Jongere schreef:Misschien moeten we maar eens een topic openen over vergeving.

Daar zijn diverse topics van, bijvoorbeeld deze: http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic.php?f=21&t=7512
Daarin geeft Helma een link naar een lezenswaardig artikel van Bethesda hulpnet (wat helaas niet meer beschikbaar is; misschien heeft iemand het nog lokaal?).

Ok, ik post daar wel iets.

Jongere schreef:

Mara schreef:We hadden wel speurneuzen bij de k.r.
Ze waren er nl al snel achter dat het een vrouw was (handschrift)
Ook stonden er dingen in vermeld, die dan wel klopten, maar weinig mensen konden weten.
Het was iemand die mij goed kende.
En dan op een misselijke wijze pootje wilde haken, wat dus gelukt is.
Toen wij er vrijwel zeker van waren, wie het was, bleek dat ze meer kunstjes had geflikt.
Ik heb het inmiddels achter me gelaten, de vrouw leeft niet meer.
Ze heeft een smartelijk ziekbed gehad, van vergeving vragen, noch aan die al die andere mensen, noch aan mij, was geen sprake.
Zoiets gebeurt alleen in boeken, denk ik.

En de vergeving van jouw kant, is die er gekomen? Als ze dat nog heeft mogen horen voor haar overlijden, heeft ze nog iets mogen zien van wie God is. Hij wil ons vergeving schenken, terwijl wij het uit onszelf nooit aan hem zouden vragen. We zouden nog liever sterven.
Je kunt niet zo makkelijk van een ziekbed af, maar anderen kunnen er wel naar toe. Wat een wonder dat Gods vergeving eenzijdige vergeving is. Hij zoekt ons op op ons ziekbed, zelfs op onze doodsbaar. En Hij leert ons bidden: 'Vergeef ons, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren.'

Deze mevrouw is er van uit gegaan dat niemand er achter gekomen was.
Ik had haar dus in ernstige verlegenheid gebracht als ik haar bezocht zou hebben !

Hm, daar zit wat in. Excuses overigens voor deze vraag, het was misschien niet zo gepast.

Jongere schreef:

Mara schreef:We hadden wel speurneuzen bij de k.r.
Ze waren er nl al snel achter dat het een vrouw was (handschrift)
Ook stonden er dingen in vermeld, die dan wel klopten, maar weinig mensen konden weten.
Het was iemand die mij goed kende.
En dan op een misselijke wijze pootje wilde haken, wat dus gelukt is.
Toen wij er vrijwel zeker van waren, wie het was, bleek dat ze meer kunstjes had geflikt.
Ik heb het inmiddels achter me gelaten, de vrouw leeft niet meer.
Ze heeft een smartelijk ziekbed gehad, van vergeving vragen, noch aan die al die andere mensen, noch aan mij, was geen sprake.
Zoiets gebeurt alleen in boeken, denk ik.

En de vergeving van jouw kant, is die er gekomen? Als ze dat nog heeft mogen horen voor haar overlijden, heeft ze nog iets mogen zien van wie God is. Hij wil ons vergeving schenken, terwijl wij het uit onszelf nooit aan hem zouden vragen. We zouden nog liever sterven.
Je kunt niet zo makkelijk van een ziekbed af, maar anderen kunnen er wel naar toe. Wat een wonder dat Gods vergeving eenzijdige vergeving is. Hij zoekt ons op op ons ziekbed, zelfs op onze doodsbaar. En Hij leert ons bidden: 'Vergeef ons, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren.'

Mooie posting!!

Luther schreef:Off-topic: alleen het slachtoffer van incest kan aangifte doen. Uit de statistieken bliijkt dat dat in 93.6% van de gevallen niet gebeurd.

Ik meen dat als het een geval is wat nog actief speelt, er ook andere mogelijkheden zijn.

memento schreef:

Luther schreef:Off-topic: alleen het slachtoffer van incest kan aangifte doen. Uit de statistieken bliijkt dat dat in 93.6% van de gevallen niet gebeurd.

Ik meen dat als het een geval is wat nog actief speelt, er ook andere mogelijkheden zijn.

Incest (artikel 249 Wetboek van Strafrecht) is ook ambtshalve vervolgbaar. Een aangifte door het slachtoffer is dus niet per se noodzakelijk.

Jongere schreef:Hm, daar zit wat in. Excuses overigens voor deze vraag, het was misschien niet zo gepast.

Ik kon me voorstellen hoor, dat je deze vraag stelde.
Ze heeft eerder anonieme brieven met laster geschreven.Toen ze daarmee werd geconfronteerd, heeft ze alles ontkend.
Maar die mensen hadden keiharde bewijzen in handen, het was een vriendengroep n.b. !
Door haar toedoen is de hele groep toen uit elkaar gevallen, de meesten gingen mee in de beschuldiging en omdat ze bleef ontkennen en zelfs boos werd, ging dat natuurlijk al kapot. Maar 1 echtpaar is met haar meegegaan, die weigerden te geloven dat ze dat gedaan had.
Ik heb het haar in mijn hart vergeven, dwz, ik ben er niet boos meer om en denk nu een stuk milder over haar dan toen.
Voordeel van ouder worden trouwens je wordt milder en begripvoller.
Maar als je iets met iemand hebt, ga dan naar iemand toe, schrijf een brief ONDERTEKEND met je naam.
Maar niet zo, dit is ook veel bedreigender.
Zeker als er dingen in staan, die wel (gedeeltelijk) waar zijn.
Hoe weet iemand dat ?
Een.k.r. zou m.i. anonieme brieven meteen moeten verscheuren en zeker niet behandelen.
Sterker nog, alleen diegene die de brief opent, moet hem lezen, en daarna weg.
Er ZOU een snippertje van kunnen blijven hangen, zou het misschien een ietsjepietsje waar kunnen zijn ?

Mara schreef:

Jongere schreef:Hm, daar zit wat in. Excuses overigens voor deze vraag, het was misschien niet zo gepast.

Ik kon me voorstellen hoor, dat je deze vraag stelde.
Ze heeft eerder anonieme brieven met laster geschreven.Toen ze daarmee werd geconfronteerd, heeft ze alles ontkend.
Maar die mensen hadden keiharde bewijzen in handen, het was een vriendengroep n.b. !
Door haar toedoen is de hele groep toen uit elkaar gevallen, de meesten gingen mee in de beschuldiging en omdat ze bleef ontkennen en zelfs boos werd, ging dat natuurlijk al kapot. Maar 1 echtpaar is met haar meegegaan, die weigerden te geloven dat ze dat gedaan had.
Ik heb het haar in mijn hart vergeven, dwz, ik ben er niet boos meer om en denk nu een stuk milder over haar dan toen.
Voordeel van ouder worden trouwens je wordt milder en begripvoller.
Maar als je iets met iemand hebt, ga dan naar iemand toe, schrijf een brief ONDERTEKEND met je naam.
Maar niet zo, dit is ook veel bedreigender.
Zeker als er dingen in staan, die wel (gedeeltelijk) waar zijn.
Hoe weet iemand dat ?
Een.k.r. zou m.i. anonieme brieven meteen moeten verscheuren en zeker niet behandelen.
Sterker nog, alleen diegene die de brief opent, moet hem lezen, en daarna weg.
Er ZOU een snippertje van kunnen blijven hangen, zou het misschien een ietsjepietsje waar kunnen zijn ?

Daarom pak ik anonieme tel.nr. ook nooit aan

Schemerlichtje schreef:

Mara schreef:

Jongere schreef:Hm, daar zit wat in. Excuses overigens voor deze vraag, het was misschien niet zo gepast.

Ik kon me voorstellen hoor, dat je deze vraag stelde.
Ze heeft eerder anonieme brieven met laster geschreven.Toen ze daarmee werd geconfronteerd, heeft ze alles ontkend.
Maar die mensen hadden keiharde bewijzen in handen, het was een vriendengroep n.b. !
Door haar toedoen is de hele groep toen uit elkaar gevallen, de meesten gingen mee in de beschuldiging en omdat ze bleef ontkennen en zelfs boos werd, ging dat natuurlijk al kapot. Maar 1 echtpaar is met haar meegegaan, die weigerden te geloven dat ze dat gedaan had.
Ik heb het haar in mijn hart vergeven, dwz, ik ben er niet boos meer om en denk nu een stuk milder over haar dan toen.
Voordeel van ouder worden trouwens je wordt milder en begripvoller.
Maar als je iets met iemand hebt, ga dan naar iemand toe, schrijf een brief ONDERTEKEND met je naam.
Maar niet zo, dit is ook veel bedreigender.
Zeker als er dingen in staan, die wel (gedeeltelijk) waar zijn.
Hoe weet iemand dat ?
Een.k.r. zou m.i. anonieme brieven meteen moeten verscheuren en zeker niet behandelen.
Sterker nog, alleen diegene die de brief opent, moet hem lezen, en daarna weg.
Er ZOU een snippertje van kunnen blijven hangen, zou het misschien een ietsjepietsje waar kunnen zijn ?

Daarom pak ik anonieme tel.nr. ook nooit aan

Dan hoef ik jou niet te bellen

artistiek schreef:

memento schreef:Als het goed is, negeert een kerkenraad anonieme brieven.

Het is zelfs zo dat men on-ondertekende brieven als niet geschreven mag beschouwen.

Bij ons wordt elke brief die niet ondertekend is, niet behandeld, zelfs al is die brief niet anoniem.

Toch vraag ik me af waar de gedachte vandaan komt dat er met anonieme brieven niets hoeft te gebeuren. Natuurlijk zijn er vele argumenten te benoemen waarom zo'n brief ongelezen en onbehandeld aan de kant moet worden gelegd. Maar een anonieme brief kan toch waarheid bevatten ? Het kan toch wel tot opscherping zijn ?

Vroeger werden boeken en brochures die onder een pseudoniem geschreven werden toch ook heel serieus genomen ?

Wilhelm schreef:Toch vraag ik me af waar de gedachte vandaan komt dat er met anonieme brieven niets hoeft te gebeuren. Natuurlijk zijn er vele argumenten te benoemen waarom zo'n brief ongelezen en onbehandeld aan de kant moet worden gelegd. Maar een anonieme brief kan toch waarheid bevatten ? Het kan toch wel tot opscherping zijn ?

Vroeger werden boeken en brochures die onder een pseudoniem geschreven werden toch ook heel serieus genomen ?

De vraag is alleen waarom je het anoniem zou doen. Misschien is het wel omdat men zichzelf niet over heeft voor de gevolgen. Dan moet het toch maar niet in behandeling genomen worden.

Wilhelm schreef:Toch vraag ik me af waar de gedachte vandaan komt dat er met anonieme brieven niets hoeft te gebeuren. Natuurlijk zijn er vele argumenten te benoemen waarom zo'n brief ongelezen en onbehandeld aan de kant moet worden gelegd. Maar een anonieme brief kan toch waarheid bevatten ? Het kan toch wel tot opscherping zijn ?

Vroeger werden boeken en brochures die onder een pseudoniem geschreven werden toch ook heel serieus genomen ?

Het is voor iedereen makkelijker om anoniem iets te schrijven. Niemand kan je er later op pakken. Je hoeft er geen verantwoording voor af te leggen.

Vroeger werden politieke schotschriften om dezelfde reden ook ondertekend met pseudoniemen.

Luther schreef:

Wilhelm schreef:Toch vraag ik me af waar de gedachte vandaan komt dat er met anonieme brieven niets hoeft te gebeuren. Natuurlijk zijn er vele argumenten te benoemen waarom zo'n brief ongelezen en onbehandeld aan de kant moet worden gelegd. Maar een anonieme brief kan toch waarheid bevatten ? Het kan toch wel tot opscherping zijn ?

Vroeger werden boeken en brochures die onder een pseudoniem geschreven werden toch ook heel serieus genomen ?

De vraag is alleen waarom je het anoniem zou doen. Misschien is het wel omdat men zichzelf niet over heeft voor de gevolgen. Dan moet het toch maar niet in behandeling genomen worden.

Mij bekruipt ook wel de gedachte dat er hier wel erg makkelijk gezegd wordt: in de prullenbak ermee. Theoretisch volledig mee eens, maar toch....
Er zijn wel verschillen in anonieme brieven, denk ik. In de collectezak zit bij ons ook wel eens een briefje met wat commentaar er op. Dat leg je makkelijk aan de kant. Maar stel dat er een brief binnenkomt waarin een gemeentelid in verband wordt gebracht met een ernstige zonde. Theorie: in de versnipperaar en daarna even vrolijk koffie drinken met elkaar. Praktijk: iets weerbarstiger.
(We zijn het er wel snel over eens denk ik dat niemand zo'n anonieme brief moet schrijven, maar daar gaat het even niet over).
Overigens heb ik iets dergelijks nog nooit aan de hand gehad.