• scheiding tussen verkrijgen en vervullen belofte

Een andere uitleg, die onder hervormd-gereformeerde predikanten vroeger zich voordeed was deze:
Je hebt een bekommerd mens over de zonde en weet niet hoe hij aan het recht Gods moet voldoen en gaat gebukt onder de zondelast. Dan krijgt hij te horen dat er een Christus is Die de schuld kan betalen (zien van de weg tot zaligheid). De vraag is: Hoe krijg ik deel aan Zijn lijden en sterven? Daar worstelt de gelovige om in een gedurige smeken om geloof. En hij 'heeft' het als de geloofsovergave daar is en hij zich Christus' en al Zijn weldaden toe-eigent door Gods Geest gedreven. Dat is het betreden van de smalle weg tot zaligheid.

Zoals ds. Kersten het zei was het toch duidelijk?
Het is vanwege de zwakke toe-eigening dat het schijnt alsof de schuld nog openstaat, maar je bent reeds vrijgesproken. Ja, ook het zwakste geloof dat meteen weer aangevochten wordt neemt Christus aan, heeft geloofsoefeningen met de Middelaar van het nieuwe verbond. Het hart van zo iemand gaat naar Hem uit en begeert Hem voor eeuwig trouw te blijven en te volgen. Of dat waarheid in het hart is? Dat blijkt uit de dagelijkse strijd, uit het daadwerkelijk kiezen tegen de zonden en de vreugde in het houden van Zijn geboden die goed voor ons zijn.

Alleen die gelovige ziel ervaart niet altijd die gemeenschap met God. Dan is het donker en smeekt ze: Geef mij weder de vreugde Uws heils. Die zekerheid van het gevoel dat er niet altijd is. Het kan soms zo donker zijn dat je aan alles gaat twijfelen: Is het ooit wel echt geweest, anders zou ik toch nooit zo geesteloos zijn en zo vleselijk leven? De remedie: Zie op Christus...jazeker, dat moet je geschonken worden, dat ervaar je wel, maar je weet ook dat er geen andere weg is, dat heb je ook ervaren. De vreugde van het heil kan immers enkel in Christus beleefd worden.

Psalm 62:5 zegt dat zo treffend:
5 In God is al mijn heil, mijn eer,
Mijn sterke rots, mijn tegenweer;
God is mijn toevlucht in het lijden.
Vertrouw op Hem, o volk, in smart,
Stort voor Hem uit uw ganse hart:
God is een toevlucht t' allen tijde.

Oorspronkelijk gepost door Refojongere
Zoals ds. Kersten het zei was het toch duidelijk?
Het is vanwege de zwakke toe-eigening dat het schijnt alsof de schuld nog openstaat, maar je bent reeds vrijgesproken. Ja, ook het zwakste geloof dat meteen weer aangevochten wordt neemt Christus aan, heeft geloofsoefeningen met de Middelaar van het nieuwe verbond. Het hart van zo iemand gaat naar Hem uit en begeert Hem voor eeuwig trouw te blijven en te volgen. Of dat waarheid in het hart is? Dat blijkt uit de dagelijkse strijd, uit het daadwerkelijk kiezen tegen de zonden en de vreugde in het houden van Zijn geboden die goed voor ons zijn.

Alleen die gelovige ziel ervaart niet altijd die gemeenschap met God. Dan is het donker en smeekt ze: Geef mij weder de vreugde Uws heils. Die zekerheid van het gevoel dat er niet altijd is. Het kan soms zo donker zijn dat je aan alles gaat twijfelen: Is het ooit wel echt geweest, anders zou ik toch nooit zo geesteloos zijn en zo vleselijk leven? De remedie: Zie op Christus...jazeker, dat moet je geschonken worden, dat ervaar je wel, maar je weet ook dat er geen andere weg is, dat heb je ook ervaren. De vreugde van het heil kan immers enkel in Christus beleefd worden.

Dit komt mij erg herkenbaar over. Verder kunnen we misschien nog heel wat lessen trekken uit de manier waarop Abraham om ging met de verschillende beloften die hem gegeven waren, maar waarvan de vervulling op zich bleef wachten.

Ja Mart goeie vraag...nu kwam Hebreen 11 bij me naar boven waar ik ooit eens een vraag bij gesteld had, maar waarop ik nog geen antwoord heb:
Vergelijk vers 13a maar met 17...welke beloften heeft hij verkregen welke niet? Dat wordt helaas niet duidelijk uit de context.

Oorspronkelijk gepost door Refojongere
Zoals ds. Kersten het zei was het toch duidelijk?
Het is vanwege de zwakke toe-eigening dat het schijnt alsof de schuld nog openstaat, maar je bent reeds vrijgesproken. Ja, ook het zwakste geloof dat meteen weer aangevochten wordt neemt Christus aan, heeft geloofsoefeningen met de Middelaar van het nieuwe verbond. Het hart van zo iemand gaat naar Hem uit en begeert Hem voor eeuwig trouw te blijven en te volgen. Of dat waarheid in het hart is? Dat blijkt uit de dagelijkse strijd, uit het daadwerkelijk kiezen tegen de zonden en de vreugde in het houden van Zijn geboden die goed voor ons zijn.

Alleen die gelovige ziel ervaart niet altijd die gemeenschap met God. Dan is het donker en smeekt ze: Geef mij weder de vreugde Uws heils. Die zekerheid van het gevoel dat er niet altijd is. Het kan soms zo donker zijn dat je aan alles gaat twijfelen: Is het ooit wel echt geweest, anders zou ik toch nooit zo geesteloos zijn en zo vleselijk leven? De remedie: Zie op Christus...jazeker, dat moet je geschonken worden, dat ervaar je wel, maar je weet ook dat er geen andere weg is, dat heb je ook ervaren. De vreugde van het heil kan immers enkel in Christus beleefd worden.

Psalm 62:5 zegt dat zo treffend:
5 In God is al mijn heil, mijn eer,
Mijn sterke rots, mijn tegenweer;
God is mijn toevlucht in het lijden.
Vertrouw op Hem, o volk, in smart,
Stort voor Hem uit uw ganse hart:
God is een toevlucht t' allen tijde.

Met deze uitleg is 'zien toch zeker hebben'? Zelfs het zwakste geloof [ik heb het dus wel over geloof!] kan terug vallen op de [uit]verkiezing. Maar aan de andere kant ben ik wel eens bang dat ik in mijn zwakste momenten nog meer geloof heb dan anderen in hun geloofs toppen.
Ik heb het jaren geleden eens op een nog andere manier horen uitleggen waarbij zien nog lang geen hebben zou zijn? Hoedat nou precies zat weet ik niet meer het is tenslotte al teveel jaartjes geleden.

Met deze uitleg is 'zien toch zeker hebben'?

Beste Egbert,

Ja, in voorwerpelijke zin zeker.
In onderwerpelijke zin niet.
Als je begrijpt wat ik bedoel.

Ja, al zegt ieereen dat je jezelf bdrogen hebt, en al moet je zelf denken dat je jezelf bedrogen hebt dan nog: Heere, Gij weet alle dingen, Gij weet dat ik U liefheb!

In dat sooryt stukjes valt me altijd het volgende op: las men zegt dat je dan nog geen deel hebt aan Christus etc etc, dan verwijst men nooit naar de Grote Heelmeester! Dan is het heeeel erg stil! Men concludeert dat je nog buiten Christus bent, en daarmee af! Waarom kan men nou nooit eens doen wat de HC, de DL en NGB doen! Waarom houden ze daar eigenlijk nog zo aan vast? Ze zijn het met meer dan helft niet eens!

'Zien is nog geen hebben' is een gevaarlijke uitspraak, want hij wordt snel verkeerd verstaan.
Bijvoorbeeld: Als je mag zien op Jezus dan heb je Hem nog niet?

Vroeger woonde er bij een overgrootvader- en moeder iemand in Rotterdam, in dezelfde straat. Tijdens een gesprek op straat (dat ging vroeger wat gemoedelijker) vertelde die man wat hij die nacht beleefd had. Hij mocht Jezus zien! Hij wist zeker dat zijn zonden vergeven waren door het bloed van Christus.
Toen zei mijn overgrootvader: 'Ja, beste man, maar zien is nog geen hebben.'
Die man werd toen zo kwaad: 'Als je niet gauw verdwijnt uit mijn ogen veeg ik de hele boezemsingel met je an!'

Het is gelukkig wel weer goedgekomen, want overgrootmoeder was een vrouw die zacht was voor anderen. Die heeft direct die man laten halen en onder een kopje koffie mocht er toch nog een goed gesprek ontstaan.

Hieraan denkende vind ik het toch wel een uitspraak waar je voorzichtig mee moet zijn.

Oorspronkelijk gepost door caprice
'Zien is nog geen hebben' is een gevaarlijke uitspraak, want hij wordt snel verkeerd verstaan.
Bijvoorbeeld: Als je mag zien op Jezus dan heb je Hem nog niet?

Vroeger woonde er bij een overgrootvader- en moeder iemand in Rotterdam, in dezelfde straat. Tijdens een gesprek op straat (dat ging vroeger wat gemoedelijker) vertelde die man wat hij die nacht beleefd had. Hij mocht Jezus zien! Hij wist zeker dat zijn zonden vergeven waren door het bloed van Christus.
Toen zei mijn overgrootvader: 'Ja, beste man, maar zien is nog geen hebben.'

Je moet idd naar adem happen als dat tegen je gezegd wordt...... Ik ken het helaas.

Zien is nog geen hebben is inderdaad objectief een leugen.
Toch hebben we een gelijkenios van de schat in de akker. Daar kwam ik toch mooi even niet mee uit toen ik Moerkerken las..
Zou die gelijkenis toch geschreven zijn voor de belevingswereld van de mens... (subjectief)??

Die schat in de akker was het Koninkrijk der hemelen, niet Jezus zelf... Misschien dat dat nog uitmaakt?