Pagina 2 van 6

Re: Nieten en nullen...

Geplaatst: 03 dec 2009, 11:50
door Luther
henriët schreef:
-DIA- schreef:Misschien kennen we de uitdrukking nog: Nieten en nullen wil God vervullen...

Wat me beangstigend voorkomt is dat ik ze zo weinig meer tegenkom.
Waar hoor je nog een arme zondaar die zondaar voor God is geworden?
Een mensenkind dat zijn/haar verlorenheid inleeft...

We schijnen het tegenwoordig aardig te weten...
Misschien dat je wel eens hoorde van een oude prediker: Dat we het eens
niet meer zouden weten...

Dan denk ik ook aan Wilhelmus Schortinghuis. Bekende woorden van hem:
'Ik wil niet, ik kan niet, ik heb niet, ik weet niet, ik deug niet,'
De zogenaamde vijf 'dierbare nieten' werden ze wel genoemd.

Laat ik dit zeggen: Ik, u, wij allemaal zijn zo ver van de plaats.
En we weten het meest zelf niet eens. We voelen het niet...
Tenzij dat ons de ogen daarvoor worden geopend.
God moet zwijgen omdat wij het te goed weten...

Of niet?

Ik wil er niet over discussieren, nee dat is niet mijn bedoeling.
Dat past ook niet, zou ik denken.
Wel even proberen de vinger op de zere wonde te leggen bij u, bij jou en bij mezelf...

Als we het niet meer hebben, niet meer weten, niet meer verwachten,
als we ons echt onwaardig, ja ons helwaardig zouden keuren en kennen zou het dan
geen Advent worden?
Zeker! Het is maar dat God plaats mocht maken waar geen plaats voor is...
Bij u niet, bij jou niet, bij mij niet...

Laten we het maar eens overdenken. Het kan geen kwaad, dacht ik...
met alle respect Dia,
ik begrijp werkelijk niets van je posting, jij vraagt je af waar er nog mensen zijn die arme zondaar voor God geworden zijn.
Weet je wat ik me afvraag, met welke mensen ga jij eigenlijk om.
Als ik in mijn vrienden/kennisenkring gesprekken heb, dan mag ik horen juist die dingen die zo belangrijk zijn, het niet kunnen.. maar juist het niet willen, het steeds weer bekeerd moeten worden, steeds weer voor Gods rechterstoel te moeten staan en dan niets te kunnen inbrengen dan alleen maar schuld, schuld, schuld, maar dan mag het ook verder gaan..
het schuldig worden voor God, het berouw, de overtuiging/ overbuiging, wanneer de Heere zo n ziel verder wil leiden, en het lijkt wel of jij daar niet in gelooft dat de Heere dat nog doet in deze tijd.
Wie van ons kan zonder Hem? Wanneer we eigen schuld niet inleven kan ook Christus geen waarde krijgen, als het uit ons zou moeten zijn, wie zou bestaan...
En ook dat moet de Heilige Geest werken.. maar Hij wil het ook.. voor verlorenen..
het is nu advent.. verwachting..
de komst van de Zoon van God.. en voor wie kwam Hij....
voor zondaren... voor goddelozen... voor zij die het niet meer weten...
buig je voor Hem neer.. roep Hem aan.. in de dag der benauwdheid!
Wie Hem zoekt, zoekt niet tevergeefs!!!
Eens met henriët!
DIA, soms vraag ik me af, waarom je deze zelfkastijding (sorry want zo zie ik het) jezelf steeds weer aandoet?
Ik zeg niet dat je post niet klopt, maar ik zeg wel dat-ie heel eenzijdig is.

Re: Nieten en nullen...

Geplaatst: 03 dec 2009, 11:57
door Gijs83
Democritus schreef:
-DIA- schreef: Dan denk ik ook aan Wilhelmus Schortinghuis. Bekende woorden van hem:
'Ik wil niet, ik kan niet, ik heb niet, ik weet niet, ik deug niet,'
Klopt helemaal mee eens.

Maar:

Daarom zeg tot het huis Israels: Zo zegt de Heere HEERE: Ik doe het niet om uwentwil, gij huis Israels! maar om Mijn heiligen Naam, dien gijlieden ontheiligd hebt onder de heidenen, waarhenen gij gekomen zijt. Want Ik zal Mijn groten Naam heiligen, die onder de heidenen ontheiligd is, dien gij in het midden van hen ontheiligd hebt; en de heidenen zullen weten, dat Ik de HEERE ben, spreekt de Heere HEERE, als Ik aan u voor hun ogen zal geheiligd zijn. Want Ik zal u uit de heidenen halen, en zal u uit al de landen vergaderen; en Ik zal u in uw land brengen. Dan zal Ik rein water op u sprengen, en gij zult rein worden; van al uw onreinigheden en van al uw drekgoden zal Ik u reinigen. En Ik zal u een nieuw hart geven, en zal een nieuwen geest geven in het binnenste van u; en Ik zal het stenen hart uit uw vlees wegnemen, en zal u een vlesen hart geven. En Ik zal Mijn Geest geven in het binnenste van u; en Ik zal maken, dat gij in Mijn inzettingen zult wandelen, en Mijn rechten zult bewaren en doen.

Gelukkig kan de Ik zal zijn die Ik zijn zal wel alles. Maar het mooiste is dat Hij het ook beloofd in zijn verbond en Woorden en dat Hij het zelf doen zal. Daarnaast wil Hij het ook nog bevestigen in de Doop en het Heilig Avondmaal. Deze God is zo onmetelijk rijk en wil het aan een ieder om niet geven. Hij vraagt slechts één ding: Zie van jezelf af en zie op Hem.

Juist omdat God alles werk het willen en het weten daarom kan iedereen zalig worden en kan anders de eindconclusie alleen maar zijn ongeloof en gij hebt niet gewild.
Ik proef iets in van: eigenlijk moet de mens nog wat zelf doen, dat is toch niet wat de aloude gereformeerde waarheid voorstaat?

Re: Nieten en nullen...

Geplaatst: 03 dec 2009, 12:00
door MarthaMartha
Gijs83 schreef:
Democritus schreef:
-DIA- schreef: Dan denk ik ook aan Wilhelmus Schortinghuis. Bekende woorden van hem:
'Ik wil niet, ik kan niet, ik heb niet, ik weet niet, ik deug niet,'
Klopt helemaal mee eens.

Maar:

Daarom zeg tot het huis Israels: Zo zegt de Heere HEERE: Ik doe het niet om uwentwil, gij huis Israels! maar om Mijn heiligen Naam, dien gijlieden ontheiligd hebt onder de heidenen, waarhenen gij gekomen zijt. Want Ik zal Mijn groten Naam heiligen, die onder de heidenen ontheiligd is, dien gij in het midden van hen ontheiligd hebt; en de heidenen zullen weten, dat Ik de HEERE ben, spreekt de Heere HEERE, als Ik aan u voor hun ogen zal geheiligd zijn. Want Ik zal u uit de heidenen halen, en zal u uit al de landen vergaderen; en Ik zal u in uw land brengen. Dan zal Ik rein water op u sprengen, en gij zult rein worden; van al uw onreinigheden en van al uw drekgoden zal Ik u reinigen. En Ik zal u een nieuw hart geven, en zal een nieuwen geest geven in het binnenste van u; en Ik zal het stenen hart uit uw vlees wegnemen, en zal u een vlesen hart geven. En Ik zal Mijn Geest geven in het binnenste van u; en Ik zal maken, dat gij in Mijn inzettingen zult wandelen, en Mijn rechten zult bewaren en doen.

Gelukkig kan de Ik zal zijn die Ik zijn zal wel alles. Maar het mooiste is dat Hij het ook beloofd in zijn verbond en Woorden en dat Hij het zelf doen zal. Daarnaast wil Hij het ook nog bevestigen in de Doop en het Heilig Avondmaal. Deze God is zo onmetelijk rijk en wil het aan een ieder om niet geven. Hij vraagt slechts één ding: Zie van jezelf af en zie op Hem.

Juist omdat God alles werk het willen en het weten daarom kan iedereen zalig worden en kan anders de eindconclusie alleen maar zijn ongeloof en gij hebt niet gewild.
Ik proef iets in van: eigenlijk moet de mens nog wat zelf doen, dat is toch niet wat de aloude gereformeerde waarheid voorstaat?
Als je dat proeft is er iets grondig mis met je smaak.
Het hele stuk staat vol "Ik zal", God gaat het Zelf doen...
Dát biedt ons hoop.

Re: Nieten en nullen...

Geplaatst: 03 dec 2009, 12:01
door Marnix
Inderdaad. Dat iemand zich een zondaar weet die uit zichzelf niets goeds kan en wil klopt. Ik hoor dat regelmatig. Maar daarnaast hoor ik van gelovigen meer... krijgt de nadruk wie ze in Christus voor God mogen zijn. Geen nullen. Als het feit dat dat de boventoon voert je zorgen baart, dat niet het uit onszelf niks zijn centraal staat, niet de mens en zijn zwakheid, maar God en zijn kracht.... baart dat mij weer zorgen.

Re: Nieten en nullen...

Geplaatst: 03 dec 2009, 12:03
door Marco
Gijs83 schreef: Ik proef iets in van: eigenlijk moet de mens nog wat zelf doen, dat is toch niet wat de aloude gereformeerde waarheid voorstaat?
Die proef ik ergens juist in de post van Dia: het lijkt een werk voor ons te zijn om de verlorenheid in te gaan voelen. In dit topic gaf ik al aan dat eenzijdigheid in de visie op bekering niet goed is. Dat de mens zich moet bekeren betekent niet dat God daarin niets doet.

Re: Nieten en nullen...

Geplaatst: 03 dec 2009, 12:31
door -DIA-
Marco schreef:
Gijs83 schreef: Ik proef iets in van: eigenlijk moet de mens nog wat zelf doen, dat is toch niet wat de aloude gereformeerde waarheid voorstaat?
Die proef ik ergens juist in de post van Dia: het lijkt een werk voor ons te zijn om de verlorenheid in te gaan voelen. In dit topic gaf ik al aan dat eenzijdigheid in de visie op bekering niet goed is. Dat de mens zich moet bekeren betekent niet dat God daarin niets doet.
Nee... Maar het is wel noodzakelijk.
Ik kan/wil niemand iets opdringen
Wel wijzen op wat Gods Woord ons leert.

Maar ook: als we onze verlorenheid niet leren
kennen zal Jezus nooit echt waarde voor
ons krijgen.

Gisteren merkte de dominee het nog zo op
in de biibellezing over Jona. Hij handelde
over het gebed van Jona uit de diepte

Hoe diep moet moeten we buigen? Zo diep
dat we zelf ten onder moeten gaan. Als we
niet meer kunnen verwachten dat we de
tempel Zijner heerlijkheid ooit nog zullen
aanschouwen...

Als ik het eens sterk uitdruk: we moeten
naar de hel, en dat willen we niet,
dat aanvaarden we niet van nature. Daar
achten we ons nog te goed voor...

Maar als je dan Psalm 116 leest,
over dat dodelijkst tijdgewricht. Daar waar
de mens onvoorwaardelijk onder God leert
buigen.

Wie op dat plekje is geweest kan het zeggen:
Daar is de rust. Daar wordt de vrede met een kus
van het Recht begroet. In het onvoorwaardelijk
aanvaarden van mij doodvonnis. Dáár ligt het
Leven achter.

Nee, zo snel is een mens niet op die plek.
En van nature komen we daar nooit.
We zullen wel handhaven, òf in onze godsdienst
of in een bekering die we onszelf hebben
aangepraat.

Geloof me, daar is de grote tegenstander een
meester in. Die verlaat haar duizenden...

Zou je dan niet beter met Lazarus aan de poort
blijven liggen? Niet zelf wat aangrijpen, dat
is zo dodelijk... We hebben daar ons hart zo
in mee...

We hebben vaak nog te veel om verloren te
kunnen gaan en te weinig om te kunnen
leven. Dat is het leven van de praktijk.

Re: Nieten en nullen...

Geplaatst: 03 dec 2009, 12:43
door henriët
-DIA- schreef:
Marco schreef:
Gijs83 schreef: Ik proef iets in van: eigenlijk moet de mens nog wat zelf doen, dat is toch niet wat de aloude gereformeerde waarheid voorstaat?
Die proef ik ergens juist in de post van Dia: het lijkt een werk voor ons te zijn om de verlorenheid in te gaan voelen. In dit topic gaf ik al aan dat eenzijdigheid in de visie op bekering niet goed is. Dat de mens zich moet bekeren betekent niet dat God daarin niets doet.
Nee... Maar het is wel noodzakelijk.
Ik kan/wil niemand iets opdringen
Wel wijzen op wat Gods Woord ons leert.

Maar ook: als we onze verlorenheid niet leren
kennen zal Jezus nooit echt waarde voor
ons krijgen.

Gisteren merkte de dominee het nog zo op
in de biibellezing over Jona. Hij handelde
over het gebed van Jona uit de diepte

Hoe diep moet moeten we buigen? Zo diep
dat we zelf ten onder moeten gaan. Als we
niet meer kunnen verwachten dat we de
tempel Zijner heerlijkheid ooit nog zullen
aanschouwen...

Als ik het eens sterk uitdruk: we moeten
naar de hel, en dat willen we niet,
dat aanvaarden we niet van nature. Daar
achten we ons nog te goed voor...


Maar als je dan Psalm 116 leest,
over dat dodelijkst tijdgewricht. Daar waar
de mens onvoorwaardelijk onder God leert
buigen.

Wie op dat plekje is geweest kan het zeggen:
Daar is de rust. Daar wordt de vrede met een kus
van het Recht begroet. In het onvoorwaardelijk
aanvaarden van mij doodvonnis. Dáár ligt het
Leven achter.

Nee, zo snel is een mens niet op die plek.
En van nature komen we daar nooit.
We zullen wel handhaven, òf in onze godsdienst
of in een bekering die we onszelf hebben
aangepraat.

Geloof me, daar is de grote tegenstander een
meester in. Die verlaat haar duizenden...

Zou je dan niet beter met Lazarus aan de poort
blijven liggen? Niet zelf wat aangrijpen, dat
is zo dodelijk... We hebben daar ons hart zo
in mee...

We hebben vaak nog te veel om verloren te
kunnen gaan en te weinig om te kunnen
leven. Dat is het leven van de praktijk.
Dat treft me nu zo enorm he, dat je dat zegt, dat we naar de hel moeten. Ja zeker daar heb je gelijk in, zo voelt dat voor een goddeloze die voor Gods rechterstoel staat, dan heb je de hel verdiend, de HEilige Geest leert je dat, maar als dat daadwerkelijk ingeleefd wordt, dan kan het niet anders of er treedt een Ander naar voren, want anders zou je zelfmoord plegen ( ja ik zeg het ook even cru) ik had ooit een gesprek met een dominee, die het ook had over de hel in moeten, en juist met die uitspraak ben ik ' de mist' in gegaan, want de hel in.. hoe kan dat hoe moet dat, dan hield ik mn vinger in een vlam.. want ja, de hel voelt zo aan, enzovoorts, maar het buigen voor God, het helwaardig zijn, dat zal per persoon verschillend zijn, maar dat werkt nogmaals Gods Geest en daar laat Hij je niet liggen integendeel, maar al die zaken worden zo enorm overbelicht, waarom daarop staren als er een God is Die Borg wil zijn..
weet je Dia ik word er eigenlijk verdrietig van hoe je post, die laatste alinea in je post.. ja dat is zo, teveel ideeen om verloren te gaan en te weinig hoop om te leven..
Ga in je binnenkamer en bidt.. smeek, zucht, roep.. schreeuw tot God.. ik kan niet, ik wil niet, Leidt me in UW waarheid.. Laat de Heilige Geest zelf het werk doen, en sta niet zelf de Geest in de weg.
Van harte Zijn Zegen toegebeden!

Re: Nieten en nullen...

Geplaatst: 03 dec 2009, 12:58
door priscilla
henriët schreef:
-DIA- schreef:
Marco schreef:
Gijs83 schreef: Ik proef iets in van: eigenlijk moet de mens nog wat zelf doen, dat is toch niet wat de aloude gereformeerde waarheid voorstaat?
Die proef ik ergens juist in de post van Dia: het lijkt een werk voor ons te zijn om de verlorenheid in te gaan voelen. In dit topic gaf ik al aan dat eenzijdigheid in de visie op bekering niet goed is. Dat de mens zich moet bekeren betekent niet dat God daarin niets doet.
Nee... Maar het is wel noodzakelijk.
Ik kan/wil niemand iets opdringen
Wel wijzen op wat Gods Woord ons leert.

Maar ook: als we onze verlorenheid niet leren
kennen zal Jezus nooit echt waarde voor
ons krijgen.

Gisteren merkte de dominee het nog zo op
in de biibellezing over Jona. Hij handelde
over het gebed van Jona uit de diepte

Hoe diep moet moeten we buigen? Zo diep
dat we zelf ten onder moeten gaan. Als we
niet meer kunnen verwachten dat we de
tempel Zijner heerlijkheid ooit nog zullen
aanschouwen...

Als ik het eens sterk uitdruk: we moeten
naar de hel, en dat willen we niet,
dat aanvaarden we niet van nature. Daar
achten we ons nog te goed voor...


Maar als je dan Psalm 116 leest,
over dat dodelijkst tijdgewricht. Daar waar
de mens onvoorwaardelijk onder God leert
buigen.

Wie op dat plekje is geweest kan het zeggen:
Daar is de rust. Daar wordt de vrede met een kus
van het Recht begroet. In het onvoorwaardelijk
aanvaarden van mij doodvonnis. Dáár ligt het
Leven achter.

Nee, zo snel is een mens niet op die plek.
En van nature komen we daar nooit.
We zullen wel handhaven, òf in onze godsdienst
of in een bekering die we onszelf hebben
aangepraat.

Geloof me, daar is de grote tegenstander een
meester in. Die verlaat haar duizenden...

Zou je dan niet beter met Lazarus aan de poort
blijven liggen? Niet zelf wat aangrijpen, dat
is zo dodelijk... We hebben daar ons hart zo
in mee...

We hebben vaak nog te veel om verloren te
kunnen gaan en te weinig om te kunnen
leven. Dat is het leven van de praktijk.
Dat treft me nu zo enorm he, dat je dat zegt, dat we naar de hel moeten. Ja zeker daar heb je gelijk in, zo voelt dat voor een goddeloze die voor Gods rechterstoel staat, dan heb je de hel verdiend, de HEilige Geest leert je dat, maar als dat daadwerkelijk ingeleefd wordt, dan kan het niet anders of er treedt een Ander naar voren, want anders zou je zelfmoord plegen ( ja ik zeg het ook even cru) ik had ooit een gesprek met een dominee, die het ook had over de hel in moeten, en juist met die uitspraak ben ik ' de mist' in gegaan, want de hel in.. hoe kan dat hoe moet dat, dan hield ik mn vinger in een vlam.. want ja, de hel voelt zo aan, enzovoorts, maar het buigen voor God, het helwaardig zijn, dat zal per persoon verschillend zijn, maar dat werkt nogmaals Gods Geest en daar laat Hij je niet liggen integendeel, maar al die zaken worden zo enorm overbelicht, waarom daarop staren als er een God is Die Borg wil zijn..
weet je Dia ik word er eigenlijk verdrietig van hoe je post, die laatste alinea in je post.. ja dat is zo, teveel ideeen om verloren te gaan en te weinig hoop om te leven..
Ga in je binnenkamer en bidt.. smeek, zucht, roep.. schreeuw tot God.. ik kan niet, ik wil niet, Leidt me in UW waarheid.. Laat de Heilige Geest zelf het werk doen, en sta niet zelf de Geest in de weg.
Van harte Zijn Zegen toegebeden!
Dia: heeft Jezus tijdens Zijn omwandeling op aarde ook zo gepraat?
Ik lees van Hem dat Hij mensen nodigt "opdat een ieder die in Hem gelooft niet verderve maar het eeuwige leven hebben. Ik lees nergens voorwaarden over onze zondekennis.
Als ik jouw verhaal lees, heb ik het gevoel dat ik een heel andere Meester dien.

Re: Nieten en nullen...

Geplaatst: 03 dec 2009, 13:49
door Marnix
-DIA- schreef:
Marco schreef:
Gijs83 schreef: Ik proef iets in van: eigenlijk moet de mens nog wat zelf doen, dat is toch niet wat de aloude gereformeerde waarheid voorstaat?
Die proef ik ergens juist in de post van Dia: het lijkt een werk voor ons te zijn om de verlorenheid in te gaan voelen. In dit topic gaf ik al aan dat eenzijdigheid in de visie op bekering niet goed is. Dat de mens zich moet bekeren betekent niet dat God daarin niets doet.
Nee... Maar het is wel noodzakelijk.
Ik kan/wil niemand iets opdringen
Wel wijzen op wat Gods Woord ons leert.

Maar ook: als we onze verlorenheid niet leren
kennen zal Jezus nooit echt waarde voor
ons krijgen.

Gisteren merkte de dominee het nog zo op
in de biibellezing over Jona. Hij handelde
over het gebed van Jona uit de diepte

Hoe diep moet moeten we buigen? Zo diep
dat we zelf ten onder moeten gaan. Als we
niet meer kunnen verwachten dat we de
tempel Zijner heerlijkheid ooit nog zullen
aanschouwen...

Als ik het eens sterk uitdruk: we moeten
naar de hel, en dat willen we niet,
dat aanvaarden we niet van nature. Daar
achten we ons nog te goed voor...

Maar als je dan Psalm 116 leest,
over dat dodelijkst tijdgewricht. Daar waar
de mens onvoorwaardelijk onder God leert
buigen.

Wie op dat plekje is geweest kan het zeggen:
Daar is de rust. Daar wordt de vrede met een kus
van het Recht begroet. In het onvoorwaardelijk
aanvaarden van mij doodvonnis. Dáár ligt het
Leven achter.

Nee, zo snel is een mens niet op die plek.
En van nature komen we daar nooit.
We zullen wel handhaven, òf in onze godsdienst
of in een bekering die we onszelf hebben
aangepraat.

Geloof me, daar is de grote tegenstander een
meester in. Die verlaat haar duizenden...

Zou je dan niet beter met Lazarus aan de poort
blijven liggen? Niet zelf wat aangrijpen, dat
is zo dodelijk... We hebben daar ons hart zo
in mee...

We hebben vaak nog te veel om verloren te
kunnen gaan en te weinig om te kunnen
leven. Dat is het leven van de praktijk.
Voor een deel heb je gelijk. Voor een deel ben je eenzijdig. Ik lees in de Bijbel nergens dat we geen hoop, geen verwachting meer mogen hebben.... voordat we het krijgen. Als Petrus de Joden vertelt dat ze de Zoon van God hebben gekruisigd en ze hem vragen wat ze moeten doen zegt hij niet: Niks! Je mag zelf niks aangrijpen, ga maar beseffen dat je Zijn heerlijkheid niet kan zien, ga maar beseffen dat je naar de hel moet. Zodat ze dan als ze dat gedaan hebben misschien nog eens gered kunnen worden. God roept ons in zijn Woord niet op om te blijven liggen aan de poort... maar om te strijden om in te gaan. Omdat we zondig zijn en zelf niks kunnen maar de eeuwige dood verdienen, maar er dankzij Hem toch genade is! Vergeving. Vrijspraak! Je kan jezelf geloof aanpraten.... maar je kan jezelf ook passiviteit aanpraten. Beiden zijn onbijbels. We moeten de weg die Hij ons leert bewandelen en Hem volgen. In plaats van met vrome praatjes onszelf alle hoop, die de Bijbel geeft, die Hij geeft, ontnemen.

Re: Nieten en nullen...

Geplaatst: 03 dec 2009, 13:53
door artistiek
Marnix schreef:Ik lees in de Bijbel nergens dat we geen hoop, geen verwachting meer mogen hebben.... voordat we het krijgen. Als Petrus de Joden vertelt dat ze de Zoon van God hebben gekruisigd en ze hem vragen wat ze moeten doen zegt hij niet: Niks! Je mag zelf niks aangrijpen, ga maar beseffen dat je Zijn heerlijkheid niet kan zien, ga maar beseffen dat je naar de hel moet. Zodat ze dan als ze dat gedaan hebben misschien nog eens gered kunnen worden. God roept ons in zijn Woord niet op om te blijven liggen aan de poort... maar om te strijden om in te gaan. Omdat we zondig zijn en zelf niks kunnen maar de eeuwige dood verdienen, maar er dankzij Hem toch genade is! Vergeving. Vrijspraak! Je kan jezelf geloof aanpraten.... maar je kan jezelf ook passiviteit aanpraten. Beiden zijn onbijbels. We moeten de weg die Hij ons leert bewandelen en Hem volgen. In plaats van met vrome praatjes onszelf alle hoop, die de Bijbel geeft, die Hij geeft, ontnemen.
Er is inderdaad een volk wat tot Hem gaat met een bewogen consciëntie (is geen zondekennis!!) en met de verwachting niet afgewezen te worden.
Er is ook een volk wat aan het eind is gebracht van het denken dat het voor hen nog kan. Ze gaan niet zonder hoop tot Hem, maar wel zonder recht!

Re: Nieten en nullen...

Geplaatst: 03 dec 2009, 13:56
door Marco
-DIA- schreef:Nee... Maar het is wel noodzakelijk.
Ik kan/wil niemand iets opdringen
Wel wijzen op wat Gods Woord ons leert.

Maar ook: als we onze verlorenheid niet leren
kennen zal Jezus nooit echt waarde voor
ons krijgen.
Hoe gaan we dat doen? Doen we dat zelf?
-DIA- schreef:Gisteren merkte de dominee het nog zo op
in de biibellezing over Jona. Hij handelde
over het gebed van Jona uit de diepte

Hoe diep moet moeten we buigen? Zo diep
dat we zelf ten onder moeten gaan. Als we
niet meer kunnen verwachten dat we de
tempel Zijner heerlijkheid ooit nog zullen
aanschouwen...
Ja en nee. Ja: we moeten zo diep buigen. Nee, dat kúnnen we helemaal niet. We kunnen weten dat wij uit onszelf ten onder gaan, maar wat dat betekent kunnen wij helemaal niet beseffen. Wij snappen een begrip als 'eeuwig' niet, en wij kunnen ons de oneindige heiligheid van God niet voorstellen. Onze verlorenheid kunnen wij ons in dit leven nooit volledig voorstellen.
-DIA- schreef:Als ik het eens sterk uitdruk: we moeten
naar de hel, en dat willen we niet,
dat aanvaarden we niet van nature. Daar
achten we ons nog te goed voor...
Zonder Christus moeten we naar de hel, dat klopt. Daar willen we niet aan, dat klopt ook. De duivelzal ons altijd proberen op dit spoor te brengen.
-DIA- schreef:Maar als je dan Psalm 116 leest,
over dat dodelijkst tijdgewricht. Daar waar
de mens onvoorwaardelijk onder God leert
buigen.

Wie op dat plekje is geweest kan het zeggen:
Daar is de rust. Daar wordt de vrede met een kus
van het Recht begroet. In het onvoorwaardelijk
aanvaarden van mij doodvonnis. Dáár ligt het
Leven achter.

Nee, zo snel is een mens niet op die plek.
En van nature komen we daar nooit.
We zullen wel handhaven, òf in onze godsdienst
of in een bekering die we onszelf hebben
aangepraat.

Geloof me, daar is de grote tegenstander een
meester in. Die verlaat haar duizenden...

Zou je dan niet beter met Lazarus aan de poort
blijven liggen? Niet zelf wat aangrijpen, dat
is zo dodelijk... We hebben daar ons hart zo
in mee...
En dus maar wachten? Nee, dat is niet nodig en niet Bijbels. Wél zelf wat aangrijpen, namelijk Christus. Lees de preken van de apostelen maar. Lees het oude testament. Bekeert u is de boodschap. En dan niet beginnen met 'je kunt het niet zelf doen', want dan heb je gelijk, maar op de verkeerde manier. Als je Christus actief aanneemt, doe je dat niet (uit je)zelf. Lees de DL er maar eens goed op na.
-DIA- schreef:We hebben vaak nog te veel om verloren te
kunnen gaan en te weinig om te kunnen
leven. Dat is het leven van de praktijk.
Klopt. Maar wat doen we daarmee?

Nog een keer deze:
-DIA- schreef:..als we onze verlorenheid niet leren
kennen zal Jezus nooit echt waarde voor ons krijgen.
.. en andersom: als Jezus geen echte waarde voor ons krijgt, zullen we nooit onze eigen verlorenheid leren kennen.

Ja: wij zijn nieten en nullen. Ja: wij hebben niets, maar dan ook niets in te brengen voor onze zaligheid. Maar daar houdt het niet op. Ons behoud hangt er niet vanaf of en in hoeverre wij in staat zijn om ons dat voor te stellen. God zij dank niet! Want dan zou het ervanaf hangen hoe goed wij daarvoor ons best konden doen. En zou er uiteindelijk helemaal niemand zalig kunnen worden.

Re: Nieten en nullen...

Geplaatst: 03 dec 2009, 13:59
door Marco
artistiek schreef:
Marnix schreef:Ik lees in de Bijbel nergens dat we geen hoop, geen verwachting meer mogen hebben.... voordat we het krijgen. Als Petrus de Joden vertelt dat ze de Zoon van God hebben gekruisigd en ze hem vragen wat ze moeten doen zegt hij niet: Niks! Je mag zelf niks aangrijpen, ga maar beseffen dat je Zijn heerlijkheid niet kan zien, ga maar beseffen dat je naar de hel moet. Zodat ze dan als ze dat gedaan hebben misschien nog eens gered kunnen worden. God roept ons in zijn Woord niet op om te blijven liggen aan de poort... maar om te strijden om in te gaan. Omdat we zondig zijn en zelf niks kunnen maar de eeuwige dood verdienen, maar er dankzij Hem toch genade is! Vergeving. Vrijspraak! Je kan jezelf geloof aanpraten.... maar je kan jezelf ook passiviteit aanpraten. Beiden zijn onbijbels. We moeten de weg die Hij ons leert bewandelen en Hem volgen. In plaats van met vrome praatjes onszelf alle hoop, die de Bijbel geeft, die Hij geeft, ontnemen.
Er is inderdaad een volk wat tot Hem gaat met een bewogen consciëntie (is geen zondekennis!!) en met de verwachting niet afgewezen te worden.
Er is ook een volk wat aan het eind is gebracht van het denken dat het voor hen nog kan. Ze gaan niet zonder hoop tot Hem, maar wel zonder recht!
Inderdaad.

Re: Nieten en nullen...

Geplaatst: 03 dec 2009, 14:10
door refo
Marco schreef:
artistiek schreef:
Marnix schreef:Ik lees in de Bijbel nergens dat we geen hoop, geen verwachting meer mogen hebben.... voordat we het krijgen. Als Petrus de Joden vertelt dat ze de Zoon van God hebben gekruisigd en ze hem vragen wat ze moeten doen zegt hij niet: Niks! Je mag zelf niks aangrijpen, ga maar beseffen dat je Zijn heerlijkheid niet kan zien, ga maar beseffen dat je naar de hel moet. Zodat ze dan als ze dat gedaan hebben misschien nog eens gered kunnen worden. God roept ons in zijn Woord niet op om te blijven liggen aan de poort... maar om te strijden om in te gaan. Omdat we zondig zijn en zelf niks kunnen maar de eeuwige dood verdienen, maar er dankzij Hem toch genade is! Vergeving. Vrijspraak! Je kan jezelf geloof aanpraten.... maar je kan jezelf ook passiviteit aanpraten. Beiden zijn onbijbels. We moeten de weg die Hij ons leert bewandelen en Hem volgen. In plaats van met vrome praatjes onszelf alle hoop, die de Bijbel geeft, die Hij geeft, ontnemen.
Er is inderdaad een volk wat tot Hem gaat met een bewogen consciëntie (is geen zondekennis!!) en met de verwachting niet afgewezen te worden.
Er is ook een volk wat aan het eind is gebracht van het denken dat het voor hen nog kan. Ze gaan niet zonder hoop tot Hem, maar wel zonder recht!
Inderdaad.
Dat is nog maar de vraag.
Als in Jesaja 55 wordt gezegd dat bij Hem wijn en melk te koop is zonder geld, dan levert dat (hoewel het genade is dat het gratis is) een recht op.

Als een rijk iemand verklaart dat iedereen van hem 100 euro erft en dat ook laat vastleggen in zijn testament dan levert dat een recht op. Haal je het niet op dan heb je daarvan niet de bate.
Op die manier stelt God het heil ook voor. De Erflater heeft bepaald dat Hij de wereld met God verzoend heeft. De bate daarvan is beschikbaar. Wie het niet ophaalt blijft schuldig. Als gesteld wordt dat God er nog een bepaalde behoefte aan moet toevoegen voor iemand rechthebbende is vervals je de Schrift.

Re: Nieten en nullen...

Geplaatst: 03 dec 2009, 14:12
door Marco
refo schreef:
Marco schreef:
artistiek schreef:
Marnix schreef:Ik lees in de Bijbel nergens dat we geen hoop, geen verwachting meer mogen hebben.... voordat we het krijgen. Als Petrus de Joden vertelt dat ze de Zoon van God hebben gekruisigd en ze hem vragen wat ze moeten doen zegt hij niet: Niks! Je mag zelf niks aangrijpen, ga maar beseffen dat je Zijn heerlijkheid niet kan zien, ga maar beseffen dat je naar de hel moet. Zodat ze dan als ze dat gedaan hebben misschien nog eens gered kunnen worden. God roept ons in zijn Woord niet op om te blijven liggen aan de poort... maar om te strijden om in te gaan. Omdat we zondig zijn en zelf niks kunnen maar de eeuwige dood verdienen, maar er dankzij Hem toch genade is! Vergeving. Vrijspraak! Je kan jezelf geloof aanpraten.... maar je kan jezelf ook passiviteit aanpraten. Beiden zijn onbijbels. We moeten de weg die Hij ons leert bewandelen en Hem volgen. In plaats van met vrome praatjes onszelf alle hoop, die de Bijbel geeft, die Hij geeft, ontnemen.
Er is inderdaad een volk wat tot Hem gaat met een bewogen consciëntie (is geen zondekennis!!) en met de verwachting niet afgewezen te worden.
Er is ook een volk wat aan het eind is gebracht van het denken dat het voor hen nog kan. Ze gaan niet zonder hoop tot Hem, maar wel zonder recht!
Inderdaad.
Dat is nog maar de vraag.
Als in Jesaja 55 wordt gezegd dat bij Hem wijn en melk te koop is zonder geld, dan levert dat (hoewel het genade is dat het gratis is) een recht op.

Als een rijk iemand verklaart dat iedereen van hem 100 euro erft en dat ook laat vastleggen in zijn testament dan levert dat een recht op. Haal je het niet op dan heb je daarvan niet de bate.
Op die manier stelt God het heil ook voor. De Erflater heeft bepaald dat Hij de wereld met God verzoend heeft. De bate daarvan is beschikbaar. Wie het niet ophaalt blijft schuldig. Als gesteld wordt dat God er nog een bepaalde behoefte aan moet toevoegen voor iemand rechthebbende is vervals je de Schrift.
Daar heb je ook gelijk in, en ik had daaraan ook al wel gedacht. Het ligt er een beetje aan, hoever je 'recht' doortrekt. Je had er namelijk geen recht op dat die Erflater dat in zijn testament zou zetten. Nu Hij dat wél gedaan heeft mag je inderdaad pleiten op zijn barmhartigheid.

Re: Nieten en nullen...

Geplaatst: 03 dec 2009, 14:24
door artistiek
refo schreef:
Marco schreef:
artistiek schreef:
Marnix schreef:Ik lees in de Bijbel nergens dat we geen hoop, geen verwachting meer mogen hebben.... voordat we het krijgen. Als Petrus de Joden vertelt dat ze de Zoon van God hebben gekruisigd en ze hem vragen wat ze moeten doen zegt hij niet: Niks! Je mag zelf niks aangrijpen, ga maar beseffen dat je Zijn heerlijkheid niet kan zien, ga maar beseffen dat je naar de hel moet. Zodat ze dan als ze dat gedaan hebben misschien nog eens gered kunnen worden. God roept ons in zijn Woord niet op om te blijven liggen aan de poort... maar om te strijden om in te gaan. Omdat we zondig zijn en zelf niks kunnen maar de eeuwige dood verdienen, maar er dankzij Hem toch genade is! Vergeving. Vrijspraak! Je kan jezelf geloof aanpraten.... maar je kan jezelf ook passiviteit aanpraten. Beiden zijn onbijbels. We moeten de weg die Hij ons leert bewandelen en Hem volgen. In plaats van met vrome praatjes onszelf alle hoop, die de Bijbel geeft, die Hij geeft, ontnemen.
Er is inderdaad een volk wat tot Hem gaat met een bewogen consciëntie (is geen zondekennis!!) en met de verwachting niet afgewezen te worden.
Er is ook een volk wat aan het eind is gebracht van het denken dat het voor hen nog kan. Ze gaan niet zonder hoop tot Hem, maar wel zonder recht!
Inderdaad.
Dat is nog maar de vraag.
Als in Jesaja 55 wordt gezegd dat bij Hem wijn en melk te koop is zonder geld, dan levert dat (hoewel het genade is dat het gratis is) een recht op.

Als een rijk iemand verklaart dat iedereen van hem 100 euro erft en dat ook laat vastleggen in zijn testament dan levert dat een recht op. Haal je het niet op dan heb je daarvan niet de bate.
Op die manier stelt God het heil ook voor. De Erflater heeft bepaald dat Hij de wereld met God verzoend heeft. De bate daarvan is beschikbaar. Wie het niet ophaalt blijft schuldig. Als gesteld wordt dat God er nog een bepaalde behoefte aan moet toevoegen voor iemand rechthebbende is vervals je de Schrift.
En de verloren zoon, had die er nog recht op om binnengelaten te worden?