De wet komt in de HC voor bij het gedeelte over Ellende en bij Dankbaarheid. Niet bij "Verlossing". Door de wet kennen we onze ellende en ontdekken we dat we ons behoud niet in onszelf moeten zoeken maar bij Christus... wie zich aan Hem overgeven zijn niet meer onder de vloek van de wet maar verlost en zullen dankbaar proberen Gods wet te houden omdat de wet goed is voor wie als zijn kinderen wil leven.Klavier schreef:Gian, wat moet ik me voorstellen als het wel of niet bewezen kan worden?
Hoe plaats jij de wet? Wat is de reden van de uitvoerige plaats van de wet in Gods Woord? En waarom komt deze 2x voor in de HC? Dat moet een reden hebben.
Gian, in Galaten wordt geschreven over de wet als tuchtmeester tot Christus. Dit is niet iets van het oude testament wat bij het nieuwe testament zou hebben afgedaan. Lees Galaten 3 maar eens goed. Het gaat daar wel over vroeger en nu, maar dan over vroeger, voordat ze Galaten geloofden en nu dat ze Christus hebben leren kennen. De wet zelf brengt geen leven. De wet wijst op Christus en Hij geeft leven. Voor mensen die Hem niet kennen is de wet nog steeds tuchtmeester tot Christus. De wet wijst hen op hun zonden waar alleen Christus hen van kan verlossen. Wie echter geloven zijn niet meer onder de wet. De wet is voor hen geen tuchtmeester tot Christus meer want wie geloven zijn bij Hem gebracht. (vers 23-27) Daarmee heeft de wet voor hen niet afgedaan maar een andere functie gekregen. Ze zullen door de Geest geleid dankbaar proberen naar Gods wil leven... (opstanding van de nieuwe mens, HC V&A 90). Daarnaast heeft de wet ook zeker de functie om mensen bij God te houden, hen te bewaren voor een zelfingenomenheid waarbij men op een gegeven moment toch gaat denken: Kijk, ik leef nu zo goed ik kan het verder zelf wel af. (V&A 115, HC)
Even een lap uit Galaten 3:
15 Broeders en zusters, ik geef u het voorbeeld van een rechtsgeldig testament, een testament dat door een mens bekrachtigd is. Niemand kan zo’n testament ongeldig verklaren of er iets aan toevoegen. 16 Nu gaf God zijn beloften aan Abraham en zijn nakomeling. Let wel, er staat niet ‘nakomelingen’, alsof het velen betreft, maar het gaat om één: ‘je nakomeling’ – en die nakomeling is Christus. 17 Ik bedoel dit: de wet, die vierhonderddertig jaar na de belofte werd gegeven, maakt het testament dat door God bekrachtigd is niet ongeldig. De wet kan de belofte nooit ontkrachten. 18 Immers, als de erfenis afhankelijk van de wet zou zijn, zou ze niet afhankelijk zijn van de belofte, maar het is nu juist door zijn belofte dat God zijn genade aan Abraham heeft geschonken.
19 Waarom dan toch de wet? De wet is later ingevoerd om ons bewust te maken van de zonde, in de tijd dat de nakomeling aan wie de belofte was gedaan nog komen moest. Ze werd door engelen aan een bemiddelaar gegeven. 20 Maar bemiddeling is niet nodig wanneer er maar één is die handelt, en God handelt alleen. 21 Is de wet daarom in strijd met Gods belofte? Absoluut niet. Als de wet leven zou kunnen brengen, zou de wet ons ook rechtvaardig kunnen maken. 22 Maar de Schrift heeft alles in de macht van de zonde gelegd, zodat de belofte kon worden gegeven op grond van geloof in Jezus Christus, aan wie op hem vertrouwen. 23 Voordat dit geloof kwam, werden we door de wet bewaakt; we leefden in gevangenschap tot het geloof geopenbaard zou worden. 24 Kortom, de wet hield toezicht op ons totdat Christus kwam, zodat we door ons vertrouwen op God als rechtvaardigen konden worden aangenomen. 25 Maar nu het geloof gekomen is, staan we niet langer onder toezicht, 26 want door het geloof en in Christus Jezus bent u allen kinderen van God. 27 U allen die door de doop één met Christus bent geworden, hebt u met Christus omkleed. 28 Er zijn geen Joden of Grieken meer, slaven of vrijen, mannen of vrouwen – u bent allen één in Christus Jezus. 29 En omdat u Christus toebehoort, bent u nakomelingen van Abraham, erfgenamen volgens de belofte.
