Maar het is toch helemaal geen somber lied?

Wat mij betreft, is psalm 100 heel geschikt voor een begrafenis. Daar gaat het niet om. Maar ik vind het een lied van geloofsvertrouwen, dat past bij ieder moment dat je als spannend ervaart of waarin je een keuze maakt met vérstrekkende gevolgen voor de rest van je leven.

DDD schreef: ↑26 jul 2023, 10:28 Maar het is toch helemaal geen somber lied?

Als je de tekst bestudeert, dan is het vrij helder dat het niet past bij een bruiloft.

Ik ken de tekst uit mijn hoofd. Ik heb het al regelmatig bij een bruiloft gezongen.

Ambtenaar schreef: ↑26 jul 2023, 10:26

DDD schreef: ↑26 jul 2023, 10:14 De dood is ook een verhuizing. Het zijn alle drie markeerpunten in het leven van de mens. Wat mij betreft, past het lied bij ieder overgangsmoment.

Het zal wel in jullie aard als Afgescheidenen liggen dat jullie bij elk moment de somberheid van het leven willen benadrukken.

Maar bij Jacqueline van der Waals is de dood niet perse iets heel sombers. (Zie ook Najaarslaan, maar eigenlijk heel veel van haar gedichten en ook Noortje Velt). Het is allemaal wat ingewikkeld.
Ook haar bewerking "De dag door uwe gunst ontvangen" wordt net als veel andere avondliederen vaak rond sterven gezongen, maar kan wat tekst betreft in veel meer situaties.

Wat de toekomst brengen moge werd ook gezongen bij de inhuldiging van Koningin Beatrix.

Wat de toekomst brengen moge,
mij geleidt des Heren hand;
moedig sla ik dus de ogen
naar het onbekende land.
Leer mij volgen zonder vragen;
Vader, wat Gij doet is goed!
Leer mij slechts het heden dragen
met een rustig, kalme moed!

Heer, ik wil uw liefde loven,
al begrijpt mijn ziel U niet.
Zalig hij, die durft geloven,
ook wanneer het oog niet ziet.
Schijnen mij uw wegen duister,
zie, ik vraag U niet: waarom?
Eenmaal zie ik al uw luister
als ik in de hemel kom!

Laat mij niet mijn lot beslissen:
zo ik mocht, ik durfde niet.
Ach, hoe zou ik mij vergissen,
als Gij mij de keuze liet!
Wil mij als een kind behand'len,
dat alleen de weg niet vindt:
neem mijn hand in uwe handen
en geleid mij als een kind.

Waar de weg mij brenge moge,
aan des Vaders trouwe hand,
loop ik met gesloten ogen
naar het onbekende land.

Ik ben het in deze met Ambtenaar eens.
Of het moet een huwelijk zijn wat onder 'spanning' staat, of dat ze uitgezonden worden naar een zendingsgebied bv?
Ik vind het een bemoedigingslied tijdens een moeilijke tijd.

En hoe begint het huwelijksformuulier ook al weer?

Aangezien de gehuwden gewoonlijk allerlei ellende en tegenspoed overkomt, lijkt me dat juist heel geschikt.

parsifal schreef: ↑26 jul 2023, 10:40
Wat de toekomst brengen moge werd ook gezongen bij de inhuldiging van Koningin Beatrix.

Dus? Het lied past gewoon niet bij feestelijke aangelegenheden. Maar goed, ieder wat hem/haar goeddunkt.

Twee zielen, een gedachte.

refo schreef: ↑26 jul 2023, 10:49 En hoe begint het huwelijksformuulier ook al weer?

Dat zal het zijn. Als verlichte hervormden hebben wij niet het klassieke formulier gebruikt tijdens ons huwelijk.

Terri schreef: ↑26 jul 2023, 10:46 Wat de toekomst brengen moge,
mij geleidt des Heren hand;
moedig sla ik dus de ogen
naar het onbekende land.
Leer mij volgen zonder vragen;
Vader, wat Gij doet is goed!
Leer mij slechts het heden dragen
met een rustig, kalme moed!

Heer, ik wil uw liefde loven,
al begrijpt mijn ziel U niet.
Zalig hij, die durft geloven,
ook wanneer het oog niet ziet.
Schijnen mij uw wegen duister,
zie, ik vraag U niet: waarom?
Eenmaal zie ik al uw luister
als ik in de hemel kom!

Laat mij niet mijn lot beslissen:
zo ik mocht, ik durfde niet.
Ach, hoe zou ik mij vergissen,
als Gij mij de keuze liet!
Wil mij als een kind behand'len,
dat alleen de weg niet vindt:
neem mijn hand in uwe handen
en geleid mij als een kind.

Waar de weg mij brenge moge,
aan des Vaders trouwe hand,
loop ik met gesloten ogen
naar het onbekende land.

Ik ben het in deze met Ambtenaar eens.
Of het moet een huwelijk zijn wat onder 'spanning' staat, of dat ze uitgezonden worden naar een zendingsgebied bv?
Ik vind het een bemoedigingslied tijdens een moeilijke tijd.

Dit gaat toch over wat de toekomst zal brengen? De bruiloft is feestelijk, maar het "in voor- en tegenspoed" mag ook in de liederen naar voren komen, zeker bij het afsluiten van onderdelen van de dag.

Terzijde. Natuurlijk heb ik het niet over de situatie waarbij dit lied op wijs van "The Rose" gezongen wordt. Dat is in elke situatie af te keuren.

Hahaha.
En eens

Zeker!

parsifal schreef: ↑26 jul 2023, 10:55

Terri schreef: ↑26 jul 2023, 10:46 Wat de toekomst brengen moge,
mij geleidt des Heren hand;
moedig sla ik dus de ogen
naar het onbekende land.
Leer mij volgen zonder vragen;
Vader, wat Gij doet is goed!
Leer mij slechts het heden dragen
met een rustig, kalme moed!

Heer, ik wil uw liefde loven,
al begrijpt mijn ziel U niet.
Zalig hij, die durft geloven,
ook wanneer het oog niet ziet.
Schijnen mij uw wegen duister,
zie, ik vraag U niet: waarom?
Eenmaal zie ik al uw luister
als ik in de hemel kom!

Laat mij niet mijn lot beslissen:
zo ik mocht, ik durfde niet.
Ach, hoe zou ik mij vergissen,
als Gij mij de keuze liet!
Wil mij als een kind behand'len,
dat alleen de weg niet vindt:
neem mijn hand in uwe handen
en geleid mij als een kind.

Waar de weg mij brenge moge,
aan des Vaders trouwe hand,
loop ik met gesloten ogen
naar het onbekende land.

Ik ben het in deze met Ambtenaar eens.
Of het moet een huwelijk zijn wat onder 'spanning' staat, of dat ze uitgezonden worden naar een zendingsgebied bv?
Ik vind het een bemoedigingslied tijdens een moeilijke tijd.

Dit gaat toch over wat de toekomst zal brengen? De bruiloft is feestelijk, maar het "in voor- en tegenspoed" mag ook in de liederen naar voren komen, zeker bij het afsluiten van onderdelen van de dag.

Sterker nog: elk bruidspaar dat op hun grote dag denkt aan het begin van een leven vol rozengeur en manenschijn te staan, zou verplicht een shotje Jacqueline mogen krijgen. We hoeven de blijde en onwetende koppies echt niet sadistisch naar beneden te drukken op zo'n mooie dag, maar het etaleren van alleen perfectie en glamour op een trouwdag vind ik anderzijds een kwaad in onze gezindte. Dat strookt niet met hoe het huwelijksformulier het huwelijk beschrijft. Een realistische tussenweg is zoeken, maar niet onmogelijk.

Eens. Van de mensen bij wie ik het kan beoordelen, is er maar één huwelijk waarbij ik me kan voorstellen dat het (nog) niet zo nodig was. En het leven is nog niet voorbij.

Ik denk sowieso dat het goed is dat er altijd een evenwicht is. Dat is de liturgie van het dagelijks leven. In tijden van vreugde, maar ook van verdriet.

Zoals dat ook in de eredienst zo behoort te zijn. Een preek naar aanleiding van een bijbelgedeelte vol vreugde vraagt om óók een schuldbelijdenis in de liturgie. En andersom kan een bestraffende tekst niet zonder genadeverkondiging, geloofsvertrouwen en uitzien in de te zingen liederen. En niet, zoals sommige dominees lijken te doen, dat je vier trefwoorden opzoekt en dan een aantal psalmen in willekeurige volgorde in de liturgie prikt, zonder dat deze een functie hebben in de verwerking van de preek. Als een soort behang rond de eredienst. Al vind ik zoiets vooral de opleiding te verwijten. Bij een fatsoenlijke scholing zou dat toch niet snel gebeuren.

Alle belangrijke riten in het leven vragen mijns inziens om een evenwichtscheppende bijdrage vanuit Gods Woord. Daarom vind ik die inleiding van het klassieke huwelijksformulier wellicht wel wat bot en misschien niet helemaal op de juiste plek in het formulier, maar toch ook wel adequaat.

En natuurlijk vereist dat, dat bij een begrafenis óók dat evenwicht wordt gezocht. Ik geef onmiddellijk toe dat er predikanten zijn die daarbij bijna omrollen van onevenwichtigheid. Maar dat lijkt me geen reden om bij een bruiloft niet dit lied te zingen.