nieuw boek geloof & borderline door ervaringsdeskundige

refo · Bericht door **refo** » 12 apr 2007, 18:18

Verdiep je eens in de kwaal.
Je verwacht te veel van mensen met borderline.

Net zoals je aan iemand zonder benen ook niet vraagt om touwtje te gaan springen, verg je zulke dingen niet van een borderliner.

Mariavt · Bericht door **Mariavt** » 12 apr 2007, 19:23

refo schreef:Verdiep je eens in de kwaal.
Je verwacht te veel van mensen met borderline.

Net zoals je aan iemand zonder benen ook niet vraagt om touwtje te gaan springen, verg je zulke dingen niet van een borderliner.

Dank je wel Refo, zélf heb ik ook Borderline al is het dan niet in de mate die Rens heeft. Maar als je het zelf ook hebt dan kun je de ander ook beter begrijpen. Een borderliner is heel impulsief en kan soms dingen zeggen of doen waar hij later enorme spijt van heeft. Dat is idd. moeilijk te begrijpen voor mensen die het zélf niet hebben maar een beetje begrip is wel welkom. Voor de borderliner an sich is het het moeilijkst/zwaarst. Je ziet je fam. en vrienden ontvallen omdat ze je niet begrijpen en zo kan ik wel meer voorbeelden noemen.
Mocht je borderline gecombineerd met een hersenafwijking hebben of NAO (niet anders omschrijven)persoonlijkheidsstoornis dan maakt dat het nog moeilijker voor omstanders maar zéker voor de persoon die het zelf ondergaat.
Wat mogen we dan dankbaar zijn dat we bij de Heere áltijd mogen komen met onze zorgen en verdriet en onbegrip. Om die reden dat iemand borderline o.i.d. heeft wordt je niet van Hem weggestoten.

edele strijdster · Bericht door **edele strijdster** » 12 apr 2007, 19:36

Het is inderdaad lastig wanneer je ziet dat vrienden je hierdoor in de steek laten! Misschien is het ook wel een vlucht van deze vrienden. Ik kom zeer regelmatig bij iemand met borderline. Van deze persoon krijg ik hele heftige verhalen te horen, met daarbij soms de medeling dat deze wil automutileren/ zich zelf van het leven wil beroven. Erg lastig om mee om te gaan en (emotioneel) neutraal te blijven in zo'n situatie. Juist doordat borderliners nogal impulsief kunnen reageren e.d. Heeft iemand tips hoe ik hier mee om kan gaan. Want soms is het ook voor mijzelf nogal confronterend! Het laat me in iedergeval niet koud, hoewel ik ook een soort drang in mezelf heb om deze persoon te kunnen begrijpen/ borderline te willen begrijpen!

Wat knap en mooi Maria, dat je mag zien dat je bij de Heere altijd terecht kan met je zorgen! Ik hoop/ wens dat Rens en jij dat zo mogen blijven zien en ervaren!

Mariavt · Bericht door **Mariavt** » 12 apr 2007, 19:45

edele strijdster schreef:. Heeft iemand tips hoe ik hier mee om kan gaan.
Wat knap en mooi Maria, dat je mag zien dat je bij de Heere altijd terecht kan met je zorgen! Ik hoop/ wens dat Rens en jij dat zo mogen blijven zien en ervaren!

Het is heel moeilijk om hierin tips te geven want elke borderliner reageert anders. Bij de één is het zo dat je juist noooit moet zeggen je móet dit of dat want dan doet ie juist het tegenovergestelde, automutulatie heb ik ook wel eens last van (nu geef ik me wel heel erg bloot maar ik hoop dat men mij dat in deze zin niet kwalijk neemt) maar omdat ik weet dat de Heere me geroepen heeft en juist omdát Hij me bijstaat gebeurt er altijd weer iets wat me tegenhoudt. Maar als je écht wil weten hoe een borderliner leeft zou je eens een weekje bij ons moeten doorbrengen. Het is i.i.g. níet saai.
Het beste is gewoon de mensen die borderline hebben niets op te leggen maar alleen maar luisteren doet al zoveel en geeft heel veel steun, gewoon het wéten dat iemand oprecht naar je lúistert is heel belangrijk.

edele strijdster · Bericht door **edele strijdster** » 12 apr 2007, 19:52

Dank je wel, voor deze open reactie! Weet je, ik vind wel dat je gelijk hebt, dat het voor iedere borderliner anders is. Ik zit dan tegenover deze persoon, zie allerlei emoties die om voorrang strijden, en tegelijkertijd roept het bij mij ook allerlei emoties op. Vaak probeer ik inderdaad te luisteren, en geen waarde oordeel te geven. Soms is dat erg moeilijk, en vraagt het veel van me. Ik vind dat ik op dat moment er wel moet zijn voor deze persoon, en dat ik dan later maar af moet reageren bij iemand die deze persoon niet kent. Moeilijk om te helpen en te ondersteunen. Vaak voel ik me dan zo machteloos en te kort schieten! Hoewel het me aan de ene kant angst aanjaagt, heb ik aan de andere kant ook de rust dat er maar één is die over leven en dood beslist. En dat is de Heere.
En ook, wat kan het leven zwaar zijn voor mensen als je ziet dat ze steeds opnieuw in meerdere of mindere mate deze strijd moeten voeren. Wat is het fijn als je dat dan mag overgeven in de handen van de Heere!

vlinder · Bericht door **vlinder** » 12 apr 2007, 19:55

Inderdaad reageert iedereen anders.

Ik ken iemand van dichtbij die de ene leugen (of haar beleving) na de andere aan ons verteld. De ene dag had ze een brommer zien verongelukken onder een bus (staat nooit iets van in de krant) de volgende keer had ze een miskraam gehad. (dit terwijl toen ze vertelde dat ze zwanger was, ik al m'n man zei: die gaat over 2 maanden zeggen dat ze een miskraam heeft gehad en alzo geschiedde.) Vervolgens liet ze foto's zien van een land waar ze op vakantie was geweest, Kreta en 2 minuten later (als zij koffie inschenkt) verteld haar man dat ze nog niet op vakantie zijn geweest. Hier werd is soms helemaal knetter gek van! Maar in haar beleving was dit gewoon echt zo..... Nu is het zo dat bij alles wat ze verteld neem je het niet met een korrel maar met een pak zout en valt het altijd weer mee als er wat van klopt. Dit komt misschien heel hard over, maar ik werd er weleens helemaal niet goed van....ook als ik wist dat een verhaal heel anders was gegaan. Beste is gewoon niet teveel op ingaan en helemaal niet corrigeren....

Aan de andere kant: Het zijn geen monsters, en iedereen heeft wel een gebrek. Heel veel mensen hebben iets waarmee lastig is te leven als de omgeving geen tijd hiervoor neemt en geen tijd in ze steekt. kortom: als ze geen liefde uit de omgeving ervaren....

edele strijdster · Bericht door **edele strijdster** » 12 apr 2007, 20:02

vlinder schreef: Aan de andere kant: Het zijn geen monsters, en iedereen heeft wel een gebrek. Heel veel mensen hebben iets waarmee lastig is te leven als de omgeving geen tijd hiervoor neemt en geen tijd in ze steekt. kortom: als ze geen liefde uit de omgeving ervaren....

Integendeel! De personen waar ik het over heb, zijn lieve mensen met een hart van goud. Alleen, door hun persoonlijkheidsstoornis hebben ze het soms wat moeilijker als ik. Dat vind ik géén reden om ze maar aan de kant te schuiven! (hetzelfde begrijp ik ook uit jou verhaal hoor, vlinder!) En weet je, juist wanneer zij een 'goede periode' hebben, kan ik daar ontzettend van genieten. Dat maakt mij blij voor hen! Dat kan op sommige misschien een beetje denigrerend overkomen, alsof ik ze minder vind dan mensen zonder pers. stoornis. Zo bedoel ik het niet! Als ik steeds opnieuw die voortdurende strijd zie, ben ik echt blij dat ook zij tijdelijk rust mogen ervaren waarin ze hun energie in postieve contacten en activiteiten kunnen steken!

Rens · Bericht door **Rens** » 12 apr 2007, 20:04

vlinder schreef:Inderdaad reageert iedereen anders.

Ik ken iemand van dichtbij die de ene leugen (of haar beleving) na de andere aan ons verteld. De ene dag had ze een brommer zien verongelukken onder een bus (staat nooit iets van in de krant) de volgende keer had ze een miskraam gehad. (dit terwijl toen ze vertelde dat ze zwanger was, ik al m'n man zei: die gaat over 2 maanden zeggen dat ze een miskraam heeft gehad en alzo geschiedde.) Vervolgens liet ze foto's zien van een land waar ze op vakantie was geweest, Kreta en 2 minuten later (als zij koffie inschenkt) verteld haar man dat ze nog niet op vakantie zijn geweest. Hier werd is soms helemaal knetter gek van! Maar in haar beleving was dit gewoon echt zo..... Nu is het zo dat bij alles wat ze verteld neem je het niet met een korrel maar met een pak zout en valt het altijd weer mee als er wat van klopt. Dit komt misschien heel hard over, maar ik werd er weleens helemaal niet goed van....ook als ik wist dat een verhaal heel anders was gegaan. Beste is gewoon niet teveel op ingaan en helemaal niet corrigeren....

Aan de andere kant: Het zijn geen monsters, en iedereen heeft wel een gebrek. Heel veel mensen hebben iets waarmee lastig is te leven als de omgeving geen tijd hiervoor neemt en geen tijd in ze steekt. kortom: als ze geen liefde uit de omgeving ervaren....

Lieve Vlinder.......

wat je hier beschrijft, handelt over iemand met schysofrenie.......niet dus over een Bordie......

Helaas heb ik 15 jaar doorgebracht met iemand met deze aandoening, en was na die tijd zover dat ik er een punt achter móést zetten, mede omdat mijn "eigen zaakjes" niet aan bod konden komen.

Rens · Bericht door **Rens** » 12 apr 2007, 20:10

edele strijdster schreef:
En ook, wat kan het leven zwaar zijn voor mensen als je ziet dat ze steeds opnieuw in meerdere of mindere mate deze strijd moeten voeren.

Strijd....en wát voor strijd er élke dag uitgevochten wordt in iemands hoofd.......het is eigenlijk maar goed dat niemand wérkelijk weet wat er zich in iemands hoofd afspeelt, anders werden ze er acuut zélf besjogge van.

Voorbeeldje: 's morgens kan ik ábsoluut overtuigd Refo zijn, GerGemmer en zo..............maar één woord op de radio of in de krant of van iemand anders, en de boel schiet in de tegenovergestelde richting, en wil ik gáán voor RK, PKN of wát dan ook wat er in me op komt.

En die strijd gaat de héle week, de héle dag dóór, tot en met 's zondagsmorgens, pas dán weet ik naar welke kerk is ga, op het moment om te gaan rijden............

dat is maar één van de vele voorbeelden uit onze dagelijkse praktijk..............

vlinder · Bericht door **vlinder** » 12 apr 2007, 20:14

Rens schreef:
vlinder schreef:Inderdaad reageert iedereen anders.

Ik ken iemand van dichtbij die de ene leugen (of haar beleving) na de andere aan ons verteld. De ene dag had ze een brommer zien verongelukken onder een bus (staat nooit iets van in de krant) de volgende keer had ze een miskraam gehad. (dit terwijl toen ze vertelde dat ze zwanger was, ik al m'n man zei: die gaat over 2 maanden zeggen dat ze een miskraam heeft gehad en alzo geschiedde.) Vervolgens liet ze foto's zien van een land waar ze op vakantie was geweest, Kreta en 2 minuten later (als zij koffie inschenkt) verteld haar man dat ze nog niet op vakantie zijn geweest. Hier werd is soms helemaal knetter gek van! Maar in haar beleving was dit gewoon echt zo..... Nu is het zo dat bij alles wat ze verteld neem je het niet met een korrel maar met een pak zout en valt het altijd weer mee als er wat van klopt. Dit komt misschien heel hard over, maar ik werd er weleens helemaal niet goed van....ook als ik wist dat een verhaal heel anders was gegaan. Beste is gewoon niet teveel op ingaan en helemaal niet corrigeren....

Aan de andere kant: Het zijn geen monsters, en iedereen heeft wel een gebrek. Heel veel mensen hebben iets waarmee lastig is te leven als de omgeving geen tijd hiervoor neemt en geen tijd in ze steekt. kortom: als ze geen liefde uit de omgeving ervaren....
Lieve Vlinder.......

wat je hier beschrijft, handelt over iemand met schysofrenie.......niet dus over een Bordie......

Helaas heb ik 15 jaar doorgebracht met iemand met deze aandoening, en was na die tijd zover dat ik er een punt achter móést zetten, mede omdat mijn "eigen zaakjes" niet aan bod konden komen.

Beste Rens,

In deze wil ik niet eigenwijs zijn, maar weet ik zeker dat het bordeline is. Mijn neef heeft schizofrenie, maar deze persoon heeft zeker weten borderline. dat verschil weet ik nog wel hoor

Mariavt · Bericht door **Mariavt** » 12 apr 2007, 20:25

edele strijdster schreef: Hoewel het me aan de ene kant angst aanjaagt, heb ik aan de andere kant ook de rust dat er maar één is die over leven en dood beslist. En dat is de Heere.
En ook, wat kan het leven zwaar zijn voor mensen als je ziet dat ze steeds opnieuw in meerdere of mindere mate deze strijd moeten voeren. Wat is het fijn als je dat dan mag overgeven in de handen van de Heere!

Ik kan begrijpen dat het je angst aanjaagt, dat is bij de bordies zélf ook het geval want niet áltijd is er het vertrouwen op de Heere maar Hij Zelf houdt je vast anders zou je verdrinken.

Ma Vis · Bericht door **Ma Vis** » 12 apr 2007, 21:41

Kent iemand het boek? Ik ben er wel benieuwd naar.

Het komt op mij over alsof mensen met borderline goed hun emoties onder woorden kunnen brengen, en dat ook dóen?

Aan de andere kant lijkt mij júist automutilatie een manier om je gevoelens af te reageren omdat er geen manier is om onder woorden te brengen wat je voelt?

Dat lijkt weer tegenstrijdig met elkaar?

vlinder · Bericht door **vlinder** » 12 apr 2007, 21:54

Ze rennen ook vaak hard weg voor emoties hoor. Ik weet niet wat de persoon denkt die ik ken, maar voor aan de buitenkant is ze vaak errug gevoelloos.... Ze zal ook nooit met een ander meeleven, vragen hoe het gaat. Het draait zo vaak om haar persoontje, en je moet zelf o zo opletten wat je zegt.

Ma Vis · Bericht door **Ma Vis** » 12 apr 2007, 21:59

Komt omdat ik nogal wat weblogs heb gezien van borderliners.
Ze schrijven schijnbaar makkelijk over wat ze voelen en meemaken.
En over hun wens tot automutilatie en/of zelfdoding.

Maar wellicht is dat een vertekend beeld, omdat juist die borderliners al verder zijn in hun behandeling, en daardoor dus weten wat hen overkomt.

Het komt op mij over alsof ze heel eerlijk zijn in hun emoties.
Ben je boos, dan bén je boos.
Ben je verdrietig, dan bén je verdrietig.
Alsof ze geen moeite hoeven doen om iets van hun emoties te verbergen.

Grote kans dat ik een vertekend beeld heb, omdat ik alleen via media er iets van hoor?

jvdg · Bericht door **jvdg** » 12 apr 2007, 22:00

Zijdelings is mij de ervaring met een borderline patient niet vreemd.
Betreffende patient is grotendeels (tijdelijk?) vrijwel genezen, mede dankzij medicijnen en goede begeleiding.
Die begeleiding bestaat vnl. uit aanhoren, begrp tonen, (eindeloos) geduld hebben, en vooral veel gebed mogen krijgen.

We zijn dezer dagen veel geconfronteerd met gebedsgenezing van vooral fysische ziekten.
Minder opzienbarend, maar tenminste net zo wonderlijk, is genezing van dèze psychise ziekte op het gebed.

Daarom, hoe moeilijk misschien ook, bidt en werkt!!!