Geplaatst: 24 jun 2005, 13:36
Een mooie column met diepgang, kaw. Echt om over na te denken. Ik weet niet wat ik van die vrouw moet vinden. Aan de ene kant stáát ze er toch maar, elke dag, voor haar Heer. Heb ik ooit zo’n grote inspanning gedaan?...
Tegelijkertijd vrees ik dat haar manier van evangeliseren niet effectief is, niet appeleert, niet meer past in deze tijd. Mischien hangt ze wel een verkeerde visie op het Christendom aan.
Een argument om haar te bewonderen, en een argument om haar te ‘beoordelen’. Wat moet je ermee? Is iemand die ‘iets’ voor Christus doet, boven alle kritiek verheven? Nee. Heb ik het recht om tegen haar te zeggen dat ze het zo niet moet doen, terwijl ze wellicht niet anders kán? Ik weet het niet.
En dan je reactie… plaatsvervangende schaamte. Zó ben ik niet hoor! Ik ben niet zo’n christen die…, vul maar in. Een christen die iedereen te vriend wil houden. Zo star is. Op straat mensen aanklampt. Er bijloopt alsof ze uit de 19e eeuw is gestapt. Overal tegen is. Met de handen in de lucht staat te zwaaien. Nee, ik ben niet zoals die vréémde christenen. Stel je voor.
Ik heb ook een verhaal. luister maar.
blokfluit
Als ik bij mijn schoonouders ben, kom ik nog wel eens in Zwolle. Zo ook enkele zaterdagen geleden. Eventjes kijken bij De Slegte, of ze nog wat leuk oud spul hebben. Nog even langs de V&D voor een nieuwe broek. Mijn vriendin (sorry, vrouw) had nogal trek. Het was tenslotte ook al voorbij twaalven. Het koste haar niet veel moeite om me te overreden om eventjes bij La Place binnen te stappen voor zo’n heerlijk belegd broodje.
Toen we de winkel uitstapten zetten we koers naar het plein bij de kerk. En daar zat hij weer, op een hoekje: de zwerver. Een man van rond de vijftig, met zijn vieze lange grijze haar en een onsmakelijk baardje. Volgens mij heeft hij ook altijd een hond bij zich, maar dat weet ik niet zeker. Hij heeft wel een blokfluit. Zo’n goedkoop plastic ding, dat je je kinderen geeft als ze opeens naar de muziekschool willen. Als ze het weer gezien hebben, viel de investering in elk geval mee…
De man zit daar, in zijn hoekje. Ik heb nog geen dag meegemaakt dat hij er niet zat. Zon, bewolking, zomer, winter: altijd. En hij speelt op zijn kunststoffen blokfluit. Altijd. Hij speelt hetzelfde liedje. Altijd.
Heer, uw licht en uw liefde schijnen
waar U bent zal de nacht verdwijnen.
Jezus, Licht van de wereld, vernieuw ons.
Levend Woord, ja uw waarheid bevrijdt ons.
Schijn in mij, schijn door mij.
Refrein:
Kom, Jezus kom,
vul dit land met uw heerlijkheid.
Kom heil'ge Geest, stort op ons uw vuur.
Zend uw rivier, laat uw heil
heel de aard' vervullen.
Spreek, Heer, uw woord:
dat het licht overwint.
Heer, 'k wil komen in uw nabijheid.
Uit de schaduwen in uw heerlijkheid.
Door het bloed mag ik U toebehoren.
Leer mij, toets mij, uw stem wil ik horen.
Schijn in mij, schijn door mij.
Refrein:
Kom, Jezus kom,
vul dit land met uw heerlijkheid.
Kom heil'ge Geest, stort op ons uw vuur.
Zend uw rivier, laat uw heil
heel de aard' vervullen.
Spreek, Heer, uw woord:
dat het licht overwint.
Staan wij oog in oog met U Heer.
Daalt uw stralende licht op ons neer.
Zichtbaar, tastbaar wordt U in ons leven.
U volmaakt wie volkomen zich geven.
Schijn in mij, schijn door mij.
Refrein:
Kom, Jezus kom,
vul dit land met uw heerlijkheid.
Kom heil'ge Geest, stort op ons uw vuur.
Zend uw rivier, laat uw heil
heel de aard' vervullen.
Spreek, Heer, uw woord:
dat het licht overwint.
Ik vind dat mooi. Idyllisch. Fijn hè, dat dat soort mensen ook christen kunnen zijn. Dat je die mensen elke keer weer tegenkomt, hoe gek het leven ook loopt: steeds weer.
Of….
Misschien…
Misschien is hij wel helemaal geen Christen. Misschien heeft hij het deuntje vroeger eens opgevangen van de televisie. Het was uiteindelijk jarenlang de herkenningsmelodie van de Evangelische Omroep. Dat zie je wel vaker: van die zwervers die in 1 ding heel goed zijn. Misschien is deze man wel heel goed in het spelen van een enkele melodie. Hoewel… Voor iemand die elke dag hetzelfde liedje fluit, klinkt het niet erg professioneel.
Ik stoot mijn kersverse vrouw aan. “Hoor je dat? Klinkt bekend, hè?”
“Ja. Dat zongen we vorige week ook, bij de belijdenisdienst van Kees. Leuk dat die man het ook kent. Is er ook een gewone tekst van, ofzo?”
Een gewone tekst. Dat zegt ze altijd als we het over ‘de wereld’ hebt. Seculier.
“Volgens mij niet”, reageer ik. “Ik dacht dat het een puur christelijk liedje was. Opwekking, toch?”
De twijfel knaagt verder. Wie zit daar, in die smerige jas? Een broeder, of een profiteur? Ik bedoel maar, als het een christen was, dan zou hij toch al lang en breed eens aangesproken zijn door een vertegenwoordiger van een van de tientallen kerken in Zwolle? Er zit een hele leuke, gastvrije vrijgemaakte kerk in Zwolle-Zuid. Veel studenten. Die doen dat wel. Die man meenemen, een bad geven, schone kleren, enzovoorts. Dan kan hij elke zondag op de voorste bank zitten, smachtend naar het Woord van God dat de dominee elke zondag brengt. Slapen in de consistorie…
Maar de man is nog steeds gekleed in lompen. Vies, smerig.
Misschien is hij wel geen christen. Wil hij niet naar de kerk, maar kent hij gewoon een christelijk liedje.
Zwolle, overijssel…. Een christelijke streek. Veel kerkmensen. Die man is ook niet gek!
Misschien gebruikt hij dat liedje wel om christenen op het gemoed te spelen, zodat hij meer geld krijgt. Kan best, dat hoor je vaker.
Ik kan het hem ook eens vragen. “zeg, meneer, waar kent u dat liedje van?” Hij zit bijkans voor het restaurant van de Hema. Een paar meter verderop zit de Subway, een leuke amerikaanse broodjeszaak. Ik kan hem zo mee naar binnen nemen. De hongerigen voeden, enzo. Misschien wat vertellen over het liedje dat hij speelt…
Maar misschien kent hij het verhaal achter het liedje… Misschien wil hij dat helemaal niet…
En wat zullen de mensen zeggen, dat je die man zomaar meetroont naar een broodjeszaak?
Hij zit daar toch goed. Het Leger des Heils zit ook in Zwolle. Dat zijn ook Christenen.
Het komt vast wel goed. “Laten we verder lopen…”
Mijn vrouw loopt door. Ik volg haar. We moeten immers ook nog een cadeautje kopen voor de buurvrouw, die net bevallen is…
En de man speelt verder. Hetzelfde liedje. Altijd.
Kom, Jezus kom
Vul dit land met Uw heerlijkheid…
Tegelijkertijd vrees ik dat haar manier van evangeliseren niet effectief is, niet appeleert, niet meer past in deze tijd. Mischien hangt ze wel een verkeerde visie op het Christendom aan.
Een argument om haar te bewonderen, en een argument om haar te ‘beoordelen’. Wat moet je ermee? Is iemand die ‘iets’ voor Christus doet, boven alle kritiek verheven? Nee. Heb ik het recht om tegen haar te zeggen dat ze het zo niet moet doen, terwijl ze wellicht niet anders kán? Ik weet het niet.
En dan je reactie… plaatsvervangende schaamte. Zó ben ik niet hoor! Ik ben niet zo’n christen die…, vul maar in. Een christen die iedereen te vriend wil houden. Zo star is. Op straat mensen aanklampt. Er bijloopt alsof ze uit de 19e eeuw is gestapt. Overal tegen is. Met de handen in de lucht staat te zwaaien. Nee, ik ben niet zoals die vréémde christenen. Stel je voor.
Ik heb ook een verhaal. luister maar.
blokfluit
Als ik bij mijn schoonouders ben, kom ik nog wel eens in Zwolle. Zo ook enkele zaterdagen geleden. Eventjes kijken bij De Slegte, of ze nog wat leuk oud spul hebben. Nog even langs de V&D voor een nieuwe broek. Mijn vriendin (sorry, vrouw) had nogal trek. Het was tenslotte ook al voorbij twaalven. Het koste haar niet veel moeite om me te overreden om eventjes bij La Place binnen te stappen voor zo’n heerlijk belegd broodje.
Toen we de winkel uitstapten zetten we koers naar het plein bij de kerk. En daar zat hij weer, op een hoekje: de zwerver. Een man van rond de vijftig, met zijn vieze lange grijze haar en een onsmakelijk baardje. Volgens mij heeft hij ook altijd een hond bij zich, maar dat weet ik niet zeker. Hij heeft wel een blokfluit. Zo’n goedkoop plastic ding, dat je je kinderen geeft als ze opeens naar de muziekschool willen. Als ze het weer gezien hebben, viel de investering in elk geval mee…
De man zit daar, in zijn hoekje. Ik heb nog geen dag meegemaakt dat hij er niet zat. Zon, bewolking, zomer, winter: altijd. En hij speelt op zijn kunststoffen blokfluit. Altijd. Hij speelt hetzelfde liedje. Altijd.
Heer, uw licht en uw liefde schijnen
waar U bent zal de nacht verdwijnen.
Jezus, Licht van de wereld, vernieuw ons.
Levend Woord, ja uw waarheid bevrijdt ons.
Schijn in mij, schijn door mij.
Refrein:
Kom, Jezus kom,
vul dit land met uw heerlijkheid.
Kom heil'ge Geest, stort op ons uw vuur.
Zend uw rivier, laat uw heil
heel de aard' vervullen.
Spreek, Heer, uw woord:
dat het licht overwint.
Heer, 'k wil komen in uw nabijheid.
Uit de schaduwen in uw heerlijkheid.
Door het bloed mag ik U toebehoren.
Leer mij, toets mij, uw stem wil ik horen.
Schijn in mij, schijn door mij.
Refrein:
Kom, Jezus kom,
vul dit land met uw heerlijkheid.
Kom heil'ge Geest, stort op ons uw vuur.
Zend uw rivier, laat uw heil
heel de aard' vervullen.
Spreek, Heer, uw woord:
dat het licht overwint.
Staan wij oog in oog met U Heer.
Daalt uw stralende licht op ons neer.
Zichtbaar, tastbaar wordt U in ons leven.
U volmaakt wie volkomen zich geven.
Schijn in mij, schijn door mij.
Refrein:
Kom, Jezus kom,
vul dit land met uw heerlijkheid.
Kom heil'ge Geest, stort op ons uw vuur.
Zend uw rivier, laat uw heil
heel de aard' vervullen.
Spreek, Heer, uw woord:
dat het licht overwint.
Ik vind dat mooi. Idyllisch. Fijn hè, dat dat soort mensen ook christen kunnen zijn. Dat je die mensen elke keer weer tegenkomt, hoe gek het leven ook loopt: steeds weer.
Of….
Misschien…
Misschien is hij wel helemaal geen Christen. Misschien heeft hij het deuntje vroeger eens opgevangen van de televisie. Het was uiteindelijk jarenlang de herkenningsmelodie van de Evangelische Omroep. Dat zie je wel vaker: van die zwervers die in 1 ding heel goed zijn. Misschien is deze man wel heel goed in het spelen van een enkele melodie. Hoewel… Voor iemand die elke dag hetzelfde liedje fluit, klinkt het niet erg professioneel.
Ik stoot mijn kersverse vrouw aan. “Hoor je dat? Klinkt bekend, hè?”
“Ja. Dat zongen we vorige week ook, bij de belijdenisdienst van Kees. Leuk dat die man het ook kent. Is er ook een gewone tekst van, ofzo?”
Een gewone tekst. Dat zegt ze altijd als we het over ‘de wereld’ hebt. Seculier.
“Volgens mij niet”, reageer ik. “Ik dacht dat het een puur christelijk liedje was. Opwekking, toch?”
De twijfel knaagt verder. Wie zit daar, in die smerige jas? Een broeder, of een profiteur? Ik bedoel maar, als het een christen was, dan zou hij toch al lang en breed eens aangesproken zijn door een vertegenwoordiger van een van de tientallen kerken in Zwolle? Er zit een hele leuke, gastvrije vrijgemaakte kerk in Zwolle-Zuid. Veel studenten. Die doen dat wel. Die man meenemen, een bad geven, schone kleren, enzovoorts. Dan kan hij elke zondag op de voorste bank zitten, smachtend naar het Woord van God dat de dominee elke zondag brengt. Slapen in de consistorie…
Maar de man is nog steeds gekleed in lompen. Vies, smerig.
Misschien is hij wel geen christen. Wil hij niet naar de kerk, maar kent hij gewoon een christelijk liedje.
Zwolle, overijssel…. Een christelijke streek. Veel kerkmensen. Die man is ook niet gek!
Misschien gebruikt hij dat liedje wel om christenen op het gemoed te spelen, zodat hij meer geld krijgt. Kan best, dat hoor je vaker.
Ik kan het hem ook eens vragen. “zeg, meneer, waar kent u dat liedje van?” Hij zit bijkans voor het restaurant van de Hema. Een paar meter verderop zit de Subway, een leuke amerikaanse broodjeszaak. Ik kan hem zo mee naar binnen nemen. De hongerigen voeden, enzo. Misschien wat vertellen over het liedje dat hij speelt…
Maar misschien kent hij het verhaal achter het liedje… Misschien wil hij dat helemaal niet…
En wat zullen de mensen zeggen, dat je die man zomaar meetroont naar een broodjeszaak?
Hij zit daar toch goed. Het Leger des Heils zit ook in Zwolle. Dat zijn ook Christenen.
Het komt vast wel goed. “Laten we verder lopen…”
Mijn vrouw loopt door. Ik volg haar. We moeten immers ook nog een cadeautje kopen voor de buurvrouw, die net bevallen is…
En de man speelt verder. Hetzelfde liedje. Altijd.
Kom, Jezus kom
Vul dit land met Uw heerlijkheid…
