Jij hebt zeker geen kinderen?Oorspronkelijk gepost door zonnebloem
Tikken is toch ook niet meer van deze tijd?
Tijd voor een opvoedcursus voor tikkers.
Diverse studies wijzen uit dat een opvoeding begint vanaf de 1e dag. Tja, dat weten de meeste tikkers niet... Zorg gewoon dat het niet nodig is!!
Donner wil verbod op slaan kinderen
-
Lecram
Studies? Onderzoeken?Oorspronkelijk gepost door zonnebloem
Tikken is toch ook niet meer van deze tijd?
Tijd voor een opvoedcursus voor tikkers.
Diverse studies wijzen uit dat een opvoeding begint vanaf de 1e dag. Tja, dat weten de meeste tikkers niet... Zorg gewoon dat het niet nodig is!!
Tijd voor een praktijkcursus opvoeden voor onderzoekers en zonnebloemen.
-
zonnebloem
Dus jij vind het niet ver achterhaald om te tikken? Donner heeft groot gelijk. Tikken is meer iets voor de oosterlingen.Oorspronkelijk gepost door LecramStudies? Onderzoeken?Oorspronkelijk gepost door zonnebloem
Tikken is toch ook niet meer van deze tijd?
Tijd voor een opvoedcursus voor tikkers.
Diverse studies wijzen uit dat een opvoeding begint vanaf de 1e dag. Tja, dat weten de meeste tikkers niet... Zorg gewoon dat het niet nodig is!!
Tijd voor een praktijkcursus opvoeden voor onderzoekers en zonnebloemen.
Bij slaan verlies je je beheersing. Afreageren van frustratie. Dat vind ik een ernstige zaak.
Finland wordt al 21 jaar niet meer geslagen. In totaal zijn er al 13 landen waar dit verboden is. Dan spreken we hier nog wel eens over achterlijke culturen (oosterse landen).
[Aangepast op 26/11/04 door zonnebloem]
-
zonnebloem
Lekker makkelijk zo'n reactie. Jij tikt dus wel? Kind vervelend. Pats. Sla maar raak. Kom op zeg. Wat heeft dat te maken met kinderen hebben. Kun je beter zeggen: ik houd vee (kids) en als het niet luistert sla ik het met de stok bij elkaar.Oorspronkelijk gepost door UnionistJij hebt zeker geen kinderen?Oorspronkelijk gepost door zonnebloem
Tikken is toch ook niet meer van deze tijd?
Tijd voor een opvoedcursus voor tikkers.
Diverse studies wijzen uit dat een opvoeding begint vanaf de 1e dag. Tja, dat weten de meeste tikkers niet... Zorg gewoon dat het niet nodig is!!
[Aangepast op 26/11/04 door zonnebloem]
-
zonnebloem
Lucht
Ik ben lucht
voor mijn vader
In een hoekje getrapt
en vergeten
Ik ben niks
Ik ben niemand
en nergens toe in staat
dan te janken in mijn slaap
Zie mij,
kijk maar goed
van voor en achter
Ik spring in het rond
Maar daaronder,
koud en kil
Warmte ken ik niet
Want ik ben de lucht
die ik adem niet waard
Arthur
Ik ben lucht
voor mijn vader
In een hoekje getrapt
en vergeten
Ik ben niks
Ik ben niemand
en nergens toe in staat
dan te janken in mijn slaap
Zie mij,
kijk maar goed
van voor en achter
Ik spring in het rond
Maar daaronder,
koud en kil
Warmte ken ik niet
Want ik ben de lucht
die ik adem niet waard
Arthur
Beste Zonnebloem,
Een tik is geen knal met een stok.
Ik ken mensen die hun kinderen niet slaan, maar ze affectief mishandelen. Zij geven hun kinderen geen warmte en geborgenheid. Daar kun je moeilijk je vinger bij leggen, maar het is minstens zo erg als je kind in elkaar slaan.
Ze zouden trouwens eens moeten onderzoeken hoeveel kinderen later in de problemen komen juist omdat ze NOOIT geslagen zijn, omdat ze geen correctie kennen vanaf hun prilste jeugd.
Ik heb twee zoontjes van 3 en 5. Die hebben echt af en toe een pak slaag nodig. EN weet je wat vaak gebeurt? Ze zijn stout en krijgen een gevoelige klap. Ze huilen en... kruipen bij je op schoot. Slaan ze hun armen om je heen en zeggen: papa, ik vind jou lief.
Ik heb me altijd voorgenomen om mijn kinderen niet te slaan, maar de praktijk is echt anders.
Wat zegt de Bijbel trouwens over het slaan van je kinderen? Of telt dat niet mee?
[Aangepast op 26/11/04 door Unionist]
Een tik is geen knal met een stok.
Ik ken mensen die hun kinderen niet slaan, maar ze affectief mishandelen. Zij geven hun kinderen geen warmte en geborgenheid. Daar kun je moeilijk je vinger bij leggen, maar het is minstens zo erg als je kind in elkaar slaan.
Ze zouden trouwens eens moeten onderzoeken hoeveel kinderen later in de problemen komen juist omdat ze NOOIT geslagen zijn, omdat ze geen correctie kennen vanaf hun prilste jeugd.
Ik heb twee zoontjes van 3 en 5. Die hebben echt af en toe een pak slaag nodig. EN weet je wat vaak gebeurt? Ze zijn stout en krijgen een gevoelige klap. Ze huilen en... kruipen bij je op schoot. Slaan ze hun armen om je heen en zeggen: papa, ik vind jou lief.
Ik heb me altijd voorgenomen om mijn kinderen niet te slaan, maar de praktijk is echt anders.
Wat zegt de Bijbel trouwens over het slaan van je kinderen? Of telt dat niet mee?
[Aangepast op 26/11/04 door Unionist]
inderdaad,Oorspronkelijk gepost door Unionist
Beste Zonnebloem,
Een tik is geen knal met een stok.
Ik ken mensen die hun kinderen niet slaan, maar ze affectief mishandelen. Zij geven hun kinderen geen warmte en geborgenheid. Daar kun je moeilijk je vinger bij leggen, maar het is minstens zo erg als je kind in elkaar slaan.
Ze zouden trouwens eens moeten onderzoeken hoeveel kinderen later in de problemen komen juist omdat ze NOOIT geslagen zijn, omdat ze geen correctie kennen vanaf hun prilste jeugd.
Ik heb twee zoontjes van 3 en 5. Die hebben echt af en toe een pak slaag nodig. EN weet je wat vaak gebeurt? Ze zijn stout en krijgen een gevoelige klap. Ze huilen en... kruipen bij je op schoot. Slaan ze hun armen om je heen en zeggen: papa, ik vind jou lief.
Ik heb me altijd voorgenomen om mijn kinderen niet te slaan, maar de praktijk is echt anders.
Wat zegt de Bijbel trouwens over het slaan van je kinderen? Of telt dat niet mee?
[Aangepast op 26/11/04 door Unionist]
Soms hebben ze die tik echt wel nodig. Net als een andere straf.
Ik had vroeger liever een pak op m'n d.......... dan een gesprekje met m'n moeder.
dré
--------
Credo in unum Deo
--------
Credo in unum Deo
-
zonnebloem
Ik vraag me af... waarom je mijn nickname er bovenplaatst. Je hoeft je niet persoonlijk te verdedigen hoor. Jij moet doen wat jou goed acht. En als je denkt dat Bijbels gezien slaan verantwoord is, dan doe je dat toch? We leven in een vrij land dus Beste Zonnebloem, erboven is wat overdreven. Mijn advies: ga op een forum niet persoonlijk worden! Voorkom postings die naar een persoon zijn gericht. Beter is dan een U2U te sturen.Oorspronkelijk gepost door Unionist
Beste Zonnebloem,
Een tik is geen knal met een stok.
Ik ken mensen die hun kinderen niet slaan, maar ze affectief mishandelen. Zij geven hun kinderen geen warmte en geborgenheid. Daar kun je moeilijk je vinger bij leggen, maar het is minstens zo erg als je kind in elkaar slaan.
Ze zouden trouwens eens moeten onderzoeken hoeveel kinderen later in de problemen komen juist omdat ze NOOIT geslagen zijn, omdat ze geen correctie kennen vanaf hun prilste jeugd.
Ik heb twee zoontjes van 3 en 5. Die hebben echt af en toe een pak slaag nodig. EN weet je wat vaak gebeurt? Ze zijn stout en krijgen een gevoelige klap. Ze huilen en... kruipen bij je op schoot. Slaan ze hun armen om je heen en zeggen: papa, ik vind jou lief.
Ik heb me altijd voorgenomen om mijn kinderen niet te slaan, maar de praktijk is echt anders.
Wat zegt de Bijbel trouwens over het slaan van je kinderen? Of telt dat niet mee?
[Aangepast op 26/11/04 door Unionist]
Beste Zonnebloem,
Aangezien jij de enige bent die tot nu toe dit geluid laat horen, reageer ik vooral op jouw posting.
Dat is overigens op dit forum heel normaal. Kijk maar eens rond.
Maar misschien wil je ook inhoudelijk reageren?
Want in ieder onderwerp kun je wel een zinsnede plaatsen als: Jij mag dat vinden want we leven in een vrij land en jij moet handelen naar jouw interpretatie van de Bijbel. Dan hoeven we nergens meer over te discussieren.
Snap je?
Hartelijke groet en tot schrijfs,
Je forumgenoot,
Unionist.
Aangezien jij de enige bent die tot nu toe dit geluid laat horen, reageer ik vooral op jouw posting.
Dat is overigens op dit forum heel normaal. Kijk maar eens rond.
Maar misschien wil je ook inhoudelijk reageren?
Want in ieder onderwerp kun je wel een zinsnede plaatsen als: Jij mag dat vinden want we leven in een vrij land en jij moet handelen naar jouw interpretatie van de Bijbel. Dan hoeven we nergens meer over te discussieren.
Snap je?
Hartelijke groet en tot schrijfs,
Je forumgenoot,
Unionist.
-
zonnebloem
-
zonnebloem
ZB: Ik zou graag zien dat je het verschil ziet tussen een pedagogische tik en een kind afranselen. Het eerste doe je uit liefde (met als doel het kind op te voeden), het tweede uit onmacht.
Een kind buitensluiten is emotioneel heel aangrijpend. Opsluiten in de wec of buiten de buitendeur is of grenst aan emotionele mishandeling. Als een kind b.v. onder het eten niet ophoudt met klieren, kan het wel heel heilzaam zijn om hem even (1 a 2 minuten) met zijn bordje op de gang te parkeren. Er zit volgens mij verschil tussen verwijderen en opsluiten. Alhowel opsluiten op de eigen slaapkamer weer anders ligt, omdat dit voor het kind een vertrouwde geborgen omgeving is. Maar alles met mate natuurlijk, geen hele middag, maar max. een paar minuutjes.
Een kind buitensluiten is emotioneel heel aangrijpend. Opsluiten in de wec of buiten de buitendeur is of grenst aan emotionele mishandeling. Als een kind b.v. onder het eten niet ophoudt met klieren, kan het wel heel heilzaam zijn om hem even (1 a 2 minuten) met zijn bordje op de gang te parkeren. Er zit volgens mij verschil tussen verwijderen en opsluiten. Alhowel opsluiten op de eigen slaapkamer weer anders ligt, omdat dit voor het kind een vertrouwde geborgen omgeving is. Maar alles met mate natuurlijk, geen hele middag, maar max. een paar minuutjes.
-
nicname
Ja, dat had ik ook altijd, dat idee: slaan lost niets op, een teken van onmacht etc.Oorspronkelijk gepost door AdoroteOorspronkelijk gepost door GabriëlleDie grens is idd heel moeilijk te leggen.Oorspronkelijk gepost door Unionist
probleem is denk ik: hoe definieer je mishandeling? waneer houdt slaan op en wanneer begint mishandelen? Ik denk dat er een heel grijs gebied is, waar je per geval moet beoordelen of iets kan of niet kan.
Kinderen een tik geven kan doorslaan.
Letterlijk !
Mijn kinderen krijgen ook wel eens een tik, maar meestal spijt het me gigantisch nadien.
Stom, dat had niet moeten gebeuren, het is een uiting van onmacht. Gelukkig ben ik er voor bewaard gebleven om ze echt wat aan te doen, maar de mens is er toe in staat, ik zal het niet ontkennen.
Als God je niet vasthoud, kunnen de stoppen gemakkelijk doorslaan. Iedereen die zijn eigen hart een beetje kent, zal niet zo gauw een ander veroordelen, daarom is het misschien best zinvol dat zo'n wet er komt.
Adorote, slaan en mishandeling kunnen dichter bij elkaar liggen dan je denkt.
Je kunt door een stevige tik een kind ook psychisch mishandelen.
Hoe gaan julie hier in de opvoeding mee om ??
Gabrielle; zeg dan ook een oorvijg of pak slaag op de billen alleen maar dan ook alleen bij aller uiterste noodzaak.
Slaan of tik is altijd onmacht,en als het goed is moet men het verbaal af kunnen .
'k Heb er heel wat over geleerd op de Pabo, opvoedkunde tot en met...Maar nu de praktijk.
Als je dan verbaal probeert de boel voor elkaar te krijgen, nou nee!
En nog eens NEE NEE NEE...
Want Roel is twee en hij zegt NEE!
En dan werkt een tik voor z'n billen (heeft notabene een luier aan
) heel wat beter en maakt ook even goed indruk.Ik wil niet dat het pijn doet, maar dat hij even schrikt. Dat hij weet dat hij tever gaat. En op het consulatiebureau zeggen ze dan: Zet je kind even apart, dus misschien op de gang of op zijn kamer. Dan hoef je de deur niet op slot te doen(Zeker niet doen, dat wekt angst op), maar gewoon even tot bezinning laten komen. Tja, waar kies je voor. De ene keer helpt dit en de andere keer dat.
En ik sluit me volledig aan bij wat Unionist al aangaf, als het een enekele keer voorkomt dat hij een tik heeft gehad: Dan komt hij naar me toe en kruipt op schoot, geeft een dikke zoen en zegt: Mamma, ik zal heeeelemaal niet meer doen.:in
-
zonnebloem
Beste Unionist,
Goed dat je onderscheid maakt. Dat mis ik hier in deze discussie.
Je moet een onderscheid maken tussen kinderen slaan en een 'tik' geven. Wie zijn kind een klap geeft omdat hij boos is, doet dat vroeg of laat opnieuw. En dat kan snel ontsporen. Een ouder die heel kwaad is, zal al vlug te hard slaan. Bovendien wennen oudere kinderen die geregeld slaag krijgen snel aan de pijn. Ouders moeten dan harder slaan omdat ze geen effect meer zien.
Je kind een rammeling geven, hem in het gezicht slaan of proberen te raken met je hand of je schoen is altijd slecht. En wel omdat je zondigt tegen een belangrijke regel: een straf mag geen wraak zijn, maar moet ervoor zorgen dat je kind zich anders gedraagt. Ouders die slaan uit wraak (Nu zal je het eens voelen), slaan het vertrouwen tussen ouders en kinderen stuk.
Een tik geven, mag dat dan?
Als je (jonge) kind naar een heet fornuis wil grijpen, helpt een tik wel. Of als het plots de straat oversteekt en niet gehoorzaamt dat het moet blijven staan. Het gaat dan om beheerst gebruik in een uitzonderlijke situatie. Het is bij wijze van spreken een hulpmiddeltje uit onze EHBO-noodkit.
Als je boos bent, beheers je soms je reflexen niet en is een tik vlug gegeven. Dat is menselijk, de perfecte ouder bestaat niet. Maar als zo'n tik de gewone manier van opvoeden wordt, is er wel iets aan de hand. Of er een andere mogelijkheid bestaat? Pak je kind stevig vast als het wat mispeutert, kijk het aan en spreek het streng toe. Je kind voelt dan heus wel dat het gedrag stelt dat je niet wil.
Sommige ouders zeggen: Ik heb vroeger ook wel eens een klap gekregen. Het is met mij toch niet fout gelopen.
Dat gaat niet op. Je kan evengoed ouders vinden die wel zwaar hebben geleden onder de klappen die ze als kind kregen. Er bestaat geen enkele reden om aan te nemen dat er ook maar één kind door een klap een beter mens is geworden of van het slechte pad werd afgehouden. Ouders die slaan, zitten achteraf dikwijls met de kater van een schuldgevoel. Dat is het boomerangeffect: wie zijn kind slaat, voelt zich zelf aangeslagen.
Je hebt een mep gegeven en eigenlijk voel je zelf aan dat het niet oké is.
Wat doe je?
Ouders zijn niet perfect, kinderen ook niet. Precies daarom reageer je niet altijd als een verstandige opvoeder. Maar dan moet je achteraf ook kunnen zeggen: 'Sorry, ik was erg kwaad, ik had dit niet moeten doen, maar het was ook een beetje jouw schuld, hé.' Durf je dus opstellen als iemand die ook fouten maakt. Dat zorgt ervoor dat je kind de klap niet ervaart als een vorm van mishandeling. En dat is helemaal anders dan als je zou zeggen: 'Die klap van gisteren? Die had je nog verdiend ook, verdorie'. Kinderen leren veel van de menselijke reactie van hun ouders. Als je als ouder durft zeggen dat je niet perfect bent, zal een kind het je ook komen vertellen op het moment dat het uit de bocht gaat.
Meppen geven. Hoe leer je 't af?
Stuur je kind in het heetst van de strijd 5 à 10 minuten naar zijn kamer (time-out).
Zoek samen met je kind naar een goede straf. Welke straf zou jij jezelf geven? Zo maak je je kind mee verantwoordelijk voor de goede afloop.
Kijk eens op een andere manier naar je kind. Sommige kinderen kunnen niet voldoen aan al wat je verwacht (ordelijk, stipt, beleefd zijn). Een gesprek met je partner, de leerkracht, een andere ouder zorgt er misschien voor dat je op een andere manier naar je kind gaat kijken.
Goed dat je onderscheid maakt. Dat mis ik hier in deze discussie.
Je moet een onderscheid maken tussen kinderen slaan en een 'tik' geven. Wie zijn kind een klap geeft omdat hij boos is, doet dat vroeg of laat opnieuw. En dat kan snel ontsporen. Een ouder die heel kwaad is, zal al vlug te hard slaan. Bovendien wennen oudere kinderen die geregeld slaag krijgen snel aan de pijn. Ouders moeten dan harder slaan omdat ze geen effect meer zien.
Je kind een rammeling geven, hem in het gezicht slaan of proberen te raken met je hand of je schoen is altijd slecht. En wel omdat je zondigt tegen een belangrijke regel: een straf mag geen wraak zijn, maar moet ervoor zorgen dat je kind zich anders gedraagt. Ouders die slaan uit wraak (Nu zal je het eens voelen), slaan het vertrouwen tussen ouders en kinderen stuk.
Een tik geven, mag dat dan?
Als je (jonge) kind naar een heet fornuis wil grijpen, helpt een tik wel. Of als het plots de straat oversteekt en niet gehoorzaamt dat het moet blijven staan. Het gaat dan om beheerst gebruik in een uitzonderlijke situatie. Het is bij wijze van spreken een hulpmiddeltje uit onze EHBO-noodkit.
Als je boos bent, beheers je soms je reflexen niet en is een tik vlug gegeven. Dat is menselijk, de perfecte ouder bestaat niet. Maar als zo'n tik de gewone manier van opvoeden wordt, is er wel iets aan de hand. Of er een andere mogelijkheid bestaat? Pak je kind stevig vast als het wat mispeutert, kijk het aan en spreek het streng toe. Je kind voelt dan heus wel dat het gedrag stelt dat je niet wil.
Sommige ouders zeggen: Ik heb vroeger ook wel eens een klap gekregen. Het is met mij toch niet fout gelopen.
Dat gaat niet op. Je kan evengoed ouders vinden die wel zwaar hebben geleden onder de klappen die ze als kind kregen. Er bestaat geen enkele reden om aan te nemen dat er ook maar één kind door een klap een beter mens is geworden of van het slechte pad werd afgehouden. Ouders die slaan, zitten achteraf dikwijls met de kater van een schuldgevoel. Dat is het boomerangeffect: wie zijn kind slaat, voelt zich zelf aangeslagen.
Je hebt een mep gegeven en eigenlijk voel je zelf aan dat het niet oké is.
Wat doe je?
Ouders zijn niet perfect, kinderen ook niet. Precies daarom reageer je niet altijd als een verstandige opvoeder. Maar dan moet je achteraf ook kunnen zeggen: 'Sorry, ik was erg kwaad, ik had dit niet moeten doen, maar het was ook een beetje jouw schuld, hé.' Durf je dus opstellen als iemand die ook fouten maakt. Dat zorgt ervoor dat je kind de klap niet ervaart als een vorm van mishandeling. En dat is helemaal anders dan als je zou zeggen: 'Die klap van gisteren? Die had je nog verdiend ook, verdorie'. Kinderen leren veel van de menselijke reactie van hun ouders. Als je als ouder durft zeggen dat je niet perfect bent, zal een kind het je ook komen vertellen op het moment dat het uit de bocht gaat.
Meppen geven. Hoe leer je 't af?
Stuur je kind in het heetst van de strijd 5 à 10 minuten naar zijn kamer (time-out).
Zoek samen met je kind naar een goede straf. Welke straf zou jij jezelf geven? Zo maak je je kind mee verantwoordelijk voor de goede afloop.
Kijk eens op een andere manier naar je kind. Sommige kinderen kunnen niet voldoen aan al wat je verwacht (ordelijk, stipt, beleefd zijn). Een gesprek met je partner, de leerkracht, een andere ouder zorgt er misschien voor dat je op een andere manier naar je kind gaat kijken.