Bourdon, wat houdt dan de doop in? Dat was toch je vraag. Als je géén kind van God bent?

De doop is een bevestiging, teken, verzegeling van ons geboren zijn binnen Gods genadeverbond. Niet onze doop maakt ons verbondskinderen, maar onze geboorte uit gelovige ouders. Alle gelovige ouders en ook de ouders van het kind vormen samen de gemeente. Het teken [de Doop] verzegelt dan deze opname en laat ons als kind zien wat God ons toezegt. Zie hiervoor de rijke inhoud van het doopformulier.

Oorspronkelijk gepost door H.M.H.
Even in reactie op Bourdon.
Ik vind dat uit jouw antwoord blijkt dat je zélf zoveel moet doen. Je moet antwoorden, je moet geloven. Maar dat geloof moet je krijgen. Dat is nu genade. Dat krijg je, wordt aan je gegéven.
Verder ben ik het met de posting van Ariene eens. Alleen dat laatste stukje vind ik moeilijk: of het uitverkiezing is dat je geboren bent in een gezin waar de Bijbel is. Ik weet eigenlijk niet of dat uitverkiezing is.

Het is niet de bedoeling dat mijn verhaal overkomt alsof je door je eigen werken behouden kunt worden. Ik ben het helemaal met je eens. Maar het is een eis van God dat je gelooft. En dat geloof krijg je van Hem. Onbegrijpelijk. Misschien kan ik het duidelijk maken met een voorbeeld dat een vriend mij gaf:
'Vergelijk het met de volgende situatie: er heerst een hongersnood in je land. Er is helemaal niets te eten. Nog even, en je zult sterven van de honger. Maar dan komt er iemand uit een land waar genoeg te eten is. En hij heeft eten meegenomen. Een heleboel. Je kunt het gratis ophalen. Het enige wat je moet doen is je hand ophouden. Maar wat gebeurt er? Mensen vertrouwen die man niet. Het is te mooi om waar te zijn. Er worden allerlei theorieën bedacht, om het ingewikkelder te maken. En daarmee wordt het geschenk vergeten.

Laat je dit niet overkomen! Neem Gods genade gewoon aan. Ga niet denken dat het niet zo eenvoudig kan zijn. Zo simpel is het echt. Houd je hand maar op, dat is: geloof dat Jezus jouw zonde heeft betaald, en je zult behouden worden! De genade van God is beschikbaar voor iedereen die het gelooft, en niet voor een selecte groep die een bijzondere ervaring hebben gehad. En ja, dat geloof moet inderdaad gevoed worden door de Heilige Geest.'

Zo geloof ik dat. En het klinkt heel dubbel. Maar dit is het ingewikkelde van de uitverkiezing.

En even in reactie op Ndonselaar: Als ik het goed begrijp zeg je dus dat de doop een teken en zegel is dat je in Gods genadeverbond hoort. Dit komt er dan toch op neer dat je kind van God bent??? En als God ons toezegt dat Hij voor je zorgt, dat Christus voor je is gestorven...dan moet je dat toch gelovig aannemen??

Vooral dat verhaal vind ik heel mooi en aangrijpend. Bedankt voor het doorgeven.

Als ik het goed begrijp zeg je dus dat de doop een teken en zegel is dat je in Gods genadeverbond hoort. Dit komt er dan toch op neer dat je kind van God bent??? En als God ons toezegt dat Hij voor je zorgt, dat Christus voor je is gestorven...dan moet je dat toch gelovig aannemen??

Bourdon, als we verbondskind zijn, wil dat nog niet zeggen dat we ook behouden zijn. In een andere topic gaat het over het boekje van ds. Kievit 'twee-erlei kinderen des verbonds' [vgl. Gen 17,7 vv.]. Zo zijn alle kinderen verbondkinderen, maar het is zoals je schrijft: God eist geloof en bekering.

Oorspronkelijk gepost door ndonselaar

Als ik het goed begrijp zeg je dus dat de doop een teken en zegel is dat je in Gods genadeverbond hoort. Dit komt er dan toch op neer dat je kind van God bent??? En als God ons toezegt dat Hij voor je zorgt, dat Christus voor je is gestorven...dan moet je dat toch gelovig aannemen??

Bourdon, als we verbondskind zijn, wil dat nog niet zeggen dat we ook behouden zijn. In een andere topic gaat het over het boekje van ds. Kievit 'twee-erlei kinderen des verbonds' [vgl. Gen 17,7 vv.]. Zo zijn alle kinderen verbondkinderen, maar het is zoals je schrijft: God eist geloof en bekering.

Het is inderdaad zo dat je kunt afdwalen, dat je niet meer gelooft. Dan ben je niet behouden. En ik ben het met je eens dat God geloof en bekering eist. Maar bekeren doe je toch elke dag als je weer vergeving vraagt van je zonden? Als je weer spijt hebt van alle verkeerde dingen en weer opnieuw belooft dat je God wil volgen? En als je dat doet, dan geloof ik dat je behouden bent. Uit genade, omdat God je tot Zijn kind heeft aangenomen. Omdat je wel telkens op nieuw de wil hebt om het goede te doen, maar omdat het door je zondige aard telkens weer verkeerd gaat.

Als je spijt hebt van je zonden en je vraagd om vergeving betekend toch niet dat je altijd vergeving/bekering krijgt?

Jij laat het overkomen dat dat wel zo is...
of lees ik verkeerd?

Nee, dat lees je wel goed. God schenkt vergeving aan allen die daar om vragen. Aan hen die oprecht berouw hebben over hun zonden. Op zo'n moment keer je je toch af van je zonden en wil je je richten op God. Dat is bekering.

De vraag waar ik mee zit is of we wel oprecht berouw hebben van onze zonden.
We doen ze steeds weer opnieuw.

Ik denk dat je zelf wel weet wanneer je enorm spijt hebt van je zonden en wanneer je denkt: ach dat wordt wel weer vergeven, tis mn zoveelste zonde. Wanneer je de zonde haat en heel je leven daar van af wil keren, dat is berouw hebben van je zonden. Helaas zijn wij niet zo sterk dat we dat volhouden, dat is onze zondige aard waardoor wij telkens opnieuw in zonden vallen.
Bij een ander kun je moeilijk beoordelen of die er spijt van heeft. Maar bij jezelf voel je waarschijnlijk heel goed aan of je oprecht je zonden belijdt of dat je het afdoet als een kleinigheid.

Je weet dat je in de hel komt als je zonden niet vergeven worden.
Daarom ben je angstig en heb je soms ook werkelijk berouw. maar dat is niet omdat je God iets aangedaan hebt maar van bangheid en angst. ik denk dat dit niet het berouw is wat je moet hebben.

Hoe krijg je dan werkelijk berouw van je zonden?

Ik heb geen spijt van mijn zonden omdat ik bang ben om in de hel te komen. Ik geloof dat ik uitverkoren ben, dus ik hoef daar niet bang voor te zijn. Ik geloof.(Want door genade zijt gij behouden, door het geloof, en dat niet uit uzelf: het is een gave van God Ef.2) Dat ik berouw heb van mijn zonden komt omdat ik er spijt van heb dat ik God weer verdriet heb gedaan. Dat ik weer terug ben gevallen.
Berouw uit angst voor de hel is geen berouw. Dat is jezelf proberen te redden.

Ben je het met het volgende eens?:

Dat we het zelf niet kunnen. God moet vergeving schenken. Als Hij in ons hart werkt krijgen we pas echt berouw over onze zonden?
Hij kan je geven dat daarna oprecht berouw hebt over je zonden.

Ik ben het met je eens dat God vergeving schenkt. We hebben inderdaad berouw omdat de Heilige Geest in ons hart werkt, net zoals Hij het geloof in ons hart werkt. Maar uiteindelijk geloof je wel zelf. En heb je wel zelf berouw van je zonden. Het is niet zo dat wij een marionet zijn. God trekt aan de touwtjes en wij geloven en hebben berouw. Nee, God heeft ons keuzevrijheid gegeven in het paradijs. Je kiest zelf voor of tegen God. Anders kan God ons toch ook niet op die keuze aanspreken? En ik weet wel dat je dan met de uitverkiezing aankomt. Dat is allemaal moeilijk uit te leggen. We kunnen nu eenmaal niet Gods manieren doorgronden. Maar de uitverkiezing betekent niet dat wij zelf niets meer te kiezen hebben!

Ik vind het altijd moeilijk om hier een balans tussen te vinden.

Oorspronkelijk gepost door ahuibers
Je weet dat je in de hel komt als je zonden niet vergeven worden.
Daarom ben je angstig en heb je soms ook werkelijk berouw. maar dat is niet omdat je God iets aangedaan hebt maar van bangheid en angst. ik denk dat dit niet het berouw is wat je moet hebben.

Hoe krijg je dan werkelijk berouw van je zonden?

Vriend, niet de mate van ons berouw is belangrijk, ook de inhoud van ons berouw is niet belangrijk. Noodzakelijk is het leunen en steunen op het fundament Christus.