Bedrijfhulpverlening in de kerk, in hoeverre kan en mag dat?

[Lassie]

In mijn vorige gemeente (1100 zitplaatsen) zitten er in elk vak wel een aantal verpleegkundigen/verzorgenden en BHV-ers. Vanuit de kerkenraadsbanken is er ook 1 aangesteld (die heeft zo'n mooi geel band om de arm als er iets gebeurd).

[Marnix]

In onze kerk van 200 zitplaatsen: een calamiteitenplan is opgesteld dat in werking moet gaan bij een eventuele bommelding, gaslucht, reanimatie enz. enz.

Maar liefst 16 BHV-ers zijn aangesteld waarvan er 2 een door de kerk gefinancieerde cursus hebben gevolgd. Bij elke BHV-er hangt een bordje met daarop "HULPVERLENER", met daarbij een fel oranje veiligheidsvest zodat hun plaats duidelijk herkennen voor
anderen. Er zijn borden met vluchtroute's en bij de ingang een groot bord met daarop de namen van de BHV-ers die aan- of afwezig zijn. Op de lessenaar ligt een A4-tje waarop met grote letters aangegeven staat hoe te handelen bij een eventuele calamiteit. Dit dient in zo'n geval door een ambstdrager voorgelezen te worden.
Bij een 'kleine' calamiteit geeft de diensdoende voorganger een aantal psalmverzen op waaronder het bhv-team zijn werk kan doen, bij een 'grote' calamiteit hoe men zo spoedig mogelijk de kerk dient verlaten.
Verder is er een extra nooduitgang gemaakt en mogen er absoluut niet meer dan .... in de kerk vanwege de veiligheid. Twee keer per jaar wordt er een avond georganiseerd om oefeningen te doen met het team en wordt er iemand uitgenodigd om waar nodig kennis bij te spijkeren....want ja, de kerk is nergens voor verzekerd en zodoende wil de kerkenraad graag zelf verantwoordelijkheid nemen voor eventuele gevolgen van een calamiteit.

Eerlijk gezegd: ik heb eerder het gevoel in een vliegtuig te stappen, waarin iedereen eerst op de hoogte gebracht wordt met de veiligheidsvoorwaarden en hulpmiddelen bij een eventuele crash, dan dat ik in een kerk kom.
Moeten we in een kerk ons niet veilig in Gods hand weten, Wiens toezicht over alles gaat (zondag 10)? Ja, maar sinds de Volendambrand zijn al die regels verplicht geworden en kunnen we er niet onderuit! Niet? De kerkenraad is toch verantwoordelijk? En moeten we als kerk nu met deze voorwendselen vooruit gaan lopen en onszélf maar gaan verzekeren tegen Gods slaande hand? En is de Volendambrand geen opmerkelijk teken van Gods hand geweest? Het gebeurde in een café (niet in een kerk), waarin wellicht iedereen zich uitleefde. En, onder welke omstandigheden kerkte men in de oorlog, of in tijden van vervolging?

Zomaar enige gedachten, hoe moeten we de juiste weg bewandelen hierin?

Ik vind dit vrij bizar.
Is dit plan door de kerkenraad opgesteld? Komt er vanuit de gemeente geen commentaar? Dit is toch nergens zo?

Wat is hier bizar aan dan? Het lijkt me alleen maar goed. Misschien je mening even een beetje onderbouwen, wat je nou precies bizar vindt en waarom.

[accoord]

Het enige bizarre is de zichtbaarheid door hesjes en bordjes. Ik denk dat iedere gemeente zo'n plan heeft.
En nee, in een kerk zijn we niet veiliger dan in een ander gebouw.

Dus in de bioscoop net zo veilig als in de kerk? Ik denk dat kinderen Gods hier anders over denken. Nooit gehoord van Lena uit Brakel? De stad stond in brand, maar Lena geloofde dat de Heere haar niet zou verlaten en haar huisje zou sparen. Ze bleef bij haar zieke man in huis. Eén huisje bleef staan, dat van Lena. Ze mocht later van het wonder gewagen tegen iedereen die haar kwam opzoeken(oa tegen Prins Hendrik). Geloven wij ook dat God ons bewaren zal wanneer we in Zijn huis zijn?

[JolandaOudshoorn]

Het enige bizarre is de zichtbaarheid door hesjes en bordjes. Ik denk dat iedere gemeente zo'n plan heeft.
En nee, in een kerk zijn we niet veiliger dan in een ander gebouw.

Dus in de bioscoop net zo veilig als in de kerk? Ik denk dat kinderen Gods hier anders over denken. Nooit gehoord van Lena uit Brakel? De stad stond in brand, maar Lena geloofde dat de Heere haar niet zou verlaten en haar huisje zou sparen. Ze bleef bij haar zieke man in huis. Eén huisje bleef staan, dat van Lena. Ze mocht later van het wonder gewagen tegen iedereen die haar kwam opzoeken(oa tegen Prins Hendrik). Geloven wij ook dat God ons bewaren zal wanneer we in Zijn huis zijn?

mm vraag me dan toch af waarom mensen dan overlijden in een kerkdienst

[Marnix]

Het enige bizarre is de zichtbaarheid door hesjes en bordjes. Ik denk dat iedere gemeente zo'n plan heeft.
En nee, in een kerk zijn we niet veiliger dan in een ander gebouw.

Dus in de bioscoop net zo veilig als in de kerk? Ik denk dat kinderen Gods hier anders over denken. Nooit gehoord van Lena uit Brakel? De stad stond in brand, maar Lena geloofde dat de Heere haar niet zou verlaten en haar huisje zou sparen. Ze bleef bij haar zieke man in huis. Eén huisje bleef staan, dat van Lena. Ze mocht later van het wonder gewagen tegen iedereen die haar kwam opzoeken(oa tegen Prins Hendrik). Geloven wij ook dat God ons bewaren zal wanneer we in Zijn huis zijn?

mm vraag me dan toch af waarom mensen dan overlijden in een kerkdienst

Inderdaad. Mooi verhaal van Lena, maar dat wil niet zeggen dat we allemaal maar moeten blijven zitten als de kerk in brand vliegt. Kortom, een mooi verhaal maar het heeft hier niets mee te maken. Overigens, het vertrouwen dat God mensen redt is sowieso niet het geval, want God gebruikt daar mensen voor. We bidden toch ook of Hij de handen van de dokteren bekwaam wil maken bij een operatie? Zo mogen we ook vragen of Hij de handen van de BHV'ers bekwaam wil maken als er iets ergs gebeurt in de kerk.

[Josephus]

Het enige bizarre is de zichtbaarheid door hesjes en bordjes. Ik denk dat iedere gemeente zo'n plan heeft.
En nee, in een kerk zijn we niet veiliger dan in een ander gebouw.

Dus in de bioscoop net zo veilig als in de kerk? Ik denk dat kinderen Gods hier anders over denken. Nooit gehoord van Lena uit Brakel? De stad stond in brand, maar Lena geloofde dat de Heere haar niet zou verlaten en haar huisje zou sparen. Ze bleef bij haar zieke man in huis. Eén huisje bleef staan, dat van Lena. Ze mocht later van het wonder gewagen tegen iedereen die haar kwam opzoeken(oa tegen Prins Hendrik). Geloven wij ook dat God ons bewaren zal wanneer we in Zijn huis zijn?

Nee. Dat wil zeggen, ik geloof wel dat God het kán, maar niet dat Hij het per definitie ook zál doen. Daarnaast geloof ik ook dat God wil dat we ons verstand gebruiken, dus dat we bepaalde voorzorgsmaatregelen moeten nemen als de situatie daarom vraagt. Vergeet niet dat het kerkbestuur verantwoordelijk blijft voor een goede organisatie van de eredienst. Als er iets mis gaat en er vallen mede slachtoffers door nalatigheid, kan er zelfs strafrechtelijke vervolging plaatsvinden.

Zo'n verhaal van Lena doet het natuurlijk altijd goed, maar daartegenover staan talloze voorbeelden van kinderen van God die door welke oorzaak dan ook zijn overleden tijdens hun aanwezigheid in Gods huis.

[Hendrikus]

Deze zag ik vandaag op http://www.jijdaar.nl

[accoord]

Het enige bizarre is de zichtbaarheid door hesjes en bordjes. Ik denk dat iedere gemeente zo'n plan heeft.
En nee, in een kerk zijn we niet veiliger dan in een ander gebouw.

Dus in de bioscoop net zo veilig als in de kerk? Ik denk dat kinderen Gods hier anders over denken. Nooit gehoord van Lena uit Brakel? De stad stond in brand, maar Lena geloofde dat de Heere haar niet zou verlaten en haar huisje zou sparen. Ze bleef bij haar zieke man in huis. Eén huisje bleef staan, dat van Lena. Ze mocht later van het wonder gewagen tegen iedereen die haar kwam opzoeken(oa tegen Prins Hendrik). Geloven wij ook dat God ons bewaren zal wanneer we in Zijn huis zijn?

Nee. Dat wil zeggen, ik geloof wel dat God het kán, maar niet dat Hij het per definitie ook zál doen. Daarnaast geloof ik ook dat God wil dat we ons verstand gebruiken, dus dat we bepaalde voorzorgsmaatregelen moeten nemen als de situatie daarom vraagt. Vergeet niet dat het kerkbestuur verantwoordelijk blijft voor een goede organisatie van de eredienst. Als er iets mis gaat en er vallen mede slachtoffers door nalatigheid, kan er zelfs strafrechtelijke vervolging plaatsvinden.

Zo'n verhaal van Lena doet het natuurlijk altijd goed, maar daartegenover staan talloze voorbeelden van kinderen van God die door welke oorzaak dan ook zijn overleden tijdens hun aanwezigheid in Gods huis.

Natuurlijk ben ik het in zoverre met je eens dat er geen onveilige situatie moet ontstaan. Er moeten in een kerk ehbo-ers zijn. Maar waar trekken we de grens? Het is natuurlijk wel iets van de laatste tijd. Na de Volendambrand moet alles perfect geregeld en veilig zijn in openbare gebouwen.
Na één brand in een café tijdens nieuwjaarsnacht, met laaghangende, zeer brandbare kerstversiering. Geen veilige
situatie. Tegelijk staat Nederland op z'n kop met allerlei voorzorgsmaatregelen.

Maar, hoe staat het er mee als we in een auto stappen? Elke tegenligger vormt als je het goed bekijkt een gevaar, gevaar voor eigen leven. Elke dag vallen er doden. Auto's passeren elkaar met 80 of 100 km per uur, zonder veilige afscheidingen tussen de weghelften! Als mensen rond 1900 de huidige situatie op de weg zouden kunnen zien zouden ze zeggen dat we ons in onnodig levensgevaar brengen!
Wanneer deze mensen een kerk zouden zien, ontsiert met veiligheidsvesten en tal van bhv-ers, zouden ze dan zich dan niet afvragen waar dit allemaal voor nodig zou zijn? het is puur een teken van onze dolgedraaide tijd. Alles moet op en top verzekerd zijn. Is het niet eens tijd om te relativeren?

[Tiberius]

Nee. Dat wil zeggen, ik geloof wel dat God het kán, maar niet dat Hij het per definitie ook zál doen. Daarnaast geloof ik ook dat God wil dat we ons verstand gebruiken, dus dat we bepaalde voorzorgsmaatregelen moeten nemen als de situatie daarom vraagt.

Precies.
Wij zijn aan de middelen gebonden, God niet.
Dat geldt voor geestelijke maar ook voor natuurlijke zaken.

[accoord]

Nee. Dat wil zeggen, ik geloof wel dat God het kán, maar niet dat Hij het per definitie ook zál doen. Daarnaast geloof ik ook dat God wil dat we ons verstand gebruiken, dus dat we bepaalde voorzorgsmaatregelen moeten nemen als de situatie daarom vraagt.

Precies.
Wij zijn aan de middelen gebonden, God niet.
Dat geldt voor geestelijke maar ook voor natuurlijke zaken.

Het lijkt me dat we in deze tijd ons beter meer op de geestelijke middelen kunnen toeleggen dan op de natuurlijke als we in Gods Huis zijn.. In de oorlogsjaren begaf men zich gedurig onder zeer gevaarlijke omstandigheden onder Gods Woord. Er was behoefte aan het Woord en er mocht toch vertrouwen zijn. Meer dan in deze welvaartstijd denk ik.

[Tiberius]

Nee. Dat wil zeggen, ik geloof wel dat God het kán, maar niet dat Hij het per definitie ook zál doen. Daarnaast geloof ik ook dat God wil dat we ons verstand gebruiken, dus dat we bepaalde voorzorgsmaatregelen moeten nemen als de situatie daarom vraagt.

Precies.
Wij zijn aan de middelen gebonden, God niet.
Dat geldt voor geestelijke maar ook voor natuurlijke zaken.

Het lijkt me dat we in deze tijd ons beter meer op de geestelijke middelen kunnen toeleggen dan op de natuurlijke als we in Gods Huis zijn.. In de oorlogsjaren begaf men zich gedurig onder zeer gevaarlijke omstandigheden onder Gods Woord. Er was behoefte aan het Woord en er mocht toch vertrouwen zijn. Meer dan in deze welvaartstijd denk ik.

Op zich heb je wel gelijk natuurlijk, maar ik vind dat je een oneigenlijke tegenstelling creëert.
In de meeste gemeenten zijn wel een aantal BHV-ers te vinden (of andere hulpverleners). Wat is er op tegen om die mensen met elkaar een aantal procedures op te laten stellen? Je kan dan alleen nog je vraagtekens zetten bij de herkenbaarheid.

[accoord]

Nee. Dat wil zeggen, ik geloof wel dat God het kán, maar niet dat Hij het per definitie ook zál doen. Daarnaast geloof ik ook dat God wil dat we ons verstand gebruiken, dus dat we bepaalde voorzorgsmaatregelen moeten nemen als de situatie daarom vraagt.

Precies.
Wij zijn aan de middelen gebonden, God niet.
Dat geldt voor geestelijke maar ook voor natuurlijke zaken.

Het lijkt me dat we in deze tijd ons beter meer op de geestelijke middelen kunnen toeleggen dan op de natuurlijke als we in Gods Huis zijn.. In de oorlogsjaren begaf men zich gedurig onder zeer gevaarlijke omstandigheden onder Gods Woord. Er was behoefte aan het Woord en er mocht toch vertrouwen zijn. Meer dan in deze welvaartstijd denk ik.

Op zich heb je wel gelijk natuurlijk, maar ik vind dat je een oneigenlijke tegenstelling creëert.
In de meeste gemeenten zijn wel een aantal BHV-ers te vinden (of andere hulpverleners). Wat is er op tegen om die mensen met elkaar een aantal procedures op te laten stellen? Je kan dan alleen nog je vraagtekens zetten bij de herkenbaarheid.

Nou, die vraagtekens zet ik dus ook en ook bij het aantal. 16 bhv-ers op 200 mensen terwijl 1 op 50, dus 4 genoeg is , vind ik overdreven. Ook de wijze van herkenbaarheid vind ik niet thuishoren in de kerk. ik zou er voor kiezen 1 of 2 plekken toe te wijzen waar aan de hand van een schema elke dienst een ehbo-er moet zitten. Dat lijkt me ruimschoots voldoende. Zo werkt het in een mij bekende hhg-gemeente ook. 400 leden en 1 permanent bezette bhv-plek. Dat is misschien wel weer wat aan de zuinige kant, maar ik hoor nooit klachten.

[MBE]

Nou, die vraagtekens zet ik dus ook en ook bij het aantal. 16 bhv-ers op 200 mensen terwijl 1 op 50, dus 4 genoeg is , vind ik overdreven.

16 is inderdaad wat overdreven. Maar 4 is net te weinig. Als je een flink persoon uit kerk moet dragen op de brancard, heb je er 4 nodig om te dragen. De vijfde heeft dan nog adem genoeg om hulp te verlenen. Zo is dat bij ons geregeld. Moet er iemand op de brancard uit de kerk, dan komen er 5 hulpverleners.
Op de plaats van behandeling gaat er 1 aan de slag met de daadwerkelijke hulpverlening. nummer 2 assisteert, (evt met de AED) nummer 3 doet de melding, 4 zorgt voor de familie. nummer 5 ontvangt de hulpdiensten. Als de kerk uitgaat, bestaat de mogelijkheid dat een deel van de kerkgangers een andere uitgang moet gebruiken en heb je dus nog nummer 6 of misschien wel nummer 7 nodig.
En heb je wel eens gehoord van de mogelijkheid dat er na het eerste geval nog een tweede geval bijkomt? Daarvan zijn echt voorbeelden. De hulpverleners zijn de kerkzaal uit en vervolgens gaat er nog iemand onderuit. en dan
Dan is het handig als er nog een paar zijn.
We kunnen het natuurlijk overdrijven maar 4 is een beetje weinig, ook bij 200 leden.

[Tiberius]

Precies.
Wij zijn aan de middelen gebonden, God niet.
Dat geldt voor geestelijke maar ook voor natuurlijke zaken.

Het lijkt me dat we in deze tijd ons beter meer op de geestelijke middelen kunnen toeleggen dan op de natuurlijke als we in Gods Huis zijn.. In de oorlogsjaren begaf men zich gedurig onder zeer gevaarlijke omstandigheden onder Gods Woord. Er was behoefte aan het Woord en er mocht toch vertrouwen zijn. Meer dan in deze welvaartstijd denk ik.

Op zich heb je wel gelijk natuurlijk, maar ik vind dat je een oneigenlijke tegenstelling creëert.
In de meeste gemeenten zijn wel een aantal BHV-ers te vinden (of andere hulpverleners). Wat is er op tegen om die mensen met elkaar een aantal procedures op te laten stellen? Je kan dan alleen nog je vraagtekens zetten bij de herkenbaarheid.

Nou, die vraagtekens zet ik dus ook en ook bij het aantal. 16 bhv-ers op 200 mensen terwijl 1 op 50, dus 4 genoeg is , vind ik overdreven. Ook de wijze van herkenbaarheid vind ik niet thuishoren in de kerk. ik zou er voor kiezen 1 of 2 plekken toe te wijzen waar aan de hand van een schema elke dienst een ehbo-er moet zitten. Dat lijkt me ruimschoots voldoende. Zo werkt het in een mij bekende hhg-gemeente ook. 400 leden en 1 permanent bezette bhv-plek. Dat is misschien wel weer wat aan de zuinige kant, maar ik hoor nooit klachten.

Precies zoals MBE zegt: elke kerk kan daarvoor zijn eigen procedure opstellen. De ene groep BHV'ers zal liever met zijn vijven werken en de andere groep met zijn tienen of zestienen. Het kan ook zijn, dat de ene BHV'er wat bedrevener is in reanimeren en de ander in brancard-dragen.

Wat is nou precies je probleem?
Ik vind dit echt iets dit nog niet eens een middelmatige zaak.
Je ziet dat bijvoorbeeld ook bij collectanten. De ene gemeente zal 4 collectanten genoeg vinden en elders lopen ze met 10 man.

[accoord]

Op de plaats van behandeling gaat er 1 aan de slag met de daadwerkelijke hulpverlening. nummer 2 assisteert, (evt met de AED) nummer 3 doet de melding, 4 zorgt voor de familie. nummer 5 ontvangt de hulpdiensten. Als de kerk uitgaat, bestaat de mogelijkheid dat een deel van de kerkgangers een andere uitgang moet gebruiken en heb je dus nog nummer 6 of misschien wel nummer 7 nodig.
En heb je wel eens gehoord van de mogelijkheid dat er na het eerste geval nog een tweede geval bijkomt? Daarvan zijn echt voorbeelden. De hulpverleners zijn de kerkzaal uit en vervolgens gaat er nog iemand onderuit. en dan
Dan is het handig als er nog een paar zijn.
We kunnen het natuurlijk overdrijven maar 4 is een beetje weinig, ook bij 200 leden.

Ja, ik heb ook weleens van 4 gevallen tegelijk gehoord, vanwege zuurstofgebrek. Als ik goed optel kom ik dan niet op een stuk of 20, 25 mensen uit?
Ik denk dat het echt tijd is voor bezinning. Ik herinner me een dienst waarin de kerk zo (onverantwoord zou het nu zijn) overvol was dat de gangpaden helemaal volgezet waren met stoelen. De Heere was kennelijk in het midden, want na afloop van de dienst mochten er verschillende kinderen Gods van hart tot hart met elkaar spreken over het gehoorde. ik moet zeggen dat ik toen (23 jaar geleden)nooit heb gepiekerd over wat er allemaal mis zou kunnen gaan bij een eventuele calamiteit. Tegenwoordig zijn we allemaal zo materialistisch ingesteld, ook wat betreft het comfort dat het kerkgebouw ons dient te bieden, dat ik wel eens bang ben dat dat de Heere in de weg staat. Het vertrouwen in en op Hem gaat steeds meer ontbreken lijkt het wel.