"de minste Mijner" en de goede werken

[Petrus]

Niet iedereen is zulke rijkdom, wat betreft vrije tijd, gegeven...

Niet iedereen is de rijkdom van het kúnnen werken gegeven.

[Lelie]

Ik denk dat iedereen zich voor zichzelf af moet vragen hoe hij/ zij met die daadwerkelijke naastenliefde bezig is. Bewustwording daarvan is vaak al genoeg om jezelf een zetje in de goede richting te geven. Wel blijft staan dat ieders persoonlijke omstandigheden en mogelijkheden anders zijn. Je mag ook je eigen grenzen aangeven in vrijwilligerswerk...
Het kan ook nog zijn dat je dingen voor een ander doet, omdat je dan jezelf 'goed' vindt, dan klopt er natuurlijk ook niks van het principe dat je het uit naastenliefde doet.

[Petrus]

Het kan ook nog zijn dat je dingen voor een ander doet, omdat je dan jezelf 'goed' vindt, dan klopt er natuurlijk ook niks van het principe dat je het uit naastenliefde doet.

Dan zet je jezelf op een gigantisch voetstuk en roept/doet als de Farizeeërs: kijk toch eens wat ik allemaal voor goeds doe...........

maar als het vanuit je hárt komt, uit liefde voor de Heere en vandaaruit doet wat je gegeven is te doen, dan doe je het op de juiste manier.

[Oude Paden]

Graag laat men zich de gedachte aanleunen dat je niet door de werken zalig kunt worden

Well, omgedraait is wel waar: Goede werken maken niet zalig, maar zonder goede werken ga je zeker weten verloren. Aan de vruchten kent men de boom.

Als men op zondag maar royaal geeft aan de diaconie, dan heeft men zich toch van zijn/haar taak gekweten????

Well, gebeurde dat maar. Opvallend dat bij kerken in de reformatorische gezinnen, waar collectebonnen of munten worden verkocht, de 20 en 50 cent het hardst gaan. De meeste refo-gezinnen geven maar iets van 1% van hun netto-inkomen aan de kerk, naaste of goede doelen, vaak zelfs nog minder. Triest...

Ik ben een groot voorstander van het geven van tienden (van je netto inkomen). Niet zozeer omwille van die 10%, maar omdat het je dwingt te kijken naar je inkomsten/uitgaven, en bewust geld apart te zetten voor eens iets anders dan jezelf. Als je er geen geld voor apart zet, gaat het toch wel op. Weggeven maakt gelukkiger dan ontvangen, en als je gaat rekenen is die 10% echt wel haalbaar...

Ter illustratie: Het modaal inkomen in 2005 was EUR 29.000 per jaar, wat omgerekend EUR 1560 per maand netto is. Tienden geven zou dus inhouden dat je daarvan EUR 156 weggeeft. Voor mensen met 2 x modaal is dat dus EUR 300 per maand. Pas als je het uitrekend zie je hoeveel je eigelijk binnenkrijgt, en hoeveel je weg moet/mag geven.

Uiteraard is dat niet alles. Wie een opmerkend oor heeft, weet altijd wel mensen in zijn/haar omgeving die het (financieel) moeilijk hebben. Er zijn mensen die met moeite hun dagelijks brood op tafel weten te zetten. Doe eens een envalopje (met inhoud) door de brievenbus.

Of die zwerver op straat, of die meneer/mevrouw die bij de supermarkt of op het winkelplein, of waar dan ook, de straatkrant staat te verkopen (zelfs met dit weer staan ze er!). Loop je voorbij, of koop je zo'n krantje? Of, als je zo'n krantje niet hoeft, geef je dan gewoon wat geld? Of loop je voorbij, en doe je net alsof je m niet hebt gezien...

Nee, ik geloof dat als iedereen in de refo-wereld zijn christelijke plicht getrouw uitvoerde, dat ons landje er een stuk mooier uit zou zien, en vooral: het zou de zaak van Christus zeker goed doen. Ik denk dat de bottom-line is dat we moeten beseffen dat we alles wat we hebben - ons verstand, onze baan, onze gezondheid - van God ontvangen, en dat het niet meer dan normaal is dat wij, naar het gebod van God, onze naaste daarmee helpen. Aan de vruchten kent men de boom...

PS> Dit is niet kwetsend/beschuldigend bedoeld naar de mensen (die ook hier op het forum zijn) die niets hebben om te kunnen geven, die amper zelf rond kunnen komen. Ik wil alleen hen die wél een normaal (lees: richting modaal en hoger) inkomen hebben wijzen op hun christelijke plicht...

PS2> Bron netto modaal inkomen: http://nl.wikipedia.org/wiki/Modaal_inkomen

Memento, hier sta ik van harte achter. Het maakt je bewuster van de werkelijkheden van het leven van degenen die het minder hebben.