Zelf nooit gedaan. Kan dus niet uit eigen ervaring spreken, ik heb die genadegave niet, en weet niet of ik die nog zal ontvangen. Gelukkig is dat niet een vereiste om in Jezus Christus te zijn - er zijn vele genadegaven.
Vele malen gehoord en ook de uitlegging ervan gehoord. Het is Gods Geest die spreekt - in die zin is het heilig en goed, als er ook vertaling bij is (Paulus schrijft bovendien over 2 a 3 keer hooguit per bijeenkomst (zo vaak trouwens komt bij ons zelden voor)). Maar trance-achtige verschijnselen, flauwvallende mensen heb ik nog nooit gezien.
Groeten, Rose.
[Veranderd op 27/12/02 door roseline]
tongentaal
-
Kena
Wanneer je in tongen spreekt vind je het wel bijzonder, omdat het een gave van de Roeach haKodesh is... Lijkt mij dat je hart helemaal vervuld is en dat je juist G´d gaat prijzen ipv het niet bijzonder te vinden....
Ik erken die gaven, maar ben in dit geval kritisch... sorry...
Baruch Yeshua HaAdon!
Kena
Ik erken die gaven, maar ben in dit geval kritisch... sorry...
Baruch Yeshua HaAdon!
Kena
-
Refojongere
-
Adryan
In die andere discusie die ineens lijkt op te houden vond ik deze vragen.Origineel geplaatst door Christen
En 1 Kor 13:1 ¶ Al ware het, dat ik de talen der mensen EN DER ENGELEN sprak...
Talen der engelen? Wat zou dat inhouden?
Maar ik denk dat we deze tekst meer moeten zien: Al zou ik alle talen spreken (iets wat menselijkerwijs onmogelijk is) en de talen der engelen (Mocht dan toch iemand alle talen van de mensen spreken, dan is dit zeker wel onmogelijk). Maar zelfs dan zijn we zonder liefde een klinkend metaal. Een normale wijze van uitdrukken voor Paulus om iets onmogelijks te zeggen en die onmogelijkheid te vergroten door een volgend gezegde.
Paulus zegt dan ook het heeft geen nut dat je wat staat te vertellen zonder dat iemand het begrijpt, want dat kan niet tot stichting van de gemeente zijn. Hij zegt ook ik spreek vele vreemde talen,1 Kor. 12 (bewust SVV)
2 Want die een vreemde taal spreekt, spreekt niet den mensen, maar Gode; want niemand verstaat het, doch met den g(G?)eest spreekt hij verborgenheden.
Niemand verstaat het, het is verborgen. Het is een vreemde taal. Wat zegt jou dat?
Maar ik wil liever in de Gemeente52) vijf woorden spreken53) met54) mijn verstand,55) opdat ik ook anderen moge onderwijzen, dan tien duizend woorden in een56) vreemde taal.
Als er dan ook staat in 1 Kor 12:
10 En een ander de werkingen der krachten;22) en een ander profetie; en een23) ander onderscheidingen der geesten;24) en een ander menigerlei talen;25) en een ander uitlegging der talen.26)
Menigerlei talen, dan denk ik dat het hier gaat om bekende talen, zoals het wonder dat ook in Handelingen 2 wordt beschreven. Voor de rest sluit ik me hierbij aan bij het verhaal van kridje van 18-04-2002
-
007
Tongentaal dient niet verplicht vertaald te worden. Het is er voor je opbouw in Jezus Christus. Verstandelijk verzet tegen
tongentaal is rebellie tegen God. het is een geestelijk gebed, niet een verstandelijk gebed en tongentaal vindt de duivel niet prettig om te horen.
"Dit is een gelovige, die begiftigd is met een bediening van het spreken in allerlei tongen" staat er geschreven.
Mensen die zeggen, ach dat tongentaal ligt mij niet zo, dat gaat mij te ver, of wat dan ook voor reden.
Word gewoon hervormd in je denken en dat elke dag opnieuw.
Het bewijs van de vervulling met de heilige geest is het spreken in tongen. (lees Hand. 10:44,45) Tongentaal is
geestelijk bidden. Het geeft de heilige Geest de gelegenheid te geven met gezag op te treden tegen alle geestelijke
boosheden in de lucht.
Tongentaal is een geestelijk wapen (1 v/d geestelijke wapenrusting)
Tongentaal is het uitspreken van geheimenissen tussen de nieuwe mens die Jezus in ons schiep bij onze wedergeboorte.
Vele christenen menen dat spreken in tongen het getuigen van Jezus aan een dove, afkerige, niet begrijpende wereld
betekent. Dit is niet juist, de bijbel zegt:
"Want wie in een tong spreekt, spreekt niet tot mensen, maar tot God" (1 Cor. 14:2)
Het is een geheimtaal tussen jou en God. Het komt uit God en keert tot God.
Het is een van de 9 geestesgaven uit 1 Cor. 12.
Het is de enigste gave die tot persoonlijk nut is van de gelovige.
De satan is bijzonder angstig voor dit wapen en heeft in alle kringen van gelovigen deze waarheid dermate vertekend en Gods volk zo "tegengemaakt", hij heeft naar fouten gezocht en dit overgeaccentueerd, zodat het spreken in tongen in "nette kerkelijke" kringen taboe is en geweerd wordt. zijn taktiek is bijzonder doorzichtig, het is duidelijk dat hij dit wapen meer vreest dan wat dan ook.
"Wie zijn wij, dat wij de dingen van het Koninkrijk kunnen aanvaarden en afwijzen, naar onze smaak? En in 1 Cor.
14:37-39 kan je er nog verder over lezen.
Ik spreek ook wel eens in tongen. Kan overal als je in aanbidding bent of gewoon aan het bidden bent. In tongen
spreken gebeurt nadat je vervuld bent met de heilige Geest. (ook wel genoemd: de doop in de heilige Geest) Sommige
christenen houden vol dat zij wel de vervulling met de Heilige Geest hebben maar de tongentaal niet. Als er met hen
over wordt gesproken, dan blijkt dat ze de tongentaal inderdaad niet bezitten omdat ze deze niet bezitten willen!
Griezelig en raar vinden ze het, daaarom dirigeren ze deze tongentaal naar vroeger (de tijd in handelingen)
Of somige redeneren: "Waarom in tongen spreken/bidden? Als ik in m'n eigen taal bid dan hoort God mij toch ook en ik weet
tenminste wat ik zeg.
Het is gewoon verstandelik verzet ertegen en daarbij staat het 't gevoel zo tegen, ik kan me niet overgeven aan deze oncontroleerbare, bovennatuurlijke dingen. Ze zijn door mij niet te begrijpen, omvatten. Er zit geen logica in en kortom
aanvaardt mijn denken het niet."
Dronken in de Geest zegt men ook wel. Zo wordt het door de wereld opgevat. Eigenlijk is dit spottend bedoeld maar het
duidt aan hoe de apostelen zich gedroegen, doordat ze vervuld waren met de heilige Geest.
Tongentaal is om jezelf te stichten/bouwen in relatie met God. Een geheim taal tussen jou en God.
Het is ook een wapen.
1 der geestelijke wapenrusting (zie Efeze 6:10-20) Boze machten en demonen wijken voor dit wapen. Dit is waarheid.
Het is een heel krachtig wapen.
Echter kan er ook een woord voor de gemeente in tongentaal uitgesproken worden door iemand en dan natuurlijk uitgelegd worden. Dit woord is altijd tot opbouw v/d gemeente.
Profetien kunnen in liefde vemanend zijn, bemoedigend en ook tot opbouw v/d gemeente dienen.
Als iedereen in de kerk op het zelfde moment in tongen bidt, dan is dat om zichzelf te stichten en als je een woord
ontvangt voor de gemeente dan kan dat vertaald worden door jezelf of iemand anders die ook dat woord heeft ontvangen.
De reguliere kerken praten wel over de heilige Geest, maar laten Hem niet werken. Jammer, maar zonder leiding van de Heilige Geest gebeurt er niks.
Het is maar hoe de ander in de kerk erop reageerd. Als je hardop in tongen bidt voor jezelf te stichten, dan hoeft het niet altijd te worden vertaald omdat die ander dat zou willen omdat het anders een zinloos iets zou zijn. Of op die manier van "kijk mij nou ik spreek in tongen!"
Kortom, het verschild per kerk of zoiets als normaal wordt beschouwd.
Bij ons in de kerk is het normaal als je in tongen spreekt/bidt. Je wordt niet aangekeken van : "Het moet nu snel vertaald worden anders is het niet goed".
Laat de heilige Geest z'n gang gaan en dwing niks af, relax!
Paulus is een ferm voorstander van tongentaal. Echter worden de misverstanden gemaakt door: mensen. Het soort mensen dat kritiek levert op de werken van de heilige Geest.
In tongen spreken is niet iets wat je moet doen, zeer zeker niet! Deze mensen zetten de deur niet open voor de vrije werking van de Heilige Geest.
De letter doodt, maar de Geest maakt levend. Jammer is dus
dat er over dit onderwerp gediscussed is eigenlijk. 1 Cor. 14:2 "Want wie in een tong spreekt, spreek niet tot mensen, maar tot God, want niemand verstaat het; door de Geest spreekt hij geheimenissen".
Dus: als je in tongen bidt, sticht je jezelf in relatie met God.
1 Cor. 14:3 Maar wie profeteert spreekt voor de mensen stichtend, vermanend en bemoedigend. Wie in een tong spreekt sticht zichzelf, maar wie profeteert sticht de gemeente.
Dus: als je profeteert, sticht je de gemeente. Hoe sticht je de gemeente?
Door de in tongen ontvangen profetie te (laten) vertalen.
Ander heeft de gemeente er idd niks aan.
Toen ik vervuld werd met de heilige Geest moest ik ook lachen, zomaar. Pure vreugde Gods, heerlijk!
Dat is de vreugde van Gods Geest die in je komt. Laat het toe en blijf ontvangen wat God voor je heeft.
Als mensen genezen worden van psychische klachten, dan kan er
vanalles worden uitgegooid!
Letterlijk te zien aan houdingen, soms schreeuwen etc. en zeg maar figuurlijk doordat boze machten en demonen iemand moeten verlaten door de Naam van Jezus.
Je kan in gedachten tongen spreken of heel zachtjes of gewoon hardop in de m'n kerk of gewoon hardop waar het mogelijk is: thuis, op 't strand of in het bos of in de auto, op de scooter.Maakt niet uit.
Het is ook een wapen. demonen vluchten er voor weg met de staart tussen de benen.
Dus als je eens iets rottigs meemaakt, je wordt dudielijk aangevallen door de vijand (satan werkt door mensen heen) dan kan je dus stilletjes in tongen er tegen aan gaan! En demonen wijken, ze moeten er niks van hebben.
Flauw, maar tongentaal valt niet te beredeneren met ons petit menselijke verstand. Je kan ook zingen in tongen!
[Veranderd op 6/1/03 door 007]
tongentaal is rebellie tegen God. het is een geestelijk gebed, niet een verstandelijk gebed en tongentaal vindt de duivel niet prettig om te horen.
"Dit is een gelovige, die begiftigd is met een bediening van het spreken in allerlei tongen" staat er geschreven.
Mensen die zeggen, ach dat tongentaal ligt mij niet zo, dat gaat mij te ver, of wat dan ook voor reden.
Word gewoon hervormd in je denken en dat elke dag opnieuw.
Het bewijs van de vervulling met de heilige geest is het spreken in tongen. (lees Hand. 10:44,45) Tongentaal is
geestelijk bidden. Het geeft de heilige Geest de gelegenheid te geven met gezag op te treden tegen alle geestelijke
boosheden in de lucht.
Tongentaal is een geestelijk wapen (1 v/d geestelijke wapenrusting)
Tongentaal is het uitspreken van geheimenissen tussen de nieuwe mens die Jezus in ons schiep bij onze wedergeboorte.
Vele christenen menen dat spreken in tongen het getuigen van Jezus aan een dove, afkerige, niet begrijpende wereld
betekent. Dit is niet juist, de bijbel zegt:
"Want wie in een tong spreekt, spreekt niet tot mensen, maar tot God" (1 Cor. 14:2)
Het is een geheimtaal tussen jou en God. Het komt uit God en keert tot God.
Het is een van de 9 geestesgaven uit 1 Cor. 12.
Het is de enigste gave die tot persoonlijk nut is van de gelovige.
De satan is bijzonder angstig voor dit wapen en heeft in alle kringen van gelovigen deze waarheid dermate vertekend en Gods volk zo "tegengemaakt", hij heeft naar fouten gezocht en dit overgeaccentueerd, zodat het spreken in tongen in "nette kerkelijke" kringen taboe is en geweerd wordt. zijn taktiek is bijzonder doorzichtig, het is duidelijk dat hij dit wapen meer vreest dan wat dan ook.
"Wie zijn wij, dat wij de dingen van het Koninkrijk kunnen aanvaarden en afwijzen, naar onze smaak? En in 1 Cor.
14:37-39 kan je er nog verder over lezen.
Ik spreek ook wel eens in tongen. Kan overal als je in aanbidding bent of gewoon aan het bidden bent. In tongen
spreken gebeurt nadat je vervuld bent met de heilige Geest. (ook wel genoemd: de doop in de heilige Geest) Sommige
christenen houden vol dat zij wel de vervulling met de Heilige Geest hebben maar de tongentaal niet. Als er met hen
over wordt gesproken, dan blijkt dat ze de tongentaal inderdaad niet bezitten omdat ze deze niet bezitten willen!
Griezelig en raar vinden ze het, daaarom dirigeren ze deze tongentaal naar vroeger (de tijd in handelingen)
Of somige redeneren: "Waarom in tongen spreken/bidden? Als ik in m'n eigen taal bid dan hoort God mij toch ook en ik weet
tenminste wat ik zeg.
Het is gewoon verstandelik verzet ertegen en daarbij staat het 't gevoel zo tegen, ik kan me niet overgeven aan deze oncontroleerbare, bovennatuurlijke dingen. Ze zijn door mij niet te begrijpen, omvatten. Er zit geen logica in en kortom
aanvaardt mijn denken het niet."
Dronken in de Geest zegt men ook wel. Zo wordt het door de wereld opgevat. Eigenlijk is dit spottend bedoeld maar het
duidt aan hoe de apostelen zich gedroegen, doordat ze vervuld waren met de heilige Geest.
Tongentaal is om jezelf te stichten/bouwen in relatie met God. Een geheim taal tussen jou en God.
Het is ook een wapen.
1 der geestelijke wapenrusting (zie Efeze 6:10-20) Boze machten en demonen wijken voor dit wapen. Dit is waarheid.
Het is een heel krachtig wapen.
Echter kan er ook een woord voor de gemeente in tongentaal uitgesproken worden door iemand en dan natuurlijk uitgelegd worden. Dit woord is altijd tot opbouw v/d gemeente.
Profetien kunnen in liefde vemanend zijn, bemoedigend en ook tot opbouw v/d gemeente dienen.
Als iedereen in de kerk op het zelfde moment in tongen bidt, dan is dat om zichzelf te stichten en als je een woord
ontvangt voor de gemeente dan kan dat vertaald worden door jezelf of iemand anders die ook dat woord heeft ontvangen.
De reguliere kerken praten wel over de heilige Geest, maar laten Hem niet werken. Jammer, maar zonder leiding van de Heilige Geest gebeurt er niks.
Het is maar hoe de ander in de kerk erop reageerd. Als je hardop in tongen bidt voor jezelf te stichten, dan hoeft het niet altijd te worden vertaald omdat die ander dat zou willen omdat het anders een zinloos iets zou zijn. Of op die manier van "kijk mij nou ik spreek in tongen!"
Kortom, het verschild per kerk of zoiets als normaal wordt beschouwd.
Bij ons in de kerk is het normaal als je in tongen spreekt/bidt. Je wordt niet aangekeken van : "Het moet nu snel vertaald worden anders is het niet goed".
Laat de heilige Geest z'n gang gaan en dwing niks af, relax!
Paulus is een ferm voorstander van tongentaal. Echter worden de misverstanden gemaakt door: mensen. Het soort mensen dat kritiek levert op de werken van de heilige Geest.
In tongen spreken is niet iets wat je moet doen, zeer zeker niet! Deze mensen zetten de deur niet open voor de vrije werking van de Heilige Geest.
De letter doodt, maar de Geest maakt levend. Jammer is dus
dat er over dit onderwerp gediscussed is eigenlijk. 1 Cor. 14:2 "Want wie in een tong spreekt, spreek niet tot mensen, maar tot God, want niemand verstaat het; door de Geest spreekt hij geheimenissen".
Dus: als je in tongen bidt, sticht je jezelf in relatie met God.
1 Cor. 14:3 Maar wie profeteert spreekt voor de mensen stichtend, vermanend en bemoedigend. Wie in een tong spreekt sticht zichzelf, maar wie profeteert sticht de gemeente.
Dus: als je profeteert, sticht je de gemeente. Hoe sticht je de gemeente?
Door de in tongen ontvangen profetie te (laten) vertalen.
Ander heeft de gemeente er idd niks aan.
Toen ik vervuld werd met de heilige Geest moest ik ook lachen, zomaar. Pure vreugde Gods, heerlijk!
Dat is de vreugde van Gods Geest die in je komt. Laat het toe en blijf ontvangen wat God voor je heeft.
Als mensen genezen worden van psychische klachten, dan kan er
vanalles worden uitgegooid!
Letterlijk te zien aan houdingen, soms schreeuwen etc. en zeg maar figuurlijk doordat boze machten en demonen iemand moeten verlaten door de Naam van Jezus.
Je kan in gedachten tongen spreken of heel zachtjes of gewoon hardop in de m'n kerk of gewoon hardop waar het mogelijk is: thuis, op 't strand of in het bos of in de auto, op de scooter.Maakt niet uit.
Het is ook een wapen. demonen vluchten er voor weg met de staart tussen de benen.
Dus als je eens iets rottigs meemaakt, je wordt dudielijk aangevallen door de vijand (satan werkt door mensen heen) dan kan je dus stilletjes in tongen er tegen aan gaan! En demonen wijken, ze moeten er niks van hebben.
Flauw, maar tongentaal valt niet te beredeneren met ons petit menselijke verstand. Je kan ook zingen in tongen!
[Veranderd op 6/1/03 door 007]
-
strik
Allemaal een fijne vakantie gehad? Dit kreeg ik via één van mijn Yahoo-nieuwgroep abonnementen:
~ Speaking In Tongues: 1 Corinthians 14:6-19, especially vs. 19: "yet in the church I would rather speak five words with my understanding, that I may teach others also, than ten thousand words in a tongue." ~
The phenomenon of speaking in tongues appeared among Christians during the earliest days, being reported in the Acts of the Apostles (Acts 10:46; 19:6) as well as here in First Corinthians. But soon after, tongue-speaking was known among the Montanists, a sect of heretical Christian in Phrygia that flourished from the 2nd to the 9th century. Further, the phenomenon has not been limited to Christians, for both Plato, among the pagan Greeks, and Virgil, among the ancient Latins, tell of tongue-speaking in various pagan rites. During the Middle Ages in Europe, tongues was practiced by the mendicant friars and later by early Quakers and Methodists. The practice enjoyed such a revival during the 19th and 20th centuries among some Evangelical Protestant congregations, that whole denominations formed, distinguished principally by tongue speaking. In the twentieth century, tongues even spread among many "mainline" western Churches, including Anglicans and Roman Catholics.
The Apostle Paul himself spoke in tongues, considering it a gift from God for which he gave thanks (1 Cor. 14:18). However, in today's reading, as St. Paul speaks about this practice, we can discern his cautions concerning tongue speaking. A reading through the passage immediately discloses the Apostle's point of view, that this vocal gift from the Holy Spirit (vss. 12,18) ought to be a matter of private prayer and avoided in public, corporate worship (vss. 6,9,19). His reasoning is quite straightforward: there are "many kinds of languages in the world" (vs. 10), and if one does "not know the meaning of the language" he is made a foreigner simply because he cannot understand what he hears (vs. 11).
But observe also: the present passage rejects the opinion of those who relegate speaking in tongues to merely psychological causes. Such opinions disregard St. Paul's manifest assumption that tongues can be a gift of the Holy Spirit (vss. 12,18). However, while God the Holy Spirit may give tongues, He also will give the "discernment of spirits" (1 Cor. 12:10). Note also, evidence from comparative religions suggests that not all speaking in tongues is of God. Some does indeed come from demonic sources and from darkened or immature human psyches. As an Apostle, St. Paul was one sent by the Lord Jesus, a man under necessity to preach the Gospel and at grave spiritual risk for refusing to do so (1 Cor. 9:16). Today's passage clearly shows the unceasing urgency in him to communicate the good news. Hence, St. Paul was deeply concerned for understanding among his hearers, a concern that included occasions when he prayed with other people, especially in worship with those new to the Faith (vss. 6,9,11,16).
Continually planting churches in communities where the Christian message never had been heard, St. Paul bore a responsibility for these congregations he brought into existence - as in the case of the church at Corinth. The present passage reveals his concern for such congregations - that they develop as communities wherein their members would grow in spiritual knowledge - again, that primary concern for edification (vss. 12,19) and the insistence that tongues should remain a matter of private devotions, so as not to confuse congregations. Following the Apostle's concern that prayer, hymns, and blessings should be understood (vss. 15,16), the Orthodox Church in its worship continues to resist the introduction of tongues into corporate worship, fearing it might confuse the understanding of the Faithful.
Light is the Father; and Light the Son; Light is the Holy Spirit descending upon the Apostles through which the whole universe was illuminated to worship the Holy Trinity.[i/]
~ Speaking In Tongues: 1 Corinthians 14:6-19, especially vs. 19: "yet in the church I would rather speak five words with my understanding, that I may teach others also, than ten thousand words in a tongue." ~
The phenomenon of speaking in tongues appeared among Christians during the earliest days, being reported in the Acts of the Apostles (Acts 10:46; 19:6) as well as here in First Corinthians. But soon after, tongue-speaking was known among the Montanists, a sect of heretical Christian in Phrygia that flourished from the 2nd to the 9th century. Further, the phenomenon has not been limited to Christians, for both Plato, among the pagan Greeks, and Virgil, among the ancient Latins, tell of tongue-speaking in various pagan rites. During the Middle Ages in Europe, tongues was practiced by the mendicant friars and later by early Quakers and Methodists. The practice enjoyed such a revival during the 19th and 20th centuries among some Evangelical Protestant congregations, that whole denominations formed, distinguished principally by tongue speaking. In the twentieth century, tongues even spread among many "mainline" western Churches, including Anglicans and Roman Catholics.
The Apostle Paul himself spoke in tongues, considering it a gift from God for which he gave thanks (1 Cor. 14:18). However, in today's reading, as St. Paul speaks about this practice, we can discern his cautions concerning tongue speaking. A reading through the passage immediately discloses the Apostle's point of view, that this vocal gift from the Holy Spirit (vss. 12,18) ought to be a matter of private prayer and avoided in public, corporate worship (vss. 6,9,19). His reasoning is quite straightforward: there are "many kinds of languages in the world" (vs. 10), and if one does "not know the meaning of the language" he is made a foreigner simply because he cannot understand what he hears (vs. 11).
But observe also: the present passage rejects the opinion of those who relegate speaking in tongues to merely psychological causes. Such opinions disregard St. Paul's manifest assumption that tongues can be a gift of the Holy Spirit (vss. 12,18). However, while God the Holy Spirit may give tongues, He also will give the "discernment of spirits" (1 Cor. 12:10). Note also, evidence from comparative religions suggests that not all speaking in tongues is of God. Some does indeed come from demonic sources and from darkened or immature human psyches. As an Apostle, St. Paul was one sent by the Lord Jesus, a man under necessity to preach the Gospel and at grave spiritual risk for refusing to do so (1 Cor. 9:16). Today's passage clearly shows the unceasing urgency in him to communicate the good news. Hence, St. Paul was deeply concerned for understanding among his hearers, a concern that included occasions when he prayed with other people, especially in worship with those new to the Faith (vss. 6,9,11,16).
Continually planting churches in communities where the Christian message never had been heard, St. Paul bore a responsibility for these congregations he brought into existence - as in the case of the church at Corinth. The present passage reveals his concern for such congregations - that they develop as communities wherein their members would grow in spiritual knowledge - again, that primary concern for edification (vss. 12,19) and the insistence that tongues should remain a matter of private devotions, so as not to confuse congregations. Following the Apostle's concern that prayer, hymns, and blessings should be understood (vss. 15,16), the Orthodox Church in its worship continues to resist the introduction of tongues into corporate worship, fearing it might confuse the understanding of the Faithful.
Light is the Father; and Light the Son; Light is the Holy Spirit descending upon the Apostles through which the whole universe was illuminated to worship the Holy Trinity.[i/]
-
jacob
dit is een nederlands forum dus graag in het nederlands posten.
verder is dit onderwep ook in de topic spreken in tongen besproken
ik heb zo net een literatuurstudie gevonden over spreken in tongen.
Hierbij de conclusies van deze studie.
Daphne,
Ik denk dat deze studie wat ontnuchterend zal werken. Toch lijkt het met verstandig op goed de hele studie door te lezen.
Veel plezier met lezen.
5. Conclusies
De grootste tegenstelling in wetenschappelijke theorieën over glossolalie is die tussen Goodmans trancetheorie en Samarins visie dat iedereen in staat is tot glossolalie, en dat het niet beoefend wordt in een toestand van trance. Verschillende onderzoekers staan aan Goodmans kant. Zo zegt Williams (1981:144) dat glossolalie op een continuüm van trance of ASC's wordt beoefend. Glossolalie gaat gepaard met een ASC, hoe licht dan ook, omdat de oorsprong van de spreekpatronen in het onbewuste liggen, en dit kan alleen naar boven gehaald worden in een toestand van trance. Lovekin en Malony (1985:103) wijzen er op dat er veel pogingen zijn ondernomen de trancehypothese van Goodman te bevestigen, maar dat dit bijna nooit lukte. Zij benadrukken nogmaals dat pentecostals zelf ook nooit zullen zeggen dat zij in een toestand van trance in tongen spreken, alhoewel ze wel verklaren dat zij onder de invloed van de Heilige Geest spreken. Lovekin en Malony halen ook een reactie van Samarin op Goodmans studie aan, waarin Samarin verklaart dat Goodman vasthoudt aan een idée fixe. Goodmans voorbeelden, aldus Samarin, zijn niet cross-cultureel, maar subcultureel. Wie heeft gelijk?, vragen Lovekin en Malony zich af. Ook zij komen met de continuüm-these. Er hoeft tussen een ASC en de normale bewustzijns-toestand niet zozeer een scherpe scheiding te bestaan. Tenslotte vindt ook gewone religieuze ervaring plaats in een toestand van trance. Een ASC is dus veel meer een alledaagse toestand, en niet zo bijzonder als Goodman het beschrijft. Hierbij doemt de vraag op hoe een ASC dan te constateren is. En het antwoord hierop lijkt te zijn: dat is het niet. Daarom ben ik zelf geneigd om de theorie van Samarin aan te hangen. Glossolalie kan plaats vinden in een toestand van trance, maar doet dit meestal alleen tijdens de eerste keer. Mijn eigen ervaringen zijn niet zozeer trance-ervaringen, alhoewel ik bij de eerste keer wel in een zekere staat van opwinding verkeerde. Glossolalie is normaal, niet bovennatuurlijk, zoals de pentecostal gelooft. En glossolalie is normaal, en niet abnormaal, zoals de gewone mens (de niet-gelovige) gelooft. "Glossolalia is made of common human stuff" (Samarin,1972:229). Iedereen kan het.
Wat is glossolalie dan wel, als het zo gewoon is? Hierop antwoordt Samarin dat het een linguïstisch symbool van het heilige is. "Glossolalia says, "God is here". (Just as a Gothic cathedral says, "Behold God is majestic""... "The pentecostal believes that God is there because of the linguistic miracle. We believe that it is no miracle, but, we can also believe that it symbolizes God's presence" (231-232). Samarin realiseert zich dat pentecostals anders tegen glossolalie zullen aankijken. Zij zullen niet geloven dat een linguïstische wetenschapper het niet-linguïstische, niet-communicatieve karakter van glossolalie kan aantonen (zoals we bij Jack Hayford hebben gezien). Glossolalie is immers van God, en niet door mensen te bestuderen. Maar, zegt Samarin, dat pentecostals geloven dat het bij het spreken in tongen om werkelijke menselijke talen gaat, is niet de ergste fout. Alleen, zullen zij, voor wat betreft de toekomst, toe willen geven dat de pinksterleer op in ieder geval één punt verkeerd is? Op deze vraag kunnen we nu, 25 jaar na dato, ontkennend antwoorden. Slechts in een zeer beperkt deel van de wereldwijde charismatische beweging gaat men mee met Samarin. In Nederland kan bijvoorbeeld het CWN, de Charismatisch Werkgemeenschap Nederland worden genoemd. Dit is een theologisch progressieve charismatische beweging binnen de historische kerken. Daar benadert men het fenomeen meer vanuit de spirituele kant. Glossolalie is een mystieke daad. Dit is ook de eindconclusie van de uitgebreide studie van Lovekin en Malony.
Tot slot is een belangrijke ondersteuning voor Samarin het in 1985 uitgevoerde experiment van Nicholas P. Spanos et al. (1986). Dit onderzoek gaat uit van de stellingen van Samarin, en zij verwerpen dan ook dat glossolalie in een toestand van trance moet worden geproduceerd. Een aantal vrijwilligers, allen studenten in de leeftijd van 18 tot 44, van 60 personen(36 mannen en 24 vrouwen) stellen zij gedurende 1 minuut bloot aan een tape met glossolalie. Vervolgens wordt hun gevraagd om zelf te glossolaleren. Na deze sessie vinden nog twee sessies plaats. De tweede keer worden instructies gegeven over hoe je moet glossolaleren, en wordt ook een videofragment getoond waarop een glossolalist bezig is. Mensen worden aangemoedigd zoals ze in een charismatische bijeenkomst worden aangemoedigd, om zelf pseudotaal te produceren. De derde keer worden mensen nog meer geïnstrueerd. De geproduceerde glossolalie van de participanten wordt opgenomen en met een cijfer gewaardeerd, in de range van 0-4, waarbij 4 vloeiende glossolalie is. De uitkomst van dit onderzoek waren als volgt. Al direct na het beluisteren van het eerste fragment produceerde 21 % van de participanten glossolalie. Na de tweede keer kon 70 % vloeiend glossolalie uiten. En na de derde keer sprak iedereen in tongen, de meesten vloeiend. Dit onderzoek heeft op een overtuigende manier aangetoond dat Samarin gelijk heeft. Glossolalie is niet iets abnormaals, maar is vrij eenvoudig te beoefenen. Toch betekent dit niet dat glossolalie puur een normale toestand is. Immers, glossolalie wordt altijd beoefend vanuit een religieus perspectief, en dit ontbrak in het experiment. Mensen die in tongen spreken geven een bepaalde religieuze betekenis aan het fenomeen. De vraag is of dit vergeleken kan worden met de glossolalie die Samarin en Spanos et al. voorstaan. Alhoewel er sprake is van één en hetzelfde psychologische fenomeen, is de uitwerking totaal verschillend. De religieuze glossolalist zal zich gesterkt voelen in zijn geloof, een gevoel van een dichtbijzijn van God hebben, welke de niet-religieuze glossolalist niet zal hebben.
--------------------------------------------------------------------------------
6. Slot
Glossolalie is een gewoon verschijnsel. Er is niets magisch of buitengewoons aan. Toch doet de wetenschap tekort aan de gelovige als zij deze magische gloed rondom het spreken in tongen weghaalt. Spreken in tongen wordt vaak beleefd in een intieme sfeer van éénzijn met God. De Geest van God wordt letterlijk ervaren, ondergaan. De pinkstergelovige die in tongen spreekt zal over het algemeen dan ook weinig hebben aan de studies over glossolalie. Sommigen staan zelfs vijandig tegenover de wetenschappers. Zij zien in het werk van de wetenschappers een soort heiligschennis. En in zekere zin hebben zij gelijk. Het is heiligschennis om een fenomeen te ontdoen van haar religieuze lading en dit vervolgens te analyseren en te bestuderen. Maar anderszijds hebben de wetenschappers ook wat tegen de pinkstergelovigen te zeggen. Zij kunnen zeggen dat het een mens niet meer maakt als deze in tongen spreekt. Zij kunnen met Paulus zeggen: "Al ware het, dat ik in de talen der mensen en der engelen sprak, en ik had de liefde niet, ik ware niets".
Omdat ik zelf een overtuigd pinkstergelovige ben geweest, weet ik van het enorme belang van het spreken in tongen voor het persoonlijke gebedsleven. Spreken in tongen betekende voor mij inderdaad, met de term van Samarin: God is hier. Glossolalie is een stuk tastbare Godservaring. Het is, om zo te zeggen, hèt Godsbewijs voor de pinkstergelovige, het bewijs dat de Geest van God de gelovige vult en leidt. En het functioneerde voor mij ook als een demarcatielijn. Het spreken in tongen was, in de termen van Virginia Hine (Williams,1981:160) een "bridge-burning act". Het betekende in mijn geval een definitieve keuze voor de pinksterbeweging, tegen de achtergrond van mijn evangelische, anti-charismatisch geörienteerde opvoeding. Uiteindelijk is het op niets uitgelopen. De pinksterbeweging, met haar aanstekelijke en expressieve geloofsbeleving ligt inmiddels al een aantal jaren achter mij. Het spreken in tongen heeft elke religieuze betekenis verloren. Toch zijn er nog steeds (zeldzame) momenten waarop het naar boven komt, en waarop ik het praktizeer. Soms bij bepaalde melancholieke stemmingen, als uiting van angst, maar soms ook als vreugde-uiting in de schoonheid van de natuur. Het duidt erop dat tongentaal nog steeds een functie kan hebben, ook bij mensen die al lang niet meer verkeren in glossolale kringen. En alhoewel de betekenis van de klanken nonsens zijn, is het gevoel bij de beoefening echt. Inderdaad, glossolalie zegt: God is hier.
http://www.apologetique.org/nl/artikele ... studie.htm
http://www.onzetaal.nl/nieuws/tongentaal.html
verder is dit onderwep ook in de topic spreken in tongen besproken
ik heb zo net een literatuurstudie gevonden over spreken in tongen.
Hierbij de conclusies van deze studie.
Daphne,
Ik denk dat deze studie wat ontnuchterend zal werken. Toch lijkt het met verstandig op goed de hele studie door te lezen.
Veel plezier met lezen.
5. Conclusies
De grootste tegenstelling in wetenschappelijke theorieën over glossolalie is die tussen Goodmans trancetheorie en Samarins visie dat iedereen in staat is tot glossolalie, en dat het niet beoefend wordt in een toestand van trance. Verschillende onderzoekers staan aan Goodmans kant. Zo zegt Williams (1981:144) dat glossolalie op een continuüm van trance of ASC's wordt beoefend. Glossolalie gaat gepaard met een ASC, hoe licht dan ook, omdat de oorsprong van de spreekpatronen in het onbewuste liggen, en dit kan alleen naar boven gehaald worden in een toestand van trance. Lovekin en Malony (1985:103) wijzen er op dat er veel pogingen zijn ondernomen de trancehypothese van Goodman te bevestigen, maar dat dit bijna nooit lukte. Zij benadrukken nogmaals dat pentecostals zelf ook nooit zullen zeggen dat zij in een toestand van trance in tongen spreken, alhoewel ze wel verklaren dat zij onder de invloed van de Heilige Geest spreken. Lovekin en Malony halen ook een reactie van Samarin op Goodmans studie aan, waarin Samarin verklaart dat Goodman vasthoudt aan een idée fixe. Goodmans voorbeelden, aldus Samarin, zijn niet cross-cultureel, maar subcultureel. Wie heeft gelijk?, vragen Lovekin en Malony zich af. Ook zij komen met de continuüm-these. Er hoeft tussen een ASC en de normale bewustzijns-toestand niet zozeer een scherpe scheiding te bestaan. Tenslotte vindt ook gewone religieuze ervaring plaats in een toestand van trance. Een ASC is dus veel meer een alledaagse toestand, en niet zo bijzonder als Goodman het beschrijft. Hierbij doemt de vraag op hoe een ASC dan te constateren is. En het antwoord hierop lijkt te zijn: dat is het niet. Daarom ben ik zelf geneigd om de theorie van Samarin aan te hangen. Glossolalie kan plaats vinden in een toestand van trance, maar doet dit meestal alleen tijdens de eerste keer. Mijn eigen ervaringen zijn niet zozeer trance-ervaringen, alhoewel ik bij de eerste keer wel in een zekere staat van opwinding verkeerde. Glossolalie is normaal, niet bovennatuurlijk, zoals de pentecostal gelooft. En glossolalie is normaal, en niet abnormaal, zoals de gewone mens (de niet-gelovige) gelooft. "Glossolalia is made of common human stuff" (Samarin,1972:229). Iedereen kan het.
Wat is glossolalie dan wel, als het zo gewoon is? Hierop antwoordt Samarin dat het een linguïstisch symbool van het heilige is. "Glossolalia says, "God is here". (Just as a Gothic cathedral says, "Behold God is majestic""... "The pentecostal believes that God is there because of the linguistic miracle. We believe that it is no miracle, but, we can also believe that it symbolizes God's presence" (231-232). Samarin realiseert zich dat pentecostals anders tegen glossolalie zullen aankijken. Zij zullen niet geloven dat een linguïstische wetenschapper het niet-linguïstische, niet-communicatieve karakter van glossolalie kan aantonen (zoals we bij Jack Hayford hebben gezien). Glossolalie is immers van God, en niet door mensen te bestuderen. Maar, zegt Samarin, dat pentecostals geloven dat het bij het spreken in tongen om werkelijke menselijke talen gaat, is niet de ergste fout. Alleen, zullen zij, voor wat betreft de toekomst, toe willen geven dat de pinksterleer op in ieder geval één punt verkeerd is? Op deze vraag kunnen we nu, 25 jaar na dato, ontkennend antwoorden. Slechts in een zeer beperkt deel van de wereldwijde charismatische beweging gaat men mee met Samarin. In Nederland kan bijvoorbeeld het CWN, de Charismatisch Werkgemeenschap Nederland worden genoemd. Dit is een theologisch progressieve charismatische beweging binnen de historische kerken. Daar benadert men het fenomeen meer vanuit de spirituele kant. Glossolalie is een mystieke daad. Dit is ook de eindconclusie van de uitgebreide studie van Lovekin en Malony.
Tot slot is een belangrijke ondersteuning voor Samarin het in 1985 uitgevoerde experiment van Nicholas P. Spanos et al. (1986). Dit onderzoek gaat uit van de stellingen van Samarin, en zij verwerpen dan ook dat glossolalie in een toestand van trance moet worden geproduceerd. Een aantal vrijwilligers, allen studenten in de leeftijd van 18 tot 44, van 60 personen(36 mannen en 24 vrouwen) stellen zij gedurende 1 minuut bloot aan een tape met glossolalie. Vervolgens wordt hun gevraagd om zelf te glossolaleren. Na deze sessie vinden nog twee sessies plaats. De tweede keer worden instructies gegeven over hoe je moet glossolaleren, en wordt ook een videofragment getoond waarop een glossolalist bezig is. Mensen worden aangemoedigd zoals ze in een charismatische bijeenkomst worden aangemoedigd, om zelf pseudotaal te produceren. De derde keer worden mensen nog meer geïnstrueerd. De geproduceerde glossolalie van de participanten wordt opgenomen en met een cijfer gewaardeerd, in de range van 0-4, waarbij 4 vloeiende glossolalie is. De uitkomst van dit onderzoek waren als volgt. Al direct na het beluisteren van het eerste fragment produceerde 21 % van de participanten glossolalie. Na de tweede keer kon 70 % vloeiend glossolalie uiten. En na de derde keer sprak iedereen in tongen, de meesten vloeiend. Dit onderzoek heeft op een overtuigende manier aangetoond dat Samarin gelijk heeft. Glossolalie is niet iets abnormaals, maar is vrij eenvoudig te beoefenen. Toch betekent dit niet dat glossolalie puur een normale toestand is. Immers, glossolalie wordt altijd beoefend vanuit een religieus perspectief, en dit ontbrak in het experiment. Mensen die in tongen spreken geven een bepaalde religieuze betekenis aan het fenomeen. De vraag is of dit vergeleken kan worden met de glossolalie die Samarin en Spanos et al. voorstaan. Alhoewel er sprake is van één en hetzelfde psychologische fenomeen, is de uitwerking totaal verschillend. De religieuze glossolalist zal zich gesterkt voelen in zijn geloof, een gevoel van een dichtbijzijn van God hebben, welke de niet-religieuze glossolalist niet zal hebben.
--------------------------------------------------------------------------------
6. Slot
Glossolalie is een gewoon verschijnsel. Er is niets magisch of buitengewoons aan. Toch doet de wetenschap tekort aan de gelovige als zij deze magische gloed rondom het spreken in tongen weghaalt. Spreken in tongen wordt vaak beleefd in een intieme sfeer van éénzijn met God. De Geest van God wordt letterlijk ervaren, ondergaan. De pinkstergelovige die in tongen spreekt zal over het algemeen dan ook weinig hebben aan de studies over glossolalie. Sommigen staan zelfs vijandig tegenover de wetenschappers. Zij zien in het werk van de wetenschappers een soort heiligschennis. En in zekere zin hebben zij gelijk. Het is heiligschennis om een fenomeen te ontdoen van haar religieuze lading en dit vervolgens te analyseren en te bestuderen. Maar anderszijds hebben de wetenschappers ook wat tegen de pinkstergelovigen te zeggen. Zij kunnen zeggen dat het een mens niet meer maakt als deze in tongen spreekt. Zij kunnen met Paulus zeggen: "Al ware het, dat ik in de talen der mensen en der engelen sprak, en ik had de liefde niet, ik ware niets".
Omdat ik zelf een overtuigd pinkstergelovige ben geweest, weet ik van het enorme belang van het spreken in tongen voor het persoonlijke gebedsleven. Spreken in tongen betekende voor mij inderdaad, met de term van Samarin: God is hier. Glossolalie is een stuk tastbare Godservaring. Het is, om zo te zeggen, hèt Godsbewijs voor de pinkstergelovige, het bewijs dat de Geest van God de gelovige vult en leidt. En het functioneerde voor mij ook als een demarcatielijn. Het spreken in tongen was, in de termen van Virginia Hine (Williams,1981:160) een "bridge-burning act". Het betekende in mijn geval een definitieve keuze voor de pinksterbeweging, tegen de achtergrond van mijn evangelische, anti-charismatisch geörienteerde opvoeding. Uiteindelijk is het op niets uitgelopen. De pinksterbeweging, met haar aanstekelijke en expressieve geloofsbeleving ligt inmiddels al een aantal jaren achter mij. Het spreken in tongen heeft elke religieuze betekenis verloren. Toch zijn er nog steeds (zeldzame) momenten waarop het naar boven komt, en waarop ik het praktizeer. Soms bij bepaalde melancholieke stemmingen, als uiting van angst, maar soms ook als vreugde-uiting in de schoonheid van de natuur. Het duidt erop dat tongentaal nog steeds een functie kan hebben, ook bij mensen die al lang niet meer verkeren in glossolale kringen. En alhoewel de betekenis van de klanken nonsens zijn, is het gevoel bij de beoefening echt. Inderdaad, glossolalie zegt: God is hier.
http://www.apologetique.org/nl/artikele ... studie.htm
http://www.onzetaal.nl/nieuws/tongentaal.html
-
Mientje
Beste Lebaoth,Oorspronkelijk gepost door lebaoth
Hoi Ac,
ik heb niet echt verstand van het spreken in tongen, maar als dit in jouw gemeente op deze manier gebeurt lijkt mij dat je daar beter niet aan mee kunt doen of dat je beter een andere gemeente kunt zoeken..
Paulus schrijft toch dat er verschillende gaven zijn, en dat niet iedereen dezelfde gaven heeft? volgens mij is het niet helemaal kosher als jou wordt ‘opgelegd’ in tongen te spreken, want misschien heb je wel een heel andere gave.
Nou veel verstand heb ik er niet van zoals je leest, ik wens je in ieder geval veel sterkte hiermee.
Lebaoth
Je begint met :"Ik heb niet veel verstand van het spreken in tongen,enje eindigt met :
Nou veel verstand heb ik er niet van zoals je leest, ik wens je in ieder geval veel sterkte hiermee.
Maar je durft wel iemand zelfs de raad te geven om uit zijn gemeente weg te gaan ? Vind je dit niet gevaarlijk ?
Zou je niet zelf je eerst er wat meer in kunnen verdiepen alvorens deze uitspraken te doen.?
-
strik
Mag zo zijn Jacob, maar ik vond het stukje zodanig interessant, en in het engels zodanig leesbaar (het Engels is als taal toch redelijk ingeburgerd), dat ik van mening was dat het wel kon.Oorspronkelijk gepost door jacob
dit is een nederlands forum dus graag in het nederlands posten.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik jouw posting lastiger leesbaar vind, met voor mij ook veel onbekende woorden en uitdrukkingen.
-
jacob
Beste Strik,
Je hebt wel gelijk hoor, maar er zijn nu eenmaal mensen die het engels niet kunnen vatten. Daarom is het aardig om het in het nederlands te plaatsen. ik kan overigens wel begrijpen dat je het in het engels plaatst.
Mijn stukje lastig te lezen.
Lees dan in iedergeval de conclusie onderaan.
Je hebt wel gelijk hoor, maar er zijn nu eenmaal mensen die het engels niet kunnen vatten. Daarom is het aardig om het in het nederlands te plaatsen. ik kan overigens wel begrijpen dat je het in het engels plaatst.
Mijn stukje lastig te lezen.
Lees dan in iedergeval de conclusie onderaan.
-
strik
Orthodoxen zijn erg bang voor de -in het westen zo normale- wetenschappelijke benadering van het geloof. Immers, geloof is zonder twijfel, en wetenschap is onderzoeken van twijfel.
Geloof is dus niet te onderzoeken, want dan valt het geloof weg.
Verder valt mij op dat de posting, het artikel en jouw conclusie, in zoverre instemt met het stuk, maar dat is ook de algemene conclusie van meerdere postings hier, dat, met st. Paulos, tongentaal met terughoudendheid dient te worden beoefend.
Geloof is dus niet te onderzoeken, want dan valt het geloof weg.
Verder valt mij op dat de posting, het artikel en jouw conclusie, in zoverre instemt met het stuk, maar dat is ook de algemene conclusie van meerdere postings hier, dat, met st. Paulos, tongentaal met terughoudendheid dient te worden beoefend.
-
Mientje
Wie in een tong spreekt, spreekt niet tot mensen maar tot God, want niemand verstaat het...... 1 Cor. 14Oorspronkelijk gepost door de Paus
Tongentaal is alleen toegestaan als het tot opbouw van de Gemeente is, en dat betekend dat de tongentaal vertaald dient te worden.
Laatst maakte ik het mee dat 2 mensen begonnen te brabbelen, en het werd toen niet vertaald. Voor mij was het toen alleen maar hinderlijk. Zo moet het dus niet.
Dus beste Paus, het was niet voor jou bedoeld, en het heet nog steeds geen brabbelen, maar spreken tot God, dus een beetje meer eerbied is wel op zijn plaats.
Anders is het, als er een profetie voor de gemeente in tongentaal wordt uitgesproken, dan moet het wél vertaald worden.
-
ajm
Ik heb mezelf nog geen definitieve mening over tongentaal gevormd. Wel moet ik zeggen dat ik de argumenten tégen tongentaal niet heel sterk vind.
Hierboven werd bijvoorbeeld ergens genoemd dat Paulus in 1 Kor. 13 zegt dat de talen en bijzondere geestesgaven zullen ophouden. Maar voorzover ik dat goed begrijp, doelt hij daarmee op de tijd na deze bedeling, als het geloof is overgegaan in aanschouwen.
Voor degenen die tongentaal zonder een spoortje twijfel afwijzen heb ik de volgende anekdotes:
Onlangs heb ik een boek gelezen waarin wel heel wonderlijke verhalen stonden. Zoals van een zendelinge die bad in tongen bad voor een vrouw uit het oerwoud die bezeten was. Op een zeker moment ontdekte ze dat ze de taal van de vrouw begon te verstaan en dat de vrouw haar ook begon te verstaan! Toen heeft ze haar het Evangelie uitgelegd, en de bezetenheid was ten einde. (Ik vind het zeer opzienbarend, maar kan toch niet geloven dat deze zendelinge –een toegewijde christin– het verhaal verzonnen heeft.)
Een ander verhaal is dat van meisje dat in tongen sprak, waarna de taal herkend werd door een aantal mensen. Het bleek een Chinees dialect te zijn. Het meisje was terwijl ze sprak in vervoering, en toen ze weer ‘bijkwam’, vertelde ze dat ze een ontmoeting met Jezus had gehad, die haar had geroepen om naar China te gaan. (De man die dit verhaal op schrift stelde, was de broer van de vrouw, en kwam eveneens over als een heel integer kind van God.)
Ook ken ik het verhaal van de vrouw van de bekende en in refokringen vertrouwde theolooog, die na een intense ontmoeting met God in tongen begon te spreken. Edwards had zelf nooit gedacht dat het spreken in tongen nog bestond, maar ja – hij kon er gewoon niet meer omheen, en zijn vrouw zelf ook niet. Dat verschijnsel heeft hij ook bestudeerd.
AJM
Hierboven werd bijvoorbeeld ergens genoemd dat Paulus in 1 Kor. 13 zegt dat de talen en bijzondere geestesgaven zullen ophouden. Maar voorzover ik dat goed begrijp, doelt hij daarmee op de tijd na deze bedeling, als het geloof is overgegaan in aanschouwen.
Voor degenen die tongentaal zonder een spoortje twijfel afwijzen heb ik de volgende anekdotes:
Onlangs heb ik een boek gelezen waarin wel heel wonderlijke verhalen stonden. Zoals van een zendelinge die bad in tongen bad voor een vrouw uit het oerwoud die bezeten was. Op een zeker moment ontdekte ze dat ze de taal van de vrouw begon te verstaan en dat de vrouw haar ook begon te verstaan! Toen heeft ze haar het Evangelie uitgelegd, en de bezetenheid was ten einde. (Ik vind het zeer opzienbarend, maar kan toch niet geloven dat deze zendelinge –een toegewijde christin– het verhaal verzonnen heeft.)
Een ander verhaal is dat van meisje dat in tongen sprak, waarna de taal herkend werd door een aantal mensen. Het bleek een Chinees dialect te zijn. Het meisje was terwijl ze sprak in vervoering, en toen ze weer ‘bijkwam’, vertelde ze dat ze een ontmoeting met Jezus had gehad, die haar had geroepen om naar China te gaan. (De man die dit verhaal op schrift stelde, was de broer van de vrouw, en kwam eveneens over als een heel integer kind van God.)
Ook ken ik het verhaal van de vrouw van de bekende en in refokringen vertrouwde theolooog, die na een intense ontmoeting met God in tongen begon te spreken. Edwards had zelf nooit gedacht dat het spreken in tongen nog bestond, maar ja – hij kon er gewoon niet meer omheen, en zijn vrouw zelf ook niet. Dat verschijnsel heeft hij ook bestudeerd.
AJM
-
jacob
even voor alle duidelijkheid.
het is verstandig om mijn posting hieronder eens goed te lezen. Er is niets hemels aan spreken in tongen. Iedereen kan het leren. Dus ook niet kerkelijke mensen. Net als concentreren voor iedereen mogelijk is. Je kan er 2 kanten mee op. Gods eer en al het andere. Ik wil niet zeggen dat jouw voorbeelden niet waar zijn. Sterker nog mijn mening wordt er door onderbouwd; daar waar de bijbel is zijn zulke dingen overbodig geworden. Waar geen bijbel is daar werkt God anders. (dromen ed) Maar zodra de Schrift aanwezig is, werkt God niet meer zo.
Je geeft ook nog aan dat de argumenten tegen niet sterk zijn. Welke bedoel je dan?
Paulus geeft zelf aan dat hij niet veel waarde hecht aan tongentaal. Dat zeg ik niet, dat zegt Gods Woord.
het is verstandig om mijn posting hieronder eens goed te lezen. Er is niets hemels aan spreken in tongen. Iedereen kan het leren. Dus ook niet kerkelijke mensen. Net als concentreren voor iedereen mogelijk is. Je kan er 2 kanten mee op. Gods eer en al het andere. Ik wil niet zeggen dat jouw voorbeelden niet waar zijn. Sterker nog mijn mening wordt er door onderbouwd; daar waar de bijbel is zijn zulke dingen overbodig geworden. Waar geen bijbel is daar werkt God anders. (dromen ed) Maar zodra de Schrift aanwezig is, werkt God niet meer zo.
Je geeft ook nog aan dat de argumenten tegen niet sterk zijn. Welke bedoel je dan?
Paulus geeft zelf aan dat hij niet veel waarde hecht aan tongentaal. Dat zeg ik niet, dat zegt Gods Woord.
-
ajm
Jacob, je vraagt een nadere onderbouwing van mijn opmerking over de argumenten tegen tongentaal. Dat is op zich redelijk.
Maar om eerlijk te zijn vind ik tongentaal niet belangrijk genoeg om er uitgebreid over te discussiëren. Met je laatste opmerking ben ik het dus eens.
Daarom wil ik alleen nog zeggen dat de voorbeelden uit mijn vorige reactie jouw mening zeker niet ondebouwen. Want je kunt toch niet zeggen dat ook niet-kerkelijke mensen (ofwel: niet-christenen) zonder enig onderwijs Zuid-Chinees of een oerwoudtaal kunnen gaan spreken? Als die verhalen waar zijn, dan zijn het zonder meer wonderen. Je kunt ze niet psychologisch verklaren.
AJM
Maar om eerlijk te zijn vind ik tongentaal niet belangrijk genoeg om er uitgebreid over te discussiëren. Met je laatste opmerking ben ik het dus eens.
Daarom wil ik alleen nog zeggen dat de voorbeelden uit mijn vorige reactie jouw mening zeker niet ondebouwen. Want je kunt toch niet zeggen dat ook niet-kerkelijke mensen (ofwel: niet-christenen) zonder enig onderwijs Zuid-Chinees of een oerwoudtaal kunnen gaan spreken? Als die verhalen waar zijn, dan zijn het zonder meer wonderen. Je kunt ze niet psychologisch verklaren.
AJM