Oordelen van God
Temidden van alle discussies, die zich de laatste tijd toespitsen op scheuringen in kerken, kan ik me toch niet aan de indruk onttrekken dat God bezig is Zijn oordeel over Zijn verbrokkelde Kerk in Nederland uit te voeren.
Scheuringen in de Gereformeerde Kerken, Lutherse Kerken, Hervormde Kerk, beroering en polemiek in de (Oud) Gereformeerde Gemeenten, scheuring in de Vrijgemaakte Kerken, verontrusten in de Christelijk Gereformeerde Kerken. Zijn het tekenen dat de Heere Zijn kandelaar weg gaat nemen?
Is het zo dat Gods verbondstrouw zo is dat de kerk in Nederland altijd zal blijven bestaan? Of kan het ook zo zijn dat God gaat wijken vanwege onze ontrouw? Is Gods verbondstrouw voorwaardelijk? Is Hij getrouw, ondanks dat wij ontrouw zijn, omdat Hij Zichzelf niet verloochenen kan? Laat Hij niet varen de werken Zijner handen? Maar waarom trekt God Zich steeds meer terug en lijkt het erop dat Hij ons overlaat aan onszelf en de kandelaar uit ons midden wegneemt?
Wie kan hier wat duidelijkheid over scheppen? Hoe zit het met Gods verbondstrouw in relatie tot de kerk in Nederland en in relatie met onze ontrouw. God blijft toch niet automatisch trouw ondanks onze ontrouw?
Mogen wij hopen op Gods verbondstrouw en is het daarom zonde om te denken dat God gaat wijken van ons?
[Aangepast op 10/9/03 door Refojongere]
Scheuringen in de Gereformeerde Kerken, Lutherse Kerken, Hervormde Kerk, beroering en polemiek in de (Oud) Gereformeerde Gemeenten, scheuring in de Vrijgemaakte Kerken, verontrusten in de Christelijk Gereformeerde Kerken. Zijn het tekenen dat de Heere Zijn kandelaar weg gaat nemen?
Is het zo dat Gods verbondstrouw zo is dat de kerk in Nederland altijd zal blijven bestaan? Of kan het ook zo zijn dat God gaat wijken vanwege onze ontrouw? Is Gods verbondstrouw voorwaardelijk? Is Hij getrouw, ondanks dat wij ontrouw zijn, omdat Hij Zichzelf niet verloochenen kan? Laat Hij niet varen de werken Zijner handen? Maar waarom trekt God Zich steeds meer terug en lijkt het erop dat Hij ons overlaat aan onszelf en de kandelaar uit ons midden wegneemt?
Wie kan hier wat duidelijkheid over scheppen? Hoe zit het met Gods verbondstrouw in relatie tot de kerk in Nederland en in relatie met onze ontrouw. God blijft toch niet automatisch trouw ondanks onze ontrouw?
Mogen wij hopen op Gods verbondstrouw en is het daarom zonde om te denken dat God gaat wijken van ons?
[Aangepast op 10/9/03 door Refojongere]
Ik denk en geloof dat God Zijn Kerk ("Kan een moeder haar zuigeling vergeten?" ) nooit zal verlaten.
We zullen echter denk ik wel zelf de last gaan voelen van een verdeeldheid die we zelf bewerkstelligd/gezocht hebben..... De zegening van grote rechtzinnige kerkverbanden zullen we misschien wel kwijtraken, maar volgens mij hadden we daar t.o.v. het buitenland al jarenlang een zeer bevoorrechte positie in. In het buitenland staan plaatselijke gemeenten toch bijv. vaak veel meer opzichzelf, of heb ik dat mis?
Mhg,
Pim.
[Aangepast op 10/9/03 door Pim]
We zullen echter denk ik wel zelf de last gaan voelen van een verdeeldheid die we zelf bewerkstelligd/gezocht hebben..... De zegening van grote rechtzinnige kerkverbanden zullen we misschien wel kwijtraken, maar volgens mij hadden we daar t.o.v. het buitenland al jarenlang een zeer bevoorrechte positie in. In het buitenland staan plaatselijke gemeenten toch bijv. vaak veel meer opzichzelf, of heb ik dat mis?
Mhg,
Pim.
[Aangepast op 10/9/03 door Pim]
Wat een dikke woorden! Je zet iemand die een discussie opent op voorhand in de hoek waar de duivel thuishoort. In het NT wordt door de jong Kerk al heel snel gepolemiseerd.
Op een kerkhof is alles altijd vrede. De mensen zijn het allemaal eens, orde en stichting alom. Eén probleem: de mensen zijn dood.
Een beetje rumoer betekent dat de kerk leeft.
Op een kerkhof is alles altijd vrede. De mensen zijn het allemaal eens, orde en stichting alom. Eén probleem: de mensen zijn dood.
Een beetje rumoer betekent dat de kerk leeft.
Mag ik zeggen dat ik dit een enigszins vreemde reactie vind?Oorspronkelijk gepost door refo
Wat een dikke woorden! Je zet iemand die een discussie opent op voorhand in de hoek waar de duivel thuishoort. In het NT wordt door de jong Kerk al heel snel gepolemiseerd.
Op een kerkhof is alles altijd vrede. De mensen zijn het allemaal eens, orde en stichting alom. Eén probleem: de mensen zijn dood.
Een beetje rumoer betekent dat de kerk leeft.
Een 'breekje' van Breekijzertje
Anders ik wel. Wie is 'Je'?Oorspronkelijk gepost door BreekijzertjeMag ik zeggen dat ik dit een enigszins vreemde reactie vind?Oorspronkelijk gepost door refo
Wat een dikke woorden! Je zet iemand die een discussie opent op voorhand in de hoek waar de duivel thuishoort. In het NT wordt door de jong Kerk al heel snel gepolemiseerd.
Op een kerkhof is alles altijd vrede. De mensen zijn het allemaal eens, orde en stichting alom. Eén probleem: de mensen zijn dood.
Een beetje rumoer betekent dat de kerk leeft.
Een 'breekje' van Breekijzertje
Mhg,
Pim.
God maar arbeiden in Nederland. Zondag aan zondag wordt het Woord verkondigd. Nog nooit is zo veel goede lektuur verschenen en te koop en vertaald. Nog nooit zijn er zoveel Bijbelstudiekringen geweest. Bijbels te kust en te keur. Eigen scholen! Eigen bejaardenhuizen. Eigen opleidingen. Zelfs eigen discussiefora op internet.
En wat zeggen wij? Zou God Zijn kandelaar soms aan het wegnemen zijn? De veronderstelling alleen al! Dat je het durft opperen! Kijk je wel om je heen? De mensen gaan de Bijbel lezen en nemen dan niet voetstoots aan wat buiten de Bijbel om ook nog verkondigd wordt. Dan ontstaat wat wrijving, omdat predikanten discussie vermijden, lijkt het wel. Maar om dat dan als teken van terugtrekking van God aan te merken, dat gaat veel en veel te ver.
Scheuringen en splitsingen zijn in principe niet goed, maar niet altijd te voorkomen. Dat zie je in de Reformatie. Soms is het nodig, meestal is het mensenwerk. Maar ondanks alle scheuringen en breuken zit Gods volk overal. Dwars door de scheuringen heen. Als God Zijn kandelaar aan het wegnemen is, dan zie je dat doordat God geen mensen meer bekeert. Maar dat vindt tegelijkertijd ook niemand meer erg. Je hebt ook mensen die zeggen dat God Zijn Geest aan het terugtrekken is. Hoe komen ze erbij? Dan zou Nederland er heel anders uitzien.
En wat zeggen wij? Zou God Zijn kandelaar soms aan het wegnemen zijn? De veronderstelling alleen al! Dat je het durft opperen! Kijk je wel om je heen? De mensen gaan de Bijbel lezen en nemen dan niet voetstoots aan wat buiten de Bijbel om ook nog verkondigd wordt. Dan ontstaat wat wrijving, omdat predikanten discussie vermijden, lijkt het wel. Maar om dat dan als teken van terugtrekking van God aan te merken, dat gaat veel en veel te ver.
Scheuringen en splitsingen zijn in principe niet goed, maar niet altijd te voorkomen. Dat zie je in de Reformatie. Soms is het nodig, meestal is het mensenwerk. Maar ondanks alle scheuringen en breuken zit Gods volk overal. Dwars door de scheuringen heen. Als God Zijn kandelaar aan het wegnemen is, dan zie je dat doordat God geen mensen meer bekeert. Maar dat vindt tegelijkertijd ook niemand meer erg. Je hebt ook mensen die zeggen dat God Zijn Geest aan het terugtrekken is. Hoe komen ze erbij? Dan zou Nederland er heel anders uitzien.
Ik generaliseer met m'n reactie overigens ook wel teveel. Als je de eerste reacties op Refojongere leest, is het nogal 'gloria victoria'. Ik wil er met nadruk op wijzen dat de mogelijkheid van het weren van de kandelaar levensgroot aanwezig is. Of zou het dreigement alleen voor die ene gemeente van Christus in de Openbaring zijn opgenomen?
Zeker, àlles kan.Oorspronkelijk gepost door Pied
Zelfs de offers in de tempel te Jeruzalem, in oudtestamentische tijden, kunnen uiterlijke godsdienst zijn, Breekijzertje.
Maar als je overal en altijd maar je "geestelijke vraagtekens" bij zet, zegt dat dan niet veel over jezelf.........?
Een 'breekje' van Breekijzertje