Hoi Pieterman,Origineel geplaatst door Pieterman
Roseline,
Ik vind dit heel mooi, maar ik denk dan: Kan je dan altijd de Heere de touwtjes in handen geven? Ik kan dat niet.
Dat is inderdaad niet niks. Dat gaat niet vanzelf. Ik kan het ook niet in eigen kracht.
Maar ik hoef maar naar mijn moeder te kijken om te weten: Ja, het is mogelijk. In Gods kracht is namelijk alles mogelijk!
Het geeft zoveel rust om meer op God te vertrouwen dan op jezelf! Dan ligt de verantwoordelijkheid namelijk bij God, die je kracht geeft om te doen wat je moet doen in het dagelijks leven. Ookal heb je een groot gezin, hou je aan t eind van het salaris een stukje maand over
en zijn je kinderen niet altijd in je buurt en voel je je soms ook wel eens zwak, ziek en misselijk. God is er, die bestuurt en waakt en zorgt. En ik merk aan mijn ouders dat dat zo is in hun leven, en ik kan niet anders dan verlangen en geloven dat het mij ook zo mag gaan.En ik kan niet anders zeggen dan: doordat mijn ouders zo leven, doordat zij het Woord in praktijk brengen, zijn vragen m.b.t. het geloofsleven altijd makkelijk te stellen. Ze kunnen vertellen vanuit hun eigen ervaring en vanuit het Woord, ze zeggen niet: Het moet nu eenmaal zo, maar ze leggen uit waarom zij denken dat iets gebeurt zoals Gods Woord dat bedoelt. Alle onderwerpen worden bij ons besproken wanneer dat zo uitkomt, nergens ligt een taboe op, niets wordt afgedaan met: 'dat mag gewoon niet' of 'dat hoort niet' of 'bidt nu gewoon maar gewoon heel veel' of 'tja, dat moet je aan de dominee vragen' (die we niet hebben) of weet ik wat; als je iets vraagt, dan proberen ze daar een zo goed mogelijk antwoord op te geven a.d.h.v. het Woord. En dat heeft mij heel veel steun gegeven toen ik vroeger op het openbaar voortgezet onderwijs moest uitleggen waaròm ik niet meedeed aan bepaalde dingen etc.
Groeten, Rose.
P.S. Maar goed, ik denk niet dat ik verder mag reageren in dit topic vanwege het feit dat ik niet reformatorisch ben.