Beste Paus,
Ik denk dat we het er wel over eens zijn wat er tot het Woord van God behoort of niet. De canonvorming is al lang achter de rug. De tegenstelling die ds. Ruygrok maakt, is een oneigenlijke tegenstelling. Het gaat namelijk niet om welk Woord, maar om welke hermeneutiek gebruikt wordt.
Als een kerk belijdt dat Gods Woord bron en norm is in de prediking en tegelijkertijd waarheid en leugen (valse uitleg, verdraaiing van het Woord Gods, zoals bij Nico ter Linden, maar ook bij veel zaken in de Augsburgse Confessie en de Leuenberger Konkordie) belijdt, dan is het inderdaad een ander Woord van God. Tuurlijk, ze zeggen dat ze Gods Woord als bron en norm hebben, de Bijbel zelf. Maar uit haar belijden (samenvatten en grenzen aangeven van de belangrijkste waarheden uit dat Woord) blijkt dat ze dat Woord niet tot bron en norm heeft.
Ik vind het een beetje benauwend. Als ik ds. Ruygrok goed begrijp, wil hij (naar mijn interpretatie) vast leggen welke hermeneutiek de enige juiste is. Op deze wijze creeer je een leesbril, die je dwingend op moet hebben, want anders val je buiten het kerkelijke schuitje.
Hier zijn zo enkele kanttekeningen bij te plaatsen. Ik zou namelijk meer vertrouwen stellen in het Woord van God zelf, en de leiding van de Geest.
Dominee Ruijgrok wil niets vastleggen. De Nederlandse Hervormde Kerk heeft in de loop van de 16e en 17e eeuw vastgelegd welke dwalingen er waren en wat de Bijbel heeft gezegd. Het is enkel een naspreken van de Bijbel en niet zomaar 'een van de vele uitleggen die wel eens zou kunnen kloppen'. Nee, we worden in de Bijbel opgeroepen om te volharden in de leer der profeten en der apostelen. De belijdenissen zijn daar een van de belangrijkste resultaten van kerkelijk gezien. Je creeert hier een tegenstelling tussen het vasthouden aan de belijdenissen die door de kerk zijn aangenomen en het vertrouwen in het Woord Gods zelf en de leiding van de Heilige Geest. Die tegenstelling is er niet. Juist vanwege dat vertrouwen in het Woord Gods zelf en door de leiding van de Geest zijn die belijdenissen tot stand gekomen. Om die nu openlijk in twijfel te trekken en daarmee aangeven niet meer te willen staan voor de waarheid, want we belijden toch nu nog in de Ned. Herv. Kerk dat de leer die in deze kerk geleerd wordt overeenkomstig Gods Woord is. De belijdenissen terzijde werpen of een deel daarvan in twijfel trekken omdat je meer vertrouwen hebt in het Woord van God zelf lijkt me een zeer bedenkelijke stelling.
Iets wat de Bijbel nazegt, hoeft niet per definitie hetzelfde gezag te krijgen. Daar waar de Schrift een onfeilbaar gezag heeft, hebben de belijdenisgeschriften dat niet. Ondanks dat ze overeenkomen met het Bijbels getuigenis.
Voor mij een reden om Schrift en Belijdenis, hoewel ze inhoudelijk met elkaar overeenstemmen, toch te scheiden qua gezag en plaats in de kerkorde.
Nergens wordt de belijdenis hetzelfde gezag gegeven als de Bijbel, dat zou in strijd zijn met onze belijdenis. Wel ontleent onze gereformeerde belijdenis haar kerkelijk gezag aan de Heilige Schrift. In de belijdenissen is samengevat wat het belangrijkste is in de Bijbel. Heb je tegenstrijdige belijdenissen, dan lijkt het me sterk dat je de Schrift echt serieus neemt. In feite zeg je dan: Wij geloven dat je op grond van de H. Schrift mag zeggen dat de doop noodzakelijk is voor de zaligheid, wij geloven ook dat je volgens de H. Schrift mag zeggen dat het niet noodzakelijk is tot zaligheid. Sorry hoor, maar ik zie hier echt niet wat voor geloof de kerk nou heeft, ze spreekt in elk geval niet de Schrift na.
Hier ligt een gevaarlijke vooronderstelling, namelijk: als iets gereformeerd is, dan is het bij voorbaat al Bijbels.
Nee. In de Reformatie is tegenover Rome precies vanuit de Schrift aangetoond (c.q. beleden) wat de leer der zaligheid is, en wat de Roomse dwalingen waren en nog steeds zijn. De leer van de Reformatie noemen we nu de gereformeerde leer. Deze leer spreekt de Bijbel na, daarom is ze aangenomen door de kerk. Zij belijdt dat die Bijbels is. Iets ongereformeerds is dus onbijbels. Of je moet zeggen: De gereformeerde leer kan bijbels zijn. Met dit te zeggen haal je dus allerlei dwaalleer in de kerk en mag een ieder die beweert een bijbels standpunt te hebben gevonden op de preekstoel dat staan te verkondigen. De kerk laat hiermee zien zich niet te willen voegen naar de leer van Gods Woord zoals die is samengevat op hoofdpunten in de gereformeerde belijdenis.
Hierin ligt dan ook een opdracht voor iedere gereformeerde ziel, om aan te tonen wat nu het juiste Bijbelse getuigenis is.
Dat is al in de loop van eeuwen aangetoond. En welke kerk is nu een ware kerk? De kerk die openlijk belijdt op een Bijbelse grondslag te staan, met tegenstrijdige belijdenissen laat de PKN zien niet op een bijbelse grondslag te willens staan.
Ik vind 'grenzen aangeven' en 'samenvatting zijn van' nou niet echt synoniemen. Het zijn 2 duidelijk verschillende functies. Wanneer een belijdenisgeschrift de functie vervult van samenvatting, dan is het helemaal overbodig om een belijdenisgeschrift toe te voegen aan de grondslag. Dat heeft immers geen toegevoegde waarde, met name niet in de kerkorde.
Een tegenstelling maken bij het spreken over het fundament van de kerk tussen Jezus Christus en de belijdenissen van de kerk is niet goed mogelijk. Het één hoort onlosmakelijk bij het ander. In haar belijdenis spreekt de kerk uit wie Christus is. Calvijn legt de woorden van Efeze 2 vers 20 als volgt uit: ‘Het is zonder twijfel dat het woord fundament hier genomen wordt voor de leer. (…) Want eigenlijk is Christus het enige fundament, omdat Hij alleen de ganse gemeente ophoudt en alleen de regel en maat van het geloof is. Maar de gemeente wordt in Christus gefundeerd door de prediking van de leer, waarom de profeten en apostelen genoemd worden bouwmeesters.’ Elders schrijft Calvijn: ‘Als ik Christus noem, dan versta ik daaronder: Christus, verenigd met de leer van het Evangelie, dat Hij met Zijn bloed heeft bezegeld.’ De belijdenis is de historische vorm waaronder Christus onder ons is beleden. Wil men Christus werkelijk als Hoofd van de kerk eren, dan moet men in onze kerk naar die belijdenis terug. En moet men zeker niet tot in de fundamenten van de nieuwe kerk afbreuk gaan doen aan de belijdenis omtrent Hem. Juist omdat onze belijdenissen zo diep bijbels en geestelijk verwoorden wie Christus is en wie Hij voor ons wil zijn. Daarom is het niet te verdragen dat tot in de grondslag van de nieuwe kerk toe aan de belijdenis van Hem ook maar de minste afbreuk wordt gedaan. Daarbij: de leer aangaande Christus werkt in welhaast alle leerstukken van de kerk door. Met andere woorden, met een beroep op Jezus Christus
als Fundament van de kerk de nieuw te vormen kerk binnen gaan met voorbijzien van het feit dat straks in de belijdenissen en belijdende geschriften aan Hem en aan de leer der kerk geweld wordt aangedaan, dat kan onzes inziens niet. (ds. Ruijgrok)
Als puntje bij paaltje komt hebben we niet te volharden in de leer van Ursinus en Calvijn. Nee, terug naar de bronnen: de Bijbel is onze norm, en voor de volharding in de leer is een belijdenisgeschrift nuttig en handig, toch blijft alleen de Bijbel hierin bron en norm.
Alsof de leer van Ursinus en Calvijn een andere leer is dan die de Bijbel ons aanreikt! Nee, natuurlijk zijn ze niet onfeilbaar. Maar het is tot nu toe gebleken dat zij de Bijbelse leer op de meest zuivere manier vertolkt hebben. Wat terug naar de bronnen? Graaflandiaans? Onzin, terug naar de bronnen en dan opnieuw het wiel uitvinden. Doen we dat ook zo als we het over de twaalf artikelen van ons algemeen ongetwijfeld christelijk geloof hebben? Zeggen we dan ook: dat is maar een belijdenis, terug naar de bronnen?
Je hebt te respecteren als kerkordelijk wettig, maar dat houdt niet in dat je mag blijven zeggen dat het onbijbels is. Ook dit punt van de kerkorde kan en mag gewijzigd worden.
What would Jesus do? Zou Hij dat ook als wettig erkennen en respecteren in Zijn kerk dat er verschillende wind van leer is in Zijn kerk? Natuurlijk mag je overal van zeggen dat het onbijbels is. Maar ja, als je zegt dat de leer van de PKN niet eenduidig, niet gereformeerd, maar onbijbels is. Kun je dan nog wel bij die kerk voegen, die zegt niet op een bijbelse grondslag te willen staan?
De hervormde synode heeft de Leuenberger Konkordie in december 1973 unaniem aangenomen. Je hebt dus nu ook al deze zaken al te erkennen.
Ik lees in het document van de Herv. Gem. te Lunteren: In september 1971 kwam de LK tot stand in de plaats Leuenberg bij Bazel. In 1973 werd deze Konkordie door onze Hervormde Synode aanvaard, terwijl de Gereformeerde Kerken, de Remonstrantse Broederschap (!) en de Evangelisch-Lutherse kerk de Konkordie ook ondertekenden.
Ik vind ook de woorden 'strijden voor het alleenrecht' wat hoogmoedig overkomen. Ik denk dat er wel degelijk ruimte is binnen de PKN om met elkaar over geschilpunten in de leer te praten.
Het zal niet zover komen dat de lutheranen hun belijdenis zullen opgeven. Misschien kan het wel een keer zo ver komen (voor de verre, verre toekomst) dat er een gemeenschappelijke, nieuwe belijdenis kan worden opgesteld.
Dat je het hoogmoedig vindt, is misschien omdat je op een andere manier met de belijdenis omgaat dan zij die strijden voor het alleenrecht. Zij kunnen er niet tegen als Christus door dwalingen omlaag gehaald wordt. Zij strijden voor de zuivere waarheid, vervat in de Drie Formulieren van Enigheid. Leuk voor je met je nieuwe belijdenis, maar waarom hebben we die nodig? Leg eens uit? En is een kerk die een tegenstrijdige belijdenis aanvaard een kerk die op een bijbelse grondslag staat?
Staat er in de Wet van God niet geschreven: Eert uw vader en uw moeder, opdat uw dagen verlengt worden in het land dat de Heere, Uw God, u geven zal?
Ook de tekst van Lukas mogen we zien in z'n context. Mogen we hierin niet veel meer lezen dat Jezus een onmogelijke weg is gegaan voor ons mensen?
Juist in de context van Lukas, waarin het gaat over het volgen van Jezus, ook in de kerkkeuze die je in de dag des oordeels hebt te verantwoorden. Dan gaat de Heere niet vragen: Wat deed je moeder of vader of familie. Dan gaat het erom: Heb je Mij gevraagd wat je zou moeten doen, heb je naar Bijbels onderwijs gevraagd en daaruit je conclusies getrokken. Je belijdt toch je leven te willen leiden overeenkomstig Gods Woord?
Hierin zijn we het wel met elkaar eens: je hebt je te voegen naar het zuivere Woord van God, en daarom zal mijn houding niet afwachtend zijn binnen de PKN. Het is Bijbels om overal te strijden voor de Waarheid, binnen de NHK, maar ook binnen de PKN.
Nee, de kerk zelf behoort een pilaar en vastigheid der waarheid te zijn (1 Tim. 3:15). Aan de leer der kerk kun je zien of ze een ware kerk is, in eenheid van het ware geloof. We hebben dus onszelf bij een kerk te voegen die op een bijbelse grondslag staat.
Die uitspraak van de GB was ruim 7 jaar ( !!!! ) geleden, toen nog veel onduidelijk was over SOW, PKN, kerkorde enzovoorts. Misschien wijs ik wel met een beschuldigend vingertje, maar dan hoop ik daarbij tegelijk ook duidelijk te kunnen maken dat men niet omwille van het geweten een scheuring moet veroorzaken. Ik hoop dan duidelijk te maken dat er ook genoeg redenen zijn die het geweten gerust kunnen stellen, om juist wel mee te gaan.
Dan mag jij me uitleggen wat er in die zeven jaar veranderd is dat de Gereformeerde Bond haar uitspraken heeft moeten bijstellen. Ook mag je me vertellen waarom de Gereformeerde Bond zulke zware uitspraken heeft gedaan! Dat zal vast niet in een bevlieging zijn gebeurd! Het gaat niet om je geweten, zelfs niet over de vrijheid van een plaatselijke kerk, maar het gaat erom: Kunnen wij voor God verantwoorden dat wij ons voegen bij de Protestantse Kerk in Nederland en delen wij in haar beleden geloof? Belijdt zij te staan op grondslag van Gods Woord en belijdt zij de Christus der Schriften? Voldoet ze aan de kenmerken van de NGB: zuivere leer, zuivere bediening van de sacramenten en de tucht.
Ik durf niet met zekerheid te zeggen wie nu wie in de steek laat.
Als straks (ik noem wat getallen) van de 1.9 miljoen hervormde mensen er 1.75 miljoen meegaan, en 0.15 miljoen niet.... wie laat wie dan in de steek? Getalsmatig ben ik dan geneigd te zeggen: het Comite laat de rest van de kerk in de steek. Maar ook kerkordelijk gezien, denk ik dat het Comite de kerk in de steek laat.
Getallen tellen niet in de kerk. De kerkorde telt ook niet als het gaat om afscheiding. De PKN scheidt zich wel af van de gereformeerde grondslag en wenst op een plurale (onbijbelse) grondslag te willen staan. Nu, de kerk van Christus is een in haar geloof, dat is een wezenlijk kenmerk, dat wezenlijke kenmerk valt af. Degenen die meegaan met de PKN wensen dus op een andere grondslag te staan en belijden dus een ander geloof, onderschrijven en belijden met een eed ook de lutherse belijdenis, achten betekenis aan de LK en BT als het gaat om de belijdenis.
Ja, je hebt wel gelijk, het Comite laat de kerk in de steek? Weet je welke? De PKN! Zelf begeren ze hervormd te blijven, onder de oude kerkorde, bijbelse grondslag, bijbelse belijdenis. Door haar belijdenis laat de kerk zien of ze een ware of valse kerk is. Kijk maar naar Rome: valse kerk! Waarom? Omdat ze een valse leer uitdraagt, ook al meent ze die te baseren op de Bijbel en ook al wil ze de Bijbel als grondslag hebben of in elk geval Christus.
Groeten en bedankt voor je veelomvattende reactie,
Refojongere
