-DIA- schreef:
TOE MAAR!
Dan begrepen ze het, en dan liepen ze over….
Maar… ze gingen wel zelf lopen hè? Of niet? Moesten ze niet getrokken worden…
Waren ze geen vijand van Christus?
Denk even na…
Ondertussen even nadenken: Is dit nu echt helemaal goed reformatorisch te noemen?
Ik dacht dat ik er iets vreemds in hoorde. Het is niet reformatorisch… Dacht ik…
En waarom zwijgen we op een REFORMATORICH FORUM op zo’n dwaalleer?
Even verder luisteren…..
NIET DURVEN TE KOMEN…
Alsof de mens zou KUNNEN en WILLEN komen uit eigen beweging en zijn vrije wil?
Dus.. De Here Jezus heeft het fout? Hij zegt het toch?
-DIA- schreef:
Dan gaat ie wel lopen… Maar ja… waarheen?
Even nadenken:
Komt tot HEM die vermoeid en belast zijt…
Wie zijn die vermoeiden en belastten waar deze tekst van spreekt?
En tot wie zou de Heere Jezus dit woord gesproken hebben?
Tot ieder mens, hoofd voor hoofd?
Of zou het zijn tot degenen
die door Zijn genade het leven in eigen hand niet meer konden houden?
Die met alles in de dood terecht kwamen? Toen alle hoop hun gans ontviel?
Gaat die oude mevrouw het grote genadewonder van Gods vrije genade hier niet wat heel
erg bagatelliseren als een gegeven dat maar voor het oprapen ligt voor een ieder?
En daarmee dan de vrije en soevereine genade totaal en verwerpen?
Is God afhankelijk, van de mens als Hij zegt: TOE MAAR… En stel... een mens bleef eens
staan?
Tja, dan was het de schuld van die mens die niet durfde…
God had er immers alles aan gedaan om zijn vrees weg te nemen…
Hij zei toch: TOE MAAR…?
Antwoord nou zelf eens: Tot wie sprak Jezus dit? Is het bagatelliseren van het genadewonder als het voor velen blijkt te zijn? Dat maakt het wonder juist alleen maar groter! En wie zegt dat het oprapen gemakkelijk is (denk daar maar eens over na; dat ligt waarschijnlijk lastiger dan je op het eerste gezicht denkt)?
-DIA- schreef:
Dan speekt de oude mevrouw van een komen tot de Heere Jezus…
En… Waar is God de Vader dan in Zijn eisend recht? Had ze daar eventjes niet
aan gedacht misschien?
Tja… Laten we daar maar aan voorbij gaan want dat is zo moeilijk…
Daar gaat ze helemaal niet aan voorbij. Snap je eigenlijk wel wat er gebeurt als iemand door Jezus genade mag ontvangen? Zo iemand treedt aan Gods eisend recht tegemoet in volmaakte rechtvaardigheid - doordat Christus' verdienste hem toegerekend wordt alsof hij die zelf volbracht had.
-DIA- schreef:
Wie kan dan zalig worden? Nee, de Vader kunnen we beter vergeten,
en gewoon met een sprongetje naar Jezus en ik ben er… Zou dat echt waar zijn?
Ik vraag maar, want ik ben mezelf niet altijd toevertrouwd…
Dan kun je de zaken toch beter een beetje nakijken?
Jawel, Maar God heeft toch de wereld alzo lief gehad dat Hij Zijn eniggeboren Zoon
heeft gegeven voor een ieder die in Hem gelooft?
Oh ja… dat is ook waar hè?
Die nimmer mij hebt afgewezen, noch mijn gebed gehoor ontzegd…
Maar… Hou je eens stil met dat nare gemaar!
Maar toch…
Hoe zat dat dan?
Ging ik dan eerst tot Jezus bidden, of eerst tot de Vader? Of had ik helemaal nog geen
onderscheid tussen drie de Goddelijke Personen?
Nou ja, moeilijk om daar allemaal zo bij stil te staan.
God roept ons broeders tot de daad!
Oeps! Is dat toch niet een heel klein beetje erg remonstrants? Nou ja, zeker niet
reformatorisch. Nah, het is toch christelijk? Nou dan?
Maar toch… Wie zouden die vermoeiden en die belasten zijn waarvan de Heere Jezus
sprak? Wie wil Hij rust geven?
Beantwoord dit zelf eens. Volgens mij ben je bezig jezelf te overschreeuwen.
-DIA- schreef:
Een andere vraag: Kan de duivel je ook rust geven? Terwijl je denkt dat het een rust van
God is?
Even nadenken….
Stil, ik luister al weer…
ZE DURVEN NIET… ER ZITTEN VAAK LELIJKE DINGEN TUSSENIN…
Occulte zonden… Naar een magnetiseur gaan…. Zo iemand die de toekomst voorspelt…
En al die occulte aardigheidjes…
Zou het dát zijn? Ja dat zijn zeker ook gevaarlijke dingen.
Maar zou er niet méér zijn?
Zou het ook waar kunnen zijn dat het alleen dit kwaad is dat roept om staf?
Zou de erfzonde minder erg zijn voor God? Tja niet zo moeilijk doen! Daar kon ik toch niks
aan doen? Dat heeft Adam gedaan! En nu zit ik daar mee opgezadeld? Tsss!
Goed dan, ik luister alweer verder! Het lieve vrouwtje zegt: Je hebt je hulp niet bij de
Heere gezocht maar bij de vijand.
Maar wat ben ik van nature dan? Géén vijand? Nee?
Oooh dát valt mee zeg!
En… Nee, nee Jezus is een Vriend van mij en daarom is mij hartje altijd blij!
Kom, kom, ik ga toch zeker niet naar een waarzegger?
Ben ik dan misschien dan toch wel een klein beetje beter als iemand die naar een
waarzegger gaat?
Oké, oke, ik luister al verder….
EN JE HOORT DE HEER TOT JE SPREKEN…
Ah... Dat is me nogal wat zeg!
Ja, we lezen immers in HEBREEËN 1:
God voortijds veelmaals en op velerlei wijze tot de vaderen gesproken hebbende
door de profeten, heeft in deze laatste dagen tot ons gesproken door de Zoon…
En dan lees ik:
Welken Hij gesteld heeft tot een Erfgenaam van alles, door Welken Hij ook de wereld
gemaakt heeft…
Mooi, dan gaan we toch luisteren naar dit Woord?
Mijn mond breng niet dan loutere wijsheid voort!
En dus: Ik ben vermoeid en belast, dus ik mag tot Jezus komen…
Ja ja, ik mag… Ja, en? Kijk maar:
Die ook Zijn Eigen Zoon niet gespaard heeft…
Voor ons ALLEN!!!
Maar even een andere vraagje. Mag het even?
Wat is een historisch geloof, dat alles wel toestemt en voor waarachtig houdt en
dat zomaar uit deze tekst concludeert: Ik ben een vermoeide en belaste…
Wat houdt dat in dan?
Goede vraag. Maar misschien moet je het woordje 'zomaar' er even uit laten. Dat is een beetje goedkoop voor diegenen die inderdaad vermoeid en belast zijn, en hun zorgen op Jezus werpen.
-DIA- schreef:
Nee, nee, ik bedoel geen maat te stellen, hoe diep die vermoeidheid moet gaan..
Maar wel even stilstaan.
Wat zegt Gods Woord en onze Godvrezende vaderen daarover?
Nou?
Wat zegt bijvoorbeeld het avondmaalsformulier?
-DIA- schreef:
Ik luister weer naar het lieve oude vrouwtje:
EN JE HOORT DE HEER TOT JE SPREKEN…
En dan: Net of er iets tussenkomt
Oplossing! Eureka!
En als je dat nou hebt, nou dan vertel je het maar meteen aan de Heer…
En dan zeg je maar: HEER wilt U het wegnemen?
Maar jaaaa.. Maar ik ben toch niet goed genoeg en ik ben dat en dat en dit.…
Zoveel ophouders op de weg hè?
Oplossing! Eureka!
Maar dan zeg ik altijd als de ZORGENGEEST aan de deur klopt, dan vraag ik altijd
de Heere Jezus naar de deur te gaan…
IN DE NAAM VAN JEZUS?
Nou als Hij dan de deur opendoet… Dan IS IE AL WEG!!!
DUS WAT IS ER NOG VOOR ZORG…
Geen moeite, geen zorg geen angst, en geen pijn, Jezus neemt het toch weg?
Oeps… Sorry, hoe dan?
Oh ik luister al!
Jaaaa… dat kan je doen met alle Boze machten hoor…
Want JEZUS IS OVERWINNAAR…
Ook voor jou…! Ook voor mij...? Ook voor jou?
Is Hij mij van God gegeven tot een volkomen Zaligmaker, die ons van God
tot wijsheid, rechtvaardigheid, heiligmaking, en tot een volkomen verlossing
geschonken?
Oooh! Dat is zeker nogal een stuk!
Maart daar begon het toch niet mee?
Als ik in de Catechismus de zondagen 1-7 lees gaat daar toch nog wel een
en ander aan vooraf… Of niet dan?
Nee. Je kunt deze mevrouw verwijten dat ze de inhoud deze zondagen niet belicht, als je dat graag wilt. Maar de zondagen 1-7 gaan niet
vooraf aan het geloof, maar horen bij het geloof.
-DIA- schreef:
Ach joh, das te allemaal zo moeilijk! Gewoon Jezus aannemen en klaar!
Zou het? Zou hert echt waar zijn?
Zou het de Grond zijn die de eeuwigheid kan verduren? Echt waar?
Het is wel het onderzoeken waard…
Snel mee beginnen dan!