Ad Anker schreef: ↑27 mei 2025, 09:37Maar wat is dan nog de basis? De leer? De oude waarheid? Ik denk daar veel over na, en wil dat nog verder overdenken. Het raakt ook aan het gesprek dat hier wordt gevoerd. De brieven van Paulus wijzen op de gemeente als het lichaam van Christus, op onderlinge liefde en verdraagzaamheid. Maar wel op basis van het besef dat we elkaar als broeders en zusters in Christus zien.

De Rijssenaar schreef: ↑27 mei 2025, 12:47

Ad Anker schreef: ↑27 mei 2025, 09:37Maar wat is dan nog de basis? De leer? De oude waarheid? Ik denk daar veel over na, en wil dat nog verder overdenken. Het raakt ook aan het gesprek dat hier wordt gevoerd. De brieven van Paulus wijzen op de gemeente als het lichaam van Christus, op onderlinge liefde en verdraagzaamheid. Maar wel op basis van het besef dat we elkaar als broeders en zusters in Christus zien.

Dit is wel herkenbaar, maar ik denk dat de gemeenschappelijke basis de waarheid van ds. Kersten is en bijvoorbeeld bepaalde dominees. Ook wel het gevoel om zich overal tegen af te zetten: wij zijn anders. Kijken naar kerkverbanden (of zelfs binnen eigen verband) en goed weten wat daar mis gaat en daar uren mee kunnen vullen. Misschien ook wel bepaald taalgebruik en kleding.

Mister schreef: ↑28 mei 2025, 09:49

De Rijssenaar schreef: ↑27 mei 2025, 12:47

Ad Anker schreef: ↑27 mei 2025, 09:37Maar wat is dan nog de basis? De leer? De oude waarheid? Ik denk daar veel over na, en wil dat nog verder overdenken. Het raakt ook aan het gesprek dat hier wordt gevoerd. De brieven van Paulus wijzen op de gemeente als het lichaam van Christus, op onderlinge liefde en verdraagzaamheid. Maar wel op basis van het besef dat we elkaar als broeders en zusters in Christus zien.

Dit is wel herkenbaar, maar ik denk dat de gemeenschappelijke basis de waarheid van ds. Kersten is en bijvoorbeeld bepaalde dominees. Ook wel het gevoel om zich overal tegen af te zetten: wij zijn anders. Kijken naar kerkverbanden (of zelfs binnen eigen verband) en goed weten wat daar mis gaat en daar uren mee kunnen vullen. Misschien ook wel bepaald taalgebruik en kleding.

Lijkt me een wat wankele basis.

Ad Anker schreef:Ik heb gisteren een preek geluisterd van ds. Rijsdijk in Hervormd Montfoort — volgens mij van vorige week zondagmorgen. Daarin ging het over hoe de gemeente behoort om te gaan met de kerkenraad. Dat zij binnen bepaalde kaders leidinggeeft aan de gemeente, en dat gehoorzaamheid aan hen vereist is. Dat betekent ook dat we met hun zwakheden geduld moeten hebben.

Het belangrijkste punt voor mij was dat het broeders in Christus zijn. Zo hebben we de mannen van de kerkenraad te zien: als deel van de gemeente, als één lichaam. Er is dus een basis voor verbinding, en die basis ligt in Christus. Dat besef brengt verdraagzaamheid, liefde en mededogen voort.

Nu is dat in onze gezindte — zeg ik voorzichtig — toch enigszins losgelaten. Belijdenis wordt niet altijd meer afgelegd op basis van een waar geloof. Kerkenraadsbanken worden deels bezet door mannen die geen heilszekerheid kennen. Er is weinig verbinding en erkenning, vooral wanneer je wat kritisch bent of een afwijkend standpunt hebt.

Maar wat is dan nog de basis? De leer? De oude waarheid? Ik denk daar veel over na, en wil dat nog verder overdenken. Het raakt ook aan het gesprek dat hier wordt gevoerd. De brieven van Paulus wijzen op de gemeente als het lichaam van Christus, op onderlinge liefde en verdraagzaamheid. Maar wel op basis van het besef dat we elkaar als broeders en zusters in Christus zien.

Dat is toch wel anders dan wat we vaak gewend zijn. Maar welke gezamenlijke basis — die zorgt voor erkenning en verbinding — is er dan voor hen die deel uitmaken van een gemeente waar belijdenis wordt afgelegd op grond van een historisch geloof, en waar broeders kerkenraadslid worden terwijl ze ervan getuigen Christus niet te kennen als hun persoonlijke Zaligmaker?

Ik ben benieuwd naar jullie visie.

Ad Anker schreef: ↑31 mei 2025, 09:09 Mijn kardinale punt was het Bijbelse gegeven dat de gemeente het lichaam van Christus is. Vanuit die basis is er verbinding met als gevolg verdraagzaamheid, liefde en mededogen. Nu is die basis in mijn gemeente niet dominant. Er zijn slechts weinigen die tot de Kerk behoren. Hoe is de verbinding met alle anderen, die we niet als broeder of zuster in Christus zien? Welke gemeenschappelijke basis is er dan? Is dat de Bijbel? Is dat een interpretatie van de Bijbel? Is dat de leer van de kerk?

Nu is het gesprek vooral gedomineerd geweest door ambtsdragers die wel/niet getuigen van een persoonlijk geloof in Christus. Dat was niet zozeer mijn bedoeling, dat waren voorbeelden die ik noemde om mijn punt te maken.

Dat vind ik dus van de reacties.

Posthoorn schreef: ↑31 mei 2025, 09:12 De gemeenschappelijke basis is dan denk ik toch hoe er wordt gedacht over geloof en bekering. Afgezien van de vraag of iemand dat zelf heeft beleefd.

Ad Anker schreef: ↑31 mei 2025, 09:14

Posthoorn schreef: ↑31 mei 2025, 09:12 De gemeenschappelijke basis is dan denk ik toch hoe er wordt gedacht over geloof en bekering. Afgezien van de vraag of iemand dat zelf heeft beleefd.

Ik begrijp niet precies wat je bedoelt. Kun je dat toelichten?

Posthoorn schreef: ↑31 mei 2025, 09:17

Ad Anker schreef: ↑31 mei 2025, 09:14

Posthoorn schreef: ↑31 mei 2025, 09:12 De gemeenschappelijke basis is dan denk ik toch hoe er wordt gedacht over geloof en bekering. Afgezien van de vraag of iemand dat zelf heeft beleefd.

Ik begrijp niet precies wat je bedoelt. Kun je dat toelichten?

Voor míj, laat ik het persoonlijk houden, is het belangrijk hoe men denkt over de bekering. Dat dit een ingrijpen gebeuren is, dat iemand ook bewust meemaakt. Niet de houding van: het kan ook anders, het hoeft allemaal niet zo moeilijk, etc. Ik kan het niet helemaal goed onder woorden brengen, maar ik hoop dat je aanvoelt wat ik bedoel.

Ad Anker schreef: ↑31 mei 2025, 09:23 Dat voel ik wel aan ja. Jij voelt je verbonden met hen die daarover dezelfde gedachten hebben, maar met hen in jouw eigen gemeente die daar anders over denken ervaar je die verbinding niet?
En nog wat specifieker: hoe zie je je eigen gemeente?

Posthoorn schreef: ↑31 mei 2025, 09:17Voor míj, laat ik het persoonlijk houden, is het belangrijk hoe men denkt over de bekering. Dat dit een ingrijpen gebeuren is, dat iemand ook bewust meemaakt. Niet de houding van: het kan ook anders, het hoeft allemaal niet zo moeilijk, etc. Ik kan het niet helemaal goed onder woorden brengen, maar ik hoop dat je aanvoelt wat ik bedoel.

Ad Anker schreef: ↑31 mei 2025, 09:09 Mijn kardinale punt was het Bijbelse gegeven dat de gemeente het lichaam van Christus is. Vanuit die basis is er verbinding met als gevolg verdraagzaamheid, liefde en mededogen. Nu is die basis in mijn gemeente niet dominant. Er zijn slechts weinigen die tot de Kerk behoren. Hoe is de verbinding met alle anderen, die we niet als broeder of zuster in Christus zien? Welke gemeenschappelijke basis is er dan? Is dat de Bijbel? Is dat een interpretatie van de Bijbel? Is dat de leer van de kerk?

Nu is het gesprek vooral gedomineerd geweest door ambtsdragers die wel/niet getuigen van een persoonlijk geloof in Christus. Dat was niet zozeer mijn bedoeling, dat waren voorbeelden die ik noemde om mijn punt te maken.

Dat vind ik dus van de reacties.

Ad Anker schreef:Mijn kardinale punt was het Bijbelse gegeven dat de gemeente het lichaam van Christus is. Vanuit die basis is er verbinding met als gevolg verdraagzaamheid, liefde en mededogen. Nu is die basis in mijn gemeente niet dominant. Er zijn slechts weinigen die tot de Kerk behoren. Hoe is de verbinding met alle anderen, die we niet als broeder of zuster in Christus zien? Welke gemeenschappelijke basis is er dan? Is dat de Bijbel? Is dat een interpretatie van de Bijbel? Is dat de leer van de kerk?

Nu is het gesprek vooral gedomineerd geweest door ambtsdragers die wel/niet getuigen van een persoonlijk geloof in Christus. Dat was niet zozeer mijn bedoeling, dat waren voorbeelden die ik noemde om mijn punt te maken.

Dat vind ik dus van de reacties.