Kerkdiensten
-
roseline
Als de liturgie de inhoud gaat overheersen is er iets goed mis. Maar dat geldt voor sobere en uitgebreide liturgie. Een uitgebreide liturgie kan zeer goed zijn. Als mensen maar weten wat het betekent. In de oude kerk deed men aan voetwassing e.d. het beeld is wel mooi, en men weet nog wel waarover het gaat en wat het betekent.
Zelf ben ik toch een voorstander van heel weinig vaststaande liturgie, zoals bijvoorbeeld in de vergadering van gelovigen gebeurt. Al denk ik dat de gebruikelijke traditionele protestantse liturgie niet verkeerd is, zolang dit niet de enige samenkomsten van de gemeente zijn. Als dit wel de enige samenkomsten zijn is de kritiek van Rose terecht denk ik.
Vaya con Dios,
parsifal
Zelf ben ik toch een voorstander van heel weinig vaststaande liturgie, zoals bijvoorbeeld in de vergadering van gelovigen gebeurt. Al denk ik dat de gebruikelijke traditionele protestantse liturgie niet verkeerd is, zolang dit niet de enige samenkomsten van de gemeente zijn. Als dit wel de enige samenkomsten zijn is de kritiek van Rose terecht denk ik.
Vaya con Dios,
parsifal
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
In de kerkdiensten dient het Woord of de prediking centraal te staan, want betuigt Paulus 'Want nademaal, in de wijsheid Gods, de wereld God niet heeft gekend door de wijsheid, zo heeft het Gode behaagd, door de dwaasheid der prediking, zalig te maken, die geloven;'
maar ook Jakobus betuigt dit: 'Naar Zijn wil heeft Hij ons gebaard door het Woord der waarheid, opdat wij zouden zijn als eerstelingen Zijner schepselen.'
en Petrus: 'Gij, die wedergeboren zijt, niet uit vergankelijk, maar uit onvergankelijk zaad, door het levende en eeuwig blijvende Woord van God.'
Daarom betuigde de kerk der Reformatie 'Sola Scriptura'. Het Woord alleen! Inderdaad want alleen in Zijn Woord is Christus ons geopenbaard.
maar ook Jakobus betuigt dit: 'Naar Zijn wil heeft Hij ons gebaard door het Woord der waarheid, opdat wij zouden zijn als eerstelingen Zijner schepselen.'
en Petrus: 'Gij, die wedergeboren zijt, niet uit vergankelijk, maar uit onvergankelijk zaad, door het levende en eeuwig blijvende Woord van God.'
Daarom betuigde de kerk der Reformatie 'Sola Scriptura'. Het Woord alleen! Inderdaad want alleen in Zijn Woord is Christus ons geopenbaard.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
-
roseline
Ik doe niet aan exegese, ik lees het gewoon 
1 Kor. 14
24 Maar als allen profeteren en er komt een ongelovige of toehoorder binnen, dan wordt hij door allen weerlegd , wordt hij door allen doorgrond,
25 het verborgene van zijn hart komt aan het licht en hij zal zich ter aarde werpen, God aanbidden en belijden , dat God inderdaad in uw midden is.
26 Hoe staat het dan, broeders? Telkens als gij samenkomt, heeft ieder iets: een psalm of een lering of een openbaring of een tong of een uitlegging; dat alles moet tot stichting geschieden.
27 Indien er in tongen spreken, laten het er twee, ten hoogste drie zijn, ieder op zijn beurt, en laat een uitleg geven.
28 Is er echter geen uitlegger, dan moet men zwijgen in de gemeente, maar tot zichzelf en tot God spreken.
29 Wat de profeten betreft, twee of drie mogen het woord voeren, en de anderen moeten het beoordelen.
30 Maar indien aan een ander, die daar gezeten is, een openbaring ten deel valt, moet de eerste zwijgen.
31 Want gij kunt alleen een voor een profeteren, opdat allen lering en allen opwekking erdoor ontvangen.
32 En de geesten der profeten zijn aan de profeten onderworpen,
33 want God is geen God van wanorde , maar van vrede. (-34a) Zoals in alle gemeenten der heiligen
34 ¶ (-34b) moeten de vrouwen in de gemeenten zwijgen; want het is haar niet vergund te spreken, maar zij moeten ondergeschikt blijven, zoals ook de wet zegt.
35 En als zij iets willen te weten komen, moeten zij thuis haar mannen om opheldering vragen; want het staat lelijk voor een vrouw te spreken in de gemeente.
36 ¶ Of is het woord Gods bij u begonnen ? Of heeft het alleen u bereikt ?
37 Indien iemand meent een profeet of geestelijk mens te zijn, laat hij dan wel weten , dat hetgeen ik u schrijf, een gebod des Heren is.
38 Maar als iemand hiermede niet rekent, dan wordt met hem niet gerekend.
39 Zo dan, mijn broeders, streeft ernaar te profeteren, en belemmert het spreken in tongen niet.
40 Laat alles betamelijk en in goede orde geschieden.
Groetjes, Rose.
1 Kor. 14
24 Maar als allen profeteren en er komt een ongelovige of toehoorder binnen, dan wordt hij door allen weerlegd , wordt hij door allen doorgrond,
25 het verborgene van zijn hart komt aan het licht en hij zal zich ter aarde werpen, God aanbidden en belijden , dat God inderdaad in uw midden is.
26 Hoe staat het dan, broeders? Telkens als gij samenkomt, heeft ieder iets: een psalm of een lering of een openbaring of een tong of een uitlegging; dat alles moet tot stichting geschieden.
27 Indien er in tongen spreken, laten het er twee, ten hoogste drie zijn, ieder op zijn beurt, en laat een uitleg geven.
28 Is er echter geen uitlegger, dan moet men zwijgen in de gemeente, maar tot zichzelf en tot God spreken.
29 Wat de profeten betreft, twee of drie mogen het woord voeren, en de anderen moeten het beoordelen.
30 Maar indien aan een ander, die daar gezeten is, een openbaring ten deel valt, moet de eerste zwijgen.
31 Want gij kunt alleen een voor een profeteren, opdat allen lering en allen opwekking erdoor ontvangen.
32 En de geesten der profeten zijn aan de profeten onderworpen,
33 want God is geen God van wanorde , maar van vrede. (-34a) Zoals in alle gemeenten der heiligen
34 ¶ (-34b) moeten de vrouwen in de gemeenten zwijgen; want het is haar niet vergund te spreken, maar zij moeten ondergeschikt blijven, zoals ook de wet zegt.
35 En als zij iets willen te weten komen, moeten zij thuis haar mannen om opheldering vragen; want het staat lelijk voor een vrouw te spreken in de gemeente.
36 ¶ Of is het woord Gods bij u begonnen ? Of heeft het alleen u bereikt ?
37 Indien iemand meent een profeet of geestelijk mens te zijn, laat hij dan wel weten , dat hetgeen ik u schrijf, een gebod des Heren is.
38 Maar als iemand hiermede niet rekent, dan wordt met hem niet gerekend.
39 Zo dan, mijn broeders, streeft ernaar te profeteren, en belemmert het spreken in tongen niet.
40 Laat alles betamelijk en in goede orde geschieden.
Groetjes, Rose.
-
Refojongere
U VRAAGT?
Waar komt onze kerkdienst vandaan ?
By Ds. W. Pieters
In de dagen van aartsvader Abraham werden er, zoals een ieder kan begrijpen, geen kerkdiensten gehouden, zoals wij die hebben. Er werd bij het eten zelfs geen Bijbel gelezen, want er was nog geen Bijbel. Het eerste gedeelte van de Bijbel is door Mozes geschreven, namelijk de boeken Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri, Deuteronomium. Vijfhonderd jaren na Abraham.
Velen zullen er misschien wel nooit over hebben gedacht, maar het is, als we er wel over nadenken, best een wat vreemde gedachte dat Abraham en Izak en Jakob zelfs geen Bijbel hadden, om uit te lezen. En dus ook geen kerkdiensten om op de Sabbathdag naar toe te gaan. Maar men kwam wel samen om de Heere te zoeken en aan te roepen. Dat lezen we al ver voor de tijd van Abraham. We lezen in Genesis 4 vers 26: 'Toen begon men de Naam des HEEREN aan te roepen.' De kanttekening zegt: 'De manier van spreken wordt in verscheidene plaatsen genomen voor de aanroeping van des Heeren Naam. Zo is het ook hier genomen, maar daaronder begrepen zijnde, gelijk uit enige andere plaatsen blijkt, de uitoefening van de ganse godsdienst, zodat de zin hier is: dat men begon openlijk en met meerder vergadering de godsdienst in te stellen, daar zij tevoren door Kaïn en de zijnen een tijdlang was bedorven en vervalst geweest.' En dit lezen we ook in Genesis 26 vers 25: 'Toen bouwde hij, Abraham, daar een altaar en riep de Naam des HEEREN aan.'
Eigenlijk zijn de kerkdiensten zoals wij die kennen - voor zover wij weten - in beginsel pas ontstaan toen er synagogen kwamen. En het schijnt dat deze ontstaan zijn in de tijd van de ballingschap, zo'n vijfhonderd jaren voor de geboorte van Christus. Toen was Jeruzalem verwoest en de tempel verbrand, toen was het volk uit Kanaän verdreven en daarom kwamen de Joden toen bijeen in synagogen. Het woord 'synagoge' betekent heel eenvoudig 'samenkomst'. Men kwam bijeen om samen te bidden, te lezen in de Heilige Schriften en te luisteren naar een woord van uitleg en vermaning of vertroosting uit die Schriften.
Toen het volk Israël weer mocht terugkeren naar zijn land, en de stad Jeruzalem met de tempel weer mocht worden herbouwd, bleef toch de synagoge bestaan. Men stichtte synagogen in andere plaatsen van het land, buiten de plaats waar de tempel stond, dus buiten Jeruzalem.
En eeuwenlang bleef de dienst in de synagoge gelijk: gebed, zingen, Schriftlezing en prediking.
Toen Jezus op aarde was, ging Hij met Zijn moeder en Jozef ook naar de synagoge. En dit was Zijn gewoonte, zo lezen we in Lukas 4. Jezus preekte ook in de synagogen, maar ook in de open lucht.
Zo preekte ook de pas bekeerde Saulus van Tarsen, volgens Handelingen 9 vers 20, in de synagogen van Damascus: 'En hij predikte terstond Christus in de synagogen dat Hij de Zoon van God is.' En ook later, toen hij met Barnabas op reis ging om het Evangelie van de gekomen Messias te brengen, ging Paulus eerst naar de synagoge in de plaatsen waar hij kwam. Denk aan Handelingen 13 vers 5: 'En gekomen zijnde te Salamis, verkondigden zij het woord Gods in de synagogen der Joden.' Handelingen 13 vers 14 en 15: 'En zij, van Perge het land doorgaande kwamen te Antiochië, in Pisidië; en gegaan zijnde in de synagoge op de dag des sabbaths, zaten zij neder. En na het lezen der wet en der profeten, zonden de oversten der synagogen tot hen, zeggende: mannen broeders, indien er een woord van vertroosting tot het volk in u is, zo spreekt.'
Maar toen de Joden die in Christus geloofden, uit de synagogen werden geworpen, kwamen ze bijeen in eigen vergaderplaatsen, meestal in een huis. We vinden daarvan ook voorbeelden in de Bijbel: we lezen dat Paulus in Korinthe in een huis samenkwam (Handelingen 18 vers 1): 'En na dezen scheidde Paulus van Athene en kwam te Korinthe ... En hij handelde op elke sabbat in de synagoge en bewoog tot het geloof Joden en Grieken ... Maar toen zij weerstonden en lasterden, schudde hij zijn klederen af en zei tot hen: uw bloed zij op uw hoofd; ik ben rein; en van nu voortaan zal ik tot de heidenen heengaan.' En dan lezen we in vers 7: 'En vandaar gegaan zijnde, kwam hij in het huis van een man met name Justus, die God diende, wiens huis grensde aan de synagoge.'
Dit lezen we ook in Handelingen 19 vers 8 en 9: 'En hij ging in de synagoge en sprak vrijmoedig drie maanden lang met hen handelende en hun aanradende de zaken van het Koninkrijk Gods. Maar toen sommigen verhard werden en ongehoorzaam waren, kwaadsprekende van de weg des Heeren voor de menigte, week hij van hen en scheidde de discipelen af, dagelijks handelende in de school van een zekere Tyrannus.'
Zo werd de Christelijke kerk gesticht, op de grondslagen van de synagoge, maar met een andere inhoud: niet de bedorven leer der Joden, maar de zuivere leer der Christenen.
In de loop der eerste eeuwen is er wel soms wat veranderd in de vormgeving van de kerkdiensten, maar inhoudelijk is de kerkdienst in hoofdlijn min of meer gebleven zoals ze was vanaf de synagogale eredienst via de eerste Christelijke gemeenten.
Hoofdzaak was gebed, zingen, Schriftlezing en prediking. Toen de kerk meer en meer in verval raakte, in de tijd van de Middeleeuwen, is ook de inhoud van de eredienst meer en meer veranderd en bedorven geraakt. De prediking werd naar de rand verschoven en kwam amper meer aan de orde. Alle nadruk viel in de tijd van de roomse dwaling op het sacrament.
Ten tijde van de Reformatie mocht door Gods genade weer de prediking, uitleg en toepassing van Gods Woord, in het middelpunt komen. In die tijd hebben godzalige mannen ook naarstig gezocht naar een Bijbels verantwoorde invulling van de kerkdienst. Hoofdlijn was: we willen God dienen overeenkomstig Zijn wil, geopenbaard in Zijn Woord. Wat niet in de Bijbel staat, hoort niet in de eredienst thuis. In het Oude Testament bepaalde God, en God alleen, hoe de eredienst in de tabernakel en later de tempel moest geschieden. Menselijke uitvindingen en inzichten kwamen in het geheel niet aan de orde. Zo is het ook in de Nieuwtestamentische eredienst: alleen God bepaalt hoe het in de eredienst toegaat. Welnu in het Nieuwe Testament vinden we de volgende elementen: bidden, zingen van psalmen, lezen van de Heilige Schriften, verkondiging of prediking en bediening van de sacramenten.
En zo is het tot op de dag van vandaag. En God geve dat het ook onder ons tot in lengte van jaren en eeuwen, ja tot aan de tweede komst van Christus, zo mag blijven. Want dit middel is het door God uitgekozen middel om het rijk des satans af te breken en het Koninkrijk van Zijn Zoon op te bouwen, om zondaren zalig te maken. Zo vinden we het in I Korinthiërs 1 vers 21: 'Want aangezien in de wijsheid Gods, de wereld God niet heeft gekend door de wijsheid, zo heeft het God behaagd door de dwaasheid der prediking, zalig te maken die geloven.'
We komen tot een afronding: hoe ervaren wij de wekelijkse kerkgang? Is voor ons de kerkdienst ook een eredienst? Is de lofprijzing van Gods grote Naam ons een behoefte? Is het ons een voorrecht om samen te komen om Zijn Naam aan te roepen? Om de sacramenten te gebruiken, zoals de Heidelbergse Catechismus zegt in vraag en antwoord 103 bij de uitleg van het vierde gebod (over de Sabbathdag)? En ook om de armen Christelijke handreiking te doen, zoals immers al in Paulus' eerste brief aan de Korinthiërs wordt vermeld (16 vers 2)? Maar ook en vooral om Gods Woord te horen, gehoor te geven?
Heeft de kerkdienst voor ons een bijzondere klank en kleur, ja: inhoud en betekenis gekregen, omdat God ons daar wel heeft bezocht, en wij Hem daar mochten ontmoeten? Is de eredienst voor ons geworden wat Exodus 20 vers 24 zegt: '... aan elke plaats, waar Ik Mijns Naams gedachtenis stichten zal, zal Ik tot u komen en zal u zegenen'? Bij 'zal Ik tot u komen' vermeldt de kanttekening: 'Te weten om u Mijn gunst en liefde te betonen.'
O, wat wordt de Christelijke kerkdienst zo een vermaak!
Waar komt onze kerkdienst vandaan ?
By Ds. W. Pieters
In de dagen van aartsvader Abraham werden er, zoals een ieder kan begrijpen, geen kerkdiensten gehouden, zoals wij die hebben. Er werd bij het eten zelfs geen Bijbel gelezen, want er was nog geen Bijbel. Het eerste gedeelte van de Bijbel is door Mozes geschreven, namelijk de boeken Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri, Deuteronomium. Vijfhonderd jaren na Abraham.
Velen zullen er misschien wel nooit over hebben gedacht, maar het is, als we er wel over nadenken, best een wat vreemde gedachte dat Abraham en Izak en Jakob zelfs geen Bijbel hadden, om uit te lezen. En dus ook geen kerkdiensten om op de Sabbathdag naar toe te gaan. Maar men kwam wel samen om de Heere te zoeken en aan te roepen. Dat lezen we al ver voor de tijd van Abraham. We lezen in Genesis 4 vers 26: 'Toen begon men de Naam des HEEREN aan te roepen.' De kanttekening zegt: 'De manier van spreken wordt in verscheidene plaatsen genomen voor de aanroeping van des Heeren Naam. Zo is het ook hier genomen, maar daaronder begrepen zijnde, gelijk uit enige andere plaatsen blijkt, de uitoefening van de ganse godsdienst, zodat de zin hier is: dat men begon openlijk en met meerder vergadering de godsdienst in te stellen, daar zij tevoren door Kaïn en de zijnen een tijdlang was bedorven en vervalst geweest.' En dit lezen we ook in Genesis 26 vers 25: 'Toen bouwde hij, Abraham, daar een altaar en riep de Naam des HEEREN aan.'
Eigenlijk zijn de kerkdiensten zoals wij die kennen - voor zover wij weten - in beginsel pas ontstaan toen er synagogen kwamen. En het schijnt dat deze ontstaan zijn in de tijd van de ballingschap, zo'n vijfhonderd jaren voor de geboorte van Christus. Toen was Jeruzalem verwoest en de tempel verbrand, toen was het volk uit Kanaän verdreven en daarom kwamen de Joden toen bijeen in synagogen. Het woord 'synagoge' betekent heel eenvoudig 'samenkomst'. Men kwam bijeen om samen te bidden, te lezen in de Heilige Schriften en te luisteren naar een woord van uitleg en vermaning of vertroosting uit die Schriften.
Toen het volk Israël weer mocht terugkeren naar zijn land, en de stad Jeruzalem met de tempel weer mocht worden herbouwd, bleef toch de synagoge bestaan. Men stichtte synagogen in andere plaatsen van het land, buiten de plaats waar de tempel stond, dus buiten Jeruzalem.
En eeuwenlang bleef de dienst in de synagoge gelijk: gebed, zingen, Schriftlezing en prediking.
Toen Jezus op aarde was, ging Hij met Zijn moeder en Jozef ook naar de synagoge. En dit was Zijn gewoonte, zo lezen we in Lukas 4. Jezus preekte ook in de synagogen, maar ook in de open lucht.
Zo preekte ook de pas bekeerde Saulus van Tarsen, volgens Handelingen 9 vers 20, in de synagogen van Damascus: 'En hij predikte terstond Christus in de synagogen dat Hij de Zoon van God is.' En ook later, toen hij met Barnabas op reis ging om het Evangelie van de gekomen Messias te brengen, ging Paulus eerst naar de synagoge in de plaatsen waar hij kwam. Denk aan Handelingen 13 vers 5: 'En gekomen zijnde te Salamis, verkondigden zij het woord Gods in de synagogen der Joden.' Handelingen 13 vers 14 en 15: 'En zij, van Perge het land doorgaande kwamen te Antiochië, in Pisidië; en gegaan zijnde in de synagoge op de dag des sabbaths, zaten zij neder. En na het lezen der wet en der profeten, zonden de oversten der synagogen tot hen, zeggende: mannen broeders, indien er een woord van vertroosting tot het volk in u is, zo spreekt.'
Maar toen de Joden die in Christus geloofden, uit de synagogen werden geworpen, kwamen ze bijeen in eigen vergaderplaatsen, meestal in een huis. We vinden daarvan ook voorbeelden in de Bijbel: we lezen dat Paulus in Korinthe in een huis samenkwam (Handelingen 18 vers 1): 'En na dezen scheidde Paulus van Athene en kwam te Korinthe ... En hij handelde op elke sabbat in de synagoge en bewoog tot het geloof Joden en Grieken ... Maar toen zij weerstonden en lasterden, schudde hij zijn klederen af en zei tot hen: uw bloed zij op uw hoofd; ik ben rein; en van nu voortaan zal ik tot de heidenen heengaan.' En dan lezen we in vers 7: 'En vandaar gegaan zijnde, kwam hij in het huis van een man met name Justus, die God diende, wiens huis grensde aan de synagoge.'
Dit lezen we ook in Handelingen 19 vers 8 en 9: 'En hij ging in de synagoge en sprak vrijmoedig drie maanden lang met hen handelende en hun aanradende de zaken van het Koninkrijk Gods. Maar toen sommigen verhard werden en ongehoorzaam waren, kwaadsprekende van de weg des Heeren voor de menigte, week hij van hen en scheidde de discipelen af, dagelijks handelende in de school van een zekere Tyrannus.'
Zo werd de Christelijke kerk gesticht, op de grondslagen van de synagoge, maar met een andere inhoud: niet de bedorven leer der Joden, maar de zuivere leer der Christenen.
In de loop der eerste eeuwen is er wel soms wat veranderd in de vormgeving van de kerkdiensten, maar inhoudelijk is de kerkdienst in hoofdlijn min of meer gebleven zoals ze was vanaf de synagogale eredienst via de eerste Christelijke gemeenten.
Hoofdzaak was gebed, zingen, Schriftlezing en prediking. Toen de kerk meer en meer in verval raakte, in de tijd van de Middeleeuwen, is ook de inhoud van de eredienst meer en meer veranderd en bedorven geraakt. De prediking werd naar de rand verschoven en kwam amper meer aan de orde. Alle nadruk viel in de tijd van de roomse dwaling op het sacrament.
Ten tijde van de Reformatie mocht door Gods genade weer de prediking, uitleg en toepassing van Gods Woord, in het middelpunt komen. In die tijd hebben godzalige mannen ook naarstig gezocht naar een Bijbels verantwoorde invulling van de kerkdienst. Hoofdlijn was: we willen God dienen overeenkomstig Zijn wil, geopenbaard in Zijn Woord. Wat niet in de Bijbel staat, hoort niet in de eredienst thuis. In het Oude Testament bepaalde God, en God alleen, hoe de eredienst in de tabernakel en later de tempel moest geschieden. Menselijke uitvindingen en inzichten kwamen in het geheel niet aan de orde. Zo is het ook in de Nieuwtestamentische eredienst: alleen God bepaalt hoe het in de eredienst toegaat. Welnu in het Nieuwe Testament vinden we de volgende elementen: bidden, zingen van psalmen, lezen van de Heilige Schriften, verkondiging of prediking en bediening van de sacramenten.
En zo is het tot op de dag van vandaag. En God geve dat het ook onder ons tot in lengte van jaren en eeuwen, ja tot aan de tweede komst van Christus, zo mag blijven. Want dit middel is het door God uitgekozen middel om het rijk des satans af te breken en het Koninkrijk van Zijn Zoon op te bouwen, om zondaren zalig te maken. Zo vinden we het in I Korinthiërs 1 vers 21: 'Want aangezien in de wijsheid Gods, de wereld God niet heeft gekend door de wijsheid, zo heeft het God behaagd door de dwaasheid der prediking, zalig te maken die geloven.'
We komen tot een afronding: hoe ervaren wij de wekelijkse kerkgang? Is voor ons de kerkdienst ook een eredienst? Is de lofprijzing van Gods grote Naam ons een behoefte? Is het ons een voorrecht om samen te komen om Zijn Naam aan te roepen? Om de sacramenten te gebruiken, zoals de Heidelbergse Catechismus zegt in vraag en antwoord 103 bij de uitleg van het vierde gebod (over de Sabbathdag)? En ook om de armen Christelijke handreiking te doen, zoals immers al in Paulus' eerste brief aan de Korinthiërs wordt vermeld (16 vers 2)? Maar ook en vooral om Gods Woord te horen, gehoor te geven?
Heeft de kerkdienst voor ons een bijzondere klank en kleur, ja: inhoud en betekenis gekregen, omdat God ons daar wel heeft bezocht, en wij Hem daar mochten ontmoeten? Is de eredienst voor ons geworden wat Exodus 20 vers 24 zegt: '... aan elke plaats, waar Ik Mijns Naams gedachtenis stichten zal, zal Ik tot u komen en zal u zegenen'? Bij 'zal Ik tot u komen' vermeldt de kanttekening: 'Te weten om u Mijn gunst en liefde te betonen.'
O, wat wordt de Christelijke kerkdienst zo een vermaak!
-
roseline
-
strik
Ik blijf de vraag van Madtice wel aardig vinden, alleen de reacties wijken wel weer af van de vraag, weer op vorm (en inhoud), gericht op oplossing. En dat was de vraag niet. Tenminste volgens mij.
Madtice, volgens mij moet je eerst de vraag stellen waarom je het sleur vindt. en dat kun je alleen zelf. Op welk moment boeit het niet meer, op welk moment begin je je te vervelen.
Het kan niet de volgorde zijn, dat is eigenlijk niet interessant.
Het kan niet het zingen zijn, het is toch fantastisch om mee te 'brullen'?
Het kan toch niet in de lezingen liggen? Want dat is toch ook een basis in iedere kerkdienst.
De gebeden? We komen toch samen om met elkaar te bidden? Voor onze broeders en zusters, voor de wereld, voor onszelf?
Blijft dan de preek over? Je moet toch uitleg krijgen over wat je uit de Bijbel hebt gelezen?
Dan blijft er maar één ding over: de collecte. Of niet?
Zelfs bij ons gebeurt dit (en uiteraard de Eucharistie) wekelijks. En volgens mij in alle kerken. Luister maar eens naar de ZvK op zondagmiddag, in al die verschillende kerken (Chr.ger., Vrijg., Evangelisch, Leger des heils, Pinkster, etc. etc.) gebeurt dit.
Dus mijn vraag blijft, ga eerst zelf eens onderzoeken wat jou 'verveelt', en ga dan na of je er zonder kunt. Dan vindt je het antwoord.
[Veranderd op 18/9/02 door strik]
Madtice, volgens mij moet je eerst de vraag stellen waarom je het sleur vindt. en dat kun je alleen zelf. Op welk moment boeit het niet meer, op welk moment begin je je te vervelen.
Het kan niet de volgorde zijn, dat is eigenlijk niet interessant.
Het kan niet het zingen zijn, het is toch fantastisch om mee te 'brullen'?
Het kan toch niet in de lezingen liggen? Want dat is toch ook een basis in iedere kerkdienst.
De gebeden? We komen toch samen om met elkaar te bidden? Voor onze broeders en zusters, voor de wereld, voor onszelf?
Blijft dan de preek over? Je moet toch uitleg krijgen over wat je uit de Bijbel hebt gelezen?
Dan blijft er maar één ding over: de collecte. Of niet?
Zelfs bij ons gebeurt dit (en uiteraard de Eucharistie) wekelijks. En volgens mij in alle kerken. Luister maar eens naar de ZvK op zondagmiddag, in al die verschillende kerken (Chr.ger., Vrijg., Evangelisch, Leger des heils, Pinkster, etc. etc.) gebeurt dit.
Dus mijn vraag blijft, ga eerst zelf eens onderzoeken wat jou 'verveelt', en ga dan na of je er zonder kunt. Dan vindt je het antwoord.
[Veranderd op 18/9/02 door strik]
-
roseline
-
strik
-
roseline
Nee Strik:)
Ef. 5:22-32
22 Vrouwen, weest aan uw man onderdanig als aan de Here,
23 want de man is het hoofd van zijn vrouw, evenals Christus het hoofd is zijner gemeente; Hij is het, die zijn lichaam in stand houdt.
24 Welnu, gelijk de gemeente onderdanig is aan Christus, zo ook de vrouw aan haar man, in alles.
25 Mannen, hebt uw vrouw lief, evenals Christus zijn gemeente heeft liefgehad en Zich voor haar overgegeven heeft,
26 om haar te heiligen, haar reinigende door het waterbad met het woord,
27 en zo zelf de gemeente voor Zich te plaatsen, stralend, zonder vlek of rimpel of iets dergelijks, zo dat zij heilig is en onbesmet.
28 Zo zijn ook de mannen verplicht hun vrouw lief te hebben als hun eigen lichaam. Wie zijn eigen vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief;
29 want niemand haat ooit zijn eigen vlees, maar hij voedt het en koestert het zoals Christus de gemeente,
30 omdat wij leden zijn van zijn lichaam.
31 Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen, en die twee zullen tot een vlees zijn.
32 Dit geheimenis is groot, doch ik spreek met het oog op Christus en op de gemeente.
gemeente = ekkle’sia, zn vr
(1577 in Strongs)
1) een vergadering van burgers, uit hun huizen geroepen naar een openbare plaats, volksvergadering
1a) een vergadering van mensen, bijeengeroepen in een openbare raadsvergadering om zaken te overleggen
1b) een bijeenkomst van de Israëlieten
1c) iedere toevallige vergadering van mensen, zelfs wanordelijk
1d) in christelijke zin
1d1) een vergadering van gelovigen, bijeengekomen voor een eredienst
1d2) een groep van gelovigen, of van hen die in verwachting van eeuwig heil door Jezus Christus, hun eigen rituelen waarnemen, hun eigen godsdienstige bijeenkomsten houden, hun eigen zaken regelen, volgens voorschriften voor het geheel terwille van een goede gang van zaken
1d3) zij die ergens, in een stad, dorp, zo’n groep vormen en met elkaar verenigd zijn
1d4) het geheel van de gelovigen over de hele wereld verspreid
1d5) de vergadering van gelovigen die al overleden zijn en in de hemel wonen
Dat wordt dus in mijn bijbel vertaald met: 'gemeente'.
Even een stukje over 'kerk':
De nieuwtestamentische Gemeente
De vele en vooral grote traditionele kerkgenootschappen hebben het woord 'kerk' in hun naam. Hoewel met kerk meestal een gebouw wordt bedoeld waar gelovigen bijeenkomen, wordt het woord 'kerk' ook toegepast in veel namen van kerkgenootschappen.
Wordt in het Nieuwe Testament het woord 'kerk' gebruikt voor de eerste gemeenten?
Het woord 'kerk' komt uit het Grieks, van kyriakos. De oorspronkelijke betekenis heeft geen betrekking op een gebouw en ook niet op een groep godsdienstige mensen. Het kan er wel mee geassocieerd worden, want de letterlijke betekenis is: 'van de heer' of 'des heren'. Men kan van een bouwwerk zeggen dat het van de heer is. Ook van een gemeenschap van mensen kan gezegd worden dat zij van de heer is. Als men de oorspronkelijke betekenis van het woord kerk in acht wil nemen, klinken sommige uitspraken heel vreemd. De kerkgemeenschap houdt een collecte, zou dan moeten luiden: de 'van de heer' houdt een collecte. In de loop der eeuwen is de betekenis van kerk (kyriakos) van 'des heren' veranderd in kerkgebouw of gemeente.
Als we echter waarde hechten aan het bijbelse begrip, dan zullen we in de heilige schrift moeten kijken.
Het woord 'kyriakos' komt tweemaal in het Nieuwe Testament voor:
1 Corinthe 11:20 Wanneer gij dan bijeenkomt, is dat niet het eten van de maaltijd des Heren [kuriakos].
Openbaring 1:10 Ik kwam in vervoering des geestes op de dag des Heren [kuriakos], en ik hoorde achter mij een luide stem, als van een bazuin.
In beide verzen staat 'des heren', wat hetzelfde is als 'van de heer' en een vertaling is van het Griekse kyriakos of kuriakos. In deze verzen gaat het over een maaltijd en een dag van de Heer en niet over een georganiseerde groep gelovigen. Welk woord gebruikt het Nieuwe Testament voor de getrouwen van Christus die als een organisatie functioneren?
Nu juist - ekklesia, en dit wordt vertaald met gemeente.
Nu zal je zeggen: What's in a name - maar 't woord 'kerk' is ook slechts een klein puntje van de dingen die niet in overeenstemming zijn met Gods woord binnen de 'kerk' - o.a. wat betreft de invulling van de 'kerkdiensten'.
1 Kor. 14:24-40.
Groeten, Rose.
[Veranderd op 21/9/02 door roseline]
Ef. 5:22-32
22 Vrouwen, weest aan uw man onderdanig als aan de Here,
23 want de man is het hoofd van zijn vrouw, evenals Christus het hoofd is zijner gemeente; Hij is het, die zijn lichaam in stand houdt.
24 Welnu, gelijk de gemeente onderdanig is aan Christus, zo ook de vrouw aan haar man, in alles.
25 Mannen, hebt uw vrouw lief, evenals Christus zijn gemeente heeft liefgehad en Zich voor haar overgegeven heeft,
26 om haar te heiligen, haar reinigende door het waterbad met het woord,
27 en zo zelf de gemeente voor Zich te plaatsen, stralend, zonder vlek of rimpel of iets dergelijks, zo dat zij heilig is en onbesmet.
28 Zo zijn ook de mannen verplicht hun vrouw lief te hebben als hun eigen lichaam. Wie zijn eigen vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief;
29 want niemand haat ooit zijn eigen vlees, maar hij voedt het en koestert het zoals Christus de gemeente,
30 omdat wij leden zijn van zijn lichaam.
31 Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen, en die twee zullen tot een vlees zijn.
32 Dit geheimenis is groot, doch ik spreek met het oog op Christus en op de gemeente.
gemeente = ekkle’sia, zn vr
(1577 in Strongs)
1) een vergadering van burgers, uit hun huizen geroepen naar een openbare plaats, volksvergadering
1a) een vergadering van mensen, bijeengeroepen in een openbare raadsvergadering om zaken te overleggen
1b) een bijeenkomst van de Israëlieten
1c) iedere toevallige vergadering van mensen, zelfs wanordelijk
1d) in christelijke zin
1d1) een vergadering van gelovigen, bijeengekomen voor een eredienst
1d2) een groep van gelovigen, of van hen die in verwachting van eeuwig heil door Jezus Christus, hun eigen rituelen waarnemen, hun eigen godsdienstige bijeenkomsten houden, hun eigen zaken regelen, volgens voorschriften voor het geheel terwille van een goede gang van zaken
1d3) zij die ergens, in een stad, dorp, zo’n groep vormen en met elkaar verenigd zijn
1d4) het geheel van de gelovigen over de hele wereld verspreid
1d5) de vergadering van gelovigen die al overleden zijn en in de hemel wonen
Dat wordt dus in mijn bijbel vertaald met: 'gemeente'.
Even een stukje over 'kerk':
De nieuwtestamentische Gemeente
De vele en vooral grote traditionele kerkgenootschappen hebben het woord 'kerk' in hun naam. Hoewel met kerk meestal een gebouw wordt bedoeld waar gelovigen bijeenkomen, wordt het woord 'kerk' ook toegepast in veel namen van kerkgenootschappen.
Wordt in het Nieuwe Testament het woord 'kerk' gebruikt voor de eerste gemeenten?
Het woord 'kerk' komt uit het Grieks, van kyriakos. De oorspronkelijke betekenis heeft geen betrekking op een gebouw en ook niet op een groep godsdienstige mensen. Het kan er wel mee geassocieerd worden, want de letterlijke betekenis is: 'van de heer' of 'des heren'. Men kan van een bouwwerk zeggen dat het van de heer is. Ook van een gemeenschap van mensen kan gezegd worden dat zij van de heer is. Als men de oorspronkelijke betekenis van het woord kerk in acht wil nemen, klinken sommige uitspraken heel vreemd. De kerkgemeenschap houdt een collecte, zou dan moeten luiden: de 'van de heer' houdt een collecte. In de loop der eeuwen is de betekenis van kerk (kyriakos) van 'des heren' veranderd in kerkgebouw of gemeente.
Als we echter waarde hechten aan het bijbelse begrip, dan zullen we in de heilige schrift moeten kijken.
Het woord 'kyriakos' komt tweemaal in het Nieuwe Testament voor:
1 Corinthe 11:20 Wanneer gij dan bijeenkomt, is dat niet het eten van de maaltijd des Heren [kuriakos].
Openbaring 1:10 Ik kwam in vervoering des geestes op de dag des Heren [kuriakos], en ik hoorde achter mij een luide stem, als van een bazuin.
In beide verzen staat 'des heren', wat hetzelfde is als 'van de heer' en een vertaling is van het Griekse kyriakos of kuriakos. In deze verzen gaat het over een maaltijd en een dag van de Heer en niet over een georganiseerde groep gelovigen. Welk woord gebruikt het Nieuwe Testament voor de getrouwen van Christus die als een organisatie functioneren?
Nu juist - ekklesia, en dit wordt vertaald met gemeente.
Nu zal je zeggen: What's in a name - maar 't woord 'kerk' is ook slechts een klein puntje van de dingen die niet in overeenstemming zijn met Gods woord binnen de 'kerk' - o.a. wat betreft de invulling van de 'kerkdiensten'.
1 Kor. 14:24-40.
Groeten, Rose.
[Veranderd op 21/9/02 door roseline]
-
PeterB
Ik wil even terugkomen op dat van de prediking.
Dat de prediking in onze "samenkomsten" (ik zou ze gewoon kerkdiensten noemen) centraal dient te staan is Bijbels.
Het is zelfs een gebod Gods als Jezus zelf zegt dat de apostelen uit moeten gaan en het Evangelie aan alle creaturen moet prediken. Was het prediken ook niet het voornaamste werk van Jezus Christus zelf? Markus 1 vs 38
En Hij zeide tot hen: Laat ons in de bijliggende
vlekken gaan,opdat Ik ook daar predike; want daartoe ben Ik uitgegaan.
Het gaat dus in onze kerkdiensten erom dat er prediking plaatsvind.
En zolang dat gebeurd zie ik niet in dat we verkeerd bezig zijn.
Verder denk ik dat we in dit verband niet de tekst van 1 kor 14 erbij moeten halen.
Die gaat niet over de liturgie in de kerkdiensten, maar over de houding binnen de gemeente binnen en buiten de kerkdiensten.
mvg = Peter
Dat de prediking in onze "samenkomsten" (ik zou ze gewoon kerkdiensten noemen) centraal dient te staan is Bijbels.
Het is zelfs een gebod Gods als Jezus zelf zegt dat de apostelen uit moeten gaan en het Evangelie aan alle creaturen moet prediken. Was het prediken ook niet het voornaamste werk van Jezus Christus zelf? Markus 1 vs 38
En Hij zeide tot hen: Laat ons in de bijliggende
vlekken gaan,opdat Ik ook daar predike; want daartoe ben Ik uitgegaan.
Het gaat dus in onze kerkdiensten erom dat er prediking plaatsvind.
En zolang dat gebeurd zie ik niet in dat we verkeerd bezig zijn.
Verder denk ik dat we in dit verband niet de tekst van 1 kor 14 erbij moeten halen.
Die gaat niet over de liturgie in de kerkdiensten, maar over de houding binnen de gemeente binnen en buiten de kerkdiensten.
mvg = Peter