Ontspanning en vermaak in Bijbels licht

[Afgewezen]

Ik ben het ook met memento eens. Een mens is zo geschapen dat hij ook moet kunnen 'spelen', niet alleen werken, anders gaat het inderdaad niet goed.
En God houdt in zekere zin ook van 'spel'. Wat heeft Hij de wereld prachtig gemaakt, de natuurlijk, de soorten bloemen, de dieren, de wolken, noem maar op.
Wie ziet het bloemetje bloeien ergens op een plek in de bergen waar niemand kan komen? Wie ziet de sterren die wij niet eens zien kunnen? En zo zou ik eindeloos veel dingen op kunnen noemen. God heeft het gemaakt omdat Hij het zo wilde en ook omdat hij er Zelf van wilde genieten (Hij zag dat het zeer goed was).
Wie te veel denkt in nuttigheid, raakt op den duur verkrampt.

[Afgewezen]

Reinier Sonneveld zei dit jaar in een lezing dat Jezus Heer en Koning is over de hele schepping, en dat genieten van deze schepping al een vorm van God gehoorzamen/dienen is. Genieten van de schepping is hierbij heel breed en daar valt eigenlijk al ons vermaak onder, behalve dat wat expliciet tégen God gericht is. Wat vinden jullie hiervan?

Mee oneens. Zonder geloof is het onmogelijk om God te behagen, zegt de bijbel. Onze motieven en ons hart bepalen of het genieten van God's schepping tot eer van God is, of niet. Of het dus gehoorzaamheid is, of niet.

Als het genieten van de schepping altijd en automatisch tot eer van God zou zijn, zou Paulus niet hoeven schrijven: Hetzij dan dat gijlieden eet, hetzij dat gij drinkt, hetzij dat gij iets anders doet, doet het al ter ere Gods.

Een conclusie die taalkundig en theologisch aanvechtbaar is.

Het blijft allemaal reuze wazig en theoretisch. Wat is dan 'tot Gods eer'? Wat doet een mens om 'God te eren'. Welke deugd moet een mens bezitten om het ijsje tot Gods eer te kunnen nuttigen.

Laat ik aannemen dat je kritiek niet de Bijbeltekst zelf geldt.
Verder denk ik dat je het alles doen tot Gods eer misschien een beetje kunt vergelijken met wat je doet als je verliefd bent.
Bij alles wat je doet, denk je aan je geliefde, wat zal hij/zij ervan vinden? Er kan niets zijn, of je associeert het wel weer met iets wat met hem/haar te maken heeft, enz. Dat is geen dwang, dat gaat vanzelf. Ik weet wel, later in een relatie zal dat eerste vuur er een beetje af zijn, maar als het goed is blijven we in ons doen en laten toch ook betrokken op die ander.
Zó zou onze gerichtheid op God moeten zijn...

[JolandaOudshoorn]

Onze predikant gaf ons pas de volgende tip: denk bij alles wat je doet: kan God meegenieten?

[jvdg]

Ik blijf het erg moeilijk vinden.

memento haalt o.a. het voorbeeld aan van het eten van een ijsje "tot Gods eer".
Maar wat moet ik me daarbij voorstellen, en hoe concretiseer ik dat in de praktijk?
Ik kan me er wel iets bij voorstellen, maar hoe leggen we dat uit aan onze kinderen?

Strikt genomen is een ijsje een luxe, dus misbaar voedsel (behalve na sommige operaties ), maar dienen we alvorens ons aan luxe over te geven, niet eerst te zorgen dat al mijn naasten niets tekort komen qua basisbehoeften?

Hou me ten goede, ook ik ben voor ontspanning (is zelfs noodzakelijk) en ijsjes eten, maar deze zaken concreet in praktijk brengen zodanig dat God de eer krijgt is nog niet zo eenvoudig in te vullen.
We kunnen aardig om- en beschrijven hoe het allemaal zou moeten, heel rechtzinnig zelfs, en puur gegrond op de bijbel, maar kunnen we ook praktisch invulling geven aan God verheerlijkende ontspanning?
Ik verwijs daartoe ook naar Jolanda's posting.

Het ijsje is maar een voorbeeld en moeiteloos uit te breiden met talloze andere zaken.

[memento]

Hou me ten goede, ook ik ben voor ontspanning (is zelfs noodzakelijk) en ijsjes eten, maar deze zaken concreet in praktijk brengen zodanig dat God de eer krijgt is nog niet zo eenvoudig in te vullen.

Hoe je dat praktisch invult? Heel simpel: door gewoon van je ijsje te genieten. En bij tijd en wijle eraan te denken: "Wat geeft God ons toch een enorme rijkdom, grote dingen en kleine dingen om van te genieten". Soms vrees ik wel eens dat we in onze gezindte, onder het mom van zware rechtzinnigheid, zo bezig zijn met de dingen moeilijk te maken (dingen als: "zo gemakkelijk is dat niet, God de eer geven", etc) dat we helemaal vergeten te doen waartoe God ons die dingen geeft, namelijk: simpelweg genieten in erkenning dat Hij het is die het geeft.

We moeten niet te krampachtig omgaan met het gewone leven. Zoals al gezegd is de mens geschapen om door gewoon te leven God te verheerlijken. Zoals een vader er van kan genieten om zijn kinderen te zien spelen, zo geniet de hemelse Vader als Zijn kinderen genieten van de gaven die Hij hen geeft.

Denk er maar eens rustig over na, elke ochtend als je opstaat, of op elk willekeurig ander moment van de dag: "Alles wat mij vandaag overkomt, van het warme bed waar ik heerlijk in slaap, de lieve vrouw die God me gegeven heeft, het brood wat ik eet, de auto waarmee ik naar het werk rijdt, dat ik werk heb, dat ik gezond ben, de mensen die ik mag ontmoeten, de vogels die fluiten en de natuur die mooi is. God geeft het mij allemaal, opdat ik ervan geniete." Opdat je ziel de stille zucht naar boven sla: Dank u Heere. Hoe groot zijt gij.

PS> Ik weet ook wel dat daarmee niet alles gezegd is. Een mens moet eerst bekeerd worden, voordat hij God de eer kan geven, en ook dan komt er maar weinig van terecht. Aan onze kant altijd schuld en tekort. Maar ook: Een kind van God is vrij van de wet. Wij hoeven God niet meer tevreden te stellen. We moeten niet de wet houden uit slaafse vrees (de bange vraag bij alles: doe ik het wel goed, tot eer van God). Nee, wij mogen de wet houden uit dankbaarheid.
PS2> De opmerking dat je pas luxe mag gebruiken als je ook zorgt voor je hulpbehoevende naaste is waar. Ik geloof ook (en meerdere onderzoeken bevestigen dat ook) dat het helpen van je naaste, zowel praktisch als financieel, zowel dichtbij als ver weg, één van de dingen is die een mens het meest gelukkig maakt. Maar daarmee mag de mens nog best genieten van kleine luxigheidjes, zoals een ijsje, in matigheid. Je kan immers het één doen, en het andere niet laten.

[Gian]

Reinier Sonneveld zei dit jaar in een lezing dat Jezus Heer en Koning is over de hele schepping, en dat genieten van deze schepping al een vorm van God gehoorzamen/dienen is. Genieten van de schepping is hierbij heel breed en daar valt eigenlijk al ons vermaak onder, behalve dat wat expliciet tégen God gericht is. Wat vinden jullie hiervan?

Mee oneens. Zonder geloof is het onmogelijk om God te behagen, zegt de bijbel. Onze motieven en ons hart bepalen of het genieten van God's schepping tot eer van God is, of niet. Of het dus gehoorzaamheid is, of niet.

Als het genieten van de schepping altijd en automatisch tot eer van God zou zijn, zou Paulus niet hoeven schrijven: Hetzij dan dat gijlieden eet, hetzij dat gij drinkt, hetzij dat gij iets anders doet, doet het al ter ere Gods.

Waarom ga je ervan uit dat Reinier Sonneveld het tegen ongelovigen heeft?
Als ik een lezing zou geven waar geïnteresseerden op af komen ga ik ervan uit dat ik een lezing voor gelovigen houd. Anders kan je niks meer zeggen.

[Droelie]

Als je je eigen niet meer mag ontspannen of vermaken of genieten mag van enige luxe kan je je eigen beter aansluiten bij de Amish

[Afgewezen]

Als je je eigen niet meer mag ontspannen of vermaken of genieten mag van enige luxe kan je je eigen beter aansluiten bij de Amish

Ontspannen die zich nooit?

[Droelie]

Als je je eigen niet meer mag ontspannen of vermaken of genieten mag van enige luxe kan je je eigen beter aansluiten bij de Amish

Ontspannen die zich nooit?

Naar wat ik er van gelezen heb niet echt nee.. Een ijsje eten is van de wereld..

[refo]

Is het niet zo dat je God het meeste eert door te doen wat Hij van ons vraagt? Maar wat vraagt Hij dan precies van ons?

Om bij de ijsjes te blijven: gisteravond namen we allemaal een ijsje. Als mijn kinderen me dan omstandig en uitgebreid gaan zitten bedanken, denk ik: doe ff normaal. Ik geloof dat er niet eens iemand dank je wel heeft gezegd. En in gezinsverband lijkt me dat ook niet nodig. Geniet van het ijs.

Is het zo ook niet in de relatie met God? Alles is van God gekregen. Dus alles is van ons. Als regel om God dankbaar te zijn zijn er Zijn geboden. Worden die niet oertreden, dan is het goed. Als in een gezin: als je van alles verzint om je goeddoende ouders dwars te zitten, is er iets mis.

We houden die geboden niet om God gunstig te stemmen. We zijn geen heidenen! We zijn God dankbaar, maar zonder omhaal van woorden, naar het advies van de Zoon Zelf. En we hoeven niet constant in een kramp te zitten: oei, wat zou God hier nu van vinden?

[J.C. Philpot]

We houden die geboden niet om God gunstig te stemmen. We zijn geen heidenen! We zijn God dankbaar, maar zonder omhaal van woorden, naar het advies van de Zoon Zelf. En we hoeven niet constant in een kramp te zitten: oei, wat zou God hier nu van vinden?

Het moet inderdaad geen kramp zijn om dankbaar te zijn. Maar als je wederom geboren bent, en dicht bij de Heere leeft gaat dat ook vanzelf. Als je het zelf moet produceren dan is er wat mis.

[rekcor]

PS> Ik weet ook wel dat daarmee niet alles gezegd is. Een mens moet eerst bekeerd worden, voordat hij God de eer kan geven, en ook dan komt er maar weinig van terecht. Aan onze kant altijd schuld en tekort. Maar ook: Een kind van God is vrij van de wet. Wij hoeven God niet meer tevreden te stellen. We moeten niet de wet houden uit slaafse vrees (de bange vraag bij alles: doe ik het wel goed, tot eer van God). Nee, wij mogen de wet houden uit dankbaarheid.

Ik moet opeens denken aan wat er vroeger altijd in de colofon van ons kerkblad stond: 'alle genoemde tijdstippen D.V. en wij leven'.

Je hebt natuurlijk helemaal gelijk, maar ik vind het opvallend dat dit soort 'disclaimers' altijd bijgevoegd moeten te lijken worden.

[memento]

PS> Ik weet ook wel dat daarmee niet alles gezegd is. Een mens moet eerst bekeerd worden, voordat hij God de eer kan geven, en ook dan komt er maar weinig van terecht. Aan onze kant altijd schuld en tekort. Maar ook: Een kind van God is vrij van de wet. Wij hoeven God niet meer tevreden te stellen. We moeten niet de wet houden uit slaafse vrees (de bange vraag bij alles: doe ik het wel goed, tot eer van God). Nee, wij mogen de wet houden uit dankbaarheid.

Ik moet opeens denken aan wat er vroeger altijd in de colofon van ons kerkblad stond: 'alle genoemde tijdstippen D.V. en wij leven'.

Je hebt natuurlijk helemaal gelijk, maar ik vind het opvallend dat dit soort 'disclaimers' altijd bijgevoegd moeten te lijken worden.

Soms is het vanuit rhetorisch oogpunt beter om een bezwaar te beantwoorden voordat het gesteld is. De kans is dan groter dat de boodschap beter overkomt.

[Luther]

Overigens: het lezen van boeken is voor mij echt wel ontspanning hoor!!

Meer zelfs goede dingen, geestelijk gezien, kunnen averechts werken.

Ik dacht dat ik een redelijk concentratievermogen had maar na 7 lezingen in drie dagen op de Hcr conferentie zat ik toch echt vol en was ik moe....

En nou moet ik bier hebben, zou Maarten Luther zeggen...

[Luther]

Onze predikant gaf ons pas de volgende tip: denk bij alles wat je doet: kan God meegenieten?

Goede opmerking! Overdenk ik!