Het zal wel een familiekwestie zijn. Ik vind het onbegrijpelijk.

Mijn opa kwam wekelijks bij het graf.

Én wat zoek of haal je bij een graf?

DDD schreef:Het zal wel een familiekwestie zijn. Ik vind het onbegrijpelijk.

Mijn opa kwam wekelijks bij het graf.

Ik denk eerlijk gezegd dat wat @Orchidee beschrijft, best uitzonderlijk is. Ik kan me er zelf niets bij voorstellen. De vraag wat je er zoekt of haalt, vind ik heel bijzonder.

Precies.

Het is een Rare Vraag. Wat zoek je of haal je bij een fotolijstje aan de muur? Of bij een monument? Of bij een poëziealbum? Of in je eerste liefdesbrief? Of in het ouderlijk huis? Of in het kerkgebouw waar je getrouwd bent? Ik noem maar wat dingen.

De vraag stellen, is hem beantwoorden. Sommige mensen zoeken of vinden daar niets. En anderen wel. Maar ik ben het zeker niet met hen eens die zeggen dat een oppervlakkig voorbijgaan aan de gedenkstenen in het leven de voorkeur geniet of calvinistisch zou zijn. Daar is helemaal geen sprake van.

Orchidee schreef:Én wat zoek of haal je bij een graf?

Stil staan bij de herinnering.
En ook: memento mori.
Natuurlijk kan dat ook in je eigen huis, maar ik ga toch graag met enige regelmaat naar het graf van mijn ouders. Zou het heel erg vinden als het geruimd moest worden.

eilander schreef:

DDD schreef:Het zal wel een familiekwestie zijn. Ik vind het onbegrijpelijk.

Mijn opa kwam wekelijks bij het graf.

Ik denk eerlijk gezegd dat wat @Orchidee beschrijft, best uitzonderlijk is. Ik kan me er zelf niets bij voorstellen. De vraag wat je er zoekt of haalt, vind ik heel bijzonder.

Ik vind het geen rare vraag, je vind er niets. Maar dat weerhoud me er niet van om regelmatig naar het graf te gaan om te gedenken maar ook om het graf schoon te maken. Waarom? Gewoon uit liefde. Omdat dat, voor mijn gevoel, het enige is wat je nog kan doen voor je geliefde.
Maar dat ligt voor ieder anders en het is natuurlijk een heel teer onderwerp.

Zo teer inderdaad, dat ik vind dat @Orchidee wel wat minder hoog van de toren kan blazen. De toon van haar vind ik niet echt tactvol.

Toch ervaar ik bij het graf van mijn ouders ook heel sterk dat zij daar niet zijn. Ik kom er maar weinig, eens in de vijf jaar of zo.
Ik was een keer op zondag op de plaatselijke begraafplaats (daar wandel ik wel graag) en het was een soort druk. Bleek het om vaderdag te gaan. Veel mensen die op vaderdag naar het graf van vader gingen. Ik was er echt verbaasd over, het was nog nooit bij me opgekomen.

Ik herken het verhaal van Orchidee wel bij onze wat oudere familieleden. Wellicht verschilt het per streek ofzo.

windorgel schreef: Natuurlijk kan dat ook in je eigen huis, maar ik ga toch graag met enige regelmaat naar het graf van mijn ouders. Zou het heel erg vinden als het geruimd moest worden.

Omdat laatste te voorkomen hebben wij voor een lange periode grafrechten gekocht. Overigens sta ik er meer in zoals @orchidee. Bij het graf van mijn vader ben ik nog nooit geweest, heeft voor mij geen toegevoegde waarde. Heb trouwens ook geen foto van hem staan. De herinneringen die ik aan hem heb, zitten in mijn hoofd. En die vervagen langzaam, zoals het hoort wat mij betreft.

Ambtenaar schreef:

windorgel schreef: Natuurlijk kan dat ook in je eigen huis, maar ik ga toch graag met enige regelmaat naar het graf van mijn ouders. Zou het heel erg vinden als het geruimd moest worden.

Omdat laatste te voorkomen hebben wij voor een lange periode grafrechten gekocht. Overigens sta ik er meer in zoals @orchidee. Bij het graf van mijn vader ben ik nog nooit geweest, heeft voor mij geen toegevoegde waarde. Heb trouwens ook geen foto van hem staan. De herinneringen die ik aan hem heb, zitten in mijn hoofd. En die vervagen langzaam, zoals het hoort wat mij betreft.

Houdt iemand anders dan in de gaten of het graf er niet al te verwaarloosd bij ligt? Wel grafrechten verlengen maar niet bijhouden lijkt me zo tegenstrijdig.
Ja, herinneringen vervagen in de loop der jaren.
'Zoals het hoort' komt me echter nogal kil over.

windorgel schreef:Houdt iemand anders dan in de gaten of het graf er niet al te verwaarloosd bij ligt? Wel grafrechten verlengen maar niet bijhouden lijkt me zo tegenstrijdig.

Mijn oudste broer doet dat, hij woont namelijk in de plaats waar ook de betreffende begraafplaats is gelegen.

Ja, herinneringen vervagen in de loop der jaren. 'Zoals het hoort' komt me echter nogal kil over.

Ik koester bepaalde herinneringen, en andere herinneringen vervagen. Ik kom weleens tegen dat mensen als het ware een compleet altaar met bijbehorende rituelen hebben ingericht. Ik ben daar niet zo van.

Ik heb ook niet zoveel met een graf, maar heb mijn ouders ook nog. Ik kan mij voorstellen dat je vaker naar een graf van een overleden kind zou gaan.

merel schreef:Ik heb ook niet zoveel met een graf, maar heb mijn ouders ook nog. Ik kan mij voorstellen dat je vaker naar een graf van een overleden kind zou gaan.

Waarom zou dat laatste volgens jou anders zijn dan het graf van eigen ouders?

Wellicht omdat je daarover veel meer rouw hebt? En dus meer moet verwerken? Als een ouder of grootouder rond de 100 jaar is, dan is het niet zo erg als hij overlijdt als dat een kind van 10 overlijdt, bijzondere uitzonderingen daargelaten.

Als iemand van 100 sterft, oud en zonder wensen om in dit leven nog te vervullen, is dat voor mij heel iets anders dan bij een kind dat vol plannen zit.