Roepstem - hebben we nog iets anders te melden?

[Ariene]

Er is helaas in veel gevallen niet meer te melden. Er zijn helaas maar weinigen die in de Heere sterven...

Daar geloof ik nu helemaal niets van. Er wordt te weinig geloof beleden en het is rechtzinniger om je geloof voor je te houden, maar mijn ervaring is dat er veel meer geloof is dan waar over gesproken wordt.

waar blijft dan de uitdrukking "waar het hart vol van is, loopt de mond van over"?

Het lijjkt mij onmogelijk om God persoonlijk te kennen in Zijn enorme liefde en genade en daar niet over te spreken.

[JolandaOudshoorn]

Er is helaas in veel gevallen niet meer te melden. Er zijn helaas maar weinigen die in de Heere sterven...

Daar geloof ik nu helemaal niets van. Er wordt te weinig geloof beleden en het is rechtzinniger om je geloof voor je te houden, maar mijn ervaring is dat er veel meer geloof is dan waar over gesproken wordt.

waar blijft dan de uitdrukking "waar het hart vol van is, loopt de mond van over"?

Het lijjkt mij onmogelijk om God persoonlijk te kennen in Zijn enorme liefde en genade en daar niet over te spreken.

Er kan ook mensenvrees in het spel zijn. Maar ik ben het wel met je eens dat je een kind van God herkent, aan zijn woorden en/of daden. Alleen wordt het door ons vaak niet zo herkend! Vraag is dan. ligt dan aan onszelf of ligt dat aan de ander!
Gelukkig zie en spreek ik wel heel veel mensen waaraan ik kan merken dat ze een ander leven kennen. En soms komt geloof gemakkelijker te sprake dan anders.
Pas heb ik samen met mijn fysiotherapeute nog over het geloof gehad, terwijl ze mijn rug masseerde. Als wij onszelf ook meer zouden openstellen, dan kunnen we ook meer herkenning vinden.

[refo]

Ik weet niet of een sterfgeval nou wel een bijzondere 'roepstem' vormt. Het bezit van de Bijbel is dat evenzeer. En de dagelijkse bruine boterham met kaas is dat net zo goed. Alleen dat is zo gewoon.

Tegenwoordig hebben mensen van dertig soms nog nooit een sterfgeval nabij meegemaakt. (Dat is op zichzelf ook een roepstem.) Daarom lijkt het zo buitengewoon. Vroeger was dat andersom.

[uitgeworpen]

Ik weet niet of een sterfgeval nou wel een bijzondere 'roepstem' vormt. Het bezit van de Bijbel is dat evenzeer. En de dagelijkse bruine boterham met kaas is dat net zo goed. Alleen dat is zo gewoon.

Tegenwoordig hebben mensen van dertig soms nog nooit een sterfgeval nabij meegemaakt. (Dat is op zichzelf ook een roepstem.) Daarom lijkt het zo buitengewoon. Vroeger was dat andersom.

Ik weet niet of dat standaard is?
Ik heb mijn vriendinnetje verloren toen ik 11 was.
ik verloor mijn oom toen ik 12 was
Ik verloor mijn oma toen ik 12 was
Een oom toen ik 13 was.
Ik verloor mijn ander oma toen ik 16 was.
Mijn andere opa toen ik 17 was.
Het zoontje van mijn zus toen ik 20 was.
De oma van mijn verloofde toen ik 20 was.

Ik dacht dat dat wel aardig standaard is.
We worden toch telkens geconfronteerd met de dood. Soms dichtbij, heel dichtbij en dan weer verder weg.
Ik vind dat van de dood een wel roepstem uitgaan.
De dood is niet doodnormaal maar heeft een boodschap:Bereid je huis want ook jij gaat sterven.

[uitgeworpen]

Er is helaas in veel gevallen niet meer te melden. Er zijn helaas maar weinigen die in de Heere sterven...

Daar geloof ik nu helemaal niets van. Er wordt te weinig geloof beleden en het is rechtzinniger om je geloof voor je te houden, maar mijn ervaring is dat er veel meer geloof is dan waar over gesproken wordt.

waar blijft dan de uitdrukking "waar het hart vol van is, loopt de mond van over"?

Het lijjkt mij onmogelijk om God persoonlijk te kennen in Zijn enorme liefde en genade en daar niet over te spreken.

Soms denk ik dat er sprake is van een soort genearatiekloof.
Mijn ouders zijn midden 70. Zij hebben nooit veel gepraat terwijl ze wel aan het Avondmaal gingen. Hun ouders op zich, praatten ook niet veel over het geloof met hun kinderen.

Waarom niet?
Ik weet het niet.
Werd er in de prediking wel aandacht aan besteed?

En er is onder veel ouderen binnen bepaalde kerkgenootschappen ook minder zekerheid van hun aandeel aan Christus, omdat hen niet verteld wordt dat dat voor hen te verkrijgen is.

[Oude-Waarheid]

Ik weet niet of een sterfgeval nou wel een bijzondere 'roepstem' vormt. Het bezit van de Bijbel is dat evenzeer. En de dagelijkse bruine boterham met kaas is dat net zo goed. Alleen dat is zo gewoon.

Tegenwoordig hebben mensen van dertig soms nog nooit een sterfgeval nabij meegemaakt. (Dat is op zichzelf ook een roepstem.) Daarom lijkt het zo buitengewoon. Vroeger was dat andersom.

Wie heeft het dan over een bijzondere roepstem?
Vind ieder sterfgeval een roepstem dat we hier geen blijvende stad
hebben en dat ik zoals ik geboren ben niet voor de HEERE kan
bestaan.

[Gian]

En er is onder veel ouderen binnen bepaalde kerkgenootschappen ook minder zekerheid van hun aandeel aan Christus, omdat hen niet verteld wordt dat dat voor hen te verkrijgen is.

1Jo 5:13 Deze dingen heb ik u geschreven, die gelooft in den Naam des Zoons van God; opdat gij weet, dat gij het eeuwige leven hebt, en opdat gij gelooft in den Naam des Zoons van God.

[Jan Klaassen]

Ik geloof dat voor sommige mensen de dood geen roepstem is. In Openbaringen lezen we van grote tekenen van God en de wereld die zich niet bekeerd. Dan komt het 666-monster met tekenen en iedereen die niet geschreven is in het boek van het Lam buigt zijn knieën voor deze draak, dat is de oude slang. Waarom niet God en wel de draak? Ik ben zeer tegen uitverkiezingsfatalisme, maar het is gewoon een feit dat de dood voor God's volk ten goede werkt en dat de wereld enkel denkt: komt, laten we eten en drinken en vrolijk zijn, want morgen sterven we.

[Kislev]

Sommige mensen gaan zeer zwijgzaam over de aarde zodat je echt niet weet wat hun staat is. Dan kun je de omgeving niet kwalijk nemen dat ze enkel zeggen dat de roepstem maar geheiligd mag worden.

Wel erg kwalijk vind ik daarentegen dat moeder en dochter bij een auto-ongeluk omkomen en de dominee zegt op een druk bezochte begrafenis met veel jeugd dat we hun staat maar moeten laten rusten.
Die vrouw ging sinds kort aan het HA (en dat doe je niet snel in de OGG) en van dat meisje staat nu in de schoolkrant een getuigenis van haar vader dat en hoe de Heere op 11 jarige leeftijd in haar leven is gekomen.

[rivers]

Ik dacht dat het al eerder gevraagd is, maar is het mogelijk om dit getuigenis hier te plaatsen, Kislev?

[Rens]

Mijn moeder, zij mag al 94 jaren oud zijn in behoorlijk goede gezondheid, is al vele vele jaren Heilssoldate bij het Leger des Heils.

Zij is er rotsvast van overtuigd dat zij op een gegeven moment zal worden Bevorderd tot Heerlijkheid.

Zij is een blijmoedige en diep gelovige vrouw, die tracht een leesbare brief van Christus te zijn in haar dagelijkse leventje.

Zodra het moment dáár zal zijn dat zij Bevorder tot Heerlijkheid zal zijn, wanneer dat weet alleen God, zal ik mij haar blijvend herinneren zoals ik haar hiervoor omschreven heb.

Ik hoop ooit eenzelfde onbevangen en blijmoedige geloofsstaat te mogen ontvangen.

[Kislev]

Ik dacht dat het al eerder gevraagd is, maar is het mogelijk om dit getuigenis hier te plaatsen, Kislev?

Zal het vanavond even plaatsen (gedeeltes)

[Unionist]

Ik herken ook weer veel in het door Vlinder getekende.

Wat ik om me heen zie, heeft vaak iets dubbels. Enerzijds een houding van "je hoort nooit meer dat God werkt". Maar als iemand plotseling overlijdt, hoor je dat die en die er iets voor gehad heeft.

Dat laatste schijnt overigens voor veel mensen de enige en ultieme troost te zijn. Niet dat die persoon een leven met de Heere leidde, maar dat een "erkend" kind van God een bijzondere openbarnig gekregen heeft. BIj jonge kinderen die sterven, geeft niet het verbond de troost, maar bijzondere boodschappen.

Ik hoorde dat een tijdje terug in de kerk waar vrienden van ons gaan. Een meisje van een jaar of 18 overleed en de dominee zei ontroerd: Haar laatste wens was nog dat er veel jeugd uit de gemeente de Heere mag leren kennen. Nou, denk je dan, wat fijn dat zo'n meisje daar nog aan denkt.

Maar even later vertelde hij de details: Ze kon al bijna niet meer praten. De dominee zei tegen haar: Zou je nou niet willen dat er nog veel jeugd uit de gemeente de Heere mag leren kennen? Waarop ze met haar laatste krachten zei: Ja!
Ik vond dat een ontgoocheling. Want wie zegt er op zo'n vraag nou "nee"?

Toen dacht ik even: waarom gaat het aan de ene kant zo moeilijk en is het van "overwinteren en overzomeren", maar aan de andere kant zo makkelijk?

[Kislev]

Ja precies, of dan overlijdt een jong meisje, allemaal heel tragisch. De ds. krijgt er overname voor en een paar van het volk ook. Het meisje wordt zalig verklaard en d'r vriendinnen hebben iets van :shock: want zoveel moest hun overleden vriendin nou niet van de kerk hebben.

[Unionist]

Het is ook een wankele basis, want stel je voor: iemand overlijdt en je buurman "heeft er iets voor gekregen". Je neemt dat dus aan. Maar nu krijg je knallende ruzie met die buurman. Of hij valt ontzettend in de zonde of zelfs van het geloof af. Wat dan?