-DIA- schreef:

DDD schreef:Maar het is natuurlijk iets heel anders als je van ontroering huilt of je stem trilt, dan dat je als een standwerker tekeer gaat, wat ik onlangs hoorde. Nu heeft de ene predikant een donkerder stem dan de andere, en als je een gelijkmatige predikant gewend bent is het des te raarder om zoiets mee te maken, maar met bewogenheid had het heus niets te maken. Meer met aanstellaritis, zoals ze dat bij mij in de buurt noemen.

Natuurlijk 'luistert' elke predikant weer ansders, en het is ook zo dat je aan de een sneller went
als aan de ander. Niet iedereen zal een Boanerges zijn.
Sommige predikanten gaan juist zacht en eerbiedig spreken als ze tere zaken behandelen.
Zo zelfs dat je moet opletten om het te kunnen volgen.

henriët schreef:

-DIA- schreef:

DDD schreef:Maar het is natuurlijk iets heel anders als je van ontroering huilt of je stem trilt, dan dat je als een standwerker tekeer gaat, wat ik onlangs hoorde. Nu heeft de ene predikant een donkerder stem dan de andere, en als je een gelijkmatige predikant gewend bent is het des te raarder om zoiets mee te maken, maar met bewogenheid had het heus niets te maken. Meer met aanstellaritis, zoals ze dat bij mij in de buurt noemen.

Natuurlijk 'luistert' elke predikant weer ansders, en het is ook zo dat je aan de een sneller went
als aan de ander. Niet iedereen zal een Boanerges zijn.
Sommige predikanten gaan juist zacht en eerbiedig spreken als ze tere zaken behandelen.
Zo zelfs dat je moet opletten om het te kunnen volgen.

Zacht spreken kan ik me iets bij voorstellen, maar hoe bedoel je eerbiedig spreken?

-DIA- schreef:

Mara schreef:Gisteravond een preek beluisterd via internet, ik laat maar even in het midden welke dominee dat was.
Het was een hele mooie, separerende preek, maar ik moest vaak aan de geluidsknop draaien.
Zachter, want dominee begon wel heel erg te schreeuwen.
Harder, als het op tere zaken aankwam.
Maar toch... helaas, een "jammerende toon", terwijl hij zo mooi en "gedragen" begon.
Omdat het een preek van ruim een uur was, ging het op den duur een beetje irriteren.
Wat is dat toch jammer.
Ik ken natuurlijk bij lange na niet de nieuwe generatie predikanten, maar wordt dit nu minder, wordt daar op gelet op de Theologische Universiteit?
Ik vraag me af of jongeren dit nog wel op kunnen opbrengen, tweemaal per zondag, ruim een uur, naar een jammerende en schreeuwende dominee te luisteren.
Slaat het niet "dood" zo?

Het is soms wel jammer als men over iets uitwendigs als een preekstijl valt.
Niet om het op te nemen voor een nare of harde stem, maar als het goed is gaat het
niet in de eerste plaats over de stem of stijl van de dominee.
Ik merk best wel op, dat met name in de Oud Ger. Gem. het gebrek aan opleiding
zich hier wel eens laat voelen. Soms kan dat inderdaad wel eens wat hinderlijk
zijn. Maar beter is om de inhoud van het gesprokene op te luisteren.

Wat ik nog veel erger vind is dat er ook predikanten lijken te zijn die hun 'stem
verdraaien' om rechtzinnig over te komen.
Ook predikanten die erg op het gemoed preken...
Een zakelijke en toch bewogen preekstijl als b.v. ds. P. Blok, dat zijn wel witte
raven.

Het komt vanzelf ook voor dat een predikant werkelijk bewogen wordt als hij
de schare voor zich aanschouwt. Zelfs Jezus weende toen Hij Jeruzalem genaakte.
Och, of gij ook heden.... Dat waren tranen van bewogenheid. Als ik me niet vergis
hoor je zulke tranen in de prediking de laatste jaren steeds minder.

We lezen in de levenbeschrijving van ds. M. Blok, broer van ds. P. Blok, die toen
hij in Rijssen stond, dat zijn prediking vaak beslag legde op de gemeente. In zijn
ambtelijke gebeden sprak hij meermalen met grote teerheid, zoals een kind tot
zijn vader sprak. Soms is hij door het wonder van Gods ontferming zo overmand,
dat hij minuten lang zwijgt. Er werd toen wel eens van hem gezegd dat hij preekte
door te zwijgen.

Ook de ware bewogenheid kan soms niet verborgen blijven. Ik weet uit mijn jeugd
nog heel goed dat ds. Bregman nogal een zo gevoelig was, dat hij als het ware
stond te wenen op te kansel. Niet om sentimenten op te wekken, maar omdat hier
werkelijke bewogenheid sprak. En dat gepaard met een grote verwondering en
ernst ten aanzien van de onbekeerde zielen.

Maar ook een aanstootgevende vorm van 'bewogenheid' komt voor. Het is vaak dat
dit wel eens openbaar komt, hoewel er heden ten dage minder geoefende hoorders
zijn, en velen een wat bewogen stem meteen als "het ware" zullen bestempelen.
Laat het voor wat het is. Dat zal de eeuwigheid openbaren.
Kortom: Ik wou dit zeggen: Ik ben wars van een gemaakte preekstijl.

Maar als je de tere vreze Gods in een predikant beluistert, dan kan het haast niet
anders of hij zal af en toe zo bewogen zijn dat hij even moet zwijgen. Het maakt ook
nogal wat uit, als ik me niet vergis, bij welke punten een prediker bewogen raakt.
Of anders is het: als je in de bewogenheid van de prediker het tere nabije leven van
de prediker met zijn God hoort, en daarmee tegelijk het ongeluk en de diepe ellende
hoort waarin de hoorders van nature allen verkeren. (Zie ook het voorbeeld van de
tranen van Jezus.) Dat is het wat afdrukt en wel eens beslag kan leggen. Dat is nog
wel onderscheiden van wat ook wel wordt genoemd 'op het gemoed preken'. Dat laatste
kan inderdaad hinderlijk zijn.

Erger nog als dat bewust wordt gedaan. Er is ook een niet bewuste manier die mensen
wel eens kan raken. Neem wijlen ds. Venema. Hoe kon hij met bewegelijke woorden de
zaken voorstellen.
Niet zelden kwamen daardoor onder de hoorder tranen tevoorschijn. Maar ik ben er wel
van overtuigd dat dit bij ds. Venema geen 'vrome kunsten' waren.

Ireneüs van Lyon schreef:Ik las dit stukje over het gebruik van de stem, lijkt me van belang om in het oog te houden als predikant.

"Als wij woorden uitspreken, brengen we daarmee ook gevoelens over en willen we, dat een boodschap zo en zo wordt begrepen. De stemtaal heeft te maken met intonatie, toonhoogte, geluidssterkte, duidelijkheid van de uitspraak, stemkwaliteit, de snelheid waarmee we spreken, het ritme en de melodieusheid van het stemgeluid. Vooral de intonatie is belangrijk. Soms kan een boodschap alleen al door de manier van spreken verkeerd begrepen worden. Met het oog op dit alles is het aan te bevelen, dat predikanten een uitgesproken preek via een geluidsopname nog eens terughoren en met collega’s bespreken onder leiding van een logopedist(e)."

Ireneüs van Lyon schreef:Ik las dit stukje over het gebruik van de stem, lijkt me van belang om in het oog te houden als predikant.

"Als wij woorden uitspreken, brengen we daarmee ook gevoelens over en willen we, dat een boodschap zo en zo wordt begrepen. De stemtaal heeft te maken met intonatie, toonhoogte, geluidssterkte, duidelijkheid van de uitspraak, stemkwaliteit, de snelheid waarmee we spreken, het ritme en de melodieusheid van het stemgeluid. Vooral de intonatie is belangrijk. Soms kan een boodschap alleen al door de manier van spreken verkeerd begrepen worden. Met het oog op dit alles is het aan te bevelen, dat predikanten een uitgesproken preek via een geluidsopname nog eens terughoren en met collega’s bespreken onder leiding van een logopedist(e)."



Ps. ik post voor het eerst hier op refoforum!

refo schreef:

Ireneüs van Lyon schreef:Ik las dit stukje over het gebruik van de stem, lijkt me van belang om in het oog te houden als predikant.

"Als wij woorden uitspreken, brengen we daarmee ook gevoelens over en willen we, dat een boodschap zo en zo wordt begrepen. De stemtaal heeft te maken met intonatie, toonhoogte, geluidssterkte, duidelijkheid van de uitspraak, stemkwaliteit, de snelheid waarmee we spreken, het ritme en de melodieusheid van het stemgeluid. Vooral de intonatie is belangrijk. Soms kan een boodschap alleen al door de manier van spreken verkeerd begrepen worden. Met het oog op dit alles is het aan te bevelen, dat predikanten een uitgesproken preek via een geluidsopname nog eens terughoren en met collega’s bespreken onder leiding van een logopedist(e)."

Die Ireneaus was zijn tijd vooruit.

aboricultura schreef:luisterde in de vakantie naar een roomse mis die pastoor staat gewoon teksten te zingen.
Soms lijkt het er op dat wij ook rooms zijn , ik heb wel eens '' zingende '' predikanten mee gemaakt die hebben zeker eer roomse priesteropleiding gehad.

Eppo Gremdaat schreef:

aboricultura schreef:luisterde in de vakantie naar een roomse mis die pastoor staat gewoon teksten te zingen.
Soms lijkt het er op dat wij ook rooms zijn , ik heb wel eens '' zingende '' predikanten mee gemaakt die hebben zeker eer roomse priesteropleiding gehad.

`Zingende predikanten`zegt Aboricultura..... In het Dienstboek (dat door veel prot. kerken gebruikt wordt)staan diverse responsies die zingend worden gezongen (in beurtzang) tussen voorganger en gemeente.
Vb.: Aanvan dienst der gebeden: voorganger zingt: `De Heer zij met u` waarop de gemeente antwoordt: `ook met u zei de Heer`. Lofprijzing: voorganger zingt: `Here open onze lippen`, waarop gemeente antwoordt:`zo zal onze mond uw lof verkondigen` Vervolgens zingt de voorganger: `Van de opgang der zon tot haar nedergang`antwoordt de gemeente `zij de Naam des Heren geloofd!`Na de schriftlezingen: voorg. `Lof zij U Christus`waarop gemeente antwoordt: `in eeuwigheid, amen.
En zo zijn er meer.
Niks mis mee . Direct na de reformatie heeft de toenmalige nieuw gevormde kerk der hervorming veel litugische elementen verwijderd c.q. geschrapt.
Lees het boek `Liturgiek`van (nu wijlen) Dr M.A. Vrijlandt

Ireneüs van Lyon schreef:Ik las dit stukje over het gebruik van de stem, lijkt me van belang om in het oog te houden als predikant.

"Als wij woorden uitspreken, brengen we daarmee ook gevoelens over en willen we, dat een boodschap zo en zo wordt begrepen. De stemtaal heeft te maken met intonatie, toonhoogte, geluidssterkte, duidelijkheid van de uitspraak, stemkwaliteit, de snelheid waarmee we spreken, het ritme en de melodieusheid van het stemgeluid. Vooral de intonatie is belangrijk. Soms kan een boodschap alleen al door de manier van spreken verkeerd begrepen worden. Met het oog op dit alles is het aan te bevelen, dat predikanten een uitgesproken preek via een geluidsopname nog eens terughoren en met collega’s bespreken onder leiding van een logopedist(e)."



Ps. ik post voor het eerst hier op refoforum!

Mara schreef:

Ireneüs van Lyon schreef:Ik las dit stukje over het gebruik van de stem, lijkt me van belang om in het oog te houden als predikant.

"Als wij woorden uitspreken, brengen we daarmee ook gevoelens over en willen we, dat een boodschap zo en zo wordt begrepen. De stemtaal heeft te maken met intonatie, toonhoogte, geluidssterkte, duidelijkheid van de uitspraak, stemkwaliteit, de snelheid waarmee we spreken, het ritme en de melodieusheid van het stemgeluid. Vooral de intonatie is belangrijk. Soms kan een boodschap alleen al door de manier van spreken verkeerd begrepen worden. Met het oog op dit alles is het aan te bevelen, dat predikanten een uitgesproken preek via een geluidsopname nog eens terughoren en met collega’s bespreken onder leiding van een logopedist(e)."



Ps. ik post voor het eerst hier op refoforum!

Ps, het zou heel fijn zijn als je je zou willen voorstellen.
Hoe kom je zo op RF terecht, wat wil je ons vertellen?