Marnix schreef:Kortom, iedereen moet oprecht geloven en dan kan er pas eenheid zijn? Waarom heb ik het idee dat dat niet gaat werken?

Eenheid met oprecht gelovigen is de eenheid die de bijbel bedoeld, niet een bureaucratisch georganisatorische fusie. Verder moeten oprechte gelovigen zich ook bekeren, en dat blijft zo tot ze de laatste adem uit hebben geblazen.

Ariene schreef:Maar hoe zie jij die algehele bekering tot stand komen?

Dat begint bij onszelf. Op de knieen en volharden.

J.C. Philpot schreef:

Ariene schreef:Maar hoe zie jij die algehele bekering tot stand komen?

Dat begint bij onszelf. Op de knieen en volharden.

En kan deze synode geen verhoring zijn van de al vele gebeden gebeden?

Ariene schreef:En kan deze synode geen verhoring zijn van de al vele gebeden gebeden?

Zelang het blijft bij wollig taalgebruik, dikke documenten, eenheid door water bij de wijn te doen, instututionair in gang gezette processen, beleidslijnen, vergaderingen, diplimatieke formuleringen, oecumenische verkenningen e.d., en geen bekering en gerichtheid op evangelisatie, zending en prediking op het grondvlak is het antwoord: nee.

J.C. Philpot schreef:

Marnix schreef:Kortom, iedereen moet oprecht geloven en dan kan er pas eenheid zijn? Waarom heb ik het idee dat dat niet gaat werken?

Eenheid met oprecht gelovigen is de eenheid die de bijbel bedoeld, niet een bureaucratisch georganisatorische fusie. Verder moeten oprechte gelovigen zich ook bekeren, en dat blijft zo tot ze de laatste adem uit hebben geblazen.

Er zijn een hoop kerken die op de knieen gaan en eenheid zoeken met oprecht gelovigen. Waarom ben je zo bang voor een bureaucratisch georganiseerde fusie? Volgens mij is dat niet aan de orde. Wie zegt dat men water bij de wijn wil doen? Volgens mij is de bedoeling om eenheid te krijgen zonder allerlei compromissen te gaan sluiten.

Wat mij zo opvalt is, dat er uit de andere kerken zo weinig gespons komt... of heb ik dat mis.

Ik hoor er bijv. echt helemaal niks over. Ik las in het stuk van vandaag in het RD wel dat L.M.P. Scholten had gereageerd, maar weet niet wat voor reactie dat was.

Marnix schreef:Er zijn een hoop kerken die op de knieen gaan en eenheid zoeken met oprecht gelovigen. Waarom ben je zo bang voor een bureaucratisch georganiseerde fusie? Volgens mij is dat niet aan de orde. Wie zegt dat men water bij de wijn wil doen? Volgens mij is de bedoeling om eenheid te krijgen zonder allerlei compromissen te gaan sluiten.

Dan hebben wij toch een fundamenteel andere kijk op de situatie van kerkelijk Nederland.

J.C. Philpot schreef:

Marnix schreef:Kortom, iedereen moet oprecht geloven en dan kan er pas eenheid zijn? Waarom heb ik het idee dat dat niet gaat werken?

Eenheid met oprecht gelovigen is de eenheid die de bijbel bedoeld, niet een bureaucratisch georganisatorische fusie. Verder moeten oprechte gelovigen zich ook bekeren, en dat blijft zo tot ze de laatste adem uit hebben geblazen.

Eén probleem: God werkt bekering altijd door gehoorzaamheid aan Zijn woord. Wie Zijn woord ongehoorzaam is, heeft geen grond om bekering te verwachten...

Niet dat ik daarmee wil zeggen dat we allemaal maar PKN moeten worden. Maar wél dat een nationale synode niet bij voorbaat uitgesloten moet worden. Hoe kunnen we ergens tegen zijn, zonder te weten wat het in gaat houden? Daarnaast denk ik dat het best vruchtbaar kan zijn om eens naar elkaar te luisteren als kerken. Gewoon luisteren. En gehoord worden. Wie weet winnen we de waarheid ermee. We leven immers in een tijd, waar steeds meer (oudere) theologen de heilloosheid van de vrijzinnigheid inzien, en de schoonheid van de orthodoxe leer. Wie weet wil God het nog gebruiken om Nederland weer te reformeren...

J.C. Philpot schreef:Met een kromme stok kan een rechte slag worden geslagen.

Zijn er ook rechte stokken dan.....??

Grace schreef:

J.C. Philpot schreef:Met een kromme stok kan een rechte slag worden geslagen.

Zijn er ook rechte stokken dan.....??

Zolang er niet tegen getrapt is wel, ja.

J.C. Philpot schreef:

Marnix schreef:Er zijn een hoop kerken die op de knieen gaan en eenheid zoeken met oprecht gelovigen. Waarom ben je zo bang voor een bureaucratisch georganiseerde fusie? Volgens mij is dat niet aan de orde. Wie zegt dat men water bij de wijn wil doen? Volgens mij is de bedoeling om eenheid te krijgen zonder allerlei compromissen te gaan sluiten.

Dan hebben wij toch een fundamenteel andere kijk op de situatie van kerkelijk Nederland.

Nog steeds val ik Philpot bij. Trouwens er is maar zelden wat goeds voortgekomen uit concilies en synodes. Als we de geschiedenis nagaan, zien we dat er meestal veel narigheid uit voortgekomen is. De meerderheid stelde vast hoe en wat men diende te geloven, legde je je niet bij die meerderheid neer, dat werd je geëxcommuniceerd. De duistere middeleeuwen laten zien dat het niet bij woorden bleef, maar je was je leven niet meer zeker.
Trouwens ik vraag me af, of concilies en zo wel schriftuurlijk zijn. Wij zijn zo gewend dat er een bepaalde klasse is in de kerken die het wel weten en die komen bij elkaar en die bepalen hoe de gemeente dient te geloven. Zo hebben wij in Nederland meer dan 10 soorten kerken die zich allen baseren op de 3 formulieren en zich Gereformeerd noemen en toch rollen we af en toe vechtend over de straat.
Eenheid wordt niet gemaakt door synodes, maar door de Geest. Ik voel me soms één met mensen die uit heel verschillende kerken en groepen komen, het komt in de eerste plaats "van boven" en werkt in mensen die het "van boven" verwachten.

memento schreef:

J.C. Philpot schreef:

Marnix schreef:Kortom, iedereen moet oprecht geloven en dan kan er pas eenheid zijn? Waarom heb ik het idee dat dat niet gaat werken?

Eenheid met oprecht gelovigen is de eenheid die de bijbel bedoeld, niet een bureaucratisch georganisatorische fusie. Verder moeten oprechte gelovigen zich ook bekeren, en dat blijft zo tot ze de laatste adem uit hebben geblazen.

Eén probleem: God werkt bekering altijd door gehoorzaamheid aan Zijn woord. Wie Zijn woord ongehoorzaam is, heeft geen grond om bekering te verwachten...

Niet dat ik daarmee wil zeggen dat we allemaal maar PKN moeten worden. Maar wél dat een nationale synode niet bij voorbaat uitgesloten moet worden. Hoe kunnen we ergens tegen zijn, zonder te weten wat het in gaat houden? Daarnaast denk ik dat het best vruchtbaar kan zijn om eens naar elkaar te luisteren als kerken. Gewoon luisteren. En gehoord worden. Wie weet winnen we de waarheid ermee. We leven immers in een tijd, waar steeds meer (oudere) theologen de heilloosheid van de vrijzinnigheid inzien, en de schoonheid van de orthodoxe leer. Wie weet wil God het nog gebruiken om Nederland weer te reformeren...

Hier sluit ik me bij volledig bij aan. Ik had wel zo'n vermoeden dat J.C. een beetje op de PKN-fusie doelde maar zo hoeft het natuurlijk niet te gaan.

Toeschouwer, ik ben het met je eens, maar dat wil nog niet zeggen dat praten dus verkeerd is. De vraag is: Hoe ga je praten, waarover, met welke insteek. Waar richt men zich op? Op dogmatiek? Waardoor laat men zich leiden? Door de Geest of door kerkcentrisme? Maar misschien had Ouweneel toch wel gelijk dat een opwekkingsconferentie beter is dan een kerksynode. Maar het is ook maar hoe je het noemt

Het is menselijkwerwijs onmogelijk om een zinvolle nationale synode met alle kerken te organiseren.
Maar dàt is géén reden om niet met elkaar in gesprek te gaan.
Ook niet al zijn/lijken de verschillen onoverbrugbaar.

En ik weet dat allerlei documenten, visies, beleidsplannen of hoe die zaken allemaal genoemd voor 99% zinloos zijn.
Maar ook dat is geen reden om niet naar éénheid te zoeken.

Ik kom maar weer met die mooie woorden in het gebed van de Heere Jezus: Vader, ik wil dat zij één zijn.

Bij sommige postings proef ik een vorm van lijdelijkheid: Het heeft toch geen zin, want....want....want...
Dus....doen we maar niks en blijven we gewoon op onze eigen paadje doorlopen, vastgeroest in ons eigen gelijk.

Nationale synode komt dichterbij

KAMPEN - De nationale synode die ds. G. de Fijter, synodepreses van de Protestantse Kerk in Nederland, onlangs bepleitte, lijkt er te komen. „De zaak is het meer dan waard. Met dr. E. P. Meijering zeg ik: Het roer moet om.”

Een nationale synode van alle protestantse kerken in Nederland - daarvoor pleitte ds. De Fijter begin vorige maand in een column in Centraal Weekblad, blad voor mens, kerk en samenleving. De Kamper predikant is al lange tijd met de gedachte bezig. „Op vakantie in het buitenland zie ik kerkleden uit heel verschillende kerken broederlijk en zusterlijk bij elkaar kruipen”, schreef hij in zijn column. „Alsof het zo hoort. En het hoort ook zo. Het moet om de kerk des Heren gaan, niet om ons eigen instituut. Ten behoeve van de samenleving, die van het christelijke toeten noch blazen weet.”

Op zo’n nationale -„het liefst zelfs internationale”- synode zouden alle kerken vertegenwoordigd moeten zijn die in de traditie van Luther en Calvijn staan, suggereerde ds. De Fijter, „samen met hen die uit evangelicale en pinksterhoeken komen, en de migrantenkerken, met inmiddels bijna een miljoen leden. Zij accentueren vandaag het internationale wat ook Dordt, 1618-1619, kende.” De synode zou moeten aangeven „hoe we samen kunnen luisteren, dienen en getuigen van Jezus Christus.”

Hoe zijn de reacties tot dusver?
„Ik heb een heleboel positieve reacties gehad. Iemand vertelde me laatst dat als je op Google ”nationale synode protestantse kerken” intikt, je meer dan 4000 hits krijgt. Er is heel veel belangstelling voor. Ik krijg nog dagelijks berichten van mensen die het een mooie gedachte vinden om de christenheid in Nederland op deze manier bijeen te brengen. Al zijn er uiteraard ook tegenstanders.”

En, komt de synode er?
„Als het aan mij ligt komt die er, ja. Maar over hoe en wanneer kan ik nu nog geen mededelingen doen.”

Dat maakt toch nieuwsgierig. Wordt het een synode achter gesloten deuren, waartoe L. M. P. Scholten in een eerste reactie op uw pleidooi adviseerde?
„Dat is nu juist níét de bedoeling. Wat mij voor ogen staat, heb ik in een interview op de website van de Raad van Kerken ”out of the box-denken” genoemd. Ik wil de bestaande organisatievormen overstijgen. Wat hebben we er als kerken sinds de Tweede Wereldoorlog nu van terechtgebracht? We hebben van alles en nog wat gedaan, eindeloos gediscussieerd over dan dit, dan dat -en ik zeg niet dat het je bezighouden met minder belangrijke dingen niet goed is- maar tijdens ons gediscussieer is dit land voor 70 procent geseculariseerd! Daar ligt mijn zorg. Het gaat me om het getuigenis van Jezus Christus in deze samenleving.


En als u me nu zou vragen of dit een propagandastunt van onze kerk is geweest, zoals me door Scholten en ook prof. dr. W. van ’t Spijker is verweten, dan zeg ik: daar is ab-so-luut géén sprake van. Het gaat me om de eenheid van de kerk, en om het christelijk getuigenis. Nogmaals: Nederland is voor 70 procent geseculariseerd, of mensen worden ingewonnen voor andere religies en vormen van ietsisme.”

Uw woorden doen denken aan het pamflet dat dr. E. P. Meijering vorige week publiceerde en waarin hij uitspreekt dat zijn generatie de „schrikbarende achteruitgang” van de kerken waarschijnlijk zelfs heeft verhaast.
„Ik moet zeggen dat ik zaterdagavond af en toe met ontroering heb zitten luisteren naar het interview met hem op Radio 5. Waar Meijering, als remonstrant, zegt: We hebben het verkeerd gedaan, we hebben tientallen jaren lang verzuimd de genade Gods in Christus te proclameren - het roer moet om! En als het roer dan om moet, wat ik ook vind, betekent dit dat we hier als gezamenlijke kerken met elkaar de verantwoordelijkheid voor moeten nemen. De zaak is het meer dan waard.”

Bron: RefDag

jvdg schreef:Het is menselijkwerwijs onmogelijk om een zinvolle nationale synode met alle kerken te organiseren.
Maar dàt is géén reden om niet met elkaar in gesprek te gaan.
Ook niet al zijn/lijken de verschillen onoverbrugbaar.

En ik weet dat allerlei documenten, visies, beleidsplannen of hoe die zaken allemaal genoemd voor 99% zinloos zijn.
Maar ook dat is geen reden om niet naar éénheid te zoeken.

Ik kom maar weer met die mooie woorden in het gebed van de Heere Jezus: Vader, ik wil dat zij één zijn.

Bij sommige postings proef ik een vorm van lijdelijkheid: Het heeft toch geen zin, want....want....want...
Dus....doen we maar niks en blijven we gewoon op onze eigen paadje doorlopen, vastgeroest in ons eigen gelijk.

Het doel is ook niet om totale eenheid te krijgen of alle verschillen weg te werken. Het is allereerst gewoon een beginnetje, de eerste stap van toenadering kan allicht gezet worden. Daarnaast kan je wel kijken hoe je op het gebied van bijvoorbeeld evangelisatie samen kan werken. Er zijn vlakken waarop samenwerking mogelijk is, zonder dat je gelijk kwa leer er helemaal uit bent.