door God gewerkt is, dan is er ook geen kunnen nee).

Dat zou onterecht zijn. Nee, Gods knechten worden juist geroepen te prediken tegen doden. Omdat die doden dat zelf kunnen? nee, maar omdat God door Zijn Geest, Die wil werken door Zijn Woord, het wel kan.

Toch heb ik sterk het idee, dat met alle macht geprobeerd wordt om mensen af te houden van het direct geloven van God. Waarom vooraf al die nadruk op de "maars", daar hebben we achteraf genoeg tijd voor als het om het echte doel van ons leven gaat (en dat is meer dan zaligworden.) We kunnen het zelf niet, dat zegt de Heere er in Openbaringen 3 ook niet bij, ook al is het nog zo waar. In Gods kracht kunnen wij het wel. (En nee niet zelf)

Daar ben ik alleen maar bevreesd voor als in de prediking geen 'bevel van geloof en bekering' klinkt. Maar zo'n prediking mag ik zondag aan zondag beluisteren.

Ik hoop dat je iets anders bedoelt dan dat je schrijft.

Vaya con Dios,

parsifal

[parsifal]

Oorspronkelijk gepost door Pied
Ik denk dat ik slechts hoef te verwijzen naar de reactie van Refojongere, Parsifal.

Die had ik inderdaad nog niet gelezen toen ik het berichtje schreef, al heb ik het idee dat ik dit aangehaalde stukje al wel eens meer gelezen had

Ik ben bang dat zowel de predikant hier als de jongen die de vraag stelt als doel "het zalig worden" ziet. Als we nu het Koninkrijk (wat ook inhoudt het Koningschap) van God zoeken, en het verheerlijken van God na streven en als ons doel zien, vallen veel problemen weg. (En ja het geloven en zalig worden, is een noodzakelijke stap).

Vaya con Dios,

parsifal

[ndonselaar]

Is zo'n ziel dan nog geestelijk dood? Niet van de zijde Gods! De Geest werkt immers in zo'n zondaar. wanneer blijkt nu dat dat echt was? Als het tot Christus leidt! was het daarvoor dan niet echt? jawel hoor, maar daar mag niemand het op wagen. Moeten we daarom alles voor de ontdekking van de Middelaar maar dood noemen? Nee! want het kan leven zijn. En leven moet gevoed worden, ook in de prediking. Hoe? Door op te bouwen in kenmerken die wijzen op geestelijk leven? nee! Door aan te dringen, door juist dezulken te wijzen dat er voor schuldigen genade is, door te vragen om verder ontdekkend licht, om meer bijlslagen! Ik zie hier - en ik zeg dat uit de grond acvn m'n hart - geen inconsequentie.

Goed Adrianus, dus alleen aan de zijde van God. Dus niet aan de zijde van de mens. Dat betekent dus dat we deze mensen niet aan mogen spreken met ‘volk van God’, ‘bekommerd volk’ etc.
Je schrijft over vragen om meer bijlslagen. Vriend, ten eerste citeer je daarbij Boston die nadrukkelijk leert in zijn bijlslagen dat er géén leven is totdat de laatste bijlslag de mens heeft uitgezet uit zijn doodstaat en overgezet in de boom die zijn sappen trekt uit Jezus Christus. Ook ben ik het niet met je eens dat zo’n zondaar behoefte heeft aan meer bijlslagen. Deze mens snakt naar het leven in Christus Jezus. Hij richt als de man in de tent zijn al gebroken ogen op de koperen slang. Vragen om meer ontdekkend licht, dat hoeft hij of zij niet hoor Adrianus. Als een mens door Gods Geest wederomgeboren is, dan zál de Heere hem wel verder leiden, zeker als hij of zij denkt het wel zelf te kunnen. Dan brengt de Heere ons daar wel van af.

Een inconsequentie? We hebben in de kerk twee groepen mensen Adrianus. Gelovigen en ongelovigen. Zo moet de predikant ook zijn gemeente aanspreken. [zie catechismus over de sleutelmacht].

In sommige gemeenten hebben we drie groepen: ‘bekeerden, bekommerden en onbekeerden’. Deze aanspraak kent de catechismus niet. Wel kenden, ook onze oudvaders, ze de aanspraak ‘zwakke gelovige, bekommerde gelovige’.
Als we bekommerden aanspreken in de gemeente, dan hebben we ze een status gegeven. Je kan dat ontkennen, toch is dat zo. Wij zijn dan die bekommerden in de gemeente? Bekeerd zijn ze blijkbaar niet, want dat is een andere groep. Onbekeerd ook niet. Wat dan wel. Voel je de inconsequentie. Sommige predikanten durven zelfs deze groep aan te spreken met ‘volk van God’, of gewoon ‘volk’.
Ik kan niet begrijpen waarom men er moeite mee heeft om de oude separatie te handhaven [gelovigen / ongelovigen]. Men zegt dan, dan schopt men de lammetjes. Kijk dat kan ik niet begrijpen. Laten we er dan eens van uit gaan dat het wáárlijk bekommerden zijn in de zin van dat ze met de laatste bijlslag afgehouden zijn. Denk je dat deze mensen aangesproken of bemoedigt worden door de aanspreektitel ‘bekommerden’? Nee, deze hebben maar één doel op het oog en dat is Christus zelf.

Voorlopig houd ik het hier op.