henriët schreef:

-DIA- schreef:Misschien kennen we de uitdrukking nog: Nieten en nullen wil God vervullen...

Wat me beangstigend voorkomt is dat ik ze zo weinig meer tegenkom.
Waar hoor je nog een arme zondaar die zondaar voor God is geworden?
Een mensenkind dat zijn/haar verlorenheid inleeft...

We schijnen het tegenwoordig aardig te weten...
Misschien dat je wel eens hoorde van een oude prediker: Dat we het eens
niet meer zouden weten...

Dan denk ik ook aan Wilhelmus Schortinghuis. Bekende woorden van hem:
'Ik wil niet, ik kan niet, ik heb niet, ik weet niet, ik deug niet,'
De zogenaamde vijf 'dierbare nieten' werden ze wel genoemd.

Laat ik dit zeggen: Ik, u, wij allemaal zijn zo ver van de plaats.
En we weten het meest zelf niet eens. We voelen het niet...
Tenzij dat ons de ogen daarvoor worden geopend.
God moet zwijgen omdat wij het te goed weten...

Of niet?

Ik wil er niet over discussieren, nee dat is niet mijn bedoeling.
Dat past ook niet, zou ik denken.
Wel even proberen de vinger op de zere wonde te leggen bij u, bij jou en bij mezelf...

Als we het niet meer hebben, niet meer weten, niet meer verwachten,
als we ons echt onwaardig, ja ons helwaardig zouden keuren en kennen zou het dan
geen Advent worden?
Zeker! Het is maar dat God plaats mocht maken waar geen plaats voor is...
Bij u niet, bij jou niet, bij mij niet...

Laten we het maar eens overdenken. Het kan geen kwaad, dacht ik...

met alle respect Dia,
ik begrijp werkelijk niets van je posting, jij vraagt je af waar er nog mensen zijn die arme zondaar voor God geworden zijn.
Weet je wat ik me afvraag, met welke mensen ga jij eigenlijk om.
Als ik in mijn vrienden/kennisenkring gesprekken heb, dan mag ik horen juist die dingen die zo belangrijk zijn, het niet kunnen.. maar juist het niet willen, het steeds weer bekeerd moeten worden, steeds weer voor Gods rechterstoel te moeten staan en dan niets te kunnen inbrengen dan alleen maar schuld, schuld, schuld, maar dan mag het ook verder gaan..
het schuldig worden voor God, het berouw, de overtuiging/ overbuiging, wanneer de Heere zo n ziel verder wil leiden, en het lijkt wel of jij daar niet in gelooft dat de Heere dat nog doet in deze tijd.
Wie van ons kan zonder Hem? Wanneer we eigen schuld niet inleven kan ook Christus geen waarde krijgen, als het uit ons zou moeten zijn, wie zou bestaan...
En ook dat moet de Heilige Geest werken.. maar Hij wil het ook.. voor verlorenen..
het is nu advent.. verwachting..
de komst van de Zoon van God.. en voor wie kwam Hij....
voor zondaren... voor goddelozen... voor zij die het niet meer weten...
buig je voor Hem neer.. roep Hem aan.. in de dag der benauwdheid!
Wie Hem zoekt, zoekt niet tevergeefs!!!

Democritus schreef:

-DIA- schreef: Dan denk ik ook aan Wilhelmus Schortinghuis. Bekende woorden van hem:
'Ik wil niet, ik kan niet, ik heb niet, ik weet niet, ik deug niet,'

Klopt helemaal mee eens.

Maar:

Daarom zeg tot het huis Israels: Zo zegt de Heere HEERE: Ik doe het niet om uwentwil, gij huis Israels! maar om Mijn heiligen Naam, dien gijlieden ontheiligd hebt onder de heidenen, waarhenen gij gekomen zijt. Want Ik zal Mijn groten Naam heiligen, die onder de heidenen ontheiligd is, dien gij in het midden van hen ontheiligd hebt; en de heidenen zullen weten, dat Ik de HEERE ben, spreekt de Heere HEERE, als Ik aan u voor hun ogen zal geheiligd zijn. Want Ik zal u uit de heidenen halen, en zal u uit al de landen vergaderen; en Ik zal u in uw land brengen. Dan zal Ik rein water op u sprengen, en gij zult rein worden; van al uw onreinigheden en van al uw drekgoden zal Ik u reinigen. En Ik zal u een nieuw hart geven, en zal een nieuwen geest geven in het binnenste van u; en Ik zal het stenen hart uit uw vlees wegnemen, en zal u een vlesen hart geven. En Ik zal Mijn Geest geven in het binnenste van u; en Ik zal maken, dat gij in Mijn inzettingen zult wandelen, en Mijn rechten zult bewaren en doen.

Gelukkig kan de Ik zal zijn die Ik zijn zal wel alles. Maar het mooiste is dat Hij het ook beloofd in zijn verbond en Woorden en dat Hij het zelf doen zal. Daarnaast wil Hij het ook nog bevestigen in de Doop en het Heilig Avondmaal. Deze God is zo onmetelijk rijk en wil het aan een ieder om niet geven. Hij vraagt slechts één ding: Zie van jezelf af en zie op Hem.

Juist omdat God alles werk het willen en het weten daarom kan iedereen zalig worden en kan anders de eindconclusie alleen maar zijn ongeloof en gij hebt niet gewild.

Gijs83 schreef:

Democritus schreef:

-DIA- schreef: Dan denk ik ook aan Wilhelmus Schortinghuis. Bekende woorden van hem:
'Ik wil niet, ik kan niet, ik heb niet, ik weet niet, ik deug niet,'

Klopt helemaal mee eens.

Maar:

Daarom zeg tot het huis Israels: Zo zegt de Heere HEERE: Ik doe het niet om uwentwil, gij huis Israels! maar om Mijn heiligen Naam, dien gijlieden ontheiligd hebt onder de heidenen, waarhenen gij gekomen zijt. Want Ik zal Mijn groten Naam heiligen, die onder de heidenen ontheiligd is, dien gij in het midden van hen ontheiligd hebt; en de heidenen zullen weten, dat Ik de HEERE ben, spreekt de Heere HEERE, als Ik aan u voor hun ogen zal geheiligd zijn. Want Ik zal u uit de heidenen halen, en zal u uit al de landen vergaderen; en Ik zal u in uw land brengen. Dan zal Ik rein water op u sprengen, en gij zult rein worden; van al uw onreinigheden en van al uw drekgoden zal Ik u reinigen. En Ik zal u een nieuw hart geven, en zal een nieuwen geest geven in het binnenste van u; en Ik zal het stenen hart uit uw vlees wegnemen, en zal u een vlesen hart geven. En Ik zal Mijn Geest geven in het binnenste van u; en Ik zal maken, dat gij in Mijn inzettingen zult wandelen, en Mijn rechten zult bewaren en doen.

Gelukkig kan de Ik zal zijn die Ik zijn zal wel alles. Maar het mooiste is dat Hij het ook beloofd in zijn verbond en Woorden en dat Hij het zelf doen zal. Daarnaast wil Hij het ook nog bevestigen in de Doop en het Heilig Avondmaal. Deze God is zo onmetelijk rijk en wil het aan een ieder om niet geven. Hij vraagt slechts één ding: Zie van jezelf af en zie op Hem.

Juist omdat God alles werk het willen en het weten daarom kan iedereen zalig worden en kan anders de eindconclusie alleen maar zijn ongeloof en gij hebt niet gewild.

Ik proef iets in van: eigenlijk moet de mens nog wat zelf doen, dat is toch niet wat de aloude gereformeerde waarheid voorstaat?

Gijs83 schreef: Ik proef iets in van: eigenlijk moet de mens nog wat zelf doen, dat is toch niet wat de aloude gereformeerde waarheid voorstaat?

Marco schreef:

Gijs83 schreef: Ik proef iets in van: eigenlijk moet de mens nog wat zelf doen, dat is toch niet wat de aloude gereformeerde waarheid voorstaat?

Die proef ik ergens juist in de post van Dia: het lijkt een werk voor ons te zijn om de verlorenheid in te gaan voelen. In dit topic gaf ik al aan dat eenzijdigheid in de visie op bekering niet goed is. Dat de mens zich moet bekeren betekent niet dat God daarin niets doet.

-DIA- schreef:

Marco schreef:

Gijs83 schreef: Ik proef iets in van: eigenlijk moet de mens nog wat zelf doen, dat is toch niet wat de aloude gereformeerde waarheid voorstaat?

Die proef ik ergens juist in de post van Dia: het lijkt een werk voor ons te zijn om de verlorenheid in te gaan voelen. In dit topic gaf ik al aan dat eenzijdigheid in de visie op bekering niet goed is. Dat de mens zich moet bekeren betekent niet dat God daarin niets doet.

Nee... Maar het is wel noodzakelijk.
Ik kan/wil niemand iets opdringen
Wel wijzen op wat Gods Woord ons leert.

Maar ook: als we onze verlorenheid niet leren
kennen zal Jezus nooit echt waarde voor
ons krijgen.

Gisteren merkte de dominee het nog zo op
in de biibellezing over Jona. Hij handelde
over het gebed van Jona uit de diepte

Hoe diep moet moeten we buigen? Zo diep
dat we zelf ten onder moeten gaan. Als we
niet meer kunnen verwachten dat we de
tempel Zijner heerlijkheid ooit nog zullen
aanschouwen...

Als ik het eens sterk uitdruk: we moeten
naar de hel, en dat willen we niet,
dat aanvaarden we niet van nature. Daar
achten we ons nog te goed voor...

Maar als je dan Psalm 116 leest,
over dat dodelijkst tijdgewricht. Daar waar
de mens onvoorwaardelijk onder God leert
buigen.

Wie op dat plekje is geweest kan het zeggen:
Daar is de rust. Daar wordt de vrede met een kus
van het Recht begroet. In het onvoorwaardelijk
aanvaarden van mij doodvonnis. Dáár ligt het
Leven achter.

Nee, zo snel is een mens niet op die plek.
En van nature komen we daar nooit.
We zullen wel handhaven, òf in onze godsdienst
of in een bekering die we onszelf hebben
aangepraat.

Geloof me, daar is de grote tegenstander een
meester in. Die verlaat haar duizenden...

Zou je dan niet beter met Lazarus aan de poort
blijven liggen? Niet zelf wat aangrijpen, dat
is zo dodelijk... We hebben daar ons hart zo
in mee...

We hebben vaak nog te veel om verloren te
kunnen gaan en te weinig om te kunnen
leven. Dat is het leven van de praktijk.

henriët schreef:

-DIA- schreef:

Marco schreef:

Gijs83 schreef: Ik proef iets in van: eigenlijk moet de mens nog wat zelf doen, dat is toch niet wat de aloude gereformeerde waarheid voorstaat?

Die proef ik ergens juist in de post van Dia: het lijkt een werk voor ons te zijn om de verlorenheid in te gaan voelen. In dit topic gaf ik al aan dat eenzijdigheid in de visie op bekering niet goed is. Dat de mens zich moet bekeren betekent niet dat God daarin niets doet.

Nee... Maar het is wel noodzakelijk.
Ik kan/wil niemand iets opdringen
Wel wijzen op wat Gods Woord ons leert.

Maar ook: als we onze verlorenheid niet leren
kennen zal Jezus nooit echt waarde voor
ons krijgen.

Gisteren merkte de dominee het nog zo op
in de biibellezing over Jona. Hij handelde
over het gebed van Jona uit de diepte

Hoe diep moet moeten we buigen? Zo diep
dat we zelf ten onder moeten gaan. Als we
niet meer kunnen verwachten dat we de
tempel Zijner heerlijkheid ooit nog zullen
aanschouwen...

Als ik het eens sterk uitdruk: we moeten
naar de hel, en dat willen we niet,
dat aanvaarden we niet van nature. Daar
achten we ons nog te goed voor...

Maar als je dan Psalm 116 leest,
over dat dodelijkst tijdgewricht. Daar waar
de mens onvoorwaardelijk onder God leert
buigen.

Wie op dat plekje is geweest kan het zeggen:
Daar is de rust. Daar wordt de vrede met een kus
van het Recht begroet. In het onvoorwaardelijk
aanvaarden van mij doodvonnis. Dáár ligt het
Leven achter.

Nee, zo snel is een mens niet op die plek.
En van nature komen we daar nooit.
We zullen wel handhaven, òf in onze godsdienst
of in een bekering die we onszelf hebben
aangepraat.

Geloof me, daar is de grote tegenstander een
meester in. Die verlaat haar duizenden...

Zou je dan niet beter met Lazarus aan de poort
blijven liggen? Niet zelf wat aangrijpen, dat
is zo dodelijk... We hebben daar ons hart zo
in mee...

We hebben vaak nog te veel om verloren te
kunnen gaan en te weinig om te kunnen
leven. Dat is het leven van de praktijk.

Dat treft me nu zo enorm he, dat je dat zegt, dat we naar de hel moeten. Ja zeker daar heb je gelijk in, zo voelt dat voor een goddeloze die voor Gods rechterstoel staat, dan heb je de hel verdiend, de HEilige Geest leert je dat, maar als dat daadwerkelijk ingeleefd wordt, dan kan het niet anders of er treedt een Ander naar voren, want anders zou je zelfmoord plegen ( ja ik zeg het ook even cru) ik had ooit een gesprek met een dominee, die het ook had over de hel in moeten, en juist met die uitspraak ben ik ' de mist' in gegaan, want de hel in.. hoe kan dat hoe moet dat, dan hield ik mn vinger in een vlam.. want ja, de hel voelt zo aan, enzovoorts, maar het buigen voor God, het helwaardig zijn, dat zal per persoon verschillend zijn, maar dat werkt nogmaals Gods Geest en daar laat Hij je niet liggen integendeel, maar al die zaken worden zo enorm overbelicht, waarom daarop staren als er een God is Die Borg wil zijn..
weet je Dia ik word er eigenlijk verdrietig van hoe je post, die laatste alinea in je post.. ja dat is zo, teveel ideeen om verloren te gaan en te weinig hoop om te leven..
Ga in je binnenkamer en bidt.. smeek, zucht, roep.. schreeuw tot God.. ik kan niet, ik wil niet, Leidt me in UW waarheid.. Laat de Heilige Geest zelf het werk doen, en sta niet zelf de Geest in de weg.
Van harte Zijn Zegen toegebeden!

-DIA- schreef:

Marco schreef:

Gijs83 schreef: Ik proef iets in van: eigenlijk moet de mens nog wat zelf doen, dat is toch niet wat de aloude gereformeerde waarheid voorstaat?

Die proef ik ergens juist in de post van Dia: het lijkt een werk voor ons te zijn om de verlorenheid in te gaan voelen. In dit topic gaf ik al aan dat eenzijdigheid in de visie op bekering niet goed is. Dat de mens zich moet bekeren betekent niet dat God daarin niets doet.

Nee... Maar het is wel noodzakelijk.
Ik kan/wil niemand iets opdringen
Wel wijzen op wat Gods Woord ons leert.

Maar ook: als we onze verlorenheid niet leren
kennen zal Jezus nooit echt waarde voor
ons krijgen.

Gisteren merkte de dominee het nog zo op
in de biibellezing over Jona. Hij handelde
over het gebed van Jona uit de diepte

Hoe diep moet moeten we buigen? Zo diep
dat we zelf ten onder moeten gaan. Als we
niet meer kunnen verwachten dat we de
tempel Zijner heerlijkheid ooit nog zullen
aanschouwen...

Als ik het eens sterk uitdruk: we moeten
naar de hel, en dat willen we niet,
dat aanvaarden we niet van nature. Daar
achten we ons nog te goed voor...

Maar als je dan Psalm 116 leest,
over dat dodelijkst tijdgewricht. Daar waar
de mens onvoorwaardelijk onder God leert
buigen.

Wie op dat plekje is geweest kan het zeggen:
Daar is de rust. Daar wordt de vrede met een kus
van het Recht begroet. In het onvoorwaardelijk
aanvaarden van mij doodvonnis. Dáár ligt het
Leven achter.

Nee, zo snel is een mens niet op die plek.
En van nature komen we daar nooit.
We zullen wel handhaven, òf in onze godsdienst
of in een bekering die we onszelf hebben
aangepraat.

Geloof me, daar is de grote tegenstander een
meester in. Die verlaat haar duizenden...

Zou je dan niet beter met Lazarus aan de poort
blijven liggen? Niet zelf wat aangrijpen, dat
is zo dodelijk... We hebben daar ons hart zo
in mee...

We hebben vaak nog te veel om verloren te
kunnen gaan en te weinig om te kunnen
leven. Dat is het leven van de praktijk.

Marnix schreef:Ik lees in de Bijbel nergens dat we geen hoop, geen verwachting meer mogen hebben.... voordat we het krijgen. Als Petrus de Joden vertelt dat ze de Zoon van God hebben gekruisigd en ze hem vragen wat ze moeten doen zegt hij niet: Niks! Je mag zelf niks aangrijpen, ga maar beseffen dat je Zijn heerlijkheid niet kan zien, ga maar beseffen dat je naar de hel moet. Zodat ze dan als ze dat gedaan hebben misschien nog eens gered kunnen worden. God roept ons in zijn Woord niet op om te blijven liggen aan de poort... maar om te strijden om in te gaan. Omdat we zondig zijn en zelf niks kunnen maar de eeuwige dood verdienen, maar er dankzij Hem toch genade is! Vergeving. Vrijspraak! Je kan jezelf geloof aanpraten.... maar je kan jezelf ook passiviteit aanpraten. Beiden zijn onbijbels. We moeten de weg die Hij ons leert bewandelen en Hem volgen. In plaats van met vrome praatjes onszelf alle hoop, die de Bijbel geeft, die Hij geeft, ontnemen.

-DIA- schreef:Nee... Maar het is wel noodzakelijk.
Ik kan/wil niemand iets opdringen
Wel wijzen op wat Gods Woord ons leert.

Maar ook: als we onze verlorenheid niet leren
kennen zal Jezus nooit echt waarde voor
ons krijgen.

-DIA- schreef:Gisteren merkte de dominee het nog zo op
in de biibellezing over Jona. Hij handelde
over het gebed van Jona uit de diepte

Hoe diep moet moeten we buigen? Zo diep
dat we zelf ten onder moeten gaan. Als we
niet meer kunnen verwachten dat we de
tempel Zijner heerlijkheid ooit nog zullen
aanschouwen...

-DIA- schreef:Als ik het eens sterk uitdruk: we moeten
naar de hel, en dat willen we niet,
dat aanvaarden we niet van nature. Daar
achten we ons nog te goed voor...

-DIA- schreef:Maar als je dan Psalm 116 leest,
over dat dodelijkst tijdgewricht. Daar waar
de mens onvoorwaardelijk onder God leert
buigen.

Wie op dat plekje is geweest kan het zeggen:
Daar is de rust. Daar wordt de vrede met een kus
van het Recht begroet. In het onvoorwaardelijk
aanvaarden van mij doodvonnis. Dáár ligt het
Leven achter.

Nee, zo snel is een mens niet op die plek.
En van nature komen we daar nooit.
We zullen wel handhaven, òf in onze godsdienst
of in een bekering die we onszelf hebben
aangepraat.

Geloof me, daar is de grote tegenstander een
meester in. Die verlaat haar duizenden...

Zou je dan niet beter met Lazarus aan de poort
blijven liggen? Niet zelf wat aangrijpen, dat
is zo dodelijk... We hebben daar ons hart zo
in mee...

-DIA- schreef:We hebben vaak nog te veel om verloren te
kunnen gaan en te weinig om te kunnen
leven. Dat is het leven van de praktijk.

-DIA- schreef:..als we onze verlorenheid niet leren
kennen zal Jezus nooit echt waarde voor ons krijgen.

artistiek schreef:

Marnix schreef:Ik lees in de Bijbel nergens dat we geen hoop, geen verwachting meer mogen hebben.... voordat we het krijgen. Als Petrus de Joden vertelt dat ze de Zoon van God hebben gekruisigd en ze hem vragen wat ze moeten doen zegt hij niet: Niks! Je mag zelf niks aangrijpen, ga maar beseffen dat je Zijn heerlijkheid niet kan zien, ga maar beseffen dat je naar de hel moet. Zodat ze dan als ze dat gedaan hebben misschien nog eens gered kunnen worden. God roept ons in zijn Woord niet op om te blijven liggen aan de poort... maar om te strijden om in te gaan. Omdat we zondig zijn en zelf niks kunnen maar de eeuwige dood verdienen, maar er dankzij Hem toch genade is! Vergeving. Vrijspraak! Je kan jezelf geloof aanpraten.... maar je kan jezelf ook passiviteit aanpraten. Beiden zijn onbijbels. We moeten de weg die Hij ons leert bewandelen en Hem volgen. In plaats van met vrome praatjes onszelf alle hoop, die de Bijbel geeft, die Hij geeft, ontnemen.

Er is inderdaad een volk wat tot Hem gaat met een bewogen consciëntie (is geen zondekennis!!) en met de verwachting niet afgewezen te worden.
Er is ook een volk wat aan het eind is gebracht van het denken dat het voor hen nog kan. Ze gaan niet zonder hoop tot Hem, maar wel zonder recht!

Marco schreef:

artistiek schreef:

Marnix schreef:Ik lees in de Bijbel nergens dat we geen hoop, geen verwachting meer mogen hebben.... voordat we het krijgen. Als Petrus de Joden vertelt dat ze de Zoon van God hebben gekruisigd en ze hem vragen wat ze moeten doen zegt hij niet: Niks! Je mag zelf niks aangrijpen, ga maar beseffen dat je Zijn heerlijkheid niet kan zien, ga maar beseffen dat je naar de hel moet. Zodat ze dan als ze dat gedaan hebben misschien nog eens gered kunnen worden. God roept ons in zijn Woord niet op om te blijven liggen aan de poort... maar om te strijden om in te gaan. Omdat we zondig zijn en zelf niks kunnen maar de eeuwige dood verdienen, maar er dankzij Hem toch genade is! Vergeving. Vrijspraak! Je kan jezelf geloof aanpraten.... maar je kan jezelf ook passiviteit aanpraten. Beiden zijn onbijbels. We moeten de weg die Hij ons leert bewandelen en Hem volgen. In plaats van met vrome praatjes onszelf alle hoop, die de Bijbel geeft, die Hij geeft, ontnemen.

Er is inderdaad een volk wat tot Hem gaat met een bewogen consciëntie (is geen zondekennis!!) en met de verwachting niet afgewezen te worden.
Er is ook een volk wat aan het eind is gebracht van het denken dat het voor hen nog kan. Ze gaan niet zonder hoop tot Hem, maar wel zonder recht!

Inderdaad.

refo schreef:

Marco schreef:

artistiek schreef:

Marnix schreef:Ik lees in de Bijbel nergens dat we geen hoop, geen verwachting meer mogen hebben.... voordat we het krijgen. Als Petrus de Joden vertelt dat ze de Zoon van God hebben gekruisigd en ze hem vragen wat ze moeten doen zegt hij niet: Niks! Je mag zelf niks aangrijpen, ga maar beseffen dat je Zijn heerlijkheid niet kan zien, ga maar beseffen dat je naar de hel moet. Zodat ze dan als ze dat gedaan hebben misschien nog eens gered kunnen worden. God roept ons in zijn Woord niet op om te blijven liggen aan de poort... maar om te strijden om in te gaan. Omdat we zondig zijn en zelf niks kunnen maar de eeuwige dood verdienen, maar er dankzij Hem toch genade is! Vergeving. Vrijspraak! Je kan jezelf geloof aanpraten.... maar je kan jezelf ook passiviteit aanpraten. Beiden zijn onbijbels. We moeten de weg die Hij ons leert bewandelen en Hem volgen. In plaats van met vrome praatjes onszelf alle hoop, die de Bijbel geeft, die Hij geeft, ontnemen.

Er is inderdaad een volk wat tot Hem gaat met een bewogen consciëntie (is geen zondekennis!!) en met de verwachting niet afgewezen te worden.
Er is ook een volk wat aan het eind is gebracht van het denken dat het voor hen nog kan. Ze gaan niet zonder hoop tot Hem, maar wel zonder recht!

Inderdaad.

Dat is nog maar de vraag.
Als in Jesaja 55 wordt gezegd dat bij Hem wijn en melk te koop is zonder geld, dan levert dat (hoewel het genade is dat het gratis is) een recht op.

Als een rijk iemand verklaart dat iedereen van hem 100 euro erft en dat ook laat vastleggen in zijn testament dan levert dat een recht op. Haal je het niet op dan heb je daarvan niet de bate.
Op die manier stelt God het heil ook voor. De Erflater heeft bepaald dat Hij de wereld met God verzoend heeft. De bate daarvan is beschikbaar. Wie het niet ophaalt blijft schuldig. Als gesteld wordt dat God er nog een bepaalde behoefte aan moet toevoegen voor iemand rechthebbende is vervals je de Schrift.

refo schreef:

Marco schreef:

artistiek schreef:

Marnix schreef:Ik lees in de Bijbel nergens dat we geen hoop, geen verwachting meer mogen hebben.... voordat we het krijgen. Als Petrus de Joden vertelt dat ze de Zoon van God hebben gekruisigd en ze hem vragen wat ze moeten doen zegt hij niet: Niks! Je mag zelf niks aangrijpen, ga maar beseffen dat je Zijn heerlijkheid niet kan zien, ga maar beseffen dat je naar de hel moet. Zodat ze dan als ze dat gedaan hebben misschien nog eens gered kunnen worden. God roept ons in zijn Woord niet op om te blijven liggen aan de poort... maar om te strijden om in te gaan. Omdat we zondig zijn en zelf niks kunnen maar de eeuwige dood verdienen, maar er dankzij Hem toch genade is! Vergeving. Vrijspraak! Je kan jezelf geloof aanpraten.... maar je kan jezelf ook passiviteit aanpraten. Beiden zijn onbijbels. We moeten de weg die Hij ons leert bewandelen en Hem volgen. In plaats van met vrome praatjes onszelf alle hoop, die de Bijbel geeft, die Hij geeft, ontnemen.

Er is inderdaad een volk wat tot Hem gaat met een bewogen consciëntie (is geen zondekennis!!) en met de verwachting niet afgewezen te worden.
Er is ook een volk wat aan het eind is gebracht van het denken dat het voor hen nog kan. Ze gaan niet zonder hoop tot Hem, maar wel zonder recht!

Inderdaad.

Dat is nog maar de vraag.
Als in Jesaja 55 wordt gezegd dat bij Hem wijn en melk te koop is zonder geld, dan levert dat (hoewel het genade is dat het gratis is) een recht op.

Als een rijk iemand verklaart dat iedereen van hem 100 euro erft en dat ook laat vastleggen in zijn testament dan levert dat een recht op. Haal je het niet op dan heb je daarvan niet de bate.
Op die manier stelt God het heil ook voor. De Erflater heeft bepaald dat Hij de wereld met God verzoend heeft. De bate daarvan is beschikbaar. Wie het niet ophaalt blijft schuldig. Als gesteld wordt dat God er nog een bepaalde behoefte aan moet toevoegen voor iemand rechthebbende is vervals je de Schrift.