Dan moeten we voor onszelf wel het onderscheid maken tussen pesten en plagen...

helma schreef:

ejvl schreef:

Mara schreef:Ik mis een optie, nl.
Ik ben ouder van een gepest kind.
Kan die er nog bij?

Ik heb er zelf gelukkig niet mee te maken, maar ik heb gehoord dat het kinderen helpt als ze op een zelfverdedigingssport zitten zoals Judo bijvoorbeeld.
Iemand enig idee of dat inderdaad zo is?

Bij ons in het gezin niet; maar dat zegt niet alles natuurlijk.

Op een gegeven moment bracht de meester de pester (zwakke leerling) en de gepeste (slimme leerling) bij elkaar. Ze moesten naast elkaar zitten en de slimme leerling werd het 'hulpje' van de pester. Het pesten was meteen voorbij.
Ik weet niet of dat in alle gevallen helpen zal; maar voor onze zoon was het een gouden greep. Ik ben de meester altijd erg dankbaar geweest.

Mooi helma!
Mijn ervaring is inderdaad dat zodra kinderen meer van elkaar leren kennen dan alleen bepaalde stereotype beelden, het pesten snel kan afnemen.

Judo kan inderdaad goed zijn. Hier leert een kind dat het invloed kan uitoefenen in (aanvals)situaties en dat het grenzen mag aangeven. Maar ik denk daarbij dat het heel belangrijk is hoe de ouders met het kind omgaan. Blijf je in de dramadriehoek zitten of kies je voor een andere manier om met het akelige gedrag van anderen om te gaan?

lien75 schreef:Dan moeten we voor onszelf wel het onderscheid maken tussen pesten en plagen...

Er is nog een derde, mishandeling!

Mara schreef:

lien75 schreef:Dan moeten we voor onszelf wel het onderscheid maken tussen pesten en plagen...

Er is nog een derde, mishandeling!

Pesten is mishandelen... Geestelijk, psychisch en soms ook lichamelijk!

lien75 schreef:

Mara schreef:

lien75 schreef:Dan moeten we voor onszelf wel het onderscheid maken tussen pesten en plagen...

Er is nog een derde, mishandeling!

Pesten is mishandelen... Geestelijk, psychisch en soms ook lichamelijk!

We kregen een telefoontje van school, uw zoon is onderweg met de ambulance, naar het ziekenhuis.

Mara schreef:

lien75 schreef:

Mara schreef:

lien75 schreef:Dan moeten we voor onszelf wel het onderscheid maken tussen pesten en plagen...

Er is nog een derde, mishandeling!

Pesten is mishandelen... Geestelijk, psychisch en soms ook lichamelijk!

We kregen een telefoontje van school, uw zoon is onderweg met de ambulance, naar het ziekenhuis.

Mara, wat een naar bericht! Sterkte!

Mara schreef:

lien75 schreef:

Mara schreef:

lien75 schreef:Dan moeten we voor onszelf wel het onderscheid maken tussen pesten en plagen...

Er is nog een derde, mishandeling!

Pesten is mishandelen... Geestelijk, psychisch en soms ook lichamelijk!

We kregen een telefoontje van school, uw zoon is onderweg met de ambulance, naar het ziekenhuis.

Sterkte!!!

?

lien75 schreef:
Mara, wat een naar bericht! Sterkte!

O wat een naar misverstand, ik dacht dat het woord kregen voldoende was om aan te tonen dat het verleden tijd was.
Excuses!
Ik had moeten zeggen:
op een ochtend kregen wij een telefoontje dat mijn zoon op weg was naar het ziekenhuis, in de ambu.
De grond zakt onder je voeten weg!

Mara schreef:

lien75 schreef:
Mara, wat een naar bericht! Sterkte!

O wat een naar misverstand, ik dacht dat het woord kregen voldoende was om aan te tonen dat het verleden tijd was.
Excuses!
Ik had moeten zeggen:
op een ochtend kregen wij een telefoontje dat mijn zoon op weg was naar het ziekenhuis, in de ambu.
De grond zakt onder je voeten weg!

Oh, gelukkig. Ik vatte het inderdaad op als dat je net een telefoontje kreeg. Vond het wel bijzonder omdat dat direct zo op het forum te melden. Maar dacht dat dat misschien wel door de schrik kwam...
Maar toen was het natuurlijk verschrikkelijk! Je voelt je dan als ouder behoorlijk machteloos kan ik me zo voorstellen!

lien75 schreef:

Mara schreef:

lien75 schreef:
Mara, wat een naar bericht! Sterkte!

O wat een naar misverstand, ik dacht dat het woord kregen voldoende was om aan te tonen dat het verleden tijd was.
Excuses!
Ik had moeten zeggen:
op een ochtend kregen wij een telefoontje dat mijn zoon op weg was naar het ziekenhuis, in de ambu.
De grond zakt onder je voeten weg!

Oh, gelukkig. Ik vatte het inderdaad op als dat je net een telefoontje kreeg. Vond het wel bijzonder omdat dat direct zo op het forum te melden. Maar dacht dat dat misschien wel door de schrik kwam...
Maar toen was het natuurlijk verschrikkelijk! Je voelt je dan als ouder behoorlijk machteloos kan ik me zo voorstellen!

Machteloos is niet helemaal de juiste benaming. Eerst is er angst, dan verdriet als je op de spoedeisende hulp arriveert en dan komt er boosheid. Heel heel veel boosheid, waarvan je nooit vermoed had dat je dat in je had.
Maar de gebeurtenis en nasleep is genoeg stof voor een boek!

Mara schreef:

lien75 schreef:

Mara schreef:

lien75 schreef:
Mara, wat een naar bericht! Sterkte!

O wat een naar misverstand, ik dacht dat het woord kregen voldoende was om aan te tonen dat het verleden tijd was.
Excuses!
Ik had moeten zeggen:
op een ochtend kregen wij een telefoontje dat mijn zoon op weg was naar het ziekenhuis, in de ambu.
De grond zakt onder je voeten weg!

Oh, gelukkig. Ik vatte het inderdaad op als dat je net een telefoontje kreeg. Vond het wel bijzonder omdat dat direct zo op het forum te melden. Maar dacht dat dat misschien wel door de schrik kwam...
Maar toen was het natuurlijk verschrikkelijk! Je voelt je dan als ouder behoorlijk machteloos kan ik me zo voorstellen!

Machteloos is niet helemaal de juiste benaming. Eerst is er angst, dan verdriet als je op de spoedeisende hulp arriveert en dan komt er boosheid. Heel heel veel boosheid, waarvan je nooit vermoed had dat je dat in je had.
Maar de gebeurtenis en nasleep is genoeg stof voor een boek!

Ja, natuurlijk! Heeft je zoon het een beetje kunnen verwerken? Alhoewel het waarschijnlijk zijn hele leven blijft achtervolgen...
Gepest worden... Het maakt een wond die nooit meer helemaal geneest! En dat is juist zo het gemene...
Zelf vraag ik mij af. Natuurlijk heeft de pester ook een probleem. Maar hij/zij is geen slachtoffer en loopt geen schade op!

lien75 schreef:
Ja, natuurlijk! Heeft je zoon het een beetje kunnen verwerken? Alhoewel het waarschijnlijk zijn hele leven blijft achtervolgen...
Gepest worden... Het maakt een wond die nooit meer helemaal geneest! En dat is juist zo het gemene...
Zelf vraag ik mij af. Natuurlijk heeft de pester ook een probleem. Maar hij/zij is geen slachtoffer en loopt geen schade op!

Ik heb me opgetrokken aan zijn veerkracht. Het is ongelooflijk hoe moedig en vergevingsgezind hij zich toonde, toen de dader gewoon in zijn klas mocht blijven zitten.
Wij hebben moeten leren dat recht hebben en recht krijgen, twee totaal verschillende zaken zijn.
En dat je zomaar in de steek gelaten wordt door politie en schoolleiding.
Je loopt je te pletter tegen een muur van bureaucratie, onwil en juridische prietpraat.
En op een dag geef je het op, je moet wel, omdat je zorg en aandacht uit gaat naar je kind.
Je moet vechten tegen wraakgevoelens, als je de dader met een breed lachend, uitdagend gezicht, tegen komt.
Maar ook dat ebt langzaam weg, want wraak verteert je van binnen.

En nog veel later hoorde mijn zoon op de reünie van zijn school dat het de dader slecht is vergaan, ook met het gezin waar hij uit komt.
Mijn zoon bleek niet zijn enige slachtoffer.

Mara schreef:

lien75 schreef:
Ja, natuurlijk! Heeft je zoon het een beetje kunnen verwerken? Alhoewel het waarschijnlijk zijn hele leven blijft achtervolgen...
Gepest worden... Het maakt een wond die nooit meer helemaal geneest! En dat is juist zo het gemene...
Zelf vraag ik mij af. Natuurlijk heeft de pester ook een probleem. Maar hij/zij is geen slachtoffer en loopt geen schade op!

Ik heb me opgetrokken aan zijn veerkracht. Het is ongelooflijk hoe moedig en vergevingsgezind hij zich toonde, toen de dader gewoon in zijn klas mocht blijven zitten.
Wij hebben moeten leren dat recht hebben en recht krijgen, twee totaal verschillende zaken zijn.
En dat je zomaar in de steek gelaten wordt door politie en schoolleiding.
Je loopt je te pletter tegen een muur van bureaucratie, onwil en juridische prietpraat.
En op een dag geef je het op, je moet wel, omdat je zorg en aandacht uit gaat naar je kind.
Je moet vechten tegen wraakgevoelens, als je de dader met een breed lachend, uitdagend gezicht, tegen komt.
Maar ook dat ebt langzaam weg, want wraak verteert je van binnen.

En nog veel later hoorde mijn zoon op de reünie van zijn school dat het de dader slecht is vergaan, ook met het gezin waar hij uit komt.
Mijn zoon bleek niet zijn enige slachtoffer.

Pesters blijken vaak thuis of zelf ook een probleem te hebben, zeggen ze...

Dit gaat over pesten, niet over mishandelen. (Of vechtpartijen)