Invulling van de erediensten

[Job]

Als kind (ik ging vanaf mijn derde mee naar de kerk en we zaten toen op de galerij) vond ik de kerkdiensten vaak best wel lang duren. De preek snapte ik niet zo erg en vond ik erg lang duren. Maar ik was een tamelijk zoetig kind, dus ik zat wel stil. Logisch, want je kon lekker wegdromen. Of rijen tellen. Of hoeden tellen. Of in je psalmboek tellen hoeveel psalmversjes je uit je hoofd kende. Of noem maar op.

Ik keek altijd naar de liturgie en of er dan cijfercombinaties mogelijk waren tussen de 1 en 150 en hoeveel van elk getal er op het bord stond.

Meestal waren de enen in de meerderheid.

Bij ons werden er massaal schrootjes in het kerkdak geteld. We kunnen er om lachen maar triest is het wel natuurlijk.

[Job]

Maar om op je vraag in te gaan Zita. Als er werk wordt gemaakt van de huisgodsdienst en aan de kinderen geleerd wordt dat je naar de kerk gaat om te luisteren en hoé je moet luisteren, en als je zelf als ouder ook bereid bent te luisteren naar alle vragen van de kids na afloop, dan ondervang je al een hoop. Niet dat het vlekkeloos verloopt maar kinderen leren wel luisteren. Eerlijk gezegd vind ik van alle kleurboekjes, zakken stiften en rollen snoep ook weleens de boodschap uitgaan naar kinderen: we vinden het echt heeeel zielig voor jullie hoor, dat je zolang stil moet zitten.

[refo]

Als kind (ik ging vanaf mijn derde mee naar de kerk en we zaten toen op de galerij) vond ik de kerkdiensten vaak best wel lang duren. De preek snapte ik niet zo erg en vond ik erg lang duren. Maar ik was een tamelijk zoetig kind, dus ik zat wel stil. Logisch, want je kon lekker wegdromen. Of rijen tellen. Of hoeden tellen. Of in je psalmboek tellen hoeveel psalmversjes je uit je hoofd kende. Of noem maar op.

Ik keek altijd naar de liturgie en of er dan cijfercombinaties mogelijk waren tussen de 1 en 150 en hoeveel van elk getal er op het bord stond.

Meestal waren de enen in de meerderheid.

Onlangs stond er niet één 1 op het bord. Zeldzaam. De 7 ontbreekt vaak.
Ja, ik heb iets met getallen.

[TSD]

Maar om op je vraag in te gaan Zita. Als er werk wordt gemaakt van de huisgodsdienst en aan de kinderen geleerd wordt dat je naar de kerk gaat om te luisteren en hoé je moet luisteren, en als je zelf als ouder ook bereid bent te luisteren naar alle vragen van de kids na afloop, dan ondervang je al een hoop. Niet dat het vlekkeloos verloopt maar kinderen leren wel luisteren. Eerlijk gezegd vind ik van alle kleurboekjes, zakken stiften en rollen snoep ook weleens de boodschap uitgaan naar kinderen: we vinden het echt heeeel zielig voor jullie hoor, dat je zolang stil moet zitten.

Je kan ook te snel zijn in je oordeel daarover, maar je wilt niet weten hoeveel kinderen er juist het meeste opvangen van de preek, al tekenend. Onze (enkele prikkelgevoelige) kinderen mogen tekenen (voorwaarde: moet over (iets uit) de preek gaan). Sinds die tijd kan er inderdaad een gesprek over de preek plaatsvinden, omdat ze een hoop gehoord en onthouden hebben.

[Job]

Maar om op je vraag in te gaan Zita. Als er werk wordt gemaakt van de huisgodsdienst en aan de kinderen geleerd wordt dat je naar de kerk gaat om te luisteren en hoé je moet luisteren, en als je zelf als ouder ook bereid bent te luisteren naar alle vragen van de kids na afloop, dan ondervang je al een hoop. Niet dat het vlekkeloos verloopt maar kinderen leren wel luisteren. Eerlijk gezegd vind ik van alle kleurboekjes, zakken stiften en rollen snoep ook weleens de boodschap uitgaan naar kinderen: we vinden het echt heeeel zielig voor jullie hoor, dat je zolang stil moet zitten.

Je kan ook te snel zijn in je oordeel daarover, maar je wilt niet weten hoeveel kinderen er juist het meeste opvangen van de preek, al tekenend. Onze (enkele prikkelgevoelige) kinderen mogen tekenen (voorwaarde: moet over (iets uit) de preek gaan). Sinds die tijd kan er inderdaad een gesprek over de preek plaatsvinden, omdat ze een hoop gehoord en onthouden hebben.

Mooi! Daarom zou ik ook "weleens".

[merel]

Ik heb juist een gruwelijke hekel aan dat geteken en gekras om mij heen. Discussie over stiften en pennen die het niet doen, krassen etc. Ik zie zelfs nog tieners met een tekenblok zitten en gaan vervolgens over op geswipe op hun telefoon.

Wij hebben behoorlijk drukke kinderen die moeite hebben met stilzitten en toch gaan zij zonder problemen vanaf 2 jaar mee. Eerste jaren zaten ze veel op schoot met een knuffel en 2 doosjes rozijnen, daarna een paar jaar kindernevendienst. Eerlijk gezegd viel het mij op dat ze in die fase slechter stil zaten. In griep 4 kochten wij de HSV jongeren bijbel en lazen ze daarin mee. Meestal krijgen ze meer mee dan je denkt. Ook niet elke week, maar dat heb ik zelf ook.

Ik vind kindermomenten wel erg belangrijk. Juist daardoor krijg je wat van de preek mee. Ik ging zelf ook jong mee naar de kerk en heb van alles geteld, psalmen gekeerd en ben weggedroomd, maar tot diep in mijn tienerjaren geen woord meegekregen van de dienst

[merel]

En verder ben ik van mening dat een langere dienst met eventueel eten, preek bespreking meer voldoet aan het christen zijn dan 2 consumptie diensten. In dat opzicht ben ik het eens met @ maanenschijn

[HannekeL]

Wat wordt er gedaan om kinderen te betrekken bij de dienst/preek, en hoe waardeer je deze ideeën?
Als kind (ik ging vanaf mijn derde mee naar de kerk en we zaten toen op de galerij) vond ik de kerkdiensten vaak best wel lang duren. De preek snapte ik niet zo erg en vond ik erg lang duren. Maar ik was een tamelijk zoetig kind, dus ik zat wel stil. Logisch, want je kon lekker wegdromen. Of rijen tellen. Of hoeden tellen. Of in je psalmboek tellen hoeveel psalmversjes je uit je hoofd kende. Of noem maar op.
In mijn eigen gemeente: er ligt een klein boekje klaar waarin kinderen een woordzoeker kunnen maken die te maken heeft met de preek, een opdrachtje over personen die voorkomen in het Bijbelgedeelte, ruimte voor een tekening enz. Het boekje is even hoog als de ruimte waarop je Bijbel kan staan (A6), dus ze kunnen tekenen zonder de voorburen in de nek te prikken. Ik vind het voor kleine kinderen een aardig idee, maar tegelijk is het ook wel weer afleidend van het luisteren. Opdrachtjes maken zou ik als kind waarschijnlijk leuker hebben gevonden dan alleen maar stil zitten en luisteren naar de dominee.
Ik merk in de gemeente ook dat steeds jongere kinderen meegaan naar de dienst, en dan tijdens de psalm voor de preek alsnog naar de crèche worden gebracht. Ze maken dus een deel van de dienst mee, en wennen zo geleidelijk. Het stoort sommige ouderen vreselijk, al dat geloop tijdens de dienst.
Ik ken ook gemeenten waar een officieel kindermoment is. Voorafgaand aan de preek vraagt de predikant de kinderen om naar voren te komen, en daar krijgen ze gelardeerd met voorbeelden die in hun context passen de kern van de preek te horen. (onlangs keek ik mee bij een gemeente waar de dominee de uitnodiging om naar voren te komen meerdere keren herhaalde. Het bleef bij drie kinderen. Dat bleken dus ook alle kinderen te zijn...)
Ik ken ook gemeenten waar een onofficieel kindermoment is. De dominee begint standaard zijn preek met de kinderen aan te spreken enz. zie boven.
Er zijn gemeenten waar de dominee in de loop van zijn preek af en toe kort de kinderen aanspreekt, met een voorbeeld of een waarschuwing die in hun context past.
Bij een dienst voor anders begaafden mogen die anders begaafden helpen met collecteren. Heel leuk. Dat zou ook mooi iets voor kinderen zijn.
Maar hoe kun je kinderen betrekken bij de dienst? Ik bedoel nu niet kindernevendienstachtige zaken, waarbij de kinderen worden afgevoerd en de reguliere dienst niet meemaken.

Bij ons werd er tijdens de godsdienst lessen op de basisschool verder op de preek ingegaan. Kerk en school liepen heel erg door elkaar heen. Ik vond dat best een goed systeem.

[Maanenschijn]

De invulling van de erediensten hebben ook onlosmakelijk een relatie met de door-de-weekse activiteiten.

Mijn ervaringen vanuit de aanwezigheid in de (baptisten)gemeenten in Oekraïne, de Russische Federatie en Kazachstan zijn dat door de weeks veel activiteiten rondom muziek (koorzang, instrumenten), maar ook onderwijs (bijbelstudie, leerdiensten) worden gehouden. Bijna dagelijks is de kerk wel open. Waarbij ook zorg is voor de armen in de gemeente door maaltijden en zelfs slaapzalen in de kerk. Dit vertaalt zich door naar de zondagse eredienst. Een deel van wat er door de weeks is geleerd komt terug in de kerkdienst.

Vaak waren we al redelijk vroeg op zondag op weg naar de kerk, rond half 9/ 9 uur. Een dienst met meerdere schriftlezingen, preken, persoonlijke getuigenissen, gebeden (centraal en door gemeenteleden om de beurt), zang en muziek wisselden elkaar af. Dat was zomaar twee tot twee en een half uur. Na de dienst was het vaak met elkaar of verschillende groepen de lunch gebruiken. ‘S middags waren er mogelijk nog enkele activiteiten, meestal (in de afgelegen gebieden) ging men naar een kleine gemeente in omgeving (soms uren door de taiga) om daar het Woord te bedienen en muziek te maken. Vaak eenvoudige woonkamers van houten huisjes. In stedelijk gebied was men met regelmaat in parken en pleinen aan het zingen.

Is bovenstaande mijn ideaal? Wel een beetje. De gemeente is actief betrokken, er is onderwijs, saamhorigheid, zorg voor de ander en oog voor de nood van de samenleving. En er zijn ook best nadelen aan te wijzen. Wel kun je in een dergelijke setting moeilijk alleen consumeren, je wordt automatisch meegenomen in participeren. Daarnaast ben je (ook natuurlijk door volwassen doop en belijdenis) geen ‘anoniem’ gelovige. Een bijkomend voordeel is dat jonge kinderen al vroeg leren zingen/spreken/bidden in het openbaar/met elkaar.

Mijn ideaal zou toch wel een dergelijk vorm van gemeente-en kerkdiensten zijn. Met behoud van de centrale plaats van het Woord en de Gereformeerde leer.

[Posthoorn]

Als kind (ik ging vanaf mijn derde mee naar de kerk en we zaten toen op de galerij) vond ik de kerkdiensten vaak best wel lang duren. De preek snapte ik niet zo erg en vond ik erg lang duren. Maar ik was een tamelijk zoetig kind, dus ik zat wel stil. Logisch, want je kon lekker wegdromen. Of rijen tellen. Of hoeden tellen. Of in je psalmboek tellen hoeveel psalmversjes je uit je hoofd kende. Of noem maar op.

Ik keek altijd naar de liturgie en of er dan cijfercombinaties mogelijk waren tussen de 1 en 150 en hoeveel van elk getal er op het bord stond.

Meestal waren de enen in de meerderheid.

Onlangs stond er niet één 1 op het bord. Zeldzaam. De 7 ontbreekt vaak.
Ja, ik heb iets met getallen.

En ooit waren er een keer zo veel zevens, dat de koster een omgekeerde Z moest gebruiken.

[Klavart]

Als kind (ik ging vanaf mijn derde mee naar de kerk en we zaten toen op de galerij) vond ik de kerkdiensten vaak best wel lang duren. De preek snapte ik niet zo erg en vond ik erg lang duren. Maar ik was een tamelijk zoetig kind, dus ik zat wel stil. Logisch, want je kon lekker wegdromen. Of rijen tellen. Of hoeden tellen. Of in je psalmboek tellen hoeveel psalmversjes je uit je hoofd kende. Of noem maar op.

Ik keek altijd naar de liturgie en of er dan cijfercombinaties mogelijk waren tussen de 1 en 150 en hoeveel van elk getal er op het bord stond.

Meestal waren de enen in de meerderheid.

Onlangs stond er niet één 1 op het bord. Zeldzaam. De 7 ontbreekt vaak.
Ja, ik heb iets met getallen.

En ooit waren er een keer zo veel zevens, dat de koster een omgekeerde Z moest gebruiken.

Wat is het verschil tussen een omgekeerde Z en een niet omgekeerde Z?

[ZWP]

Wat is het verschil tussen een omgekeerde Z en een niet omgekeerde Z?

[Posthoorn]

Wat is het verschil tussen een omgekeerde Z en een niet omgekeerde Z?

Ja, ik snap de vraag. Maar die Z was zodanig dat boven- en onderkant anders uitkwamen. Of misschien had hij hem alleen een beetje scheef erop gedaan om het meer op een 7 te laten lijken.

[Job]

De invulling van de erediensten hebben ook onlosmakelijk een relatie met de door-de-weekse activiteiten.

Mijn ervaringen vanuit de aanwezigheid in de (baptisten)gemeenten in Oekraïne, de Russische Federatie en Kazachstan zijn dat door de weeks veel activiteiten rondom muziek (koorzang, instrumenten), maar ook onderwijs (bijbelstudie, leerdiensten) worden gehouden. Bijna dagelijks is de kerk wel open. Waarbij ook zorg is voor de armen in de gemeente door maaltijden en zelfs slaapzalen in de kerk. Dit vertaalt zich door naar de zondagse eredienst. Een deel van wat er door de weeks is geleerd komt terug in de kerkdienst.

Vaak waren we al redelijk vroeg op zondag op weg naar de kerk, rond half 9/ 9 uur. Een dienst met meerdere schriftlezingen, preken, persoonlijke getuigenissen, gebeden (centraal en door gemeenteleden om de beurt), zang en muziek wisselden elkaar af. Dat was zomaar twee tot twee en een half uur. Na de dienst was het vaak met elkaar of verschillende groepen de lunch gebruiken. ‘S middags waren er mogelijk nog enkele activiteiten, meestal (in de afgelegen gebieden) ging men naar een kleine gemeente in omgeving (soms uren door de taiga) om daar het Woord te bedienen en muziek te maken. Vaak eenvoudige woonkamers van houten huisjes. In stedelijk gebied was men met regelmaat in parken en pleinen aan het zingen.

Is bovenstaande mijn ideaal? Wel een beetje. De gemeente is actief betrokken, er is onderwijs, saamhorigheid, zorg voor de ander en oog voor de nood van de samenleving. En er zijn ook best nadelen aan te wijzen. Wel kun je in een dergelijke setting moeilijk alleen consumeren, je wordt automatisch meegenomen in participeren. Daarnaast ben je (ook natuurlijk door volwassen doop en belijdenis) geen ‘anoniem’ gelovige. Een bijkomend voordeel is dat jonge kinderen al vroeg leren zingen/spreken/bidden in het openbaar/met elkaar.

Mijn ideaal zou toch wel een dergelijk vorm van gemeente-en kerkdiensten zijn. Met behoud van de centrale plaats van het Woord en de Gereformeerde leer.

Indrukwekkend. Echt gemeente-zijn van zondag tot zondag. Ik vind het ook een beetje benauwend klinken, maar dat zegt veel over mij. Ik ben niet graag constant onder mensen.

[Klavart]

Wat is het verschil tussen een omgekeerde Z en een niet omgekeerde Z?