Hoe lang kan Ik jullie nog verdragen?

[-DIA-]

Uiteraard is het genade, gelukkig wel.

En in plaats om de nadruk te leggen op het niet willen, niet kunnen, het tegenwerken, zegt Jezus dit:

Mijn juk is zacht en Mijn last is licht.matt11
Want dit is de liefde tot God, dat wij Zijn geboden in acht nemen; en Zijn geboden zijn geen zware last.1joh5

[quote=""-DIA-"]Immers wie kan en wil vrijwillig en uit zichzelf, zonder dwang het kruis van Christus dragen? Wie zou dat willen? Wie is er zo gewillig?

Van dwang is volgens mij geen sprake, eerder wordt iemand gewillig gemaakt. God dwingt niemand, het blijft uiteindelijk toch je eigen keuze (gewerkt door Zijn Geest).

Het juk van de wet en van menselijke inzettingen is wel hard en is niet te dragen. (zie ook kanttek bij matth11). Daarbij vergeleken is het juk van Jezus zacht en licht.[/quote]

PUNT 1.
Dat is ook waar. Maar dat ervaart de natuurlijke mens niet.
En ook een mens met genade zal dat niet zomaar aanvaarden.
Een mens (ook een mens met genade) moet er elke keer weer
onder worden gebracht. We zijn immers haters van alle kruis en
drukwegen? En dan zul je Asaf ook wel een beetje gaan
begrijpen, als zijn straffing er elke morgen is.

punt 2.
Dat is waar, maar dat leert allen de bevinding. We kunnen ons ook
geveinsdelijk ondewerpen: Tja, het is niet anders...
Maar vrolijk dragen? Ja! Dat is genade: In de grootste smarten
blijven onze harten in de HEERE gerust.
Dan kan een mens wel eens zingen op in alle ellenden:
HEERE wanneer komt die dag, dat ik toch bij U mag wezen en zien
Uw aanschijn geprezen. Dan mag een volk wel eens als een
moegestreden volk naar huis verlangen. Dan wordt de aarde
zo leeg, dan valt alles wel eens weg... Jezus alleen
waar mijn hart gaat heen, mijne ziele dorst naar de Levenvorst!

Maar nogmaals: Van nature is de last niet licht. Dan zijn we
vijanden van het kruis van Christus, en daar zullen we toch eens
aan ontdekt moeten worden.

[jakobmarin]

@DIA, er is inderdaad soms een verschil in hoe het IS en hoe iemand het ERVAART.

Als Jezus zegt dat Zijn juk licht IS, hoef je dat nog niet zo te ERVAREN, maar dan klopt er dus iets niet!

Toen Asaf het had over zijn bestraffing elke morgen, was niet op de juiste plaats! Toen hij het Heiligdom binnen ging en op het einde lette van de goddelozen, was zijn bestraffing er niet meer.

Wat veel zwaarder is om te dragen is de wet en de menselijke inzettingen (in dat kader zegt Jezus dit o.a.), die soms zo opgelegd worden.

[-DIA-]

@DIA, er is inderdaad soms een verschil in hoe het IS en hoe iemand het ERVAART.

Als Jezus zegt dat Zijn juk licht IS, hoef je dat nog niet zo te ERVAREN, maar dan klopt er dus iets niet!

Toen Asaf het had over zijn bestraffing elke morgen, was niet op de juiste plaats! Toen hij het Heiligdom binnen ging en op het einde lette van de goddelozen, was zijn bestraffing er niet meer.

Wat veel zwaarder is om te dragen is de wet en de menselijke inzettingen (in dat kader zegt Jezus dit o.a.), die soms zo opgelegd worden.

Dat weten we ook wel... (hoop ik dan). Ik ging er op in omdat het zo suggestief
werd gebracht. En van vele kansels hoor je ook niet meer anders als een dode
vorm, en daar prikt een mens met een beetje opmerking wel door heen.
Dat is wel het eerste waar de afval begint. Het wordt gebracht als een dode theorie.
Is het dan wonder dat mensen de kerk verlaten, en zeggen: 't zijn maar een stelletje
vrome aanstellers, je mag dit niet, je mag dat , dat is niet goed en daar deugt niks van,
en ze zijn ook altijd maar zo somber en treurig.
En die mensen hebben helaas gelijk: Veelal is het een dode vorm geworden,
en daar wordt geen mens jaloers op. Dan (om het populair te zeggen) graaft de
kerk zijn eigen graf...

[SecorDabar]

@DIA, er is inderdaad soms een verschil in hoe het IS en hoe iemand het ERVAART.

Als Jezus zegt dat Zijn juk licht IS, hoef je dat nog niet zo te ERVAREN, maar dan klopt er dus iets niet!

Toen Asaf het had over zijn bestraffing elke morgen, was niet op de juiste plaats! Toen hij het Heiligdom binnen ging en op het einde lette van de goddelozen, was zijn bestraffing er niet meer.

Wat veel zwaarder is om te dragen is de wet en de menselijke inzettingen (in dat kader zegt Jezus dit o.a.), die soms zo opgelegd worden.

Dat weten we ook wel... (hoop ik dan). Ik ging er op in omdat het zo suggestief
werd gebracht. En van vele kansels hoor je ook niet meer anders als een dode
vorm, en daar prikt een mens met een beetje opmerking wel door heen.
Dat is wel het eerste waar de afval begint. Het wordt gebracht als een dode theorie.
Is het dan wonder dat mensen de kerk verlaten, en zeggen: 't zijn maar een stelletje
vrome aanstellers, je mag dit niet, je mag dat , dat is niet goed en daar deugt niks van,
en ze zijn ook altijd maar zo somber en treurig.
En die mensen hebben helaas gelijk: Veelal is het een dode vorm geworden,
en daar wordt geen mens jaloers op. Dan (om het populair te zeggen) graaft de
kerk zijn eigen graf...

Ja, dode vorm onstaat doordat men het te goed weet met het verstand.
Wel met het verstand, maar niet in het hart.
Ik las van Ds. Henricus de Frein in zijn catechismusoefeningen,
dat er veel bevattingen zijn in de hersenen,
maar geen bevinding in het hart.
Natuurlijk moet er kennis zijn.
Want zonder kennis kan er ook geen bevinding zijn.
Dat er van veel kansels niets anders dan dode vorm gepreekt wordt, weet ik niet.
Wel ervaar ik dat wanneer ik in het stuk van de ellende niet zuiver ben, dat ik dan ook niet ben in het stuk der verlossing.
Dode vormen kan ook ontstaan als het gepredikte Woord niet herkauwt wordt.
Als we de preken niet tot stichting voor onszelf gebruiken.
Inderdaad kunnen we dat van onszelf ook niet, daartoe is de toepassing van de Heilige Geest nodig.
Dan wordt het ook een verbeurde toepassing.
Het blijft echter onze schuld, als we de Heilige Geest bedroeven, want Deze Geest kan en wil het werken.
We horen of lezen dan wel, maar daarna werkt het niet van harte in onze ziel.
Het laat niets na, hooguit dat we het ermee eens zijn door het toe te stemmen,
wel misschien zoals een kan of glas een barst vertonen, maar niet verbroken.

[ejvl]

Ja, dode vorm onstaat doordat men het te goed weet met het verstand.
Wel met het verstand, maar niet in het hart.
Ik las van Ds. Henricus de Frein in zijn catechismusoefeningen,
dat er veel bevattingen zijn in de hersenen,
maar geen bevinding in het hart.
Natuurlijk moet er kennis zijn.
Want zonder kennis kan er ook geen bevinding zijn.
Dat er van veel kansels niets anders dan dode vorm gepreekt wordt, weet ik niet.
Wel ervaar ik dat wanneer ik in het stuk van de ellende niet zuiver ben, dat ik dan ook niet ben in het stuk der verlossing.
Dode vormen kan ook ontstaan als het gepredikte Woord niet herkauwt wordt.
Als we de preken niet tot stichting voor onszelf gebruiken.
Inderdaad kunnen we dat van onszelf ook niet, daartoe is de toepassing van de Heilige Geest nodig.
Dan wordt het ook een verbeurde toepassing.
Het blijft echter onze schuld, als we de Heilige Geest bedroeven, want Deze Geest kan en wil het werken.
We horen of lezen dan wel, maar daarna werkt het niet van harte in onze ziel.
Het laat niets na, hooguit dat we het ermee eens zijn door het toe te stemmen,
wel misschien zoals een kan of glas een barst vertonen, maar niet verbroken.

Zou je misschien willen vertellen (DIA natuurlijk ook als hij dit leest) wat je verstaat onder een dode vorm van prediking?

De vraag die ik daarbij heb, zou dit niet grotendeels aan de luisteraar liggen?
En als het aan de prediker ligt, wat is dan een dode vorm, wat verstaan we hieronder?

[SecorDabar]

Ja, dode vorm onstaat doordat men het te goed weet met het verstand.
Wel met het verstand, maar niet in het hart.
Ik las van Ds. Henricus de Frein in zijn catechismusoefeningen,
dat er veel bevattingen zijn in de hersenen,
maar geen bevinding in het hart.
Natuurlijk moet er kennis zijn.
Want zonder kennis kan er ook geen bevinding zijn.
Dat er van veel kansels niets anders dan dode vorm gepreekt wordt, weet ik niet.
Wel ervaar ik dat wanneer ik in het stuk van de ellende niet zuiver ben, dat ik dan ook niet ben in het stuk der verlossing.
Dode vormen kan ook ontstaan als het gepredikte Woord niet herkauwt wordt.
Als we de preken niet tot stichting voor onszelf gebruiken.
Inderdaad kunnen we dat van onszelf ook niet, daartoe is de toepassing van de Heilige Geest nodig.
Dan wordt het ook een verbeurde toepassing.
Het blijft echter onze schuld, als we de Heilige Geest bedroeven, want Deze Geest kan en wil het werken.
We horen of lezen dan wel, maar daarna werkt het niet van harte in onze ziel.
Het laat niets na, hooguit dat we het ermee eens zijn door het toe te stemmen,
wel misschien zoals een kan of glas een barst vertonen, maar niet verbroken.

Zou je misschien willen vertellen (DIA natuurlijk ook als hij dit leest) wat je verstaat onder een dode vorm van prediking?

De vraag die ik daarbij heb, zou dit niet grotendeels aan de luisteraar liggen?
En als het aan de prediker ligt, wat is dan een dode vorm, wat verstaan we hieronder?

Beste ejvl,
Ik denk dat dit zowel aan de predikant als aan de toehoorders kan liggen.
In verband hiermee zou ik lezen van Mr. Robert Macwair, vertaald door Ds. J. Koelman "De wekker der leraren":
http://www.theologienet.nl/documenten/M ... eraren.rtf

of van Ds. J.C. Ryle de brochure "de waarschuwing aan de kerken":
http://www.theologienet.nl/documenten/R ... kerken.pdf

Beide predikanten kunnen het beter en uitgebreider verwoorden dan ik dat zou kunnen.
Dus van harte aanbevolen om beiden te lezen.
De leringen die hieruit getrokken kunnen worden, zijn nog steeds actueel, lijkt mij.