Gian schreef:Jvdg, De gelovige is een nieuwe schepping (2Kot.5:17) Vlekkeloos in Gods ogen omdat Christus tussenbeide staat. Dát is de identiteit van de gelovige!
David werd op een typisch oud testamentische manier gestraft.
Wat was de straf voor Petrus? Die was gedragen aan het kruis! Christus hoefde hem alleen maar liefdevol aan te kijken om zijn hartje te breken.
Ik zou wel willen dat dit verschil tussen ot en nt meer gezien werd!

Reken maar dat David niet minder of meer gestraft werd dan de verloochende Perus.

David verloor zijn zoon, in de wetenschap dat dit kind behouden is.
Petrus heeft diep geleden over het leed wat hij zijn Meester had aangedaan.

Beiden hebben veel verloren, maar alles gewonnen.

Beiden hebben van het offer van Christus mogen genieten.
De een in het geloof, de ander in het aanschouwen.

Uiteindelijk is er geen verschil tussen het OT en het NT.
Dat hoeft ons niet te verbazen: de Heere heeft ons de gehele bijbel geschonken, zowel het OT als het NT.

jvdg schreef: Reken maar dat David niet minder of meer gestraft werd dan de verloochende Perus.

Beste jvdg, als je gestraft zou worden naardat je zonden doet was je nergens meer.
Het ot was de toorn van God nog niet gestild.
In het nt wordt Gods kind gestraft door de terugtrekking van de werkingen van de HG. Ofwel, door zonden te doen blussen we de werkingen van Gods Geest in ons. Gods kinderen worden niet dadelijk gestraft in het nt, Gods kinderen straffen eigenlijk zichzelf door de zegen die de Geest met zich meebrengt te verprusten. Daaruit komt steeds meer ellende voort, tot Gods kind de zonden oprecht belijd en vergeving vraagt. (1Joh1:9)
In het ot had Gods kind niet de Geest in zich. Ik zie dat Gods kinderen in het ot veel meer dadelijke straffen kregen als dat wij nu krijgen. Voorbeelden ten over.

freek schreef:Ik vraag me alleen af wat in de praktijk het verschil is tussen beide opvattingen. Of je nu de wet op het evangelie als leefregel ziet, in beide gevallen behoor je niet te stelen, moorden, echtbreken et cetera. Volgens mij is het meer een theologische kwestie en dan nog van weinig belang ook.

Helemaal mee eens. Paulus doet er ook niet zo moeilijk over. Die zegt gewoon als hij kinderen aanspoort hun ouders gehoorzaam te zijn: hetwelk het eerste gebod is met een belofte.
En zo zouden er veel meer voorbeelden te noemen zijn. Het gaat er maar om dat we niet meer door de werken van de wet zalig willen worden. Want dat gaat niet.

Gian schreef: Beste jvdg, als je gestraft zou worden naardat je zonden doet was je nergens meer.
Het ot was de toorn van God nog niet gestild.

Maar het is toch niet zo dat de mensen in het OT minder genade hebben mogen/kunnen ontvangen dan de mensen die na de volbrachte offerande van Christus hebben geleefd en hebben geloofd?

Klaio schreef:

Afgewezen schreef:Zullen we de Bijbel dan maar afschaffen?

Alsof jij of ik daarover gaan.

Nee, gelukkig niet. Maar jij relativeert de waarde van een beroep op de Bijbel wel heel sterk. Vandaar mijn opmerking.

Onderwerp: WILLIAM HUNTINGTON : DE REGEL DES LEVENS VOOR EEN GELOVIGE

jvdg schreef:

Gian schreef: Beste jvdg, als je gestraft zou worden naardat je zonden doet was je nergens meer.
Het ot was de toorn van God nog niet gestild.

Maar het is toch niet zo dat de mensen in het OT minder genade hebben mogen/kunnen ontvangen dan de mensen die na de volbrachte offerande van Christus hebben geleefd en hebben geloofd?

Het uiteindelijke heil is hetzelfde. Toch is er weldegelijk verschil in genade en de bediening daarvan naar de bedeling per tijd. Wij leven wat dat betreft in een veel rijkere tijd als het Ot. Alle belofte omtrent de komst van Christus in het vlees zijn vervuld. Gods toorn voor de uitverkorenen is gestild. In bepaalde opzichten hebben we voordeel, in andere opzichten denk ik dat onze tijd moeilijker is.
Vooralsnog is het voor mij iig geen kwestie wie het beter of moeilijker had. Alle gelovige van alle tijden hebben dezelfde hoop gehad, en het is hun tot rechtvaardigheid gerekend. Allen zullen delen in hetzelfde heil.

Johannes 3:16 schreef:
Was het Kohlbrugge niet die zei dat de geboden voor Gods kinderen beloften zijn? "Gij zult niet meer stelen".

zegt Ds Pronk ook

Vooralsnog geen reden om de mozaitische wet in de Gemeente voor te lezen. Daar werk je wettische heiligmaking mee in de hand. Al vraag ik me af wat schadelijker is in een kerkdienst waar de meesten ongelovig zijn.

Afgewezen schreef:

Klaio schreef:

Afgewezen schreef:Zullen we de Bijbel dan maar afschaffen?

Alsof jij of ik daarover gaan.

Nee, gelukkig niet. Maar jij relativeert de waarde van een beroep op de Bijbel wel heel sterk. Vandaar mijn opmerking.

Dat was in ieder geval niet mijn intentie. Ook voor mij is de Schrift het einde van alle tegenspraak. Ik relativeerde daarom niet de waarde van een beroep op de Bijbel maar uitsluitend het loutere feit van een beroep op de Schrift door op te merken dat ook Huntington zich op de Bijbel beroept. Pas dan komt de vraag of hij dat terecht doet.

Gian schreef:Vooralsnog geen reden om de mozaitische wet in de Gemeente voor te lezen. Daar werk je wettische heiligmaking mee in de hand. Al vraag ik me af wat schadelijker is in een kerkdienst waar de meesten ongelovig zijn.

* Exodus 20 begint met het Evangelie: Ik ben de HEERE uw God, Die u uit Egypteland, uit het diensthuis, uitgeleid heb.

* De ceremoniële wetten staan eveneens vol van het Evangelie.

* Wettische heiligmaking komt niet voort uit Gods Woord, maar uit de mens.

Huntington schreef:Mijnheer, gij zegt mij in uw brief, dat ik in zekere zin de Wet te niet doe, indien ik haar niet voorstel als de regel des levens van de gelovige. Ik heb, dunkt mij, voldoende bewezen, dat het geloof de regel was van Paulus' leven en wandel. En hij vraagt: "Doen wij dan de Wet te niet door het geloof? Dat zij verre; maar wij bevestigen de Wet", Rom. 3:31. Paulus leert ons dat het geloof door de liefde werkende is, want 'de liefde doet de naaste geen kwaad. Zo is dan de liefde de vervulling der Wet', Rom. 13:10. Indien deze leer de vervulling is, dan kan zij haar niet te niet doen.

In essentie is er dus géén verschil.

Paulus zegt in Rom 12 dat we ons gemoed moeten beproeven. Ofwel, we moeten naar de Geest in ons luisteren of iets goed is of slecht. Een kind van God kan onderscheiden wat goed of slecht is, omdat de wet in zijn hart is geschreven. Wie kent de harteklop van de zonde niet?
We zijn geen Israel, we zijn geen jood, we behoren tot de Gemeente in de nieuwe bedeling waarin de wet geestelijk geworden is, waarin we niet meer onder de mozaitische wet zijn.
Paulus moest de Galaten er behoorlijk van langs geven omdat ze de wet van Mozes weer terug gehaald hadden. Werkheiligheid zit diep in een mens.

helma schreef:

Johannes 3:16 schreef:
Was het Kohlbrugge niet die zei dat de geboden voor Gods kinderen beloften zijn? "Gij zult niet meer stelen".

zegt Ds Pronk ook

En wat vind je er zelf van?

Ik heb de topictitel wat minder schreeuwerig gemaakt. Het is niet de bedoeling titels met hele zinnen in kapitale letters te maken.

groet,
Jongere

Klaio schreef:

mayflower schreef:Ben benieuwd wat de voorstanders van de Sinai wet als leefregel denken rondom de visie die Huntington hier zo beschrijft :

DE WET BEVESTIGD DOOR HET GELOOF IN CHRISTUS
http://www.theologienet.nl/documenten/H ... om3_31.pdf

De wet van Christus, de Enige LEEFREGEL
http://www.theologienet.nl/documenten/H ... ngbron.pdf

Die beroepen zich op Calvijn en in diens spoor op de Heidelbergse Catechismus: de wet (lees: de 10 geboden) als leefregel der dankbaarheid ("Om die te doen uit dankbaarheid").

Dat door de catechismus de wet als leefregel der dankbaarheid wordt gezien zal een ieder duidelijk zijn. Toch zou ik graag zien dat iemand dit verder uitwerkt een aangeeft waar Huntington te ver gaat (hij is toch het voorbeeld van de antinomiaan?)
Want hoe zit het?
Wanneer ik Paulus lees zie ik dat de wet een tuchtmeester is tot Christus, en daarna is het een vrijgemaakt leven door de H. Geest. Hoe gaat Paulus om met de wet als leefregel der dankbaarheid?