Radicaliteit t.a.v Gods Woord. Staan we niet allen schuldig?

[Mara]

@DIA:

Er staat nergens in de bijbel dat bij iedere gelovige zijn huisgenoten zijn vijanden worden.

Je vloeit door, en niet zo'n beetje ook. Want als wat jij schrijft waar zou zijn, zou de apostel niet kunnen schrijven: houdt vrede met alle mensen, zoveel in u is.

Het is zonder meer onbijbels om te suggereren dat gelovigen met alles en iedereen ruzie krijgen. Mensen die dat overkomt hebben een heel ander probleem.

Nee, niet persé, maar de scheiding kan wel dwars door families, zelfs gezinnen lopen.
Dat ze zeggen: "hou jij nu eens op met die vrome praatjes, zo vroom was je eerst niet."
Indien mogelijk: houdt vrede met alle mensen, maar soms lukt dat niet.
Je zult maar een vloekende zoon hebben thuis, moet je dan als vader je mond maar houden, om de lieve vrede?

[Hendrik de 3de]

Ja, Mara! Dan ook moeten wij vrede met onze zoon houden ..
Dan sluit niet uit dat we hem er op moeten wijzen, maar het gesprek aangaan in liefde met je zoon zal meer vruchten afwerpen, dan met de botte bijl er op inslaan. (Wat zwart - wit uitgedrukt, maar je snap wellicht wat ik bedoel).

Maar inderdaad is het soms onmogelijk om vrede te houden. "Zoveel in u is ..." Ook al staat er dat we telkens moeten vergeven, maar soms is de maat vol (menselijk gezien) en dan wordt vergeven erg moeilijk.

[Hendrien]

Maar toch vind ik het wel eens moeilijk; zelf heb ik gelukkig nooit ruzie, maar soms vraag ik me weleens af of mijn getuigenis niet radicaal genoeg is en ik daarom geen haat ervaar...

Het begrip "haat" is subjectief.
Wat jij onder haat verstaat, vat ik misschien op als alleen een afkeuring of een minachting.

Daarnaast is haat ten alle tijde af te keuren, net als bijvoorbeeld geloofstwijfel.
Daar kan en mag nooit naar gestreefd of verlangd worden.
Natuurlijk komt het (helaas veelvuldig) wel voor, maar we kunnen niet zeggen dat iemand niet gelovig is omdat hij/zij geen haat, twijfel, vervolging heeft ervaren.
Het staat tenslotte een beetje vreemd om tijdens een gebed te vragen of haat nietwaar?

God weet zelf wat het beste is voor Zijn kinderen, en zal nooit beproeven wat iemand niet aan kan.

Mooie reactie!

[DDD]

@DIA:

Er staat nergens in de bijbel dat bij iedere gelovige zijn huisgenoten zijn vijanden worden.

Je vloeit door, en niet zo'n beetje ook. Want als wat jij schrijft waar zou zijn, zou de apostel niet kunnen schrijven: houdt vrede met alle mensen, zoveel in u is.

Het is zonder meer onbijbels om te suggereren dat gelovigen met alles en iedereen ruzie krijgen. Mensen die dat overkomt hebben een heel ander probleem.

Ik ken ook van die mensen: ze hebben het er altijd over dat ze "vervolgd" worden om hun geloof, maar ze maken zelf ruzie met iedereen...
Maar toch vind ik het wel eens moeilijk; zelf heb ik gelukkig nooit ruzie, maar soms vraag ik me weleens af of mijn getuigenis niet radicaal genoeg is en ik daarom geen haat ervaar...

Dat is een moeilijk probleem. Je kunt absoluut in heel veel maatschappelijke contexten in Nederland heel betrokken en expliciet christen zijn, zonder dat je stuit op haat. Ik vermoed dat in meer bevindelijk-gereformeerde gemeenschappen met extremistische prediking dat minder eenvoudig is. Daar zal een deel van de mensen -vooral de meelopers- onaangenaam worden aangesproken als ze merken dat iemand van harte christen is en God wil dienen. Bijvoorbeeld omdat ze zich impliciet afgewezen voelen of omdat iemand de groepscode doorbreekt.

Ik beweer ook niet dat een christen geen haat en nijd kan meemaken, ook om zijn geloofsovertuigingen, natuurlijk wel. Maar laten we daarbij altijd eerst en vooral naar onszelf kijken. Ik ageerde tegen de volstrekt ongenuanceerde uitspraken van DIA. Met zulke uitspraken vraag je inderdaad om ruzie.

[DDD]

@DIA:

Er staat nergens in de bijbel dat bij iedere gelovige zijn huisgenoten zijn vijanden worden.

Je vloeit door, en niet zo'n beetje ook. Want als wat jij schrijft waar zou zijn, zou de apostel niet kunnen schrijven: houdt vrede met alle mensen, zoveel in u is.

Het is zonder meer onbijbels om te suggereren dat gelovigen met alles en iedereen ruzie krijgen. Mensen die dat overkomt hebben een heel ander probleem.

Nee, niet persé, maar de scheiding kan wel dwars door families, zelfs gezinnen lopen.
Dat ze zeggen: "hou jij nu eens op met die vrome praatjes, zo vroom was je eerst niet."
Indien mogelijk: houdt vrede met alle mensen, maar soms lukt dat niet.
Je zult maar een vloekende zoon hebben thuis, moet je dan als vader je mond maar houden, om de lieve vrede?

Natuurlijk. Maar daar reageerde ik niet op. Ik vind dat je daarvan best iets kunt zeggen, je kunt zelfs iemand de keus geven: op kamers gaan of je gedragen. Maar dat heeft ook weer niets met de haat tegen gelovigen te maken, maar met de opvoedkundige relatie en misschien met de persoonlijkheid van de zoon (en/of van de ouders, natuurlijk). We moeten niet te snel overal de duivel achter zoeken, want vaak zitten we er met onszelf ruimschoots tussen.

[Sheba]

We denken wel eens haat wereld is alles buiten de kerk. Maar de wereld is ook in de kerkelijke gemeente. Daarom zal je daar ook haat kunnen ontmoeten. Juist waar je het niet zou verwachten. Je wordt niet letterlijk vervolgt in de zin van dat je de gevangenis in moet etc. Maar je wordt wel op een zijspoor gezet. Je wordt argwanend bekeken. Je wordt uit of buitengesloten etc.etc. Je zult felle weerstand kunnen ontmoeten. En dan moeten we maar niet te snel zeggen dat dat aan die mensen zelf ligt... Aan hun karakter etc. Het kan, ,maar het bovenstaande kan ook werkelijkheid zijn.

[DDD]

Nou, ik zou er toch voor pleiten om -zolang er geen psycholoog aan te pas is gekomen- eerst naar de mensen zelf te kijken. Want ook als het om dit soort dingen gaat is het hart van de mens arglistig. De ander heeft het altijd gedaan. Maar zo is het natuurlijk meestal niet.