Oorspronkelijk gepost door Ariene
Oorspronkelijk gepost door Jelle
Oorspronkelijk gepost door Kaw
Ik had het laatst nog met mijn schoonmoeder over de eindtijd en dat iedereen leeft alsof deze nooit zal komen. Van links tot rechts. Vroeger hoorde ik zeker 1 keer in het halve jaar een preek waar ik het te horen kreeg: Jezus komt terug als een dief in de nacht en dat kan nu ook gebeuren. Wees er klaar voor!
Nu heb ik zo'n preek al jaren niet meer gehoor. Niet aan de linker kant, noch aan de rechter.
Iedereen leeft alsof het zijn laatste dag is, maar dan wel op de wereldse wijze.
Afgelopen zondag bij ons nog wel in de kerk over gehoord.
We zijn weer opnieuw extra gewaarschuwd om bereid te zijn, nu heden zo gij Zijn stem hoort, verhard u niet maar laat u leiden.
Onze dominee eindige de preek met.
Openbaring 22 vers 20. Die deze dingen getuigt, zegt: Ja, Ik kom haastelijk. Amen. Ja, kom, Heere Jezus!
Maranatha kom.
De dominee was zeer ontroerd en wij met hem.
Ook ons is aangezegt dat het niet zeker is dat we s'middags weer in de kerk zullen zitten. Het kan van het ene op het andere moment eeuwigheid zijn en zijn we dan bereidt?
[Aangepast op 22/8/05 door Jelle]
Toch vind ik het persoonlijk heel wat om te zeggen "Maranata kom"
Ook al verlang ik soms zelf om helemaal verlost te zijn van mijn "oude" ik en kijk ik uit naar de nieuwe hemel en de nieuwe aarde.
Er nog zoveel mensen om me heen die nu nog niet mee zouden kunnen. Mensen die mij zo dierbaar zijn...
De dominee was ook zelf zeer ontroerd. Hij had ook gezeg ik zou nog zo graag: bij mijn kinderen willen zijn. ik zou zo graag bij mijn vrouw willen blijven en ik zou zo graag nog mijn kleinkinderen willen zien opgroeien. Ik wil ze nie missen en geen afscheid nemen.
Toch gaf het hem, zo zei hij, troost dat hij mag gaan zonder zijn vrouw en kinderen en kleinkinderen te moeten verlaten. Hij mag ze meenemen in zijn hart en hen opdragen voor de Troon van God.
Bunyan vertrok ook zonder zijn vrouw en kinderen ze hebben hem gesmeekt om niet weg te gaan en bij hen te blijven. Toch nam hij geen afscheid van hen maar ging toch weg, maar in zijn hart nam hij ze allemaal mee. En als we de christinne reis lezen dan merken we dat ze hem nagekomen zijn om dezelfde reis te maken en om eeuwig hun Heere en God te loven en te prijzen.
Ja de zondag was voor mij een bijzondere zondag, een dag waarop ik de Heere mocht terug verwachten.
