-DIA- schreef:Wat het is: je verstaat het niet. We praten langs elkaar heen. Ik zal het eens populair uitdrukken.
Men zegt tegenwoordig wel eens: Daar heb ik geen antenne voor.
Of ook zoals ik een dominee vroeger vaak hoorde zeggen: Gods volk krijgt voelsprieten.

Dan is het niet altijd te verklaren, maar wordt er wel een gemis gevoeld. Wie het vatten kan vatte het...

Gods volk krijgt voelsprieten zeg je. Je hebt gelijk: Ik herken in jouw wijze van formuleren een gedachtegang die ik ook lang gehad heb, maar waar de Heere de grond volledig heeft uitgeslagen. En hoe terecht was dat, want het was onbijbels, ja, duivels! Want ik was vroom, ik vloeide gelukkig niet door, ik kende Christus niet, maar -met eerbied gesproken- dat zou de Heere toch ook wel weten dat slechts vergevorderden alleen daarvan konden spreken. Ik was gelukkig niet zoals al die anderen die zomaar over Christus spraken alsof het allemaal zomaar gaat.
En DIA, ik merk bij jou hetzelfde. Weet je wat de Heere mij geleerd heeft? Als ik niet met al die vromigheden helemaal om zou rollen, dan zou ik voor eeuwig met mijn vromigheid verloren gaan. En let wel: Toen kon ik echt al wel dingen aanwijzen, waar de Heere gesproken had, maar Christus had ik ten diepste niet nodig tot vergeving van mijn schuld.
Nogmaals: In al jouw postings hoor ik hetzelfde doorklinken en daarom roep ik je op om dit alles nog eens rustig te overdenken. Je mag boos op me zijn, je mag me afschrijven als een linkse remonstrant of wat voor fraais je verder nog voor me klaar hebt liggen. Dat geeft niet, als je maar ter harte neemt wat ik je mee wil geven. Want wat ik eerder schreef, dat meen ik oprecht, uit de grond van mijn hart. Je hebt het per PB als liefdeloos gekenschetst, maar weet dat het wel uit oprechte bewogenheid bedoeld is. Ja, het is zeker scherp. Wellicht schaar je je heimelijk toch wel bij Gods volk, zonder dat je Christus kent. Dan is het onverdragelijk wat ik zeg, maar ik zeg (en herhaal) het uit liefde:
Ja, maar dat hartelijk bewenen van mijn zonden dan? En dat ik toch weleens iets van de kentekenen van dat nieuwe leven mocht opmerken in mijn hart? En bovendien: ik laat me echt niet zomaar wat in m'n handen stoppen. Ja maar, ik gevoel de leegte van mijn bestaan, ik ken iets van de verdorvenheid van mijn hart. Ja zelfs: ik mag geloven dat ik voor eeuwig verloren ga, als God er niet aan te pas komt. Of misschien zeg je wel: Ik ben juist een bekommerde vanwege mijn zonden en dat is toch echt het eerste wat een mens beleven moet. En bovendien: Ik voel me zo onbekeerd.
Nogmaals: Als je Christus niet kent, dan ben je een vervloeking.
Echt DIA, als je het anders wilt hebben, ben ik bang dat je je voor eeuwig bedriegt.

En in dat opzicht zijn er maar twee standen: dood of leven. Christus haten of Hem liefhebben.
Er zijn wel standen, maar dan gaat het over het leven der heiligmaking. Dan gaat het over de opwas van die Christuskennis: Hij moet wassen (net als wassend water) en ik minder worden.
Maar het begin van die standen is niet dat je eerst een tijd zonder Christuskennis, toch een kind van God bent.

Luther schreef:

-DIA- schreef:Wat het is: je verstaat het niet. We praten langs elkaar heen. Ik zal het eens populair uitdrukken.
Men zegt tegenwoordig wel eens: Daar heb ik geen antenne voor.
Of ook zoals ik een dominee vroeger vaak hoorde zeggen: Gods volk krijgt voelsprieten.

Dan is het niet altijd te verklaren, maar wordt er wel een gemis gevoeld. Wie het vatten kan vatte het...

Gods volk krijgt voelsprieten zeg je. Je hebt gelijk: Ik herken in jouw wijze van formuleren een gedachtegang die ik ook lang gehad heb, maar waar de Heere de grond volledig heeft uitgeslagen. En hoe terecht was dat, want het was onbijbels, ja, duivels! Want ik was vroom, ik vloeide gelukkig niet door, ik kende Christus niet, maar -met eerbied gesproken- dat zou de Heere toch ook wel weten dat slechts vergevorderden alleen daarvan konden spreken. Ik was gelukkig niet zoals al die anderen die zomaar over Christus spraken alsof het allemaal zomaar gaat.
En DIA, ik merk bij jou hetzelfde. Weet je wat de Heere mij geleerd heeft? Als ik niet met al die vromigheden helemaal om zou rollen, dan zou ik voor eeuwig met mijn vromigheid verloren gaan. En let wel: Toen kon ik echt al wel dingen aanwijzen, waar de Heere gesproken had, maar Christus had ik ten diepste niet nodig tot vergeving van mijn schuld.
Nogmaals: In al jouw postings hoor ik hetzelfde doorklinken en daarom roep ik je op om dit alles nog eens rustig te overdenken. Je mag boos op me zijn, je mag me afschrijven als een linkse remonstrant of wat voor fraais je verder nog voor me klaar hebt liggen. Dat geeft niet, als je maar ter harte neemt wat ik je mee wil geven. Want wat ik eerder schreef, dat meen ik oprecht, uit de grond van mijn hart. Je hebt het per PB als liefdeloos gekenschetst, maar weet dat het wel uit oprechte bewogenheid bedoeld is. Ja, het is zeker scherp. Wellicht schaar je je heimelijk toch wel bij Gods volk, zonder dat je Christus kent. Dan is het onverdragelijk wat ik zeg, maar ik zeg (en herhaal) het uit liefde:
Ja, maar dat hartelijk bewenen van mijn zonden dan? En dat ik toch weleens iets van de kentekenen van dat nieuwe leven mocht opmerken in mijn hart? En bovendien: ik laat me echt niet zomaar wat in m'n handen stoppen. Ja maar, ik gevoel de leegte van mijn bestaan, ik ken iets van de verdorvenheid van mijn hart. Ja zelfs: ik mag geloven dat ik voor eeuwig verloren ga, als God er niet aan te pas komt. Of misschien zeg je wel: Ik ben juist een bekommerde vanwege mijn zonden en dat is toch echt het eerste wat een mens beleven moet. En bovendien: Ik voel me zo onbekeerd.
Nogmaals: Als je Christus niet kent, dan ben je een vervloeking.
Echt DIA, als je het anders wilt hebben, ben ik bang dat je je voor eeuwig bedriegt.

En in dat opzicht zijn er maar twee standen: dood of leven. Christus haten of Hem liefhebben.
Er zijn wel standen, maar dan gaat het over het leven der heiligmaking. Dan gaat het over de opwas van die Christuskennis: Hij moet wassen (net als wassend water) en ik minder worden.
Maar het begin van die standen is niet dat je eerst een tijd zonder Christuskennis, toch een kind van God bent.

Je zegt hier op zich heel veel waarheid...

-DIA- schreef:Je zegt hier op zich heel veel waarheid...

Maar.......

Johannes 8: 31, 32: Jezus dan zeide tot de Joden, die in Hem geloofden: Indien gijlieden in Mijn woord blijft, zo zijt gij waarlijk Mijn discipelen; En zult de waarheid verstaan, en de waarheid zal u vrijmaken.

Lees dat hele hoofdstuk maar eens door.

Luther schreef:

-DIA- schreef:Je zegt hier op zich heel veel waarheid...

Maar.......

Johannes 8: 31, 32: Jezus dan zeide tot de Joden, die in Hem geloofden: Indien gijlieden in Mijn woord blijft, zo zijt gij waarlijk Mijn discipelen; En zult de waarheid verstaan, en de waarheid zal u vrijmaken.

Lees dat hele hoofdstuk maar eens door.

dat "maar" .....is nu net het verschil tussen alles of niets, heb ik het idee.

Ik weet niet of een openbaar forum een geschikte plek is om elkaar te 'bepreken'.

Afgewezen schreef:Ik weet niet of een openbaar forum een geschikte plek is om elkaar te 'bepreken'.

Het pb lijkt me hier inderdaad meer op zijn plaats.

Maar ik wel blij ben met Luther zijn posting. Die is voor velen.

Afgewezen schreef:Ik weet niet of een openbaar forum een geschikte plek is om elkaar te 'bepreken'.

Wat is openbaar en wat is prive?
Zolang je elkaars gezicht niet eens kent en de namen een nickname zijn, kunnen we wellicht leren van het in de ''groep brengen'...het lijkt er anders een beetje op dat er middels een openbare discussie PB-biechthokjes worden geschapen, waar we dan, zonder gezichtsverlies in de 'openbare ruimte' ons standpunt kunnen wijzigen, iets wat in het openbare gedeelte van het forumn ontzettend moeilijk blijkt voor sommigen.

Het forum knapt er juist van op, als men persoonlijk durft te zijn.
Wat hebben wij aan allerlei algemene waarheden ? Die kun je overal wel tegenkomen.
Als je met een vaste kern bezoekers op een forum zit, leer je elkaar een beetje kennen.
O dat is pietje, die zegt altijd rake dingen.
Marietje is van de spitse antwoorden.
Jantje zegt het breedvoerig maar o zo leerzaam.
Wat is er mis met jezelf af en toe kwestbaar opstellen ?
Zeker als je een nickname hebt en voor weinig mensen te herkennen.
Wat mij betreft is dat juist een voordeel van dit forum.

Wanneer de een de andere gaat bepreken, is er geen sprake meer van een gelijkwaardige discussie. Ik heb moeite met de wijze waarop Luther zich opstelt tegenover DIA.

Afgewezen schreef:Wanneer de een de andere gaat bepreken, is er geen sprake meer van een gelijkwaardige discussie. Ik heb moeite met de wijze waarop Luther zich opstelt tegenover DIA.

Ik niet, bovendien is duidelijk uitLuther's post te vernemen, dat hij het goed bedoelde.

memento schreef:Ach, ik wenste wel eens dat alle nabijkomende christenen eens zouden beseffen dat God walgt van hun vrome praat... Misschien dat men zou schrikken, en zich bekeren...

Hoe ouder ik word, hoe minder ik weet.

opzich hele mooie postings maar de meeste spreken over ervaring of bevinding.
Mijn vraag is waar in de bijbel staat iets over nabijkomende godsdienst?

Er zijn meer van die termen die ik ooit hoorde, toen mijn ouders nog leefden en men bij elkaar kwam, maar veel van die termen zijn een beetje weggezakt.
Dan zou het van mij het klok en klepel verhaal worden.
Dus eerlijk gezegd, ik denk het misschien te weten, maar laat ik maar niets zeggen.

Mara schreef:

memento schreef:Ach, ik wenste wel eens dat alle nabijkomende christenen eens zouden beseffen dat God walgt van hun vrome praat... Misschien dat men zou schrikken, en zich bekeren...

Hoe ouder ik word, hoe minder ik weet.

Maar hoop niet dat dit op jou betrekking hebt dan

"Hoe ouder hou kouder"

Om bij een uitdrukking te blijven die je vroeger ook wel hoorde.