Rechtzaak tegen broeders

[Tiberius]

((((Als topicstarter wil ik bij nader inzien met klem zeggen, dat ik geen discussie wil over zogenaamd leugenachtige kerkenraden, want daarvoor is de kerkelijk weg. Bovendien wordt dit topic dan gelijk weer 'vervuild' met allerlei terechte of onterecht frustraties.))))

Als moderator wil ik dit met klem onderstrepen.

[Jongere]

Wat me vooral wel eens opvalt is het volgende.
In de Bijbel staan erg veel oproepen over hoe we moeten leven. Waarbij de lat best 'hoog' ligt. Verblijdt u te allen tijd. Bidt zonder ophouden. Wordt niet verbitterd tegen elkaar. En zo ook 1 Korinthe 6: liever schade lijden dan je recht halen.
Als christenen kennen we deze teksten (hopelijk) en het lijkt me dat we ernaar (proberen te) leven. Maar als het er dan concreet op aan komt, wanneer worden deze teksten dan eigenlijk praktijk? In het topic 'hoe is je stemming' zijn we vaker chagerijnig dan blij. Hoe vaak hoor je niet christenen die in een eindeloze ruzie met een familielid zijn verwikkeld, terwijl dat eigenlijk om niks gaat? Of een collega, terwijl de ruzie voorbij zou zijn als je je mond zou houden en schade lijden.
Er zijn heel veel teksten die ons wijzen op een ècht onszelf wegcijferen. Dus niet alleen als we geen gelijk hebben, maar altijd.
Ik geloof zeker dat het goed is om altijd recht te doen in de kerk. Er mogen niet onder het mom van lijden verkeerde situaties ontstaan. Maar toch, op een gegeven moment hebben we bij iedere tekst een praktische tegenwerping te pakken. En zo merk ik dat er maar heel weinig teksten ècht concreet worden geleefd.

[Luther]

Wat me vooral wel eens opvalt is het volgende.
In de Bijbel staan erg veel oproepen over hoe we moeten leven. Waarbij de lat best 'hoog' ligt. Verblijdt u te allen tijd. Bidt zonder ophouden. Wordt niet verbitterd tegen elkaar. En zo ook 1 Korinthe 6: liever schade lijden dan je recht halen.
Als christenen kennen we deze teksten (hopelijk) en het lijkt me dat we ernaar (proberen te) leven. Maar als het er dan concreet op aan komt, wanneer worden deze teksten dan eigenlijk praktijk? In het topic 'hoe is je stemming' zijn we vaker chagerijnig dan blij. Hoe vaak hoor je niet christenen die in een eindeloze ruzie met een familielid zijn verwikkeld, terwijl dat eigenlijk om niks gaat? Of een collega, terwijl de ruzie voorbij zou zijn als je je mond zou houden en schade lijden.
Er zijn heel veel teksten die ons wijzen op een ècht onszelf wegcijferen. Dus niet alleen als we geen gelijk hebben, maar altijd.
Ik geloof zeker dat het goed is om altijd recht te doen in de kerk. Er mogen niet onder het mom van lijden verkeerde situaties ontstaan. Maar toch, op een gegeven moment hebben we bij iedere tekst een praktische tegenwerping te pakken. En zo merk ik dat er maar heel weinig teksten ècht concreet worden geleefd.

Helemaal eens.
En hoe ga je dan dus om met de door mij genoemde cases?

[Jongere]

In je eerste casus gaat het over een daadwerkelijke zonde. De Bijbel geeft ons ook duidelijk aan wat we moeten doen met broeders in de gemeente die zondigen.
Je tweede casus kan ik me niet zo goed in verplaatsen.

[Luther]

In je eerste casus gaat het over een daadwerkelijke zonde. De Bijbel geeft ons ook duidelijk aan wat we moeten doen met broeders in de gemeente die zondigen.
Je tweede casus kan ik me niet zo goed in verplaatsen.

Bij de tweede casus is het ook de vraag of ouders en school niet veel langer in gesprek moeten blijven, alvorens naar de rechter te stappen.

[Tiberius]

De tweede casus heb je wat summier getypt, Luther. Ik lees daar in eerste instantie niets over een rechter.

[backtobasic]

Heeft Paulus met deze tekst bedoeld dat je nooit een zaak voor de rechter mag uitvechten?

Volgens mij bedoelt Paulus dus dat je een zaak met een individuele medebroeder uit de christelijke gemeente eerst moet proberen op te lossen zonder tussenkomst van de wereldlijke rechter. En dat je daarbij zelfs wel moet leren de minste te zijn, om de naam en zaak van koning Jezus niet te schaden.

Volgens mij is dit het juiste antwoord waarin de oplossing voor het onderhavige probleem wordt gegeven.
En ik spreek nu vanuit de (wereldse) praktijk.

Ik denk dat Paulus dit inderdaad bedoelt, maar de vraag is nu, of je deze lijn ook moet doortrekken naar een geschil tussen een individu en een instantie. Ik zal 2 cases wat nader uitwerken: (wel echt gebeurd, maar onherkenbaar gemaakt)

Casus 1:
In je kerkelijke gemeente zit een aantal banken achter je een medebroeder die een eigen bedrijf heeft, een dekdekkersbedrijf. Je erker lekt en dat komt door dakbedekking die aan vervanging toe is. Je belt je medebroeder op, om te vragen of hij deze klus wil klaren. Hij komt kijken en doet een voorstel: "Ik vervang de hele boel voor 500 euro." Je gaat akkoord en tekent een formulier. Halverwege de klus maakt je medebroeder steeds opmerkingne als: Je krijgt het wel bijna cadeau. etc. Als de klus geklaard is, zegt hij: Ja sorry, maar het viel tegen. Ik wil er eigenlijk 650 euro voor hebben. We kunnen het op 500 houden als we het 'zwart' doen. Je protesteert, maar hij duwt je een formulier onder de neus met je eigen handtekening, waar toch echt het bedrag van 650 op staat. Je medebroeder zegt: Hier praten we niet over, als ik nu die 500 contant van je krijg. (zwart dus)
Geldt de oproep van Paulus ook in dit geval?

Casus 2:
Je werkt op een reformatorische basisschool met een zorgleerling, die ook een rugzakje heeft, met extra begeleidingsgeld. In de loop van het jaar blijkt dat het kind echt veel beter op haar plek zou zijn op een MLK-school. In een zorgvuldig traject communiceer je dat met de ouders, die in eerste instantie veel lof voor de school hebben. Als de beslissing uiteindelijk valt, zijn de ouders toch zeer ontevreden en willen ze hun dochtertje op school houden.
Geldt de oproep van Paulus ook voor deze ouders?
Mijn ouders hebben destijds dezelfde fout gemaakt.
Ik had de potentie om gymnasium te doen, maar niet de mentaliteit.Het schooladvies van "met stok achter de deur komt het wel goed" heb ik een helse jeugd gehad, maar het was voor mijn eigen bestwil en zodra ik later dr, ing, of prof. was zou ik het me wel realiseren.
Nu ben ik nog mannelijk, en geen meisje, wat later toch trouwt en de keuken waarschijnlijk als domein heeft.
Dus nog meer reden om het schooladvies op te volgen, in het belang vvan dat arme kind.
Ik kan die ouders verzekeren dat ze echt niet willen, dat hoe fout het destijds met mij is afgelopen ze dat ook met hun dochter willen.


((((Als topicstarter wil ik bij nader inzien met klem zeggen, dat ik geen discussie wil over zogenaamd leugenachtige kerkenraden, want daarvoor is de kerkelijk weg. Bovendien wordt dit topic dan gelijk weer 'vervuild' met allerlei terechte of onterecht frustraties.))))

[Luther]

De tweede casus heb je wat summier getypt, Luther. Ik lees daar in eerste instantie niets over een rechter.

Dat voeg ik er dus nu even aan toe, om de casus wat helderder te krijgen.

[Lourens]

Je casus is helder, Luther,

ik kan hem alleen nog niet plaatsen t.o.v. rechtszaken tegen broeders.
Nu spreek je over een leerkracht die schooladvies geeft aan ouders wat genegeerd wordt.

Bij een rechtszaak spreek je over 'recht'van de ene partij tegenover de andere partij.

Of gaat het erom dat de ouders nu ontevreden zijn en er een negatief verhaal ontstaat over die leerkracht?

[Luther]

Je casus is helder, Luther,

ik kan hem alleen nog niet plaatsen t.o.v. rechtszaken tegen broeders.
Nu spreek je over een leerkracht die schooladvies geeft aan ouders wat genegeerd wordt.

Bij een rechtszaak spreek je over 'recht'van de ene partij tegenover de andere partij.

Of gaat het erom dat de ouders nu ontevreden zijn en er een negatief verhaal ontstaat over die leerkracht?

Een ouder die het niet eens met een beslissing van een refoschool, heeft Paulus daarover nog iets te zeggen. Dat is de vraag.

[Bert Mulder]

Je casus is helder, Luther,

ik kan hem alleen nog niet plaatsen t.o.v. rechtszaken tegen broeders.
Nu spreek je over een leerkracht die schooladvies geeft aan ouders wat genegeerd wordt.

Bij een rechtszaak spreek je over 'recht'van de ene partij tegenover de andere partij.

Of gaat het erom dat de ouders nu ontevreden zijn en er een negatief verhaal ontstaat over die leerkracht?

Een ouder die het niet eens met een beslissing van een refoschool, heeft Paulus daarover nog iets te zeggen. Dat is de vraag.

Weet zo niet of Paulus daar iets over zegt, maar de Schrift wel. Mozes, bijvoorbeeld, in Deut. 6, waar hij de verantwoordelijkheid voor het onderwijs bij de ourders legt. Dus, uiteindelijk moet de school doen wat de ouders willen gedaan hebben.

[Luther]

Weet zo niet of Paulus daar iets over zegt, maar de Schrift wel. Mozes, bijvoorbeeld, in Deut. 6, waar hij de verantwoordelijkheid voor het onderwijs bij de ourders legt. Dus, uiteindelijk moet de school doen wat de ouders willen gedaan hebben.

Hé, ik laat nu de verzonnen casus even los, want dit is razend interessant wat je nu zegt. Bovendien ben ik het er als leraar in het voortgezet onderwijs helemaal mee oneens. De ouders hebben het beleid en bestuur van de school in handen gelegd van het bestuur.
Bovendien: er zijn tegenwoordig talloze ouders die op de kleinste dingen hun zin willen doordrijven, dwars tegen regels in, dwars tegen het belang van het kind in.
Soms neemt een leraar of school dan een beslissing waar een ouder zich dan bij neer moet leggen, denk ik. (Heeft het 5e gebod hier ook nog iets over te zeggen?)

[Bert Mulder]

Weet zo niet of Paulus daar iets over zegt, maar de Schrift wel. Mozes, bijvoorbeeld, in Deut. 6, waar hij de verantwoordelijkheid voor het onderwijs bij de ourders legt. Dus, uiteindelijk moet de school doen wat de ouders willen gedaan hebben.

Hé, ik laat nu de verzonnen casus even los, want dit is razend interessant wat je nu zegt. Bovendien ben ik het er als leraar in het voortgezet onderwijs helemaal mee oneens. De ouders hebben het beleid en bestuur van de school in handen gelegd van het bestuur.
Bovendien: er zijn tegenwoordig talloze ouders die op de kleinste dingen hun zin willen doordrijven, dwars tegen regels in, dwars tegen het belang van het kind in.
Soms neemt een leraar of school dan een beslissing waar een ouder zich dan bij neer moet leggen, denk ik. (Heeft het 5e gebod hier ook nog iets over te zeggen?)

ooit van 'loco parentis' gehoord, 'in plaats van de ouders'?

Is het dan ook de ouders die het schoolbestuur benoemen.

In de praktijk betekend dat natuurlijk wel, dat de ouders dat dan ook in de handen van de onderwijzers (en het schoolbestuur) plaatsen, en niet over elk pietluttig ding gaan ziten vitten. Want als ouders zijn we dan toch met de regels van de school accoord gegaan.

Maar als het over belangrijke dingen gaat, zoals in jouw voorbeeld, zou ik toch als vader voet bij stuk houden.

[Bureaucraat]

Bovendien ben ik het er als leraar in het voortgezet onderwijs helemaal mee oneens. De ouders hebben het beleid en bestuur van de school in handen gelegd van het bestuur.

Dat betekent niet dat ouders het bestuur of een docent in alles moeten volgen. Er is geen sprake van een gezagsverhouding tussen ouders en school.

Soms neemt een leraar of school dan een beslissing waar een ouder zich dan bij neer moet leggen, denk ik. (Heeft het 5e gebod hier ook nog iets over te zeggen?)

In welke zin heeft het 5e gebod iets te zeggen over de verhouding tussen ouders en een school? In mijn ogen helemaal niets, omdat er sprake is van een gelijkwaardige positie.

Nog los gezien van het feit dat ik het vijfde gebod vaak misbruikt vindt door mensen om hun zin door te drijven. Net of het gieten van een religieus sausje leidt tot een oplossing.

[Bert Mulder]

Bovendien ben ik het er als leraar in het voortgezet onderwijs helemaal mee oneens. De ouders hebben het beleid en bestuur van de school in handen gelegd van het bestuur.

Dat betekent niet dat ouders het bestuur of een docent in alles moeten volgen. Er is geen sprake van een gezagsverhouding tussen ouders en school.

Soms neemt een leraar of school dan een beslissing waar een ouder zich dan bij neer moet leggen, denk ik. (Heeft het 5e gebod hier ook nog iets over te zeggen?)

In welke zin heeft het 5e gebod iets te zeggen over de verhouding tussen ouders en een school? In mijn ogen helemaal niets, omdat er sprake is van een gelijkwaardige positie.

Nog los gezien van het feit dat ik het vijfde gebod vaak misbruikt vindt door mensen om hun zin door te drijven. Net of het gieten van een religieus sausje leidt tot een oplossing.

Het is zelfs zo, dat het schoolbestuur EN de onderwijzers, in de eerste plaats, onder het gezag van de ouders, collectief, staan, dus hebben die de wensen van de ouders, collectief, te dienen en gehoorzamen.

Secundair is het, dat in zekere zin de ouders onder de regels van de school staan, en die moeten volgen.