Belijdenis doen

[Gijs83]

[Dit is ook de lijn en de praktijk in de reformatorische kerken, in ieder geval binnen de Gereformeerde Gemeenten; niet alleen in onze gemeente, het is ook de lijn die ds. Van Aalst (in de Saambinder), ds. Van der Heiden (in de Daniël) en ds. Moerkerken (enige jaren gelden in de Saambinder, door mij hier gepost) aangeven. Dezelfde lijn zie ook bij ds. G.H. Kersten en bij ds. Hoogerland, enzovoorts.
.

Deze lijn eist geen waarzaligmakend geloof voor het doen van openbare geloofsbelijdenis, dat was in de tijd vd Reformatie wel anders.
Het aantal ouderen die geen belijdenis hadden gedaan was dan ook veel groter. Nu wordt er vreemd gekeken en bijna ambtelijke dwang uitgeoefend als je op je 25e nog geen BdG hebt afgelegd.

Dwang vind ik ook niet goed. Ik vind eigenlijk wel een beetje raar dat bv. een jong stelletje dat moet trouwen(bv.nog geen eens 20) eigenlijk min of meer wordt verplicht naar de belijdeniscatechisatie te gaan. Ik vraag me ook af in de Doopvragen zit ook een belijdenis, kun je daar dan wel zomaar op antwoorden?

[vlinder]

Bij mij op cathechisatie zater 4 stellen. Allemaal getrouwd en in blijde verwachting. Waarom doe je blijdenis? O, anders mag ik mijn kind niet dopen...

[PvS]

Luister eens een gemiddelde belijdenisdienst, de predikant gaat er in de preek meestal van uit dat het merendeel van de belijdeniscatechisanten, zo niet allen, nog bekeerd moeten worden. Dit mag mi niet en als het in de praktijk zo is behoort het BdG afleggen uitgesteld te worden.

Met als 'vrucht', kerken vol godsdienst met leden zonder levend geloof...
Dat is het wat wij ervan gemaakt hebben.
Nederland zonder Christus, kerken zonder Christus, huizen zonder Christus, mensen zonder Christus...
Wie zou niet vrezen?

Los je dat op om dan toch maar iedereen belijdenis des geloofs af te laten leggen ?
Begrijp me goed, ik zie ook wel dat het grote problemen geeft. Maar omdat nu de praktijk zo is moeten we daarom de eisen die gesteld worden aan het belijdenis doen aanpassen ?
Noem het dan iig anders.
Nu wordt er in vage bewoordingen gesproken of "de leeftijd hebben" "de doop van je ouders overnemen" "toestemmen met de Waarheid" "je verantwoordelijkheid nemen" etc etc.
Maar dat is niet goed te verenigen met de vragen en de inhoud van het afleggen van BdG.

Neem nu de vragen van Voetius :

Belijdenisvragen van Voetius

1. Verklaart gij dat de leer van onze kerk (welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt) houdt voor de ware en zaligmakende leer, overeenkomende met de Heilige Schriften?
2. Belooft gij dat gij door de genade Gods, in de belijdenis van deze zaligmakende leer standvastig zult blijven, en in haar zult leven en sterven?
3. Belooft gij dat gij overeenkomstig deze heilige leer uw leven altijd godvruchtig, eerbaar en onberispelijk zult inrichten, en dat gij uw belijdenis met goede werken zult versieren?
4. Belooft gij, dat gij u aan de vermaning, terechtwijzing en kerkelijke tucht wilt onderwerpen en onderworpen zult zijn, indien (wat God verhoede) het mocht gebeuren, dat gij u in leer en leven kwaamt te misgaan?


Zeker de tweede vraag, heeft toch niets te maken met verstandelijk instemmen van de waarheid of geloofsleer ?
Ik heb ook de oplossing niet, maar een halfslachtige houding met argumenten zoals hier boven door mij genoemd, en in vele gemeenten gestimuleerd door ambtsdragers en ouders is ook zeker de oplossing niet.

[Dit is ook de lijn en de praktijk in de reformatorische kerken, in ieder geval binnen de Gereformeerde Gemeenten; niet alleen in onze gemeente, het is ook de lijn die ds. Van Aalst (in de Saambinder), ds. Van der Heiden (in de Daniël) en ds. Moerkerken (enige jaren gelden in de Saambinder, door mij hier gepost) aangeven. Dezelfde lijn zie ook bij ds. G.H. Kersten en bij ds. Hoogerland, enzovoorts.
.

Deze lijn eist geen waarzaligmakend geloof voor het doen van openbare geloofsbelijdenis, dat was in de tijd vd Reformatie wel anders.
Het aantal ouderen die geen belijdenis hadden gedaan was dan ook veel groter. Nu wordt er vreemd gekeken en bijna ambtelijke dwang uitgeoefend als je op je 25e nog geen BdG hebt afgelegd.

Het zou misschien beter zijn om in een ander of nieuw topic hierover verder te gaan.

We moeten zoals Wilhelm al aangeeft terug naar de radicaliteit.

Zoals het nu gaat klopt het niet.
Het is niet zo dat iedereen belijdenis van het geloof kan afleggen.
En al helemaal niet onder dwang.
Waar komt die dwaasheid toch vandaan?
Als ik mijn gevoelen mag laten spreken, dan hebben wij er maar een rommeltje van gemaakt.

[helma]

Los je dat op om dan toch maar iedereen belijdenis des geloofs af te laten leggen ?
Begrijp me goed, ik zie ook wel dat het grote problemen geeft. Maar omdat nu de praktijk zo is moeten we daarom de eisen die gesteld worden aan het belijdenis doen aanpassen ?
Noem het dan iig anders.
Nu wordt er in vage bewoordingen gesproken of "de leeftijd hebben" "de doop van je ouders overnemen" "toestemmen met de Waarheid" "je verantwoordelijkheid nemen" etc etc.
Maar dat is niet goed te verenigen met de vragen en de inhoud van het afleggen van BdG.

Neem nu de vragen van Voetius :

Belijdenisvragen van Voetius

1. Verklaart gij dat de leer van onze kerk (welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt) houdt voor de ware en zaligmakende leer, overeenkomende met de Heilige Schriften?
2. Belooft gij dat gij door de genade Gods, in de belijdenis van deze zaligmakende leer standvastig zult blijven, en in haar zult leven en sterven?
3. Belooft gij dat gij overeenkomstig deze heilige leer uw leven altijd godvruchtig, eerbaar en onberispelijk zult inrichten, en dat gij uw belijdenis met goede werken zult versieren?
4. Belooft gij, dat gij u aan de vermaning, terechtwijzing en kerkelijke tucht wilt onderwerpen en onderworpen zult zijn, indien (wat God verhoede) het mocht gebeuren, dat gij u in leer en leven kwaamt te misgaan?


Zeker de tweede vraag, heeft toch niets te maken met verstandelijk instemmen van de waarheid of geloofsleer ?
Ik heb ook de oplossing niet, maar een halfslachtige houding met argumenten zoals hier boven door mij genoemd, en in vele gemeenten gestimuleerd door ambtsdragers en ouders is ook zeker de oplossing niet.

en wat denk je van de goede werken uit vraag 3? Wat zegt HC zondag 33?
Vr.91. Maar wat zijn goede werken? Antw. Alleen die uit waar geloof naar de wet Gods, alleen Hem ter eer geschieden, en niet die op ons goeddunken of op mensen-inzettingen gegrond zijn.

[Gijs83]

Los je dat op om dan toch maar iedereen belijdenis des geloofs af te laten leggen ?
Begrijp me goed, ik zie ook wel dat het grote problemen geeft. Maar omdat nu de praktijk zo is moeten we daarom de eisen die gesteld worden aan het belijdenis doen aanpassen ?
Noem het dan iig anders.
Nu wordt er in vage bewoordingen gesproken of "de leeftijd hebben" "de doop van je ouders overnemen" "toestemmen met de Waarheid" "je verantwoordelijkheid nemen" etc etc.
Maar dat is niet goed te verenigen met de vragen en de inhoud van het afleggen van BdG.

Neem nu de vragen van Voetius :

Belijdenisvragen van Voetius

1. Verklaart gij dat de leer van onze kerk (welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt) houdt voor de ware en zaligmakende leer, overeenkomende met de Heilige Schriften?
2. Belooft gij dat gij door de genade Gods, in de belijdenis van deze zaligmakende leer standvastig zult blijven, en in haar zult leven en sterven?
3. Belooft gij dat gij overeenkomstig deze heilige leer uw leven altijd godvruchtig, eerbaar en onberispelijk zult inrichten, en dat gij uw belijdenis met goede werken zult versieren?
4. Belooft gij, dat gij u aan de vermaning, terechtwijzing en kerkelijke tucht wilt onderwerpen en onderworpen zult zijn, indien (wat God verhoede) het mocht gebeuren, dat gij u in leer en leven kwaamt te misgaan?


Zeker de tweede vraag, heeft toch niets te maken met verstandelijk instemmen van de waarheid of geloofsleer ?
Ik heb ook de oplossing niet, maar een halfslachtige houding met argumenten zoals hier boven door mij genoemd, en in vele gemeenten gestimuleerd door ambtsdragers en ouders is ook zeker de oplossing niet.

en wat denk je van de goede werken uit vraag 3? Wat zegt HC zondag 33?
Vr.91. Maar wat zijn goede werken? Antw. Alleen die uit waar geloof naar de wet Gods, alleen Hem ter eer geschieden, en niet die op ons goeddunken of op mensen-inzettingen gegrond zijn.

Tja en hoe komt men dan erbij om het toch van je te vragen? (Al moet je natuurlijk altijd de beslissing zelf nemen).

[Luther]

Het probleem zit 'm misschien wel in het feit dat links en rechts gedacht wordt dat het afleggen van geloofsbelijdenis een belijdenis dient te zijn van persoonlijk geloof. Ik denk dat dat onjuist is.

Luther ??
Het lijkt er vaak op dat we binnen onze gezindte alle woorden moeten "wegen" op de inhoudelijke betekenis en de diversiteit aan uitleg ervan, dit lijkt met het BdG ook zo te zijn.
Maar hoe moeilijk het in de praktijk van het kerkelijke leven ook is, het is toch duidelijk ? De naam zegt het al "Belijdenis des geloofs" of "Openbare geloofs belijdenis" Daarnaast was het van oudsher gebruikelijk om de viering van het HA aan de belijdenisdienst te koppelen. Dit is oook een teken dat men vroeger verband legde tussen het doen van belijdenis des geloofs en de verkondiging van de dood des Heeren.

We moeten die radicaliteit weer terug. Luister eens een gemiddelde belijdenisdienst, de predikant gaat er in de preek meestal van uit dat het merendeel van de belijdeniscatechisanten, zo niet allen, nog bekeerd moeten worden. Dit mag mi niet en als het in de praktijk zo is behoort het BdG afleggen uitgesteld te worden.

Je citeert me maar half, en dat zinnetje was nu juist cruciaal.
Ik schreef, en let dan dus ook op het onderstreepte zinnetje: Het probleem zit 'm misschien wel in het feit dat links en rechts gedacht wordt dat het afleggen van geloofsbelijdenis een belijdenis dient te zijn van persoonlijk geloof. Ik denk dat dat onjuist is. Het is een amen zeggen op de geloofsleer (het geloof in objectieve zin), waarop alleen [ja] gezegd kan worden als je de Heere persoonlijk kent. (Het lijkt misschien een woordspelletje, maar zo bedoel ik het niet.) Het afleggen van geloofsbelijdenis heeft ook een sterk objectief karakter.
Dus: ja, ik koppel BdG ook aan het HA, zeker.
Laat ik het met ronde Hollandse wooden zeggen: Nee, niemand mag onbekeerd BdG afleggen. Maar dat betekent niet dat men gaat belijden dát men persoonlijk gelooft, maar wát men gelooft. (Dus: nog steeds wel 'gelooft'.)
En ja, ik ken ook de droeve praktijk. Dat komt omdat men accepteert dat er belijdenis van het geloof in objectieve zin wordt geaccpeteert zonder persoonlijk geloof. Ik weet van GG-predikanten die aan elke belijdeniscatechisant vraagt in het persoonlijke gesprek: "Ik neem aan dat ik je de komende keer ook aan het HA kan verwachten?" Dat lijkt me een goede vraag, die aan elke belijdeniscatechisant gesteld dient te worden. Want daarop volgt, naar ik aanneem, een gesprek dat precies op de juiste diepgang zit, zodat je ook kunt proeven waar het de catechisant om te doen is.

[Gijs83]

Het probleem zit 'm misschien wel in het feit dat links en rechts gedacht wordt dat het afleggen van geloofsbelijdenis een belijdenis dient te zijn van persoonlijk geloof. Ik denk dat dat onjuist is.

Luther ??
Het lijkt er vaak op dat we binnen onze gezindte alle woorden moeten "wegen" op de inhoudelijke betekenis en de diversiteit aan uitleg ervan, dit lijkt met het BdG ook zo te zijn.
Maar hoe moeilijk het in de praktijk van het kerkelijke leven ook is, het is toch duidelijk ? De naam zegt het al "Belijdenis des geloofs" of "Openbare geloofs belijdenis" Daarnaast was het van oudsher gebruikelijk om de viering van het HA aan de belijdenisdienst te koppelen. Dit is oook een teken dat men vroeger verband legde tussen het doen van belijdenis des geloofs en de verkondiging van de dood des Heeren.

We moeten die radicaliteit weer terug. Luister eens een gemiddelde belijdenisdienst, de predikant gaat er in de preek meestal van uit dat het merendeel van de belijdeniscatechisanten, zo niet allen, nog bekeerd moeten worden. Dit mag mi niet en als het in de praktijk zo is behoort het BdG afleggen uitgesteld te worden.

Je citeert me maar half, en dat zinnetje was nu juist cruciaal.
Ik schreef, en let dan dus ook op het onderstreepte zinnetje: Het probleem zit 'm misschien wel in het feit dat links en rechts gedacht wordt dat het afleggen van geloofsbelijdenis een belijdenis dient te zijn van persoonlijk geloof. Ik denk dat dat onjuist is. Het is een amen zeggen op de geloofsleer (het geloof in objectieve zin), waarop alleen [ja] gezegd kan worden als je de Heere persoonlijk kent. (Het lijkt misschien een woordspelletje, maar zo bedoel ik het niet.) Het afleggen van geloofsbelijdenis heeft ook een sterk objectief karakter.
Dus: ja, ik koppel BdG ooik aan het HA, zeker.
Laat ik het met ronde Hollandse wooden zeggen: Nee, niemand mag onbekeerd BdG afleggen. Maar dat betekent niet dat men gaat belijden dát men persoonlijk gelooft, maar wát men gelooft. (Dus: nog steeds wel 'gelooft'.)
En ja, ik ken ook de droeve praktijk. Dat komt omdat men accepteert dat er belijdenis van het geloof in objectieve zin wordt geaccpeteert zonder persoonlijk geloof. Ik weet van GG-predikanten die aan elke belijdeniscatechisant vraagt in het persoonlijke gesprek: "Ik neem aan dat ik je de komende keer ook aan het HA kan verwachten?" Dat lijkt me een goede vraag, die aan elke belijdeniscatechisant gesteld dient te worden.

In de praktijk gebeurd, tenminste bij ons, zeer zelden. Er is zelfs een ouderling bij ons die er niet aangaat. Alhoewel hij wel 1 of 2 keer geweest is.

[Luther]

Het probleem zit 'm misschien wel in het feit dat links en rechts gedacht wordt dat het afleggen van geloofsbelijdenis een belijdenis dient te zijn van persoonlijk geloof. Ik denk dat dat onjuist is.

Luther ??
Het lijkt er vaak op dat we binnen onze gezindte alle woorden moeten "wegen" op de inhoudelijke betekenis en de diversiteit aan uitleg ervan, dit lijkt met het BdG ook zo te zijn.
Maar hoe moeilijk het in de praktijk van het kerkelijke leven ook is, het is toch duidelijk ? De naam zegt het al "Belijdenis des geloofs" of "Openbare geloofs belijdenis" Daarnaast was het van oudsher gebruikelijk om de viering van het HA aan de belijdenisdienst te koppelen. Dit is oook een teken dat men vroeger verband legde tussen het doen van belijdenis des geloofs en de verkondiging van de dood des Heeren.

We moeten die radicaliteit weer terug. Luister eens een gemiddelde belijdenisdienst, de predikant gaat er in de preek meestal van uit dat het merendeel van de belijdeniscatechisanten, zo niet allen, nog bekeerd moeten worden. Dit mag mi niet en als het in de praktijk zo is behoort het BdG afleggen uitgesteld te worden.

Je citeert me maar half, en dat zinnetje was nu juist cruciaal.
Ik schreef, en let dan dus ook op het onderstreepte zinnetje: Het probleem zit 'm misschien wel in het feit dat links en rechts gedacht wordt dat het afleggen van geloofsbelijdenis een belijdenis dient te zijn van persoonlijk geloof. Ik denk dat dat onjuist is. Het is een amen zeggen op de geloofsleer (het geloof in objectieve zin), waarop alleen [ja] gezegd kan worden als je de Heere persoonlijk kent. (Het lijkt misschien een woordspelletje, maar zo bedoel ik het niet.) Het afleggen van geloofsbelijdenis heeft ook een sterk objectief karakter.
Dus: ja, ik koppel BdG ooik aan het HA, zeker.
Laat ik het met ronde Hollandse wooden zeggen: Nee, niemand mag onbekeerd BdG afleggen. Maar dat betekent niet dat men gaat belijden dát men persoonlijk gelooft, maar wát men gelooft. (Dus: nog steeds wel 'gelooft'.)
En ja, ik ken ook de droeve praktijk. Dat komt omdat men accepteert dat er belijdenis van het geloof in objectieve zin wordt geaccpeteert zonder persoonlijk geloof. Ik weet van GG-predikanten die aan elke belijdeniscatechisant vraagt in het persoonlijke gesprek: "Ik neem aan dat ik je de komende keer ook aan het HA kan verwachten?" Dat lijkt me een goede vraag, die aan elke belijdeniscatechisant gesteld dient te worden.

In de praktijk gebeurd, tenminste bij ons, zeer zelden. Er is zelfs een ouderling bij ons die er niet aangaat. Alhoewel hij wel 1 of 2 keer geweest is.

Dat is droevig, Gijs. Ik ben altijd blij als ik jonge mensen van de laatste belijdenisgroep later in het jaar voor het eerst aan het HA zie komen. En gelukkig komt dat bij ons elk jaar voor.

[Hendrikus]

Ik weet van GG-predikanten die aan elke belijdeniscatechisant vraagt in het persoonlijke gesprek: "Ik neem aan dat ik je de komende keer ook aan het HA kan verwachten?" Dat lijkt me een goede vraag, die aan elke belijdeniscatechisant gesteld dient te worden.

In de praktijk gebeurd, tenminste bij ons, zeer zelden. Er is zelfs een ouderling bij ons die er niet aangaat. Alhoewel hij wel 1 of 2 keer geweest is.

Voorbeelden van die praktijk heb ik ook meegemaakt, ja. Onbegrijpelijk, niet uit te leggen aan je kinderen als ze van zo iemand catechisatie krijgen of als zo iemand op huisbezoek komt, ernstige vragen stelt, maar blijft zitten als het Avondmaal wordt bediend.

Toen ik belijdenis deed in de GG, is het mij niet gevraagd. In de catechese werd ook nooit de indruk gewekt dat de kerkenraad je na je belijdenis daadwerkelijk aan het Avondmaal verwachtte.

[Tiberius]

Bij mij op cathechisatie zater 4 stellen. Allemaal getrouwd en in blijde verwachting. Waarom doe je blijdenis? O, anders mag ik mijn kind niet dopen...

Dat klopt toch?
Of denk je dat er een andere reden om geloofsbelijdenis af te leggen dan om je kind te dopen?

[Tiberius]

[Dit is ook de lijn en de praktijk in de reformatorische kerken, in ieder geval binnen de Gereformeerde Gemeenten; niet alleen in onze gemeente, het is ook de lijn die ds. Van Aalst (in de Saambinder), ds. Van der Heiden (in de Daniël) en ds. Moerkerken (enige jaren gelden in de Saambinder, door mij hier gepost) aangeven. Dezelfde lijn zie ook bij ds. G.H. Kersten en bij ds. Hoogerland, enzovoorts.
.

Deze lijn eist geen waarzaligmakend geloof voor het doen van openbare geloofsbelijdenis, dat was in de tijd vd Reformatie wel anders.

Nee, dat is beslist een misvatting. Ds. Kersten (en de anderen die in deze lijn staan) laat beslist geen ruimte voor onbekeerde mensen. Ook niet voor onbekeerde belijdende leden; zie het artikel van ds. Moerkerken in mijn volgende posting.

Zoals Luther al aangeeft, is openbare geloofsbelijdenis geen belijdenis van het persoonlijke geloof, historisch noch zaligmakend, maar is niet anders dan "belijden dat de gereformeerde religie de enige weg ter zaligheid is en beloven dat men zich in leven en sterven hierbij wil houden". Dat wordt ook middels de vragen van Voetius aan de belijdeniscatechisant gevraagd.

[Tiberius]

Hier het artikel dat in 2008 in de Saambinder verscheen van de hand van ds. Moerkerken; destijds ook al door mij geplaatst.

------------------------------------------------------------------------------------

Openbare belijdenis
Het is altijd weer een ontroerend en indrukwekkend gebeuren, meestal tijdens of rond de Paasdagen, wanneer jonge mensen openbare belijdenis doen.

Zó noemen we het toch? Er wordt openbare belijdenis gedaan! Het is een hardnekkig misverstand dat onze jonge mensen 'tot lidmaten bevestigd' zouden worden wanneer ze hun jawoord geven. Reeds in april 1925 schreef ds. G.H. Kersten in De Saambinder: 'Over die uitdrukking heb ik wel eens nagedacht; ze lijkt me niet goed...'. Soms kan men bij de vermelding van preekbeurten in de krant in deze tijd van het jaar de vermelding 'bev. lidm.' aantreffen. Dat moet zo niet. Dit is geen muggenzifterij. Waar het om gaat is dat degenen die belijdenis doen, al lang lidmaten zijn: zij werden het bij hun doop. Zó staat het in het Doopformulier. De jonge mensen doen belijdenis van de leer waarin zij zijn onderwezen. En dat doen zij in het openbaar. Daarover is in het verleden overigens nogal wat te doen geweest. Aanvankelijk geschiedde namelijk ook het onderzoek van de catechisanten in het openbaar, in het midden van de gemeente, in een bijzondere kerkdienst, nadat de predikant eerst in een korte preek over de betekenis van het belijdenis doen had gesproken. Dat moet voor de catechisanten een ingrijpend gebeuren zijn geweest! Reeds vrij spoedig is hierin echter verandering gekomen. Het onderzoek van de catechisanten vond later plaats in een kerkenraads-vergadering, die overigens aanvankelijk nog openbaar was. De gewoonte die thans onder ons is gegroeid, namelijk om het onderzoek in een besloten vergadering van de kerken-raad te doen plaats vinden en de belijdenis in het openbaar in een ambtelijke samenkomst van de gemeente - overigens na approbatie! - lijkt mij juist.

Onderzoek
Waarover gaat nu het onderzoek door de kerkenraad? Over leer en leven. Het gaat niet over het hart van onze jonge mensen. Het oordeel daarover komt immers niemand toe, ook geen kerkenraad. Het blijkt telkens nodig dat uit te leggen, ook naar buiten toe. Als wij zeggen dat de kerkenraad niet over het hart oordeelt, betekent dat niet dat wij zeggen dat een historisch geloof wel genoeg is om belijdenis te doen. Het historisch geloof is nodig, het is onmisbaar, maar het is tekort om mee te leven en te sterven. Het is óók tekort voor het doen van belijdenis. Laat elke kerkenraad, elke predikant, elke catecheet dat toch teer en voorzichtig, ernstig en bewogen zeggen tegen de jonge mensen. De Heere ziet het hart aan! De kerkenraad oordeelt niet over het hart, maar de Heere wél! Voor Hem kan het nooit genoeg zijn als een mens met zijn lippen de geloofsleer beaamt, terwijl zijn hart zich verre van Hem houdt. Maar dit alles wil ook weer niet zeggen dat een jongere die helaas van zichzelf moet belijden het ware geloof te missen, het doen van belijdenis dan maar uit moet stellen of er zelfs maar geheel vanaf moet zien. Die weg is heilloos. Wie 's zondags de psalmen in de kerk niet kan meezingen omdat hij vreemd is aan wat daarin wordt vertolkt, is er ook niet vanaf door zijn mond dan maar te houden. We raken hier aan de grote spanning die er telkens weer is tussen Gods eis en onze onmogelijkheid. Gods eis: dit is de weg, wandelt in dezelven! Onze onmogelijkheid: dood in de zonden en de misdaden. Het is te hopen dat velen van onze jonge mensen die over enkele dagen daar voor in de kerk zullen staan, van die spanning iets hebben mogen beseffen - en dat het hen op de enige goede plaats mag hebben gebracht: aan de voeten van Hem, Die geven kan wat Hij beveelt.

Onderzoek naar de leer
We schreven: het onderzoek van de kerkenraad bij jonge mensen die openbare belijdenis willen doen, gaat niet over hun hart. Waar dan wel over? Over leer en leven. Eerst over de leerl Tijdens een aparte avond wordt de jonge mensen in bijzijn van de kerkenraad gevraagd naar hun kennis van de geloofsleer. Zo'n avond is geen examen, nee. Dan zouden de bollebozen erdoor komen en de anderen niet of nauwelijks. Maar zo'n avond is toch ook weer geen formaliteit. De kerkenraad moet van de jonge mensen de overtuiging krijgen dat het hun ernst is. En de catechisanten moeten van de kerkenraad de overtuiging krijgen dat deze het onderzoek naar de leer serieus neemt.
Dan zal er ook geleerd moeten zijn! En dat, als het goed is, maar niet in dit laatste jaar alleen, maar in de hele periode van gaan naar de catechisatie. Als ik me niet vergis, schort daar nogal eens het nodige aan. Predikanten en ouderlingen, die aan terugvragen maar niet meer beginnen, omdat dat toch 'onbegonnen werk is'. Uit het hoofd leren is immers wat uit de tijd, nietwaar? Catechisanten vinden dat vaak ook. Volgens velen gaat het er maar om, óf en waar je iets vinden kunt. Parate kennis komt er niet zo meer op aan. Ik ben zo vrij het daar helemaal oneens mee te zijn. Dat het bijbrengen van parate kennis er in onze digitale opzoek-maatschappij er niet gemakkelijker op geworden is, zal wel waar zijn. Dat het niet meer nodig zou zijn, moeten we ons niet laten aanpraten. Moeten we dan straks eerst bij onze laptop te rade gaan om te weten waar Nahum precies staat tussen de kleine profeten?

Hartelijke instemming
Een kerkenraad zal ook een hartelijke instemming mogen verwachten met de leer van Schrift en belijdenis. En, zo zou ik eraan toe willen voegen: met de leer van onze gemeenten. Is die leer van onze gemeenten dan nog iets naast of zelfs boven de Schrift en de gereformeerde belijdenis? Nee. Maar onze jonge mensen worden wel belijdend lid van de Gereformeerde Gemeenten. Die gemeenten hebben hun ontstaansgeschiedenis. Zij hebben in de loop van de tijd ook hun worsteling om de leer gekend. Zij hebben bijvoorbeeld in 1931 uitgesproken hoe naar hun diepe overtuiging de verhouding tussen verkiezing en verbond moet worden gezien. Van die gemeenten worden onze catechisanten belijdende leden. Op de catechisatie mogen jonge mensen gerust met hun vragen komen. Ook met betrekking tot de leer van ons kerkverband. Laat ze maar komen, broeders predikanten en ouderlingen! Snijd dat niet te snel af, als het tenminste op een eerlijke en correcte manier gebeurt. Maar van belijdeniscatechisanten mag worden verwacht dat zij tot een standpunt zijn gekomen, en wel van harte. Het is alleen maar droevig als een dominee de helft van de tijd op de belijdeniscatechisatie moet besteden aan het verdedigen van de leer van onze gemeenten.

Het leven
Vervolgens gaat het onderzoek van de kerkenraden naar de belijdenis-catechisanten ook over het leven. Bij de openbare belijdenis wordt daar ook uitdrukkelijk naar gevraagd, of zij overeenkomstig de leer hun leven godvruchtig, eerbaar en onberispelijk zullen inrichten en hun belijdenis 'met goede werken zullen versieren'. Elke kerkenraad mag en moet van zijn catechisanten vragen of dat voornemen hun ernst is. Er mag ook onderzoek naar gedaan worden.
Zonder dat men nu komt tot een lange lijst met verboden en geboden waarmee de jonge mensen moeten instemmen, mag wel degelijk op heel concrete punten van hen gevraagd worden dat zij willen betonen in de wegen van Gods Woord te gaan. Te denken is aan de vrijetijdsbesteding, aan kleding en haardracht, aan de houding ten opzichte van de moderne media en aan andere dingen meer.

Problemen
Hier doen zich in de praktijk nogal eens problemen voor. Men vindt het heel gewoon dat van sportmensen gevraagd wordt niet te roken. Men vindt het normaal dat in bepaalde wereldse gelegenheden van heren verwacht wordt in gepaste kleding te verschijnen en van dames, een rok te dragen. Als de kerk des Hee-ren echter haar jonge mensen wil houden aan een door de Schrift genormeerde levensstijl, vindt men dat al gauw wettisch. Al die 'regeltjes en geboden' roepen weerstand op. Catechisanten vinden dan dat de kerkenraad zich met hun privéleven bemoeit, ouders menen dat een kerkenraad door zijn beleid 'jongeren de kerk uitjaagt', enzovoort. Dat zijn verdrietige dingen. Het komt mij voor dat een kerkenraad voet bij stuk moet houden. Wél is het dan nodig dat we met de Schrift aan kunnen tonen dat ons standpunt overeenkomt met het Woord van God. We mogen toch van jonge mensen die belijdenis doen, verwachten dat zij voor dat Woord willen buigen en hartelijk begeren in leer en leven in het spoor van de Schrift te gaan?

Maar's HEEREN gunst...
Van harte hopen we dat vele jonge mensen zó openbare belijdenis mogen doen tijdens de aanstaande Paasdagen, of later dit jaar. Wees ervan overtuigd dat we verblijd zijn met die voor hen zo belangrijke en ingrijpende stap! Het is altijd weer groot en ontroerend als jonge mensen in een tijd waarin zovelen de gemeenten verlaten, van harte en uit innerlijke overtuiging uitspreken bij de leer die naar de godzaligheid is te willen leven en sterven. Er is zo heel veel op de been om de jeugd van de gemeenten los te weken van de leer en te vervreemden van een leven in eenvoud naar de Heilige Schrift.
Wie daarop ziet, zou soms moedeloos worden. Maar er is ook iets anders. De dichter van Psalm 103 doorleefde zo heel diep dat de Heere wist wat maaksel hij was, gedachtig zijnde dat hij stof was. Gelijk het gras... Gelijk een bloem... Wat is hier eigenlijk blijvend? Ook het jonge leven niet. De wind, de snijdende wind van de dood behoeft zich maar even over het land te laten horen, of onze steel knakt, onze schoonheid gaat verloren. En dan? Men kent en vindt haar standplaats zelfs niet meer... Dan volgt er echter een wondere wending in die Psalm. Een 'maar', dat alleen maar uit God te verklaren is. 'Maar 's HEEREN gunst zal, over die Hem vrezen, in eeuwigheid altoos dezelfde wezen...'. Dan mag David zijn sterkte vinden in het verbond Gods en in de trouw van dat verbond, die rusten zal op het late nageslacht. Het mag ons hartelijk gebed wel zijn of de HEERE aan dat verbond zal willen gedenken en daartoe aan onze gemeenten nog jonge mensen zou willen toeschik-ken die Hem in waarheid vrezen mogen.
Als we dat kwijt zouden raken, zijn we alles kwijt. Maar als dat er nog zijn mag, is er hoop voor de toekomst.

(Dit artikel werd, in enigszins gewijzigde vorm, eerder geplaatst in het Paasnummer van 2003 (red))

Capelle aan den IJssel, ds. A. Moerkerken

[huisman]

[Dit is ook de lijn en de praktijk in de reformatorische kerken, in ieder geval binnen de Gereformeerde Gemeenten; niet alleen in onze gemeente, het is ook de lijn die ds. Van Aalst (in de Saambinder), ds. Van der Heiden (in de Daniël) en ds. Moerkerken (enige jaren gelden in de Saambinder, door mij hier gepost) aangeven. Dezelfde lijn zie ook bij ds. G.H. Kersten en bij ds. Hoogerland, enzovoorts.
.

Deze lijn eist geen waarzaligmakend geloof voor het doen van openbare geloofsbelijdenis, dat was in de tijd vd Reformatie wel anders.
Het aantal ouderen die geen belijdenis hadden gedaan was dan ook veel groter. Nu wordt er vreemd gekeken en bijna ambtelijke dwang uitgeoefend als je op je 25e nog geen BdG hebt afgelegd.

De "lijn" die een kerk voorstaat werkt lang niet altijd goed uit in de praktijk dat zien wij in de antwoorden van de jongeren in het "Daniëlinterview" Ik was dankbaar voor de antwoorden van de predikant maar blijf toch zitten met de vraag hoe het komt dat jongeren uit onze gezindte één ding zeker weten over belijdenis doen. Je hoeft niet bekeerd te zijn, dat is wat ik in gesprek met jonge mensen altijd hoor. Terwijl in de Schrift een belijdenis met de mond en niet met het hart als een grote zonde wordt gezien. De klem dat het als onbekeerde niet kan wordt vaak gemist, verder (dat zegt ook ds C Harinck) was belijdenis vroeger sterk verbonden met het Heilig Avondmaal, nu is het in de praktijk er van losgemaakt.
Dit is best begrijpelijk als reactie op het "en dus" geloof .Ik ben gedoopt "en dus" doe ik belijdenis "en dus" ga ik aan het Avondmaal. Dit verslaat zijn duizenden maar de tegenreactie maakt mij ook niet blij. Ik weet het gewoon niet wat de oplossing is.

[Gijs83]

In de Gezinsgids die we vandaag kregen stonden boekjes in over dit onderwerp van Ds.D.Heemskerk en Ds.D.W.Tuinier.
Vooral Ds.Heemskerk was hier heel voorzichtig mee.

[Johannes 3:16]

In de Gezinsgids die we vandaag kregen stonden boekjes in over dit onderwerp van Ds.D.Heemskerk en Ds.D.W.Tuinier.
Vooral Ds.Heemskerk was hier heel voorzichtig mee.

Waarmee?