Hoewel je het artikel niet becommentarieerd, vind ik je plaatsing ervan in een topic als 'kunst en kitsch' ook voor zich spreken.

Ik voor mij heb behoorlijk moeite met de conclusie dat er geen christelijke, protestantse, roomse, bevindelijke of evangelische muziek bestaat. Wel kunnen bepaalde stijlen in tijdsbepaalde, voorbijgaande omstandigheden typerend zijn voor de cultuur en identiteit van religieuze groepen.

Daar gaan we nog eens over nadenken.

Het leek me wel aardig een discussie over kunst te beginnen, maar zie eens aan, er is al een topic over. Weliswaar gaat de helft van de bijdragen over Bob Evers, maar hier kan ik wel deze foto kwijt.
Ik was benieuwd wat jullie zien in deze foto. Ik had er zelf direct een bepaald idee bij, maar de bedoeling van de kunstenaar was iets heel anders. Ik vind het wel een heel mooi beeld. Wat denken jullie?

Ik doe maar een gok. Het zegt mij dat kinderen naar verbinding streven, maar dat volwassenen soms met de rug naar elkaar toe zitten, terwijl ze van binnen hunkeren om als een kind te worden. Maar de kinderen kunnen elkaar niet aanraken. De volwassene is groter dan de kinderen en beperkt hen/ sluit hen op.

DDD schreef:Ik doe maar een gok. Het zegt mij dat kinderen naar verbinding streven, maar dat volwassenen soms met de rug naar elkaar toe zitten, terwijl ze van binnen hunkeren om als een kind te worden. Maar de kinderen kunnen elkaar niet aanraken. De volwassene is groter dan de kinderen en beperkt hen/ sluit hen op.

Ik had precies hetzelfde gedachten.

Ik ben benieuwd naar de gedachten van de plaatser zelf.

Los daarvan zijn de twee bovenstaande artikelen ook erg de moeite waard, in het bijzonder de eerste. Ik heb dat artikel destijds gemist, vermoed ik, maar het is nog steeds actueel.

Dit kwam ik als uitleg tegen, dus blijkbaar komt het 'goed' over gezien de reacties van DDD en KDD

prachtig kunstwerk van Alexander Milov, een kunstenaar uit de Oekraïne. Het laat perfect zien hoe ruziënde volwassenen zich eigenlijk voelen. Ze zitten met de ruggen tegen elkaar, zwijgend en hun wrok koesterend. Ze volharden beiden in hun standpunt en staan niet meer open voor de ander. Terwijl ze diep van binnen niets liever willen dan contact! Diep van binnen verlangt hun innerlijke kind naar niets liever dan weer samen zijn, samen spelen.

Wat waren de gedachten van Dodo dan?

Ik was verbaasd dat je het zo goed aanvoelde, DDD, je voelde goed aan wat de kunstenaar bedoelde. Mijn eerste gedachte was dat het een stel was dat ging scheiden, en dat de kinderen in het midden staan en de dupe zijn, en niets liever zouden willen dan weer contact hebben.
Toen ik beter keek zag ik wel dat mijn idee niet helemaal klopt met het beeld, maar ik was er niet op gekomen dat het je innerlijke kind was, dat verbinding zocht met degene met wie je in conflict was.

Ik weet op zich niet of het waar is. Hebben we een innerlijk kind? Iemand vroeg me: is dat dan je geweten?

Jezus zegt toch heel duidelijk dat wij moeten worden als een kind? Dat is natuurlijk beeldspraak, maar die raakt wel aan de werkelijkheid.

Verstuurd vanaf mijn SM-G973F met Tapatalk

Dodo schreef:Ik was verbaasd dat je het zo goed aanvoelde, DDD, je voelde goed aan wat de kunstenaar bedoelde. Mijn eerste gedachte was dat het een stel was dat ging scheiden, en dat de kinderen in het midden staan en de dupe zijn, en niets liever zouden willen dan weer contact hebben.
Toen ik beter keek zag ik wel dat mijn idee niet helemaal klopt met het beeld, maar ik was er niet op gekomen dat het je innerlijke kind was, dat verbinding zocht met degene met wie je in conflict was.

Ik weet op zich niet of het waar is. Hebben we een innerlijk kind? Iemand vroeg me: is dat dan je geweten?

Dan zou je iets moeten lezen over transactionele analyse. Daarin gaat men ervan uit dat ieder mens drie instanties in zich heeft: de ouder, het kind, de volwassene.

DDD schreef:Jezus zegt toch heel duidelijk dat wij moeten worden als een kind? Dat is natuurlijk beeldspraak, maar die raakt wel aan de werkelijkheid.

Verstuurd vanaf mijn SM-G973F met Tapatalk

Grappig, degene die dat vroeg of het je geweten was, zei dat ook. Maar volgens mij is dat toch wat anders. Worden als een kind is het argeloze, vertrouwend, niet alles hoeven te weten, maar aan Vaders hand gaan omdat je weet dat Hij je zal brengen waar je wezen moet.

Posthoorn schreef:Dan zou je iets moeten lezen over transactionele analyse. Daarin gaat men ervan uit dat ieder mens drie instanties in zich heeft: de ouder, het kind, de volwassene.

Ik heb hier nog nooit van gehoord. Ik zal dat inderdaad eens opzoeken.

Aangezien het begrip status geen enkel verschil maakt in het koninkrijk Gods laat dat gegeven me ijs en ijs koud.
Ik wil hiermee niet zeggen dat ik in mijn gemoed al verzekerd ben, verre van dat.
Maar het is me wel duidelijk dat er belangrijkere dingen liggen voor mijn aandacht.

Dodo schreef:

DDD schreef:Jezus zegt toch heel duidelijk dat wij moeten worden als een kind? Dat is natuurlijk beeldspraak, maar die raakt wel aan de werkelijkheid.

Grappig, degene die dat vroeg of het je geweten was, zei dat ook. Maar volgens mij is dat toch wat anders. Worden als een kind is het argeloze, vertrouwend, niet alles hoeven te weten, maar aan Vaders hand gaan omdat je weet dat Hij je zal brengen waar je wezen moet.

Wat is dan wat jou betreft, het verschil?

Van Ewijk schreef:Aangezien het begrip status geen enkel verschil maakt in het koninkrijk Gods laat dat gegeven me ijs en ijs koud.
Ik wil hiermee niet zeggen dat ik in mijn gemoed al verzekerd ben, verre van dat.
Maar het is me wel duidelijk dat er belangrijkere dingen liggen voor mijn aandacht.

Wat bedoel je hier mee?