Ariene schreef:

Afgewezen schreef:Tja, wat moet ik hierop zeggen?
Ik ervaar de zondagse kerkdienst helemaal niet als een rustpunt.
Je komt in een volle kerk, waar je nauwelijks contact hebt met de mensen (nee, alsjeblieft geen pastorale opmerkingen in de trant van, 'ja-maar-daar-moet-je-zelf-ook-iets-aan-doen'), je moet maar afwachten of je een rustig plekje hebt, dan zit je ruim anderhalf uur stijf in een bank (al dan niet met een hoed op) en als wat je te horen krijgt, dan nog zeer beneden de maat is... Ik vind dat bij elkaar allemaal zeer stresserend. Volgens mij is dat nooit de bedoeling geweest van de 'onderlinge bijeenkomsten'.
Ik sla dan ook graag eens een beurtje over.

Afgewezen, wat vind ik dit jammer voor je.
Want ben je wel in de overtuiging dat het een rustpunt zou moeten zijn, of heb je sowieso niets met
het fenomeen kerkdienst?

Ik meen het nl. oprecht.
Ik kan er naar uitkijken om weer in de kerk te zijn. Dat is de plaats waar ik me thuis voel.
De plaats waar mijn vrienden zijn, de plaats waar ik mag zijn die ik ben, de plaats waar ik ook mensen tot hulp mag zijn.
En dan is de zondag daarin voor mij bijzonder. Hét begin van de week en daarbij ook mijn oplaadpunt.

In de preek krijg ik (bijna) altijd wel weer voedsel mee voor de week, of troost voor mijn leven. Soms werk voor een leven.
Ook al zijn er soms ook aspecten in die ik anders zie, of waar de predikant wellicht een steekje laat vallen, mag ik altijd de God achter de zender zien. En daar gaat het naar mijn bescheiden mening ten diepste om.

Tja, zo zou ik het ook wel willen...
(Maar ik bid zeker niet hard genoeg, althans volgens JO).

Afgewezen schreef:

Ariene schreef:

Afgewezen schreef:Tja, wat moet ik hierop zeggen?
Ik ervaar de zondagse kerkdienst helemaal niet als een rustpunt.
Je komt in een volle kerk, waar je nauwelijks contact hebt met de mensen (nee, alsjeblieft geen pastorale opmerkingen in de trant van, 'ja-maar-daar-moet-je-zelf-ook-iets-aan-doen'), je moet maar afwachten of je een rustig plekje hebt, dan zit je ruim anderhalf uur stijf in een bank (al dan niet met een hoed op) en als wat je te horen krijgt, dan nog zeer beneden de maat is... Ik vind dat bij elkaar allemaal zeer stresserend. Volgens mij is dat nooit de bedoeling geweest van de 'onderlinge bijeenkomsten'.
Ik sla dan ook graag eens een beurtje over.

Afgewezen, wat vind ik dit jammer voor je.
Want ben je wel in de overtuiging dat het een rustpunt zou moeten zijn, of heb je sowieso niets met
het fenomeen kerkdienst?

Ik meen het nl. oprecht.
Ik kan er naar uitkijken om weer in de kerk te zijn. Dat is de plaats waar ik me thuis voel.
De plaats waar mijn vrienden zijn, de plaats waar ik mag zijn die ik ben, de plaats waar ik ook mensen tot hulp mag zijn.
En dan is de zondag daarin voor mij bijzonder. Hét begin van de week en daarbij ook mijn oplaadpunt.

In de preek krijg ik (bijna) altijd wel weer voedsel mee voor de week, of troost voor mijn leven. Soms werk voor een leven.
Ook al zijn er soms ook aspecten in die ik anders zie, of waar de predikant wellicht een steekje laat vallen, mag ik altijd de God achter de zender zien. En daar gaat het naar mijn bescheiden mening ten diepste om.

Tja, zo zou ik het ook wel willen...
(Maar ik bid zeker niet hard genoeg, althans volgens JO).

Ach, ik weet niet of Jo het zo bedoeld...
daarnaast heb ik ook wel moeite om alles maar op het bidden en geloven te gooien.

Toch moet je misschien weleens kritisch kijken waar nu het knelpunt zit.
Is het de gemeente zelf, is het de harde bank, de drukke kerk of heb je moeite met iets anders?
Ik denk nl. niet dat het goed is wanneer je op deze voet door blijft gaan en ik gun je het ook zo dat
de zondagse dienst ook voor jou waardevol wordt!

Afgewezen schreef: Tja, zo zou ik het ook wel willen...
(Maar ik bid zeker niet hard genoeg, althans volgens JO).

Ik weet niets van jou gebedsleven af, dus daar ga ik niet over oordelen. Wat we wel ons af moeten vragen (en dat geld oo voor mij) is, hoe gaan wij naar de dienst.
Bij mij ging het meestal als volgt: net iets te laat opstaan, haasten, snel in de kerk tijdens die minuut stilte je gebedje prevelen en vervolgens na de kerkdienst uitgebreid kritiek spuien. Sinds kort heb ik het omgedraait. Eerst in gebed de predikant, kerkeraad en gemeente opdragen en dan gaan luisteren.

en verder zou ik ook een ieder de praktische raad van Ariene willen geven. Vraag je af of je plek in je huidige gemeente de goede plek is.

Audioserver is een prima alternatief. Het rustpunt in de huiskamer. Doe ik steeds vaker. En je kunt halverwege eventueel nog switchen ook.

Klaio schreef:Audioserver is een prima alternatief. Het rustpunt in de huiskamer. Doe ik steeds vaker. En je kunt halverwege eventueel nog switchen ook.

En de 'onderlinge bijeenkomst'...?

Misschien dat het probleem hierin zit:

Afgewezen schreef:(al dan niet met een hoed op)

Wanneer dit tenminste duidt op shoppen: dat is funest voor het gemeentegevoel.

Afgewezen schreef:

Klaio schreef:Audioserver is een prima alternatief. Het rustpunt in de huiskamer. Doe ik steeds vaker. En je kunt halverwege eventueel nog switchen ook.

En de 'onderlinge bijeenkomst'...?

Samen met mijn vrouw...

Tiberius schreef:Misschien dat het probleem hierin zit:

Afgewezen schreef:(al dan niet met een hoed op)

Wanneer dit tenminste duidt op shoppen: dat is funest voor het gemeentegevoel.

Klaio schreef:

Afgewezen schreef:

Klaio schreef:Audioserver is een prima alternatief. Het rustpunt in de huiskamer. Doe ik steeds vaker. En je kunt halverwege eventueel nog switchen ook.

En de 'onderlinge bijeenkomst'...?

Samen met mijn vrouw...

Maar zou de schrijver van de Hebreeënbrief dat bedoeld hebben?

Afgewezen schreef:

Tiberius schreef:Misschien dat het probleem hierin zit:

Afgewezen schreef:(al dan niet met een hoed op)

Wanneer dit tenminste duidt op shoppen: dat is funest voor het gemeentegevoel.

Je kan je nooit in meerdere gemeentes thuis voelen. Dus voel je je overal een vreemde.

Tiberius schreef:Je kan je nooit in meerdere gemeentes thuis voelen. Dus voel je je overal een vreemde.

Lieve Tiberius, ik kom tegenwoordig vrijwel nooit in een andere gemeente. Trek dus niet te snel je conclusies.

Afgewezen schreef:

Tiberius schreef:Je kan je nooit in meerdere gemeentes thuis voelen. Dus voel je je overal een vreemde.

Lieve Tiberius, ik kom tegenwoordig vrijwel nooit in een andere gemeente. Trek dus niet te snel je conclusies.

Vandaar ook het voegwoord "misschien", als zomaar een suggestie.

Maar goed. Dan zou ik het ook niet weten. Misschien is de gemeente dan te groot. Of kan je meer doordeweekse activiteiten in de gemeente volgen; daardoor krijg je ook wel aansluiting.

Ach, het was zomaar een ontboezeming van mij. Het is wel eens goed om eerlijk te zijn, ook tegenover jezelf.
En al die oplossingen, ik ken ze... Ze werken niet echt.

Afgewezen schreef:Tja, wat moet ik hierop zeggen?
Ik ervaar de zondagse kerkdienst helemaal niet als een rustpunt.
Je komt in een volle kerk, waar je nauwelijks contact hebt met de mensen (nee, alsjeblieft geen pastorale opmerkingen in de trant van, 'ja-maar-daar-moet-je-zelf-ook-iets-aan-doen'), je moet maar afwachten of je een rustig plekje hebt, dan zit je ruim anderhalf uur stijf in een bank (al dan niet met een hoed op) en als wat je te horen krijgt, dan nog zeer beneden de maat is... Ik vind dat bij elkaar allemaal zeer stresserend. Volgens mij is dat nooit de bedoeling geweest van de 'onderlinge bijeenkomsten'.
Ik sla dan ook graag eens een beurtje over.

Ik voel wel enigszins met je mee. Toen ik nog naar de OGG ging met mijn ouders, moesten we in het begin altijd op een plaatsje wachten, omdat we er te gast waren (nou ja, te gast ); de leesdiensten waren dramatisch en het kostte zeer veel inspanning om nog iets van de preek mee te krijgen, als dat al lukte. De banken waren niet te pruimen en het jongetje voor me - toen we eenmaal een vast plaatsje hadden - zat zo ongeveer elke dienst zijn neusinhoud te presenteren of op te eten, te klieren met zijn zusje die op haar beurt een romannetje las dat ze vakkundig had weggemoffeld in haar rok of met nog andere dingen bezig was. Om vervolgens te vernemen dat leer en leven in deze kerk toch nog het meest gewaarborgd zou zijn.
In de GG is het allemaal wel wat beter geregeld, maar de beste momenten van de zondag heb ik toch echt buiten de kerkelijke bijeenkomsten, na afloop van de dienst als we een goed gesprek hebben, of tijdens de persoonlijke bijbelstudie.

Edit: ik vond 'doodleuk' niet zo'n leuke term, bij nader inzien