Erasmiaan schreef:geledu schreef:Zie voor de beantwoording in mijn vorige post, met als toevoeging dat ik niet geloof dat Ds JW Kersten de bekommerde kerk rust gaf zonder een openbaring van Christus.
Sterker nog, waarschijnlijk sprak hij mensen zonder ook maar enige kennis aan Christus, niet eens aan als bekommerde kerk.
Terecht, want zonder een geopenbaarde Christus, al is het nog zo'n "vergezicht" geweest, kan al ons werk nog eigenwerk zijn.
Ook de bekommerde kerk zal iets van hem gezien moeten hebben, anders kunnen ze niet naar Hem hongeren en dorsten.
Luister dan maar eens zijn predikatie over het
Hooglied.
@Erasmiaan, niet om weer een hele discussie op te rakelen , maar wat is juist deze preek een bevestiging van wat ik bovenstaand verwoordde.
Hoe teer spreekt Ds J.W. Kersten in deze preek over de bruid van Christus in haar verschillende legeringen maar hoe eerlijk legt hij dan ook uit waar die legering in bestaat.
Dan heeft hij het in deze preek over : de bruid, de wachters en over de dochters van Jeruzalem.
De wachters stelt hij, als dienaars van Mozes.
Spreek ze niet van Jezus want dan gaan ze slaan, nee , de wet en de ellendige bevindingen en gestaltes , daar kunnen ze uren over spreken.
Maar een bruid die slordig, vies, maar begerig is naar die Jezus wordt terugverwezen en geslagen met de mededeling dat het zomaar niet gaat.
Dan de bruid die gemeenschapsoefeningen heeft mogen beleven met de Bruidegom , haar handen drupten nog van de mirre, maar op het bed van zorgeloosheid was ze de gemeenschap met die Dierbare Jezus kwijtgeraakt, maar ze kon en mocht niet ontkennen de liefdesbanden die ze had met Hem die haar ziel lief heeft.
En dan kwam die missende en zoekende bruid de dochters van Jeruzalem tegen.
Dezen waren idd anders gelegerd , ze kenden geen gemeenschapsoefeningen met de Bruidegom , maar zo zegt Ds Kersten in de preek : wisten ze dan niets van Jezus ?
O ja , ze kenden Hem in Zijn vruchten , Hij was hun geopenbaard in de ontsluitingen van Zijn Woord , omdat ze dat kenden , daarom misten zij Hem.
Ze zochten een Jezus die ze mistte.
En ze keken op naar de bruid om dat ze bij haar de liefde (in de mirre) roken, ze zagen dat de bruid gemeenschapskennis had aan die Dierbare Middelaar.
Daar ligt het verschil
in het kennen van Jezus.
De een in het kennen van Hem in Zijn vruchten en vanuit ontsluitingen in het Evangelie en de andere in het kennen door gemeenschaps oefeningen in een persoonlijke Gods ontmoeting.
De dochters vroegen dan ook wat de Liefste van de bruid meer is dan een andere liefste.
Deze vraag wordt geboren zo zegt Ds Kersten, vanuit het feit dat deze dochters zoveel andere liefsten hadden.
Ze hebben andere liefsten in hun bevindingen en gestalten, in een kind van God die hun overneemt, in hun tranen en gevoeligheden , in een bekeringsgeschiedenis, ja zelfs in een handdruk van Gods volk !!
En deze liefsten moeten ze nu allemaal verliezen om die Enige Liefste over te houden.
Alles van hun zelf moet hen ontvallen zodat het alleen om die Ene Liefste gaat.
In deze context citeerde Ds JW Kersten ook nog de volgende uitspraak van Rutherford : " In het gemis weet je pas wat je mist."
En wat sluit hij deze preek dan ook ruim af.
Hij schilderd Jezus als een Dierbare en Gewillige zaligmaker voor een ieder, ja hij roept een ieder dan op om tot Hem te gaan , met achterlaten van alles wat van onszelf is, want dat blijft nu het grote wonder dat het enkel vrije Genade is, zonder ook maar enige verdienste of gestalte van onze kant.!
