huisman schreef:

eilander schreef:

refo schreef:

eilander schreef:Mentale coach! Dat is een goede vinding... Toch al snel een uur of 10-15 per week. Tarief: onbetaalbaar. Dan hoef ik nooit meer belasting te betalen.

Dan wordt zij eenverdiener, dat is ook niet slim, maar kan ze jou als boekhouder aanstellen.
Maar een beetje creativiteit kan geen kwaad.

In mijn situatie gaat dit niet zo op, maar de strekking is duidelijk - en daarin heb je natuurlijk gelijk!
Belastingontduiking mag niet, maar ontwijken (binnen de regels zo gunstig mogelijk regelen) mag wel.
Nu ben ik als zzp-er fiscaal zeker niet onvoordelig uit, ik hoop dat het nieuwe kabinet een beetje rekening blijft houden met ons soort.

Belastingontwijking mag? Het is maar hoe ruim ons geweten is.

Als je veel wilt betalen staat dat je natuurlijk geheel vrij.

huisman schreef:

eilander schreef:In mijn situatie gaat dit niet zo op, maar de strekking is duidelijk - en daarin heb je natuurlijk gelijk!
Belastingontduiking mag niet, maar ontwijken (binnen de regels zo gunstig mogelijk regelen) mag wel.
Nu ben ik als zzp-er fiscaal zeker niet onvoordelig uit, ik hoop dat het nieuwe kabinet een beetje rekening blijft houden met ons soort.

Belastingontwijking mag? Het is maar hoe ruim ons geweten is.

Je verwart twee dingen, denk ik. En je leest ook niet goed.
Ik geloof toch niet dat iemands geweten bezwaard wordt als je iets binnen de regels zo gunstig mogelijk regelt. In dat geval kun je bij wijze van spreken de meest kritische (maar deskundige) belastinginspecteur in je hart laten kijken.

Als je zelfstandig ondernemer bent is het mogelijk je partner een beloning te geven als die werk verricht ten behoeve van die onderneming. Het moet wel minstens 5000 euro zijn.
Ik bespreek dat altijd met klanten, vaak gaat het om serieus geld. Zeker als de partner geen inkomen heeft, maar ook als er sprake is van een betaalde baan kan er bespaard worden.

Als je persé wilt dat het 'echt' is moet je wat bedenken: betalingen doen, inkoopfacturen recht leggen, post wegbrengen, de website bijhouden, reageren op Facebook/Instagram. Kantoor schoonhouden kan er ook bij, maar alleen dat is meestal niet genoeg.
Kinderopvang zou natuurlijk helemaal logisch zijn, maar dat is uitgesloten. Dat werkt weer via de kinderopvangtoeslag. En dat krijg je weer niet als je eigen partner op je eigen kinderen past.

Ik vind de reformatorische wereld vrij paradoxaal als het gaat om de positie van de vrouw in het arbeidsproces. Als het om twee banen gaat, klinkt altijd dat het primaat van de opvoeding bij de vrouw moet liggen.

Als er sprake is van een eenmanszaak weten ze niet hoe snel ze inkomen via een vof of een maatschap naar de vrouw moeten overdragen. Ze heeft principieel toch helemaal geen tijd om te helpen in de zaak van haar man?

Herman schreef:Ik vind de reformatorische wereld vrij paradoxaal als het gaat om de positie van de vrouw in het arbeidsproces. Als het om twee banen gaat, klinkt altijd dat het primaat van de opvoeding bij de vrouw moet liggen.

Als er sprake is van een eenmanszaak weten ze niet hoe snel ze inkomen via een vof of een maatschap naar de vrouw moeten overdragen. Ze heeft principieel toch helemaal geen tijd om te helpen in de zaak van haar man?

Waarom niet? Het zijn dingen die (bijna) altijd thuis kunnen gebeuren. Ik ken best wat ondernemers, dan zie dat hun vrouw de opvoedingstaken combineert met administratief werk voor de onderneming. Dat gebeurt 's avonds en tussen de bedrijven door.

Het gaat er niet om dat de vrouw niet zou 'werken'; ,maar dat ze zich allereerst wijdt aan (God), haar gezin (man en kinderen). (Titus 2)
Kinderen wegbrengen om te gaan werken is bedenkelijk.
Haar man bijstaan past prima in die toewijding; maar mag dus inderdaad niet ten koste gaan van haar gezin. Daarin kan je ook te ver gaan.

(En in welke situatie dan ook; geldzucht heeft je snel te pakken)

eilander schreef:

Herman schreef:Ik vind de reformatorische wereld vrij paradoxaal als het gaat om de positie van de vrouw in het arbeidsproces. Als het om twee banen gaat, klinkt altijd dat het primaat van de opvoeding bij de vrouw moet liggen.

Als er sprake is van een eenmanszaak weten ze niet hoe snel ze inkomen via een vof of een maatschap naar de vrouw moeten overdragen. Ze heeft principieel toch helemaal geen tijd om te helpen in de zaak van haar man?

Waarom niet? Het zijn dingen die (bijna) altijd thuis kunnen gebeuren. Ik ken best wat ondernemers, dan zie dat hun vrouw de opvoedingstaken combineert met administratief werk voor de onderneming. Dat gebeurt 's avonds en tussen de bedrijven door.

Ik vraag niet naar de praktische invulling, ik vraag naar de moraal.

Herman schreef:

eilander schreef:

Herman schreef:Ik vind de reformatorische wereld vrij paradoxaal als het gaat om de positie van de vrouw in het arbeidsproces. Als het om twee banen gaat, klinkt altijd dat het primaat van de opvoeding bij de vrouw moet liggen.

Als er sprake is van een eenmanszaak weten ze niet hoe snel ze inkomen via een vof of een maatschap naar de vrouw moeten overdragen. Ze heeft principieel toch helemaal geen tijd om te helpen in de zaak van haar man?

Waarom niet? Het zijn dingen die (bijna) altijd thuis kunnen gebeuren. Ik ken best wat ondernemers, dan zie dat hun vrouw de opvoedingstaken combineert met administratief werk voor de onderneming. Dat gebeurt 's avonds en tussen de bedrijven door.

Ik vraag niet naar de praktische invulling, ik vraag naar de moraal.

Tja.... jammer dat je dan zover gaat dat je zelfs het meewerken van de ondernemersvrouw afwijst.

Ik wijs op een zekere dualiteit als het gaat om de principes.

Mijn eigen mening is dat het primaat van de opvoeding zo belangrijk is, dat het inkomen daarvoor wel mag wijken. Hoe je dat praktisch invult, is aan ieder persoonlijk.

Wat heeft dat met moraal te maken?
In het verleden werkten man en vrouw meestal evenveel (betaald) om tot een voldoende gezinsinkomen te komen. Alleen de vrouw van de hereboer, de dokter en de burgemeester kon thuis blijven. Die hadden een inkomen dat hoog genoeg was of genoeg personeel om het huishouden te laten doen.
Dat had niet zozeer meer met Titus 2 te maken, maar meer met welstand of het ontbreken ervan. Als de vrouw niet betaald werkte hoefde je ook niet op diaconale steun te rekenen in geval van nood.

Ik weet niet of dat wel waar is. Ik lees dat bijvoorbeeld niet in een boek als Bartje. Wel dat er bijvoorbeeld was gedaan werd voor een ander. En kleintjes werden niet uitbesteed, maar bleven ook onder het werk bij moeder in de buurt.

helma schreef:Ik weet niet of dat wel waar is. Ik lees dat bijvoorbeeld niet in een boek als Bartje. Wel dat er bijvoorbeeld was gedaan werd voor een ander. En kleintjes werden niet uitbesteed, maar bleven ook onder het werk bij moeder in de buurt.

Je verschuift de discussie naar kinderopvang. Het gaat hier om belastingdruk.

Herman schreef:Ik wijs op een zekere dualiteit als het gaat om de principes.

Mijn eigen mening is dat het primaat van de opvoeding zo belangrijk is, dat het inkomen daarvoor wel mag wijken. Hoe je dat praktisch invult, is aan ieder persoonlijk.

Het moraal is niet dat de vrouw niet mag werken, maar dat de vrouw het gezin op de eerste plaats stelt, zoals Helma al verwoordde.

Het gaat er niet om dat de vrouw niet zou 'werken'; ,maar dat ze zich allereerst wijdt aan (God), haar gezin (man en kinderen). (Titus 2)
Kinderen wegbrengen om te gaan werken is bedenkelijk.
Haar man bijstaan past prima in die toewijding; maar mag dus inderdaad niet ten koste gaan van haar gezin. Daarin kan je ook te ver gaan.

ejvl schreef: Het moraal is niet dat de vrouw niet mag werken, maar dat de vrouw het gezin op de eerste plaats stelt, zoals Helma al verwoordde

De discussie gaat vooral over de invulling van de richtlijn. En die is aan interpretatie onderhevig.

Ambtenaar schreef:

ejvl schreef: Het moraal is niet dat de vrouw niet mag werken, maar dat de vrouw het gezin op de eerste plaats stelt, zoals Helma al verwoordde

De discussie gaat vooral over de invulling van de richtlijn. En die is aan interpretatie onderhevig.

Ik reageer op deze post van @Herman.

Herman schreef: Ik vind de reformatorische wereld vrij paradoxaal als het gaat om de positie van de vrouw in het arbeidsproces. Als het om twee banen gaat, klinkt altijd dat het primaat van de opvoeding bij de vrouw moet liggen.

Als er sprake is van een eenmanszaak weten ze niet hoe snel ze inkomen via een vof of een maatschap naar de vrouw moeten overdragen. Ze heeft principieel toch helemaal geen tijd om te helpen in de zaak van haar man?

En hier lees ik dat het niet gaat om de invulling van de richtlijn maar om het feit dat vrouwen wel of niet werken, en daarom zeg ik dat werken niet het moraal, of de discussie, is, maar het dat de vrouw in de eerste plaats voor het gezin moet zorgen.