ingg2 schreef:Mister schreef:ingg2 schreef:dit bewijst toch maar weer hoe moeilijk het is om jezelf te ont-hersenspoelen
Verklaar je nader?
Btw: welkom!
omdat alle gedachten die erin gepompt zijn (hel bv) er nog net zo hard inzitten
misschien worden ze alleen wat beter genegeerd of op een andere manier uitgedragen
Hoi nieuw lid,
om met de deur in huis te vallen: volgens mij maak jij dezelfde "fout" als het meisje uit deze documentaire. En dat was eigenlijk wat ik jammer vond aan heel de documentaire. Namelijk de gedachte dat iedereen die jongere is en refo kortzichtig en gehersenspoeld is. Als je gelooft in wat je ouders je hebben bijgebracht moet je wel heel weinig zin hebben om zelf na te denken. Daar kwam het een beetje op neer.
En dat vind ik erg jammer, dat dat beeld nu bestaat. Er zijn namelijk heel erg veel refo-jongeren die met hun volle verstand proberen na te denken en tòch refo blijven. Misschien kritisch, maar toch. Er zijn echt maar heel weinig jongeren die niet met hele grote vragen rondlopen. In de documentaire lijkt het alsof deze jongeren de enige zijn die nadenken. En dat het voor iedereen die nadenkt eigenlijk haast logisch is dat je niet meer gelooft wat refo's geloven.
Ik kan je zo minstens honderd refo-jongeren (20 tot 25 jaar) uit mijn kennissenkring aanwijzen wie het niet lukt om hun verstand 'uit te schakelen'. Ook zij leven met vragen waarmee iedere jongere leeft en ze zijn door een periode gegaan (of gaan dat nog) waarin ze die vragen volstrekt eerlijk onder ogen proberen te zien. En toch houden ze hun geloof vast. Of misschien beter gezegd: veel jongeren vinden hier pas daadwerkelijk hun geloof.
Omdat ik zoveel jongeren zie die op deze manier tot hun overtuigingen zijn gekomen voel ik me persoonlijk geraakt als ik over hersenspoelen lees. Dat is ook wat me opviel in de documentaire, het meisje doet er iets oneerlijks, namelijk: "eigenlijk kan alles waar zijn, ik weet niet zo goed of er een God is, dat laat ik open. Maar wat in ieder geval nooit waar kan zijn is het beeld dat mijn ouders hadden."
Is dat eerlijk? Ik typte hierboven dat ik geloof dat veel jongeren met hun volle verstand
proberen na te denken en dat zij vragen
proberen eerlijk onder ogen te zien. Waarom schrijf ik daar proberen bij? Omdat ik geloof dat niemand 100% rationeel een keuze kan maken. Uit welke opvoeding je ook komt. Al ben je als atheïst opgevoed en je probeert eerlijk te overwegen op een gegeven moment of een bepaald geloof waar is doe je dat nooit puur op basis van je argumenten. Ergens van binnen zit de vraag: maar hadden mijn ouders het dan fout? Moet ik dan heel mijn leven omgooien als dit waar is? Ben ik zo slecht als dit geloof leert dat ik ben, wie durft dat over mij te zeggen?
En dat is wat me weer opvalt in de documentaire. Het gaat niet puur om je 'verstand gebruiken'. Het is een ontzettend emotionele keuze die wordt gemaakt. Waar ik niets over zeg, ik begrijp dat juist heel goed. Maar ik denk dat iedereen zich bedriegt die denkt dat hij helemaal redelijk, zonder emoties, voor iets kan kiezen.
Wat me wel schokt in de documentaire is hoe er wordt gesproken over refo mensen zelf. We moeten ons een spiegel voorhouden: is dit nou echt wat kinderen oppikken van wat voor ons geloof is?
Wel denk ik dat de jongen in de doc hiermee eerlijker omgaat dan het meisje. Ik zie het meisje
God afrekenen op
mensen die zelfs zeggen dat ze God niet kennen! Eigenlijk op ongelovigen dus. Is het eerlijk om je godsbeeld zo te laten bepalen door wat
mensen over God zeggen?
Ten slotte werd ik er vooral verdrietig van om deze documentaire te kijken. Ik zie twee mensen die allebei in hun leven een stuk heling zullen nodig hebben om weer volledig zichzelf te kunnen zijn, om hun identiteit werkelijk te vinden. En hoewel ik er vast van overtuigd ben dat de hoofdoorzaak altijd zonde is, onze eigen misvatting, geloof ik ook dat we dit onszelf als 'refo-wereld' hard moeten aanrekenen. Ik weet niets van de achtergrond van deze mensen, maar hoe kan het dat zij eigenlijk alleen maar een afkeer van God hebben gekregen in plaats van een verlangen om Hem werkelijk te kennen zoals Hij is? Kinderen van Hem dragen Zijn beeld hier op aarde... welk beeld zagen deze jongeren toen ze naar Zijn kinderen keken?
Wat ik elke jongere wel zou willen aanraden om te lezen die met heel veel vragen zit of misschien in zijn hart al gedag heeft gezegd tegen geloof en God: lees eens
In alle redelijkheid, geschreven door Tim Keller.
http://www.bol.com/nl/p/boeken/in-alle- ... index.html
Dit boek gaat eerlijk om met elke twijfel die je kunt hebben. Maar het vraagt je wel eerlijk te zijn, naar jezelf toe.
Ten slotte hoop ik met heel mijn hart dat allebei deze mensen geheeld mogen worden. En vooral hun echte identiteit mogen vinden: namelijk in Jezus Christus. Hij vertelde ons van twee kinderen. Één had het helemaal gehad thuis, had zijn erfenis opgevraagd en was gaan doen waar hij zin in had. Tot er een moment kwam dat hij alles had opgemaakt en er achter kwam dat hij alleen maar bezig was om zoveel mogelijk te stoppen in zijn leven waarmee hij zijn vader - waar hij hoorde - kon vergeten. Toen is hij teruggegaan. En zijn vader zag hem aankomen, rende op hem af en kuste hem. Liet hem niet uitpraten, maar trok hem zijn beste kleed aan en zij begonnen vrolijk te zijn.
Het andere kind heeft er nooit de brui aan gegeven. Hij is altijd een net kerkmens gebleven, om het maar zo te zeggen. Maar juist hij moest helemaal niets hebben van een vader die vrije genade geeft: een vader die alles wil geven, wat wij er ook doorheen hebben gejaagd. Had hij daarvoor nou zo lang hard gewerkt, zo goed zijn best gedaan?
En zo hebben twee kinderen vergeving nodig: de slechte en de goede blijken allebei verloren zonen. En nog nodigt de vader hen binnen. En Jezus at met hen.
