Dank je, RJ! die psalm is mijn lievelings psalm:
Gij hebt, O Heer, in 't dood'lijkst tijdsgewricht
Mijn ziel gered, mijn tranen willen drogen
Mijn voet geschraagd: dies zal ik voor Gods ogen
steeds wandelen in 't vrolijk levenslicht.
Tsja, ik weet ook niet wat er mis is met het juichend Christendom! Maar het schijnt een soort scheldwoord te zijn: wee je gebeente als je vol bent van God, dat is verdacht... Vraag me niet waarom. Er werd mij verteld in de kerst vakantie dat Gods volk het wel anders leert, dus die zijn nooit meer blij, misschien 1 of 2 keer in hun leven... Of het waar is...?
Maar ik weet dit: ik was dood, maar ik leef, God allen zij de eer!
Hoort wat mij God deed ondervinden...
hoi Gerrie,
Ik heb het voorrecht om iedere dag met veel mensen om te gaan.
Dit mede door mijn werk.
ALs het gesprek eens valt, kun je wel eens spreken over;
Hoort wat God mij deed ondervinden.
Soms voel je al direkt dat het gesprek de verkeerde kant uit gaat.
Dan denk ik wel eens; "geen paarlen voor de zwijnen gooien.
Een klein voorval.
'K had eens een vergadering in het zuiden des lands.
We zouden met elkaar na de vergadering gaan lunchen.
Gewoontegetrouw vouw ik mijn handen samen en deed een stil gebed voor mijn eten, en begon aan mijn lunch.
Later kwam er iemand bij me en vroeg of hijbij mij aan tafel mocht zitten.
Een gesprek over koetjes en kalfjes, midden in het gesprek vroeg hij opeens; waarom bad je eigelijk voor je lunch.
Tja wat moet je dan antwoorden.
'K probeerde uit te leggen dat je eerst een zegen voor je eten moet vragen. Hij begon gelijk wat spottend te kijken en te reageren. Mijn gedachte had ik al klaar, dat kun je wel begrijpen.
Maar toch, ik ging door met vertellen waarom het zo belangrijk voor mij is om te bidden voor mijn eten en begon hem ervan te overtuigen dat hij ook eenmaal in het gericht een heilig en rechtvaardig God zou ontmoeten.
Het gesprek viel en kon hem in alle eenvoudigheid vertellen wat nodig is voor tijd en eeuwigheid.
Het was een zeer fijn gesprek geworden, de luch duurde 2uur.
Maar ik moest me hoeden om niet in mijzelf te eindigen, maar in en door Hem alleen.
Ik heb het voorrecht om iedere dag met veel mensen om te gaan.
Dit mede door mijn werk.
ALs het gesprek eens valt, kun je wel eens spreken over;
Hoort wat God mij deed ondervinden.
Soms voel je al direkt dat het gesprek de verkeerde kant uit gaat.
Dan denk ik wel eens; "geen paarlen voor de zwijnen gooien.
Een klein voorval.
'K had eens een vergadering in het zuiden des lands.
We zouden met elkaar na de vergadering gaan lunchen.
Gewoontegetrouw vouw ik mijn handen samen en deed een stil gebed voor mijn eten, en begon aan mijn lunch.
Later kwam er iemand bij me en vroeg of hijbij mij aan tafel mocht zitten.
Een gesprek over koetjes en kalfjes, midden in het gesprek vroeg hij opeens; waarom bad je eigelijk voor je lunch.
Tja wat moet je dan antwoorden.
'K probeerde uit te leggen dat je eerst een zegen voor je eten moet vragen. Hij begon gelijk wat spottend te kijken en te reageren. Mijn gedachte had ik al klaar, dat kun je wel begrijpen.
Maar toch, ik ging door met vertellen waarom het zo belangrijk voor mij is om te bidden voor mijn eten en begon hem ervan te overtuigen dat hij ook eenmaal in het gericht een heilig en rechtvaardig God zou ontmoeten.
Het gesprek viel en kon hem in alle eenvoudigheid vertellen wat nodig is voor tijd en eeuwigheid.
Het was een zeer fijn gesprek geworden, de luch duurde 2uur.
Maar ik moest me hoeden om niet in mijzelf te eindigen, maar in en door Hem alleen.
Het belangrijkste, Matthijs is niet dat wij weten of iemand door een gesprek met ons tot bekering is gekomen. Aan ons de opdracht zaait aan alle wateren God zelf zorgt voor vrucht en wasdom. Te veel weten zou ons inderdaad kunnen verleiden om in ons zelf te eindigen.Oorspronkelijk gepost door MatthijsHeeft de Heere het gesprek nog willen gebruiken? Ik bedoel: Is deze persoon nog tot bekering gekomen?Oorspronkelijk gepost door AndreHet was een zeer fijn gesprek geworden, de luch duurde 2uur.
Met vriendelijke groet, Egbert.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
-
Lecram
Wil je daarmee zeggend dat als er geen directe bekering volgt, het gesprek niet plaats had moeten vinden?Oorspronkelijk gepost door MatthijsHeeft de Heere het gesprek nog willen gebruiken? Ik bedoel: Is deze persoon nog tot bekering gekomen?Oorspronkelijk gepost door AndreHet was een zeer fijn gesprek geworden, de luch duurde 2uur.
-
Gerrie
Reacties zoals van Andre, vind ik waardevol. Hiervan zou ik er wel meer willen zien.
Reacties zoals van England, vind ik niet zo waardevol, er zit teveel een negatieve scheldklank in.
Verder over het stralen.
Iedereen straalt iets uit.
Maar ik heb zelf het idee, dat bepaalde mensen, die altijd een soort blijdschap uitstralen, een masker ophebben.
Ik zie liever mensen, die dan eens blij zijn, en dan weer bedroefd. Dat komt bij mij eerlijker over.
En als je dan een blij gezicht ziet, dan kun je vragen: waarom ben je blij?
En bij een droevig gezicht: waarom ben je droevig?
Soms kun je zien, dat iemand blij is bij een preek.
Maar waarom is hij/zij blij?
Denken jullie niet, dat je beter kunt wachten met reageren, totdat er om gevraagd wordt?
Reacties zoals van England, vind ik niet zo waardevol, er zit teveel een negatieve scheldklank in.
Verder over het stralen.
Iedereen straalt iets uit.
Maar ik heb zelf het idee, dat bepaalde mensen, die altijd een soort blijdschap uitstralen, een masker ophebben.
Ik zie liever mensen, die dan eens blij zijn, en dan weer bedroefd. Dat komt bij mij eerlijker over.
En als je dan een blij gezicht ziet, dan kun je vragen: waarom ben je blij?
En bij een droevig gezicht: waarom ben je droevig?
Soms kun je zien, dat iemand blij is bij een preek.
Maar waarom is hij/zij blij?
Denken jullie niet, dat je beter kunt wachten met reageren, totdat er om gevraagd wordt?
Soms wordt iemands reaktie gekleurd door ervaringen uit het verleden. Als deze negatief geweest zijn kan tot uiting komen in zijn of reakties. Ook ik moet soms moeite doen om niet te negatief gaan reageren, ook door ervaringen in het verleden.Oorspronkelijk gepost door Gerrie
Reacties zoals van Andre, vind ik waardevol. Hiervan zou ik er wel meer willen zien.
Reacties zoals van England, vind ik niet zo waardevol, er zit teveel een negatieve scheldklank in.
Verder over het stralen.
Iedereen straalt iets uit.
Maar ik heb zelf het idee, dat bepaalde mensen, die altijd een soort blijdschap uitstralen, een masker ophebben.
Ik zie liever mensen, die dan eens blij zijn, en dan weer bedroefd. Dat komt bij mij eerlijker over.
En als je dan een blij gezicht ziet, dan kun je vragen: waarom ben je blij?
En bij een droevig gezicht: waarom ben je droevig?
Soms kun je zien, dat iemand blij is bij een preek.
Maar waarom is hij/zij blij?
Denken jullie niet, dat je beter kunt wachten met reageren, totdat er om gevraagd wordt?
Met vriendelijke groet, Egbert.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Nu maar hopen dat jouw reacties wel als waardevol gezien worden he?! Sjonge jonge wat een opmerking.Oorspronkelijk gepost door Gerrie
Reacties zoals van Andre, vind ik waardevol. Hiervan zou ik er wel meer willen zien.
Reacties zoals van England, vind ik niet zo waardevol, er zit teveel een negatieve scheldklank in.
Niet overal wat achter zoeken Lecram. Het kon toch wezen dat hij een middel mocht zijn tot bekering van die man of vrouw.?Oorspronkelijk gepost door LecramWil je daarmee zeggend dat als er geen directe bekering volgt, het gesprek niet plaats had moeten vinden?Oorspronkelijk gepost door MatthijsHeeft de Heere het gesprek nog willen gebruiken? Ik bedoel: Is deze persoon nog tot bekering gekomen?Oorspronkelijk gepost door AndreHet was een zeer fijn gesprek geworden, de luch duurde 2uur.
Misschien komt dit gesprak later op zijn of haar sterfbed nog terug en dat het dan nog tot zegen mag zijn.
Liever Turks dan Paaps
Het heeft misschien wel niets met het onderwerp te maken, maar toch nog even iets over het juichende christendom en over de bekommerden.
Als iemand altijd maar blij en vrolijk is en over hún geloof hebben, dan heb ik het daar ook niet zo hoog mee op. Dat noem ik het juichende christendom. Maar als iemand blij en verheugd in God door Christus is, omdat zijn ogen dé zaligheid hebben aanschouwd, dat vind ik dat heel anders.
Het gevaar is nu (ik merk dat een beetje hier in deze topic), dat we nu niets moeten hebben van de bekommerden. Ik wilde dat iedereen een bekommerde was. WAT ZEG JE NU, Matthijs! Ja, ik bedoel de waarachtige bekommerden in hun gemoed. Iemand die meteen gelooft en blij is, daar hou ik persoonlijk wat afstand van. Dat doet me denken aan dat zaad (gelijkenis) wat meteen opkomt, maar als de zon gaat schijnen, verdort het. De Zaligmaker zegt dat deze het Woord terstond met vreugde ontvangen, maar als er verdrukkingen en vervolgingen komen, dan zijn het opeens geen christenen meer. Dan zijn ze nog goddelozer dan de wereld zelf.
Met de waarachtige bekommerden bedoel ik die groep, de met de vraag lopen "Hoe zal ik rechtvaardig verschijnen voor God?". Maar daar zal het niet bij blijven. De Heilige Geest maakt plaats voor Christus in hun harten. En dan komen ze moede, arm en naakt, tot de God Die zalig maakt, omdat Jezus nou naar hen omkijkt.
Maar de bekommerden die altijd maar klagen over de zonden en zeggen: wat zijn we toch zondaren. Daar heb ik wel medelijden mee, als het daar maar niet bij blijft en niet denken dat ze daarmee voor God kunnen verschijnen. Dat ze daarmee een kind van God zijn! Nee, maar zit er ook bloed van het Lam aan hun hart, daar gaat het om!
Toen ik net in de ruimte was gezet, toen had ik helemaal geen strijd. Ik hoorde wel es vanaf de kansels van die uitspraken: "Welkom in de Strijd". Ik dacht: "Ik heb helemaal geen strijd." En wat klagen ze toch allemaal, Jezus is toch gekomen voor zondaren, waarom klagen ze toch zo over hun zonden. Waarom zijn ze niet vrolijk en waarom ik wel? Ik begreep er niet zoveel van, maar nu begrijp ik het wel. Het leven is een strijd, nou en of. Wat ik bedoel? Als de Heere je opricht uit het stof, dan ben je overvol van Hem en van Hem alleen. Ja, dat kan dan niet op. Dan ben je zeg maar, een beetje hemelsgezind. Maar je wordt (als ik het zo zeggen mag) ook weer terug geplaatst op deze aarde, dan kom je weer in de werkelijkheid van het leven. Dan begint de strijd tegen de wereld, satan en tegen je eigen hart. Vooral tegen je eigen hart, want de uitgangen van het hart blijven op de vroegere vrienden gericht. Gericht op de banden die er waren met zonde en wereld. Ik ben er nu wel achter dat het een zeer zware en moeilijke strijd is. En dat we ook deze strijd niet zonder Zijn hulp kunnen, want "'t Is Israels God Die krachten geeft.".
Maar kun je in die strijd juichen? Ze kunnen zich wel verblijden dat Hij zondaren zaligt, dat Hij het verlorene zoekt en dat Hij het verdorvene vernieuwt. Ze kunnen wel janken over zichzelf, omdat er niets in hen is, wat naar God vraagt! Eén brok vijandschap tegen God. "Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods?" In deze uitspraak van Paulus kan ik mij goed vinden nu.
En nou nodigt Hij het verdorvene, en dat is iets waar ik mij over kan verwonderen en verblijden, dan is het juichen tót Gods eer, en dan straks eindelijk zonder zonde.
Kom, Heere Jezus, ja, kom haastiglijk!
Kortom, laten we niet te snel oordelen over diegenen die vaak niet blij kunnen zijn en dan wel over hun zelf. Want ze doen elke dag weer kwaad tegen Die lieve Heere Jezus, Die om hun zonden gegeseld, bespot, bespuwd, veracht, gepest, uitgelachen, gehoond, vernederd en gekruisigd werd, en gestorven is. Want van je zonden, daar kun je niet vrolijk van worden, maar dat geeft juist een hartelijk leedwezen, als je weet wat Hij voor je zonden betaald heeft, daar Hij 100% onschuldig was. Zelfs Pontius Pilatus wist dat Hij geen schuld had, maar nochtans geselde hij Hem wel.
Maar bij wie de Heere Jezus voor het eerst of weer opnieuw overkomt in het hart, die leven in een heerlijke zoetheid. Dicht bij de Heere Jezus, en die voelen dan even geen strijd meer. Nee, dan ben je zo gelukkig, dat is niet uit te spreken. Dan kun je werkelijk zo in God verblijd ten hemel in, en vooral bij de eerste keer, begrijp je niet waarom anderen zo over hun zonden klagen. Maar, mensen die bij anderen altijd over hun zonden hebben, die doen dat misschien wel om degelijk en vroom bij de ander over te komen, maar das niet goed. Dan wil je bij de ander een degelijke christen zijn, maar daar ga je nog mee naar de hel. Het hart is dan nog niet vernieuwd door Gods Geest. Dus een uitwendige bekering. Maar ze moeten bij Christus zijn met hun zonden, want Hij is het die de zonden vergeeft. En alleen door die Ene Naam Die onder de hemel gegeven is, moeten wij en zij, zalig worden. En je bent niet zalig door je hoofd een beetje scheef te houden, zwart pakje aan, geen verzekeringen en inentingen, en maar klagen bij anderen over je zonden. Dat is de zaligheid niet. Nu zeg ik niets verkeerds over een zwart pak en niet verzekeren enzo hoor, maar het is enkel uitwendig, en helpt geen barst voor je zaligheid. We kunnen nog geen nagelschrapseltje aan onze zaligheid toe doen. Vergeving van zonden wordt enkel geschonken uit vrije gunst dat eeuwig God bewoog.
Er komen aanvechtingen van de satan, waardoor je bekommerd kan worden. “Zou het allemaal wel waar geweest zijnâ€
Als iemand altijd maar blij en vrolijk is en over hún geloof hebben, dan heb ik het daar ook niet zo hoog mee op. Dat noem ik het juichende christendom. Maar als iemand blij en verheugd in God door Christus is, omdat zijn ogen dé zaligheid hebben aanschouwd, dat vind ik dat heel anders.
Het gevaar is nu (ik merk dat een beetje hier in deze topic), dat we nu niets moeten hebben van de bekommerden. Ik wilde dat iedereen een bekommerde was. WAT ZEG JE NU, Matthijs! Ja, ik bedoel de waarachtige bekommerden in hun gemoed. Iemand die meteen gelooft en blij is, daar hou ik persoonlijk wat afstand van. Dat doet me denken aan dat zaad (gelijkenis) wat meteen opkomt, maar als de zon gaat schijnen, verdort het. De Zaligmaker zegt dat deze het Woord terstond met vreugde ontvangen, maar als er verdrukkingen en vervolgingen komen, dan zijn het opeens geen christenen meer. Dan zijn ze nog goddelozer dan de wereld zelf.
Met de waarachtige bekommerden bedoel ik die groep, de met de vraag lopen "Hoe zal ik rechtvaardig verschijnen voor God?". Maar daar zal het niet bij blijven. De Heilige Geest maakt plaats voor Christus in hun harten. En dan komen ze moede, arm en naakt, tot de God Die zalig maakt, omdat Jezus nou naar hen omkijkt.
Maar de bekommerden die altijd maar klagen over de zonden en zeggen: wat zijn we toch zondaren. Daar heb ik wel medelijden mee, als het daar maar niet bij blijft en niet denken dat ze daarmee voor God kunnen verschijnen. Dat ze daarmee een kind van God zijn! Nee, maar zit er ook bloed van het Lam aan hun hart, daar gaat het om!
Toen ik net in de ruimte was gezet, toen had ik helemaal geen strijd. Ik hoorde wel es vanaf de kansels van die uitspraken: "Welkom in de Strijd". Ik dacht: "Ik heb helemaal geen strijd." En wat klagen ze toch allemaal, Jezus is toch gekomen voor zondaren, waarom klagen ze toch zo over hun zonden. Waarom zijn ze niet vrolijk en waarom ik wel? Ik begreep er niet zoveel van, maar nu begrijp ik het wel. Het leven is een strijd, nou en of. Wat ik bedoel? Als de Heere je opricht uit het stof, dan ben je overvol van Hem en van Hem alleen. Ja, dat kan dan niet op. Dan ben je zeg maar, een beetje hemelsgezind. Maar je wordt (als ik het zo zeggen mag) ook weer terug geplaatst op deze aarde, dan kom je weer in de werkelijkheid van het leven. Dan begint de strijd tegen de wereld, satan en tegen je eigen hart. Vooral tegen je eigen hart, want de uitgangen van het hart blijven op de vroegere vrienden gericht. Gericht op de banden die er waren met zonde en wereld. Ik ben er nu wel achter dat het een zeer zware en moeilijke strijd is. En dat we ook deze strijd niet zonder Zijn hulp kunnen, want "'t Is Israels God Die krachten geeft.".
Maar kun je in die strijd juichen? Ze kunnen zich wel verblijden dat Hij zondaren zaligt, dat Hij het verlorene zoekt en dat Hij het verdorvene vernieuwt. Ze kunnen wel janken over zichzelf, omdat er niets in hen is, wat naar God vraagt! Eén brok vijandschap tegen God. "Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods?" In deze uitspraak van Paulus kan ik mij goed vinden nu.
En nou nodigt Hij het verdorvene, en dat is iets waar ik mij over kan verwonderen en verblijden, dan is het juichen tót Gods eer, en dan straks eindelijk zonder zonde.
Kom, Heere Jezus, ja, kom haastiglijk!
Kortom, laten we niet te snel oordelen over diegenen die vaak niet blij kunnen zijn en dan wel over hun zelf. Want ze doen elke dag weer kwaad tegen Die lieve Heere Jezus, Die om hun zonden gegeseld, bespot, bespuwd, veracht, gepest, uitgelachen, gehoond, vernederd en gekruisigd werd, en gestorven is. Want van je zonden, daar kun je niet vrolijk van worden, maar dat geeft juist een hartelijk leedwezen, als je weet wat Hij voor je zonden betaald heeft, daar Hij 100% onschuldig was. Zelfs Pontius Pilatus wist dat Hij geen schuld had, maar nochtans geselde hij Hem wel.
Maar bij wie de Heere Jezus voor het eerst of weer opnieuw overkomt in het hart, die leven in een heerlijke zoetheid. Dicht bij de Heere Jezus, en die voelen dan even geen strijd meer. Nee, dan ben je zo gelukkig, dat is niet uit te spreken. Dan kun je werkelijk zo in God verblijd ten hemel in, en vooral bij de eerste keer, begrijp je niet waarom anderen zo over hun zonden klagen. Maar, mensen die bij anderen altijd over hun zonden hebben, die doen dat misschien wel om degelijk en vroom bij de ander over te komen, maar das niet goed. Dan wil je bij de ander een degelijke christen zijn, maar daar ga je nog mee naar de hel. Het hart is dan nog niet vernieuwd door Gods Geest. Dus een uitwendige bekering. Maar ze moeten bij Christus zijn met hun zonden, want Hij is het die de zonden vergeeft. En alleen door die Ene Naam Die onder de hemel gegeven is, moeten wij en zij, zalig worden. En je bent niet zalig door je hoofd een beetje scheef te houden, zwart pakje aan, geen verzekeringen en inentingen, en maar klagen bij anderen over je zonden. Dat is de zaligheid niet. Nu zeg ik niets verkeerds over een zwart pak en niet verzekeren enzo hoor, maar het is enkel uitwendig, en helpt geen barst voor je zaligheid. We kunnen nog geen nagelschrapseltje aan onze zaligheid toe doen. Vergeving van zonden wordt enkel geschonken uit vrije gunst dat eeuwig God bewoog.
Er komen aanvechtingen van de satan, waardoor je bekommerd kan worden. “Zou het allemaal wel waar geweest zijnâ€
Liever Turks dan Paaps
-
england
Dank je wel Matthijs!
Ja, zulke bekommerden dat zijn echte bekommerden. Ik heb niets tegen bekommerden, wat ik bedoelde waren die mensen die jij beschrijft, en die bij de bekommerden worden gerekend, maar het niet zijn!
Ja, is dat niet de grootse smart, en zondekennis, dat we tegen een liefhebbend God gezondigt hebben? Vandaag met devrouwen hebben we Jeremia 29 behenadelt: Want ik wet de gedachten, die Ik over u denk, spreekt de HEERE, gedachten des vredes, en niet des kwaads...
En als je dan kijkt wat we in de vorige hoofdstukken hebben behandelt... Dan is het niet te begrijpen, en het maakte ons allemaal heel erg klein vanmorgen! Want wij zijn immers niets beter dan Juda! Hoe vaak lopen wij niet weg en doen onze eigen zaakjes!
Ja, zulke bekommerden dat zijn echte bekommerden. Ik heb niets tegen bekommerden, wat ik bedoelde waren die mensen die jij beschrijft, en die bij de bekommerden worden gerekend, maar het niet zijn!
Ja, is dat niet de grootse smart, en zondekennis, dat we tegen een liefhebbend God gezondigt hebben? Vandaag met devrouwen hebben we Jeremia 29 behenadelt: Want ik wet de gedachten, die Ik over u denk, spreekt de HEERE, gedachten des vredes, en niet des kwaads...
En als je dan kijkt wat we in de vorige hoofdstukken hebben behandelt... Dan is het niet te begrijpen, en het maakte ons allemaal heel erg klein vanmorgen! Want wij zijn immers niets beter dan Juda! Hoe vaak lopen wij niet weg en doen onze eigen zaakjes!
-
cannabis
-
england