Kinderbijbel van H. van Dam

[ndonselaar]

Oorspronkelijk gepost door Refojongere
Waarom legt men in de Gereformeerde Gemeenten en in de kinderbijbel van H. van Dam zo'n nadruk op het begin?

Omdat men bang is voor deze ontwikkeling die ds. G.S.A. de Knegt deze week in Om Sions Wil schreef en al vaker bekritiseerde:
"Nu wordt in menig prediking de nadruk gelegd op de rechtvaardiging van de goddeloze door het geloof, maar het schijnt wel alsof velen dit niet horen. Zij zijn erg voor de heiliging van het leven en daarom kijken zij maar niet naar de rechtvaardiging om.
Uit alles zal zijn gebleken dat ook wij voor de heiliging van het leven zijn. Werd het maar veel meer onder ons gevonden. Maar ook al zijn wij bijzonder geporteerd voor de heiliging van het leven, de rechtvaardiging van de goddeloze die aan de heiliging voorafgaat, willen wij daarbij niet uit het oog verliezen. Want anders bestaat heel onze godsdienst uit niet anders dan uit activisme. En wij zijn wel eens bevreesd dat het die kant uitgaat. Want wij worden zo "doenerig". Er moet en er zal van alles gebeuren, zonder dat men zich wel eens heeft afgevraagd: "Mijn ziele doorziet gij uw lot? Hoe zult gij rechtvaardig verschijnen voor God?"

Als binnen de gehele Ger. Gezindte gepredikt werd de 'rechtvaardiging van de goddeloze', zou ik verblijdt zijn.
De nadruk op het begin verschuift echter de rechtvaardiging van de goddeloze naar de rechtvaardiging van de boetvaardige.

Ik heb het stukje van ds. de Knegt nog niet gelezen maar als hij wil benadrukken dat dat centraal moet staan, val ik hem van harte bij.

Groeten,

[Aangepast op 26/7/03 door ndonselaar]

[WSO]

De rechtvaardigmaking is niet iets waar we ons druk over moeten maken. Wie gelooft is gerechtvaardigd. Punt.

Probleem is dat de wedergeboortetheologie hier nog een aparte ervaring aan knoopt, waar je naar uit moet/kan zien. Sommige mensen schijnen iets mee te maken, wat hier voor door kan gaan en dat houdt die leer in stand. Volgens de HC in zondag 23 is de rechtvaardigmaking niets meer dan het nut dat je van iets hebt. Zoals je er nut van hebt als je een abonnement krijgt op het één en ander. Ik bedoel dit niet banaal, natuurlijk is het iets ontzettend rijks. Maar het is gewoon een 'conditio sine qua non'. Geen geloof geen rechtvaardigmaking, en andersom. De Bijbel kent geen rechtvaardigmakingervaring. Alleen geloof.

Verder nog een kanttekening: ik heb ooit een cursusje 'vertellen' gehad van ds Golverdingen. Die zei dat het funest is altijd de toepassing aan het eind te plaatsen. Dan krijgen de kinder zoiets van: àha, het eind is in zicht. Doet Van Dam dat wel steeds aan het eind?

Tot slot: hele volksstammen zijn opgevoed met Vreugdenhil. Waarom nu steeds al die nieuwe kinderbijbels?

[anna]

'k Sluit mijn oogjes, 'k Vouw mijn handjes,
'k Buig mijn knietjes voor U neer,
Trouwe Vader, in de hemel,
Zie op mij in liefde neer

Leer mij vroeg Uw kind te worden,
Schoon 'k nog jong ben en nog klein,
Laat mij van Uw grote kudde,
Ook een heel klein schaapje zijn.

Amen


Een prachtig gebed. (heb ik vroeger ook geleerd)

[Refojongere]

.... Maar de Heere wil dat wij weer terugkomen naar Hem (heel goed!!, maar dan : ) Met verdriet in ons hart. Net als die jongen.

Ik snap je niet meer Lecram, wou jij soms beweren dat komen naar Christus zonder een verslagen hart gaat? Ik heb nog van geen enkel mens gehoord dat hij of zij tot Christus is gekomen terwijl hij of zij de noodzaak er niet van inzag, hooguit verstandelijk ofzo.
Nee, enkel ontdekte zondaren zullen komen tot Christus. Daarom is het zeer Bijbels om zo'n toepassing te maken, sterker nog: werd dat maar meer gezegd. Alleen zij komen tot Christus die genezing nodig hebben van hun dwaalzieke, vijandige, onboetvaardige hart, maar daar zijn ze wel aan ontdekt hoor, da's niet zomaar een theorie, maar da's bittere werkelijkheid voor hen geworden.

[Kislev]

Oorspronkelijk gepost door Lecram
Enerzijds dus een schema die de kinderen eerst moeten volgen en anderzijds dat schema opleggen aan de herders.
Ik waardeer de goede bedoelingen van Van Dam, maar wil dit mijn kinderen niet voorhouden.
Natuurlijk mogen ze bidden om een nieuw hartje, maar ook God bedanken dat Hij zoveel van kinderen houdt!

Waren er maar meer zulke vaders in de gergem!!! Rijk van de Heere spreken. Het is niet voor niets dat alle 10 de kinderen (van wie 6 jong overleden) van Thomas Boston de Heere kende (en nog kennen).

[Lecram]

Oorspronkelijk gepost door Refojongere
.... Maar de Heere wil dat wij weer terugkomen naar Hem (heel goed!!, maar dan : ) Met verdriet in ons hart. Net als die jongen.

Ik snap je niet meer Lecram, wou jij soms beweren dat komen naar Christus zonder een verslagen hart gaat? Ik heb nog van geen enkel mens gehoord dat hij of zij tot Christus is gekomen terwijl hij of zij de noodzaak er niet van inzag, hooguit verstandelijk ofzo.
Nee, enkel ontdekte zondaren zullen komen tot Christus. Daarom is het zeer Bijbels om zo'n toepassing te maken, sterker nog: werd dat maar meer gezegd. Alleen zij komen tot Christus die genezing nodig hebben van hun dwaalzieke, vijandige, onboetvaardige hart, maar daar zijn ze wel aan ontdekt hoor, da's niet zomaar een theorie, maar da's bittere werkelijkheid voor hen geworden.

Kijk, als je verdriet hebt in je hart, ben je vanharte welkom bij God. Maar waar staat dat dat een voorwaarde is? Het is een drijfveer. Nergens in Gods Woord staat dat wij verdriet in ons hart moeten hebben om naar Hem te mogen gaan. Als mijn kinderen naar de Heere Jezus willen gaan, dan mogen ze dat. Jezus heeft zelf gezegd dat we de kinderen niet mogen verhinderen naar Hem te komen. Moeten ze dan eerst een soort verdriet in hun hart opwerken? Geen sprake van! Hij houdt van ze en laat dat een reden zijn dat ze tot Hem gaan!

[Refojongere]

Wordt er soms een voorwaarde gesteld in de zin: "Maar de Heere wil dat we tot Hem komen met verdriet in ons hart"? Het komen tot Christus veronderstelt toch verdriet in het hart? Hier wordt geen voorwaarde gesteld, noch wordt hier gezegd dat je zonder verdriet niet welkom bent. Wel wordt heel simpel uitgelegd hoe we moeten komen: Niet als iemand die ergens recht op heeft, maar als een rechteloze, als iemand die Christus nodig heeft, dus als iemand die berouw heeft en als de verloren zoon tot de Vader gaat, door Jezus Christus!

[parsifal]

en in het geval van kinderen kan het natuurlijk ook zo zijn dat ze op de armen van hun moeders naar de Heere gebracht worden en door Hem gezegend worden. Ja dat er zelfs al gezegd wordt dat ze het Koninkrijk van God hebben.

In dat geval is danken ook wel op zijn plaats.

[Lecram]

Oorspronkelijk gepost door Refojongere
Wordt er soms een voorwaarde gesteld in de zin: "Maar de Heere wil dat we tot Hem komen met verdriet in ons hart"? Het komen tot Christus veronderstelt toch verdriet in het hart? Hier wordt geen voorwaarde gesteld, noch wordt hier gezegd dat je zonder verdriet niet welkom bent. Wel wordt heel simpel uitgelegd hoe we moeten komen: Niet als iemand die ergens recht op heeft, maar als een rechteloze, als iemand die Christus nodig heeft, dus als iemand die berouw heeft en als de verloren zoon tot de Vader gaat, door Jezus Christus!

Toch kan je bij mij niet de indruk wegnemen dat dan verdriet een voorwaarde zou zijn.

Vanavond een aardig voorbeeld van 'kinderlijk geloof'. Ons zoontje van 4 zij tegen mijn vrouw: Als je dood gaat, ga je naar de hemel, he mam? Mijn vrouw antwoordde: als je van de Heere houdt, dan wel ja. Zegtie: Ik houd heeeeel veel van de Heere, mama.
Had hij verdriet in zijn hart? Ik heb er nix van gemerkt. Was het niet echt? Dat zou ik niet durven zeggen.
Wij zijn zo geneigd om de kinderen dezelfde dingen op te leggen, zoals wij die ervaren, terwijl we een kind gewoon kind moeten laten zijn. Zo heeft Jezus dat ook bedoeld.

[Refojongere]

Jammer dat ik die indruk niet weg kan nemen bij je.

"Vanavond een aardig voorbeeld van 'kinderlijk geloof'. Ons zoontje van 4 zij tegen mijn vrouw: Als je dood gaat, ga je naar de hemel, he mam? Mijn vrouw antwoordde: als je van de Heere houdt, dan wel ja. Zegtie: Ik houd heeeeel veel van de Heere, mama.
Had hij verdriet in zijn hart? Ik heb er nix van gemerkt. Was het niet echt? Dat zou ik niet durven zeggen.
Wij zijn zo geneigd om de kinderen dezelfde dingen op te leggen, zoals wij die ervaren, terwijl we een kind gewoon kind moeten laten zijn. Zo heeft Jezus dat ook bedoeld."

Bekering is in het wezen van de zaak hetzelfde, hetzij voor jong, hetzij voor oud.

In de Redelijke Godsdienst staat er op pag. 757 een mooi stukje over geschreven:
"De ervaring leert, dat kinderen van 3, 4, 5 en 6 jaar wedergeboren worden; deze kunnen uit de kleine onderwijzingen tot de kennis van Christus komen, en door de Heilige Geest tot het geloof en de bekering gebracht worden; zij vertonen, dat ze God op het oog hebben, dat ze bang zijn om te zondigen, en als ze gezondigd hebben, bang worden en biddende verzoening zoeken, en het oog op Christus lijden hebben, dat ze kinderlijke strijden hebben, en ook wel verblijd worden in God; sommigen behouden daarvan de geheugenis, ja wel al hun leven. Als ze opgroeien gaat het niet met ieder hetzelfde, sommigen gaan zoetjes voort, en met de jaren krijgen ze ook meer licht, geloof en heiligmaking, hetzij met meer of minder strijd, verduisteringen en struikelingen; anderen hebben grote tussenpozen, die wel zo lang kunnen duren alsof ze nooit genade gehad hadden."

[Lecram]

Met alle waardering voor Brakel, wat hij schrijft staat nergens in Gods Woord. Wij moeten niet proberen wijzer te zijn dan Gods Woord. Waarom kunnen we niet gewoon ons aan het Woord houden? Daar lees is dat David erop vertrouwt dat zijn zoontje in de hemel is en dat Jezus zelf zegt: want hunner is het Koninkrijk van God. Helemaal niets van bang worden, verdriet in het hart of wat voor toestanden dan ook. En dat niet alleen voor kinderen, ook voor volwassenen staan zulke zaken niet als stelregel beschreven.

[Matthijs]

Voor mij staat wel vast, dat iedereen een Saulus van Tarzen bekering krijgt. Jong of oud, iedereen krijgt een bekering zoals Saulus van Tarzen gehad heeft.

De Heere kwam Saulus tegen op zijn weg. Dat is een groot wonder als de Heere een mens op zijn weg tegenkomt. Want anders holt hij maar door bij de Heere vandaan. Hoe langer hij op die weg wandelt hoe sneller het gaat en hoe breder de weg wordt die naar het eeuwig verderf leidt. Een licht omscheen Saulus op zijn weg. Een ontdekkend licht was dat. Een licht dat hem gevangen nam. Dat licht omscheen hem helemaal. Hij was gevangen genomen in het ontdekkende licht van de Heilige Geest. Ik denk ook aan die herders in het geboorte evangelie. “En ziet, een engel des Heeren stond bij hen, en de heerlijkheid des Heeren omscheen hen, en zij vreesden met grote vreze.â€

[Lecram]

Dat bedoel ik nou, Matthijs. Aan de hand van een geschiedenis kan je, met wat fantasie, zo een schema in elkaar zetten en je eigen theologie toepassen.
Maar goed, dat ben ik ook pas in de loop van de jaren in gaan zien, dus wellicht........

[Kislev]

Ja, als je Levi als voorbeeld neemt wordt het namelijk weer een heel ander verhaal. Afgelopen zondag werd de roeping van Gideon als Richter als maatgenomen voor de bekering van Gods volk (7 jr. in de ellende....)

Als je daarmee van jongs af aan mee bent opgegroeid is het zo heerlijk om mensen als Boston, Whitefield, Spurgeon etc. te lezen. :in Zoals ds. Kersten jr. het zei dat het zo verkwikkend is voor de ziel om bij de oudvaders te lezen hoe ruim ze over de Heere spraken.

[Aangepast op 6/8/03 door Kislev]

[Matthijs]

De toeleidende wegen zijn vaak wel anders, maar in het beginsel is de bekering niet anders. God heeft maar één bekering en dat is een Saulus van Tarzen bekering.

Bij Saulus duurde het 3 dagen, maar het kan ook wel 3 maanden of 3 jaar duren of 7 jaar waar de prediking bij Kislev in de kerk overging. Bij de moordenaar aan het kruis duurde het maar 3 uur. Daar is God vrij in. Maar je wordt wel blind. God maakt mensen blind! En dat zijn we van nature ook allemaal, maar dan weet je het niet. Je denkt dan dat je ziet, maar je ziet het niet. De Farizeeer meende ook dat hij zag. Jezus zei tegen hem: Indien gij blind waart, zo zoudt gij geen zonde hebben, maar nu gij zegt wij zien, zo blijft dan in uw zonde. Het was een wonder dat Saulus van Tarzen mocht worden wie hij was. Dat is genade! Ontdekking dat is vrije gunst. Het is puur genade als God een mens gaat ontdekken, wie die zelf is voor Hem. En dan zie je het! In Gods licht zien we het licht. En wat zag hij in het licht van God? Dat hij een blinde was.