Je kunt zelf niets aan doen, het is puur genade. Zou wat moois zijn, dat je je eigen zaligheid zou kunnen verdienen.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat je maar losbandig kunt gaan leven, met in je achterhoofd zoiets als "als ik uitverkoren ben dan komt het wel een keer".
God vraagt van ons een vroom en oprecht leven.
tukkertje
Moet je nu wel of niet zelf wat doen?
-
Lecram
Je brengt me heeeeeeeeeeeelemaal in verwarring, tukkertje. Let op, ik zal ze eens naast elkaar zetten:Origineel geplaatst door tukkertje
Je kunt zelf niets aan doen, het is puur genade. Zou wat moois zijn, dat je je eigen zaligheid zou kunnen verdienen.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat je maar losbandig kunt gaan leven, met in je achterhoofd zoiets als "als ik uitverkoren ben dan komt het wel een keer".
God vraagt van ons een vroom en oprecht leven.
tukkertje
"Je kunt zelf niets aan doen, het is puur genade. Zou wat moois zijn, dat je je eigen zaligheid zou kunnen verdienen."
en:
"God vraagt van ons een vroom en oprecht leven."
Dus toch er zelf iets aan doen?????
Hoi Tukkertje,
als je niet wedergeboren bent kun je nog zo mooi en vroom leven, maar voor God ben je dan nog precies hetzelfde als een moordenaar.
Er staat in de Bijbel 'zonder geloof is het ONMOGELIJK God te behagen'.
Dus ik snap niet wat vroom en netjes leven dan voor zin heeft, je kunt beter de Heere God bidden of Hij je een nieuw hart wil geven, en dan krijg je dat ook.
Lebaoth
als je niet wedergeboren bent kun je nog zo mooi en vroom leven, maar voor God ben je dan nog precies hetzelfde als een moordenaar.
Er staat in de Bijbel 'zonder geloof is het ONMOGELIJK God te behagen'.
Dus ik snap niet wat vroom en netjes leven dan voor zin heeft, je kunt beter de Heere God bidden of Hij je een nieuw hart wil geven, en dan krijg je dat ook.
Lebaoth
'Geloof in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden.'
Even voor de duidelijkheid.
Met vroom en opracht leven bedoel ik dat je niet losbandig moet gaan leven. Maar Lecram, dat wil niet zeggen dat je daardoor bekkerd word. Door goede werken kun je niet zalig worden. Dat is de Roomse leer.
Even een reactie op Lebaoth: het kan niet zo zijn dat als je iets vraagt aan god, bevoorbeeld een nieuw hart, dat Hij het dan verplicht is om te geven. Hij bepaalt wie er zalig worden en niet wij. Krijg maar eens eerst berouw van je zonden. Dat missen een hele hoop mensen. Ze nemen Jezus maar aan enzo, terwijl ze nog nooit zondaar voor God zijn geworden. Dat is voor mij geen echte bekering.
tukkertje
Met vroom en opracht leven bedoel ik dat je niet losbandig moet gaan leven. Maar Lecram, dat wil niet zeggen dat je daardoor bekkerd word. Door goede werken kun je niet zalig worden. Dat is de Roomse leer.
Even een reactie op Lebaoth: het kan niet zo zijn dat als je iets vraagt aan god, bevoorbeeld een nieuw hart, dat Hij het dan verplicht is om te geven. Hij bepaalt wie er zalig worden en niet wij. Krijg maar eens eerst berouw van je zonden. Dat missen een hele hoop mensen. Ze nemen Jezus maar aan enzo, terwijl ze nog nooit zondaar voor God zijn geworden. Dat is voor mij geen echte bekering.
tukkertje
-
Lecram
-
roseline
Wij mogen niets doen, want alles is al voor ons gedaan.
Dus ook Paulus kon, wilde en mocht niets doen. Hij mocht niet eens proberen het goede te doen in eigen kracht. Stel je voor!
Wat vreemd dan, dat hij zegt: 'Immers het wensen is wel bij mij aanwezig, maar het goede uitwerken, kan ik niet.'
Hoe wist hij dat? Als hij dat niet eens uit mocht proberen? Paulus mocht niet in eigen kracht proberen het goede te doen. Hij mocht niet eens proberen het goede uit te werken. Dat is wat jullie stellen. Hoe kon hij het bovenstaande dan zeggen? Hij had het niet eens ervaren, want hij mocht het niet eens proberen in eigen kracht. Dus hoe kón hij weten dat het wel of niet lukte?
'Want niet wat ik wens, het goede, dat doe ik, maar wat ik niet wens, het kwade, dát doe ik.'
Arme Paulus. Verdoemd tot het kwade, aangezien hij niet eens mocht proberen niet het kwade te doen, terwijl hij zo graag wenste dat niet te doen. Hij mocht dus ook niet eens proberen te strijden tegen de zonde in zijn vlees in eigen kracht.
Hoe kan het dan zijn dat daar staat: 'Want naar de inwendige mens verlustig ik mij in de wet Gods, maar in mijn leden zie ik een andere wet, die strijd voert tegen de wet van mijn verstand, en mij tot krijgsgevangene maakt van de wet der zonde, die in mijn leden is.'
Nu, Paulus moet dan wel gelogen hebben. Een strijd werd namelijk helemaal niet gevoerd, volgens jullie. Immers, Paulus mocht niet eens proberen in eigen kracht te strijden tegen de wet der zonde in zijn leden.
Denk maar eens goed na.
Een strijd in eigen kracht MAG niet. Want ja, alles is al voor ons gedaan. Waag het niet om eens in eigen kracht te proberen te strijden tegen de zonde.
Een strijd in Gods kracht leidt altijd tot overwinning over de zonde. Dat kan niet anders, anders zouden we beweren dat God niet almachtig is.
Dus het feit dat Paulus overmeesterd werd door de zonde, krijgsgevangenen werd genomen door de wet der zonde, betekent direct die strijd in zichzelf onmogelijk werd gestreden in Gods kracht. Immers, dan was hij nooit krijgsgevangen genomen. Beweren we dat dat wèl mogelijk zou zijn, dan beweren we direct dat God niet almachtig is.
Dus in wiens kracht werd dan wel gestreden? Of zat Paulus daar maar wat te liegen?
Was die strijd, die notabene voortkwam uit het 'zich verlustigen in Gods wet', maar die nÃet tot overwinning leidde, een zonde? Zondigde Paulus omdat hij het goede wilde doen in eigen kracht? Omdat de strijd werd gestreden in eigen kracht?
Lees Romeinen 7:13-26. Ik blijf me erover verbazen dat ik uit die bijbelpassage die in sommige kerken zo graag wordt aangehaald als 'bewijs' van onze blijvende verdoemde staat - en dan bedoel ik niet het vlees (dat altijd al verdoemd is en blijft) - zoveel meer haal.
'Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? Gode zij dank, door Jezus Christus onze Here.'
Groeten, Rose.
P.S. ik heb eens geteld: er staan nu zo'n 23 reacties in dit topic. Waarvan er in zo'n 8 een bijbelpassage aangehaald wordt, en deze tot nog toe voornamelijk de stelling: 'je moet wel iets doen' onderbouwen. Er wordt ingegaan tegen deze teksten, jammer genoeg zonder bijbelteksten. Gaat er geen lichtje branden?
P.S. PeterB, met jouw opmerking: 'En het is niet iets nutteloos om het zelf eens te proberen, zeker niet. Maar laat het met gebed gepaard gaan en niet met de gedachte dat ik het zelf doe,' krijg ik het idee dat je helemaal niet begrijpt waar ik op doel. Ja, probeer het maar eens helemaal, maar dan ook helemaal, in eigen kracht. Als het met gebed gepaard gaat, doe je het namelijk niet in eigen kracht!!!!! Dan is dat in Gods kracht, wat inclusief betekent dat je overwint. En dat is de bedoeling. Maar alvorens je op dat punt komt.... Ja, probeer 't maar eens in eigen kracht. Pas dán kom je erachter wat het inhoudt, wat daar staat in Romeinen 7:13-26. Just try it.
P.S. Romeinen 7 slaat slechts op mensen die werkelijk het GOEDE willen doen. ECHT het goede willen doen. Een AFKEER te hebben van het kwade. Die de zonden in het vlees HATEN. vs. 15,18,19,21,22,23,26. En dan kan een ieder zichzelf onderzoeken - mijzelf incluis - of ik werkelijk een afkeer heb van het kwade.
[Veranderd op 20/12/02 door roseline]
Dus ook Paulus kon, wilde en mocht niets doen. Hij mocht niet eens proberen het goede te doen in eigen kracht. Stel je voor!
Wat vreemd dan, dat hij zegt: 'Immers het wensen is wel bij mij aanwezig, maar het goede uitwerken, kan ik niet.'
Hoe wist hij dat? Als hij dat niet eens uit mocht proberen? Paulus mocht niet in eigen kracht proberen het goede te doen. Hij mocht niet eens proberen het goede uit te werken. Dat is wat jullie stellen. Hoe kon hij het bovenstaande dan zeggen? Hij had het niet eens ervaren, want hij mocht het niet eens proberen in eigen kracht. Dus hoe kón hij weten dat het wel of niet lukte?
'Want niet wat ik wens, het goede, dat doe ik, maar wat ik niet wens, het kwade, dát doe ik.'
Arme Paulus. Verdoemd tot het kwade, aangezien hij niet eens mocht proberen niet het kwade te doen, terwijl hij zo graag wenste dat niet te doen. Hij mocht dus ook niet eens proberen te strijden tegen de zonde in zijn vlees in eigen kracht.
Hoe kan het dan zijn dat daar staat: 'Want naar de inwendige mens verlustig ik mij in de wet Gods, maar in mijn leden zie ik een andere wet, die strijd voert tegen de wet van mijn verstand, en mij tot krijgsgevangene maakt van de wet der zonde, die in mijn leden is.'
Nu, Paulus moet dan wel gelogen hebben. Een strijd werd namelijk helemaal niet gevoerd, volgens jullie. Immers, Paulus mocht niet eens proberen in eigen kracht te strijden tegen de wet der zonde in zijn leden.
Denk maar eens goed na.
Een strijd in eigen kracht MAG niet. Want ja, alles is al voor ons gedaan. Waag het niet om eens in eigen kracht te proberen te strijden tegen de zonde.
Een strijd in Gods kracht leidt altijd tot overwinning over de zonde. Dat kan niet anders, anders zouden we beweren dat God niet almachtig is.
Dus het feit dat Paulus overmeesterd werd door de zonde, krijgsgevangenen werd genomen door de wet der zonde, betekent direct die strijd in zichzelf onmogelijk werd gestreden in Gods kracht. Immers, dan was hij nooit krijgsgevangen genomen. Beweren we dat dat wèl mogelijk zou zijn, dan beweren we direct dat God niet almachtig is.
Dus in wiens kracht werd dan wel gestreden? Of zat Paulus daar maar wat te liegen?
Was die strijd, die notabene voortkwam uit het 'zich verlustigen in Gods wet', maar die nÃet tot overwinning leidde, een zonde? Zondigde Paulus omdat hij het goede wilde doen in eigen kracht? Omdat de strijd werd gestreden in eigen kracht?
Lees Romeinen 7:13-26. Ik blijf me erover verbazen dat ik uit die bijbelpassage die in sommige kerken zo graag wordt aangehaald als 'bewijs' van onze blijvende verdoemde staat - en dan bedoel ik niet het vlees (dat altijd al verdoemd is en blijft) - zoveel meer haal.
'Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? Gode zij dank, door Jezus Christus onze Here.'
Groeten, Rose.
P.S. ik heb eens geteld: er staan nu zo'n 23 reacties in dit topic. Waarvan er in zo'n 8 een bijbelpassage aangehaald wordt, en deze tot nog toe voornamelijk de stelling: 'je moet wel iets doen' onderbouwen. Er wordt ingegaan tegen deze teksten, jammer genoeg zonder bijbelteksten. Gaat er geen lichtje branden?
P.S. PeterB, met jouw opmerking: 'En het is niet iets nutteloos om het zelf eens te proberen, zeker niet. Maar laat het met gebed gepaard gaan en niet met de gedachte dat ik het zelf doe,' krijg ik het idee dat je helemaal niet begrijpt waar ik op doel. Ja, probeer het maar eens helemaal, maar dan ook helemaal, in eigen kracht. Als het met gebed gepaard gaat, doe je het namelijk niet in eigen kracht!!!!! Dan is dat in Gods kracht, wat inclusief betekent dat je overwint. En dat is de bedoeling. Maar alvorens je op dat punt komt.... Ja, probeer 't maar eens in eigen kracht. Pas dán kom je erachter wat het inhoudt, wat daar staat in Romeinen 7:13-26. Just try it.
P.S. Romeinen 7 slaat slechts op mensen die werkelijk het GOEDE willen doen. ECHT het goede willen doen. Een AFKEER te hebben van het kwade. Die de zonden in het vlees HATEN. vs. 15,18,19,21,22,23,26. En dan kan een ieder zichzelf onderzoeken - mijzelf incluis - of ik werkelijk een afkeer heb van het kwade.
[Veranderd op 20/12/02 door roseline]
Volgens mij kun je beter wel bekeerd zijn en dan op een manier die volgens jou dus niet goed is dan helemaal niet bekeerd zijn.Even een reactie op Lebaoth: het kan niet zo zijn dat als je iets vraagt aan god, bevoorbeeld een nieuw hart, dat Hij het dan verplicht is om te geven. Hij bepaalt wie er zalig worden en niet wij. Krijg maar eens eerst berouw van je zonden. Dat missen een hele hoop mensen. Ze nemen Jezus maar aan enzo, terwijl ze nog nooit zondaar voor God zijn geworden. Dat is voor mij geen echte bekering.
En als jij niet gelooft dat de Heere God een nieuw hart geeft aan iedereen die daar oprecht om vraagt en er echt naar verlangt, dan geloof je niet in een groot deel van de Bijbel. Want door de hele Bijbel heen wordt dat beloofd.
Verder over dat berouw over je zonden: dan ga je zoals Lecram zei wel dingen vooraf stellen of noem het gewoon voorwaarden stellen. En hoe weet jij dat sommige christenen geen berouw over hun zonden hebben? Vertellen ze dat dan altijd tegen jou? Waarschijnlijk niet, ik bedoel dus alleen maar te zeggen dat het niet echt gebruikelijk is (in Nederland in ieder geval niet) om al je zonden van de daken te schreeuwen en te roepen ik heb zo'n spijt ik heb zo'n spijt. Volgens mij is dat iets tussen de mens en God. (misschien wel iets tussen mensen en mensen zoals in Jakobus staat, maar in ieder geval in de eerste plaats iets tussen jou en God).
Lebaoth
PS: Roseline, volgens mij werd er meer bedoeld dat je niks mag toedoen aan je zaligheid door werken. Zie Efeze 2:8-9.
[Veranderd op 20/12/02 door lebaoth]
'Geloof in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden.'
Natuurlijk is het zo dat je dat niet van de daken hoeft te schreeuwen. Maar tegenwoordig is het allemaal zo vrij. Je moet Jezus maar aannemen en dan komt het wel goed.
Wat is bedoel is dat je eerst zondaar moet worden voor God. Dat God je laat zien dat je een zondaar bent.
Laat een ding voorop staan. Ik veroordeel niemand hoor. Dat kun je niet. Maar heb soms wel eens mijn twijfels bij sommige mensen.
tukkertje
Wat is bedoel is dat je eerst zondaar moet worden voor God. Dat God je laat zien dat je een zondaar bent.
Laat een ding voorop staan. Ik veroordeel niemand hoor. Dat kun je niet. Maar heb soms wel eens mijn twijfels bij sommige mensen.
tukkertje
-
roseline
Waarom zou je tegen een blinde zeggen dat hij niets mag zien?
'Want door genade zijt gij behouden, door het geloof, en dat niet uit uzelf, het is een gave van God; niet uit werken, opdat niemand roeme.' Ef.2:8-9.
Lebaoth, jij meent dat men bedoelt: Je mag niks toedoen aan je zaligheid door werken
Ik lees nergens dat dat niet mag. Feit is dat het niet kan. Onmogelijk. Niemand kan uit eigen werken - goede of slechte - ook maar één haar aan zijn zaligheid toedoen. Daarom is het ook zo'n grote onzin om te zeggen dat het niet mag. Dat slaat nergens op! Alsof het, als het wèl zou mogen, ook nog mogelijk zou blijken. Die angst schijnt er te zijn. Die angst en dat denkbeeld is totaal irrelevant. En dat denkbeeld komt m.i. dááruit voort dat men het ook nooit heeft ervaren, omdat men niets probeerde.
Tussen kunnen en mogen ligt een groot onderscheid!
Wat heeft het voor zin om tegen een blinde te zeggen: Jij mag niet zien wat voor cadeau ik voor je koop?
Wat heeft het voor zin om tegen een lamme en kreupele te zeggen: Jij mag niet rennen?
Wat heeft het voor zin om een dove voor te houden dat hij niet mag horen wat er over hem gezegd wordt?
Dat is toch totaal irrelevant? Waarom zou God tegen zijn lamme, dove en blinde kinderen zeggen dat ze niet mogen proberen zijn wil te doen in eigen kracht? Ze zijn er in eigen kracht toch niet toe in staat? En soms moeten ze dat dan maar hardhandig ervaren. Dan pas kun je tot erkenning komen.
Daarom zeg ik: Probeer het maar eens. Probeer maar eens in eigen kracht het goede te doen. Probeer - zoals ik al zei - maar eens een hele week lang niet te zondigen en voortdurend aan God te denken. Dan kom je in dezelfde strijd terecht waarin Paulus ook was in Romeinen 7:13-26. Maar je moet er wel achter komen. Dan kom je erachter dat je al die tijd in eigen kracht hebt gestreden, en dat is niet erg! Want je wilde het goede. Je verlustigde je in Gods wet. Maar je wordt krijgsgevangen genomen. Gelukkig is er bevrijding mogelijk! En dan kun je in Gods kracht het kwade overwinnen en goede werken gaan doen. Niet omdat je daarmee je zaligheid verdient, maar omdat je rein wilt zijn gelijk Hij rein is.
Lees daarom ook vers 10 in Efeze 2. Want niet uit werken kunnen wij roemen, slechts uit genade. Maar wij zijn wèl geschapen om goede werken te doen!
'Want zijn maaksel zijn wij, in Christus Jezus geschapen om goede werken te doen, die God tevoren bereid heeft, opdat wij daarin zouden wandelen.' Ef. 2:10.
Ervaring is de beste leermeester! Stoot je hoofd maar eens, of vele keren. Dan krijg je een des te groter afkeer van alles wat jou tegen houdt om het goede te doen.
Wat denk je: Wie van de volgende personen zou het meest overtuigd zijn van zijn onmacht en zonde? De persoon die nog nooit de moeite heeft genomen om iets uit te voeren omdat hij bij voorbaat denkt: dit kan ik niet, laat maar zitten, ik mag het niet eens (die persoon wÃl het m.i. niet graag genoeg, en spaart door zo te denken zijn eigen vlees - gewilde nederigheid - Kol. 2:16-23), òf de persoon die het zó graag wil, dat hij het al duizenden keren heeft geprobeerd, duizenden keren tegen zichzelf is aangelopen, tegen zijn onmacht, tegen zijn vlees - wÃe denk je, is het meest overtuigd dat hij een verlosser nodig heeft? Wie denk je, heeft het meest een hekel aan zijn eigen vlees? Wie zal het meest een afkeer hebben van de zonde?
Groeten, Rose.
'Want door genade zijt gij behouden, door het geloof, en dat niet uit uzelf, het is een gave van God; niet uit werken, opdat niemand roeme.' Ef.2:8-9.
Lebaoth, jij meent dat men bedoelt: Je mag niks toedoen aan je zaligheid door werken
Ik lees nergens dat dat niet mag. Feit is dat het niet kan. Onmogelijk. Niemand kan uit eigen werken - goede of slechte - ook maar één haar aan zijn zaligheid toedoen. Daarom is het ook zo'n grote onzin om te zeggen dat het niet mag. Dat slaat nergens op! Alsof het, als het wèl zou mogen, ook nog mogelijk zou blijken. Die angst schijnt er te zijn. Die angst en dat denkbeeld is totaal irrelevant. En dat denkbeeld komt m.i. dááruit voort dat men het ook nooit heeft ervaren, omdat men niets probeerde.
Tussen kunnen en mogen ligt een groot onderscheid!
Wat heeft het voor zin om tegen een blinde te zeggen: Jij mag niet zien wat voor cadeau ik voor je koop?
Wat heeft het voor zin om tegen een lamme en kreupele te zeggen: Jij mag niet rennen?
Wat heeft het voor zin om een dove voor te houden dat hij niet mag horen wat er over hem gezegd wordt?
Dat is toch totaal irrelevant? Waarom zou God tegen zijn lamme, dove en blinde kinderen zeggen dat ze niet mogen proberen zijn wil te doen in eigen kracht? Ze zijn er in eigen kracht toch niet toe in staat? En soms moeten ze dat dan maar hardhandig ervaren. Dan pas kun je tot erkenning komen.
Daarom zeg ik: Probeer het maar eens. Probeer maar eens in eigen kracht het goede te doen. Probeer - zoals ik al zei - maar eens een hele week lang niet te zondigen en voortdurend aan God te denken. Dan kom je in dezelfde strijd terecht waarin Paulus ook was in Romeinen 7:13-26. Maar je moet er wel achter komen. Dan kom je erachter dat je al die tijd in eigen kracht hebt gestreden, en dat is niet erg! Want je wilde het goede. Je verlustigde je in Gods wet. Maar je wordt krijgsgevangen genomen. Gelukkig is er bevrijding mogelijk! En dan kun je in Gods kracht het kwade overwinnen en goede werken gaan doen. Niet omdat je daarmee je zaligheid verdient, maar omdat je rein wilt zijn gelijk Hij rein is.
Lees daarom ook vers 10 in Efeze 2. Want niet uit werken kunnen wij roemen, slechts uit genade. Maar wij zijn wèl geschapen om goede werken te doen!
'Want zijn maaksel zijn wij, in Christus Jezus geschapen om goede werken te doen, die God tevoren bereid heeft, opdat wij daarin zouden wandelen.' Ef. 2:10.
Ervaring is de beste leermeester! Stoot je hoofd maar eens, of vele keren. Dan krijg je een des te groter afkeer van alles wat jou tegen houdt om het goede te doen.
Wat denk je: Wie van de volgende personen zou het meest overtuigd zijn van zijn onmacht en zonde? De persoon die nog nooit de moeite heeft genomen om iets uit te voeren omdat hij bij voorbaat denkt: dit kan ik niet, laat maar zitten, ik mag het niet eens (die persoon wÃl het m.i. niet graag genoeg, en spaart door zo te denken zijn eigen vlees - gewilde nederigheid - Kol. 2:16-23), òf de persoon die het zó graag wil, dat hij het al duizenden keren heeft geprobeerd, duizenden keren tegen zichzelf is aangelopen, tegen zijn onmacht, tegen zijn vlees - wÃe denk je, is het meest overtuigd dat hij een verlosser nodig heeft? Wie denk je, heeft het meest een hekel aan zijn eigen vlees? Wie zal het meest een afkeer hebben van de zonde?
Groeten, Rose.
-
bjdendekker
Sorry. Ik wist niet dat er teksten waren waar een onbekeerde zich niets van aan hoeft te trekken. Weer wat geleerd.Origineel geplaatst door WSO
Welnee. Dat wordt geschreven aan reeds wedergeboren mensen.
Overigens moet ik ook het eerste kind van GOd nog tegenkomen die zelf iets kan. Dus gelt die tekst dan ook wel voo rhen?
[Veranderd op 20/12/02 door bjdendekker]
Jammer genoeg worden de reactie's van Roseline en mij verkeerd begrepen! Zelf vind ik echt dat Roseline een sterk onderbouwde mening heb waar ik als GGer mij van harte aansluit!
Laten we toch gewoon eens eerlijk zijn! We zeggen altijd dat de mens het niet kan! Hoe weten we dat? Van de oudvaders of bekeerde familieleden die het zo ervaarde of van je eigen ervaring? Het gaat om JEZELF! dus je moet het zelf zo ervaren! Wanneer ervaar je dat iets niet kan of lukt? Als je het probeert! Je komt er dan altijd achter dat het vanuit de mens niet lukt! Je lees dan de Bijbel maar het is zo leeg! Je bid maar het lijk een gebed van niks! Op zo een moment ervaar je heel duidelijk het gemis en ook dat het vanuit jezelf niet lukt! Het gevolg is dat je dan een uitweg gaat zoeken en die weg is in Christus! Je heb Hem dus oprecht en echt nodig want het zijn persoonlijke ervaringen! Het moet een persoonlijke ervaring worden want dan krijg het woordje genade pas echt inhoud en niet eerder!
Veel reacties stemmen mij heel droevig want daarin klinkt de lijdzaamheid in door! Maar in tussen tijd is het geen persoonlijke ervaring, maar van hore zeggen of gelezen! ARM!
MENSEN OPEN JE OGEN EN GA ZOEKEN!!!!!! ZOEKT EN GA ZULT VINDEN! Of gelden deze bijbelse woorden opeens niet meer! Door het zoeken bemerk je het gemis!
[Veranderd op 20/12/02 door kridje]
Laten we toch gewoon eens eerlijk zijn! We zeggen altijd dat de mens het niet kan! Hoe weten we dat? Van de oudvaders of bekeerde familieleden die het zo ervaarde of van je eigen ervaring? Het gaat om JEZELF! dus je moet het zelf zo ervaren! Wanneer ervaar je dat iets niet kan of lukt? Als je het probeert! Je komt er dan altijd achter dat het vanuit de mens niet lukt! Je lees dan de Bijbel maar het is zo leeg! Je bid maar het lijk een gebed van niks! Op zo een moment ervaar je heel duidelijk het gemis en ook dat het vanuit jezelf niet lukt! Het gevolg is dat je dan een uitweg gaat zoeken en die weg is in Christus! Je heb Hem dus oprecht en echt nodig want het zijn persoonlijke ervaringen! Het moet een persoonlijke ervaring worden want dan krijg het woordje genade pas echt inhoud en niet eerder!
Veel reacties stemmen mij heel droevig want daarin klinkt de lijdzaamheid in door! Maar in tussen tijd is het geen persoonlijke ervaring, maar van hore zeggen of gelezen! ARM!
MENSEN OPEN JE OGEN EN GA ZOEKEN!!!!!! ZOEKT EN GA ZULT VINDEN! Of gelden deze bijbelse woorden opeens niet meer! Door het zoeken bemerk je het gemis!
[Veranderd op 20/12/02 door kridje]
God oprecht zoeken maar door ervaring niet kunnen vinden, hoe wordt dat ervaren? Als een grote bron van zonde want je kan God niet de eer geven die Hij toekomt! De eer van God is het hoogste doel van de mensheid maar het niet kunnen geven! Dit ervaar je door te proberen persoonlijk en dan ga je de uitweg zoeken die te vinden is in Christus! Christus zegt tegen mensen die het zelf niet (meer) kunnen uit persoonlijke ervaring; ZOEKT EN GIJ ZULT VINDEN!Origineel geplaatst door tukkertje
Natuurlijk is het zo dat je dat niet van de daken hoeft te schreeuwen. Maar tegenwoordig is het allemaal zo vrij. Je moet Jezus maar aannemen en dan komt het wel goed.
Wat is bedoel is dat je eerst zondaar moet worden voor God. Dat God je laat zien dat je een zondaar bent.
Laat een ding voorop staan. Ik veroordeel niemand hoor. Dat kun je niet. Maar heb soms wel eens mijn twijfels bij sommige mensen.
tukkertje
Dit is het heerlijkste van het Evangelie! Halleluja!
Het niet kunnen wordt in onze tijd veelste makkelijk gezegd! Het wordt je gewoon voorgeschoteld maar heb weinig nut want het is geen persoonlijke ervaring!
[Veranderd op 21/12/02 door kridje]
-
Refojongere
Ik sluit me ook aan bij de boodschap van Kridje en Roseline. Hebben we ZELF ervaren dat we uit onszelf niet zalig kunnen worden, hebben we zelf ondervonden dat we onbekwaam zijn tot enig goed en geneigd tot alle kwaad?
Hebben we dat niet, dan kunnen we het wel belijden, maar dan menen we er niets van!
Kridje,
Lijdzaamheid = volharding en geen lijdelijkheid.
Hebben we dat niet, dan kunnen we het wel belijden, maar dan menen we er niets van!
Kridje,
Lijdzaamheid = volharding en geen lijdelijkheid.