Ik denk dat Lecram hier een probleem aangeeft wat heel gevaarlijk is.
Ik denk niet dat er geloof is zonder bekering. Ik denk niet dat er bekering is zonder berouw. En ik geloof dat er geen berouw is zonder zondekennis. Alles komt bij elkaar. Echter deze punten wil ik allemaal niet zo in een schema stoppen, waarbij er een bepaalde doorleefde volgorde moet zijn. Waarbij geen afwijking mogelijk is van het schema?
Bovendien in je zelf oprechte zondekennis herkennen, of oprecht berouw is vrij moeilijk. Ik denk niet dat iemand met oprechte ellendekennis niets oprechts in zijn ellende ziet, om maar iets te noemen.
Het voorbeeld van de prediker wat Lecram aanhaalt vind ik heel triest, of nog erger. Waar in de Bijbel direct wordt opgeroepen tot geloof en bekering, daar wordt hier eerst een herkenpunt opgeworpen voordat je mag komen. Een herkenpunt wat velen die het wel hebben, niet eens in zichzelf zullen herkennen. Hierdoor wordt iets anders geleerd dan Christus en Die gekruisigd. Het Evangelie is geen Evangelie meer. Het aanbod is niet vrij meer.
Laat een predikant bij de tekst blijven, laat de boodschap zo komen als die uit de Bijbel naar voren komt. Als er staat dat iedereen die gelooft dat Christus is opgestaan en Hem erkent als Heer zalig is, dan moeten we dit prediken. We mogen dan zeggen wat geloof is, wat het Christus als Heer is betekent. Hou het daar dan ook bij. Als iemand zich niet herkent in dit geloof en in het onder Christus zijn, moet hij Christus wel als Heer erkennen en geloven. Als hij dat niet kan, (en dat kan hij van nature niet) moet hij niet naar ellende kennis gaan zoeken, maar direct naar Christus vluchten. Alsof er iets anders is wat eerst moet gebeuren, voordat er gevlucht mag worden. Uit dat vluchten blijkt dat men zich bewust is van het gevaar.
Brakel zegt nog:
Het vierde dat aan te merken is, is de wijze van wedergeboorte, welke zeer verscheiden is:
Sommigen schielijk.
(a) Sommigen worden schielijk, in een korte tijd overgebracht, als in één ogenblik, gelijk Zacheüs en de moordenaar; velen op de Pinksterdag, de stokbewaarder. Anderen langzamer.
Door verschrikking.
(b) Sommigen worden overgebracht door en met grote verschrikkingen en ontsteltenissen van de wet, van de dood en van de verdoemenis, als op de Pinksterdag, en de stokbewaarder, #Ac 16:27.
Evangelisch.
(c) Sommigen op een zeer Evangelische wijze. De zaligheden en de volheid van de Middelaar Jezus Christus overstelpen de ziel, en de zoetigheden van de Evangelische goederen vervullen zo hun zielen, dat ze geen tijd hebben, aan hun zonden met verschrikking te denken. Maar zij worden als verslonden door het Evangelie, en zij ontvangen Jezus met blijdschap als Zachéüs, Luk, 19:3,10.
Door beschouwing van de waarheid.
(d) Sommigen brengt de Heere over in vele bedaardheid, door het gezicht van de waarheden; in bedaardheid zien ze hun zonden en ellendige staat buiten Christus, en de zaligheden van de bondgenoten, alsmede de waarheid van de aanbieding van Christus door het Evangelie aan hen. In dit beschouwen van de waarheden worden ze langzamerhand en buiten hun weten veranderd, en worden van de waarheid gehoorzaam, en door de kennis van de waarheid worden ze gelovig, en hun hart wordt gereinigd, #1Pe 1:22. Zij hebben niet vele smartelijke droefheid, ook geen verrukkende blijdschap, maar een genoegen in, en zoete goedkeuring van de waarheden, zo ten opzichte van hun ellende, als zaligheid in Christus, en hun aanneming van, en verlaten op Christus. Dit zijn doorgaans de bestendigste en vaste Christenen.
Door vele verwisselingen.
(e) Sommigen worden bekeerd langzamerhand, met vele verwisselingen van droefheid, blijdschap, geloof, ongeloof, strijden, overwinningen, vallen, opstaan; en dit is de gewone weg, die God doorgaans houdt in de bekering van de meesten. Als ik zeg, langzamerhand, zo meen ik de bekering in ‘t brede, met allen haar omtrek, van de eerste overtuiging, tot de bewustheid dat men Christus aanneemt. Want anders is het een zekere zaak, dat de bekering in een ogenblik geschiedt, in een moment wordt de ziel van dood levend; tussen dood en levend zijn is geen tijd. Omdat deze wijze van bekering de gewoonste is, zo zullen wij ze in haar begin, voortgang en einde wat breder openleggen, opdat een ieder zich daarin zou kunnen spiegelen.
Maar dat zeggen wij vooraf, dat niemand bekommerd moet zijn over de wijze van bekering, omdat hij niet is overgebracht op deze of gene wijze, die men zich zelf voorschrijft, of op welke [p751] anderen bekeerd zijn. Zo de bekering daar is, zo is het wel, en ziet tot uw ontsteltenis niet terug op de wijze, al was de wijze van bekering in u zodanig, dat gij nooit, iets dergelijks gelezen of gehoord had; want de wegen Gods zijn wonderbaar, en de een ondervindt wel iets, daar de andere niet van weet, ook in de gewone weg tot bekering; maar men moet dikwijls terugzien op al de voorzienigheden en wegen, waardoor God ons geleid heeft, dat geeft ons stof van verwondering, van verheerlijking van God, en van vaststelling van zijn staat.
Ik heb het idee dat hij, als hij dit in deze tijd gezegd zou hebben, door sommigen als een EO-spreker gezien zou worden.
Vaya con Dios,
parsifal
[Aangepast op 16/5/03 door parsifal]
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
