Als een ambtsdrager moeite heb met iets dan is het de beste om met een andere ambtsdrager te bespreken. Daar zijn weinig mensen die lekproef zijn . Soms moeten dingen verwerkt worden door het met een ander te bespreken. Ik denk dat die ander dan ook een ambtsdrager moet zijn.

Mara bedoelt duidelijk het tegenovergestelde.

Ik ben het met haar eens. Een ambtsdrager mag zorgen over de koers van de gemeente of zo best met zijn vrouw delen, maar dat is iets anders dan pastorale gesprekken bespreken.

DDD schreef:Mara bedoelt duidelijk het tegenovergestelde.

Ik ben het met haar eens. Een ambtsdrager mag zorgen over de koers van de gemeente of zo best met zijn vrouw delen, maar dat is iets anders dan pastorale gesprekken bespreken.

Als een ambtsdrager zich uit over zijn zorgen over de koers van een gemeente dan is het vaak een steek richting de kerkraad of de dominee. Dat heb ik vaak genoeg gehoord. Zorgen over ontwikkelingen in de gemeente waar uiteindelijk de dominee of ouderlingen de schuld van krijgen.

Brbndr schreef:

DDD schreef:Mara bedoelt duidelijk het tegenovergestelde.

Ik ben het met haar eens. Een ambtsdrager mag zorgen over de koers van de gemeente of zo best met zijn vrouw delen, maar dat is iets anders dan pastorale gesprekken bespreken.

Als een ambtsdrager zich uit over zijn zorgen over de koers van een gemeente dan is het vaak een steek richting de kerkraad of de dominee. Dat heb ik vaak genoeg gehoord. Zorgen over ontwikkelingen in de gemeente waar uiteindelijk de dominee of ouderlingen de schuld van krijgen.

Lijkt logisch. Wanneer door kerkleden gevraagd wordt om oudvaders te lezen in de kerk en wordt niet gedaan is dat toch de schuld van de ouderlingen.

Bij het stemmen van ambtsdragers probeer ik, zoveel als mogelijk, ook te letten op de vrouw die ernaast staat. Niet dat ik alles kan beoordelen, maar dan probeer ik wel te letten op een aantal punten:
- Acht ik deze man in staat ambtelijke leiding te nemen en te geven?
- Straalt deze man iets uit van de liefde van Christus? Is dat te zien in zijn levenshouding mbt vertrouwen, integerheid, eenvoud, Godsvrucht, barmhartigheid, etc.?
- Verwacht ik dat zijn vrouw een mentaal en geestelijk stabiele "hulp tegenover hem" kan zijn?
- Zou ik hetgeen ik deel met hem ook met zijn vrouw durven delen?

Vóór het stemmen probeer ik deze punten ook bij mijn eigen vrouw te bespreken / te peilen.
Wanneer er één keer "nee" gezegd moet worden, dan zal mijn stem niet naar deze persoon gaan.
Het resulteert dan nogal eens in een blanco stem van mijn kant.

Verder vind ik het juist zeer belangrijk dat een ambtsdrager, naast het gebed, zijn hart af en toe lucht bij zijn vrouw. Wat fijn als je op die manier kan zien en merken dat er sprake is van een sterk en gezegend huwelijk. Het lijkt mij dat we dat als christen niet genoeg kunnen waarderen. Anonimisering zou voor mij overigens wel een vereiste zijn.

Is eea te controleren? Misschien lastig. Maar daarom is vertrouwen ook zo belangrijk in de christelijke gemeente.

Delftenaar schreef:En ook in veel protestantse gemeenten denken ze daar gelukkig anders.

Lekker flauw om ambtsdragers alleen te selecteren op het feit of ze al dan niet getrouwd zijn.

Dat zeg ik helemaal niet! Het gaat erom dat beweerd wordt dat een dominee of k.r. lid het onmogelijk in zn eentje kan verwerken. Terwijl er toch echt geheimhouding is beloofd en er andere mogelijkheden zijn om het te delen, indien noodzakelijk.
Desnoods met een professionele psycholoog, die ook zwijgplicht heeft.

DDD schreef:Mara bedoelt duidelijk het tegenovergestelde.

Ik ben het met haar eens. Een ambtsdrager mag zorgen over de koers van de gemeente of zo best met zijn vrouw delen, maar dat is iets anders dan pastorale gesprekken bespreken.

Precies! De koers van de gemeente e.d. zijn in feite ieder's zorgen, al denkt dan niet iedereen daar hetzelfde over.

gallio schreef:Iemand in vertrouwen 'moeten' nemen is ook een stuk gewenning. In Noord Korea zal dat 'moeten' een stuk minder zijn dan in Nederland, vermoed ik.

In W.O.2 konden veel mannen hun vrouwen ook niets vertellen over hun werk in het verzet, echte namen - ook van onderduikers - werden verzwegen. En dat was weer puur voor de veiligheid. Er zijn dus omstandigheden denkbaar waarbij het juist veel wijzer is dat je je mond houdt.
En die geheimhoudingsplicht weegt voor mij persoonlijk heel erg zwaar, want je schendt het vertrouwen dat iemand je schenkt.

Ik heb in elk geval niet beweerd dat je een ambt niet alleen kunt dragen. Wél heb ik het altijd zelf nodig gehad. Maar ongetwijfeld zijn er mensen die dat kunnen.
De optie die Mara hier noemt, vind ik niet consequent. Wel delen met een psycholoog maar niet binnen huwelijk...

eilander schreef:Ik heb in elk geval niet beweerd dat je een ambt niet alleen kunt dragen. Wél heb ik het altijd zelf nodig gehad. Maar ongetwijfeld zijn er mensen die dat kunnen.
De optie die Mara hier noemt, vind ik niet consequent. Wel delen met een psycholoog maar niet binnen huwelijk...

Een psych heeft geheimhouding beloofd, een vrouw niet! En dan bedoel ik alleen die gevallen dat de ambtsdrager er zelf psych. problemen mee krijgt.

Mara schreef:

eilander schreef:Ik heb in elk geval niet beweerd dat je een ambt niet alleen kunt dragen. Wél heb ik het altijd zelf nodig gehad. Maar ongetwijfeld zijn er mensen die dat kunnen.
De optie die Mara hier noemt, vind ik niet consequent. Wel delen met een psycholoog maar niet binnen huwelijk...

Een psych heeft geheimhouding beloofd, een vrouw niet! En dan bedoel ik alleen die gevallen dat de ambtsdrager er zelf psych. problemen mee krijgt.

Mijn vrouw ook. Die vertrouw ik zelfs beter.

eilander schreef:

Mara schreef:

eilander schreef:Ik heb in elk geval niet beweerd dat je een ambt niet alleen kunt dragen. Wél heb ik het altijd zelf nodig gehad. Maar ongetwijfeld zijn er mensen die dat kunnen.
De optie die Mara hier noemt, vind ik niet consequent. Wel delen met een psycholoog maar niet binnen huwelijk...

Een psych heeft geheimhouding beloofd, een vrouw niet! En dan bedoel ik alleen die gevallen dat de ambtsdrager er zelf psych. problemen mee krijgt.

Mijn vrouw ook. Die vertrouw ik zelfs beter.

Dat kan allemaal waar zijn en ik snap je heel goed en toch wringt het voor mij. Als je een eed hebt afgelegd dan mag je toch niet iets doorvertellen wat je vertrouwelijk ter ore is gekomen? Het kerkrecht is daar duidelijk in. Als dan per ongeluk er op een bepaald moment iemand zich wat ontvalt dan kan de schade heel groot zijn. En voor de personen die het betreft de gevolgen heel groot.

eilander schreef:

Mara schreef:

eilander schreef:Ik heb in elk geval niet beweerd dat je een ambt niet alleen kunt dragen. Wél heb ik het altijd zelf nodig gehad. Maar ongetwijfeld zijn er mensen die dat kunnen.
De optie die Mara hier noemt, vind ik niet consequent. Wel delen met een psycholoog maar niet binnen huwelijk...

Een psych heeft geheimhouding beloofd, een vrouw niet! En dan bedoel ik alleen die gevallen dat de ambtsdrager er zelf psych. problemen mee krijgt.

Mijn vrouw ook. Die vertrouw ik zelfs beter.

Wat heb je als ambtsdrager de gemeente nog voor te houden als je zo publiekelijk blijft aangeven de geheimhoudingsplicht van nul en generlei waarde te achten richting je vrouw? Ik vind dat echt onbestaanbaar.

Zou God ook niet de vrouw hebben geschapen om in deze zaken als een hulp voor haar man te zijn?

Ik lees in Gen. 2:18 "Ook had de HEERE God gesproken: Het is niet goed, dat de mens alleen zij; Ik zal hem een hulpe maken, die als tegen hem over zij."

Kanttekeningen: "Of, voor hem, dat is, die altijd zij als in zijne tegenwoordigheid, hem wel gelijkende, en bereid tot zijn hulp en dienst."

Daar staat niet dat de vrouw alles hoeft te weten van de man (en andersom). Maar God heeft wel man en vrouw aan elkaar gegeven om als eenheid te werken. Sommige lasten, ook ambtelijke lasten, hoeven dan niet alleen gedragen te worden. Naam en toenaam bespreken lijkt mij niet zuiver, maar zorgen/vragen/gedachten kunnen dan zeker binnen de vertrouwelijkheid van het huwelijk wel besproken worden.

Daarnaast denk ik dat sommige vrouwen van ambtsdragers weleens heerlijk nuchtere, heldere, liefhebbende adviezen kunnen geven. Ook daar kan de gemeente bij gebaat zijn.

Ditbenik schreef:

eilander schreef:

Mara schreef:

eilander schreef:Ik heb in elk geval niet beweerd dat je een ambt niet alleen kunt dragen. Wél heb ik het altijd zelf nodig gehad. Maar ongetwijfeld zijn er mensen die dat kunnen.
De optie die Mara hier noemt, vind ik niet consequent. Wel delen met een psycholoog maar niet binnen huwelijk...

Een psych heeft geheimhouding beloofd, een vrouw niet! En dan bedoel ik alleen die gevallen dat de ambtsdrager er zelf psych. problemen mee krijgt.

Mijn vrouw ook. Die vertrouw ik zelfs beter.

Wat heb je als ambtsdrager de gemeente nog voor te houden als je zo publiekelijk blijft aangeven de geheimhoudingsplicht van nul en generlei waarde te achten richting je vrouw? Ik vind dat echt onbestaanbaar.

Hoho dat zegt Eilander helemaal niet. In sommige situaties zou hij zaken delen. Maar zelf vind ik dat ook wringen. Maar hij heeft nergens gezegd dat hij het van nul en generlei waarde vindt.

'Van nul en generlei waarde', hoe kom je op zulke onzin?

eilander schreef:

Mara schreef:

eilander schreef:Ik heb in elk geval niet beweerd dat je een ambt niet alleen kunt dragen. Wél heb ik het altijd zelf nodig gehad. Maar ongetwijfeld zijn er mensen die dat kunnen.
De optie die Mara hier noemt, vind ik niet consequent. Wel delen met een psycholoog maar niet binnen huwelijk...

Een psych heeft geheimhouding beloofd, een vrouw niet! En dan bedoel ik alleen die gevallen dat de ambtsdrager er zelf psych. problemen mee krijgt.

Mijn vrouw ook. Die vertrouw ik zelfs beter.

Ik ken jouw vrouw niet, maar ga er natuurlijk van uit dat dit waar is.
Maar het mag niet, kerkrechtelijk gezien, en daarom vind ik het best schokkend.
Als je eenmaal het slachtoffer bent geworden van roddel en leugen, zul je het wel uit je hoofd laten.
Wijn hanteren van oudsher de stelling: wat je niet weet hoef je ook niet te verantwoorden.
Mijn man wil niet eens weten wat "mijn oudjes" aan mij toevertrouwen. Die mensen vertellen het in een bepaalde setting, omdat er vertrouwen is opgebouwd. Het vertrouwen komt te paard, maar vliegt met de snelheid van een racemonster weg.
Ook de dingen die ik zie en meemaak in hun huis, blijven bij mij. En ik heb niets hoeven te beloven, maar dat vind ik vanzelfsprekend.