Wat ik zelf wel een kwalijke zaak vind is dat het gewoon een soort refo-mode word om maar allerlei bekeringsgeschiedenissen en levensbeschrijvingen uit te geven die als warme broodjes over de toonbank gaan. Terwijl er met moeite een oplage van bijv. Guthrie's Groot Interest verkocht word...tekenend voor de ger. gezindte.
Ik hoorde eens een dominee zeggen dat veel bekeringsgeschiedenissen ruiken naar mensenvlees..en dat is niet te veel gezegd. Anderszijds zijn er wel degelijk mooie geschiedenissen waarbij een eerlijk beeld van de persoon zelf beschreven word. Ik denk aan de levensbeschrijvingen van ds.P. Honkoop senior, de 4 broers ds. Vroegindeweij, of van ds. Joh. Van der Poel.
Een ander wijs advies wat ik eens las: als je een bekeringsgeschiedenis wilt lezen, lees er dan niet 1, maar minstens 10! Anders loop je inderdaad het gevaar om die ene weg als voorbeeld te stellen.
"Wat ik zelf wel een kwalijke zaak vind is dat het gewoon een soort refo-mode word om maar allerlei bekeringsgeschiedenissen en levensbeschrijvingen uit te geven die als warme broodjes over de toonbank gaan. Terwijl er met moeite een oplage van bijv. Guthrie's Groot Interest verkocht word"
Ben ik helemaal met je eens. Maar zou dit niet komen doordat de 'leesbare brieven van Christus' meer en meer verdwijnen? Mensen die door hun vreze Gods ontzag en respect genieten? Mensen en jongeren, en ik moet zeggen dat ik daar ook een van ben, hebben wel behoefte aan duidelijke voorbeelden hoe de vreze Gods nu in het leven concreet gestalte krijgt.
De moeite waard was dan ook de concrete handreiking van dominee Pieters voor de christelijke huisgodsdienst waar veel van uit mag gaan. Ds. W. Verboom schreef een boek 'Het bevindelijke nest' waar de warmte van een christelijke opvoeding wordt beschreven. De jeugd is vaak zeer bepalend voor het verdere geloofsleven.
Al met al: Je kunt wel alles in theorie hebben, maar als je in je omgeving niks van de warmte van de christelijke levenswandel merkt (wat meestal wel het geval was met de mensen van de levensbeschrijvingen), dan gaan de levensbeschrijvingen steeds meer als warme broodjes over de toonbank, dat is ernstig.
Ook merk ik dat het inderdaad twijfel geeft! Men kijkt naar iemand bekering, dan naar zijn eigen leven en zegt: Oh, dat heb ik niet zo gevoeld.. Dan is het vast nog niks bij mij...
Denk bijvoorbeeld aan die GG dominee die eerst Pniel doorleefde en toen pas Bethel... Toen hij hoorde dat je geacht werd het in de andere volgorde tegen te komen raakte hij aardig in verwarring... Triest toch!
Triest hoor, als je door dat soort verhalen het zicht op Christus gaat verduisteren!
Bovendien denk ik wel eens: als we allemaal nou ons 'verhaal' zouden schrijven, wie zou er gebaat mee zijn? Hebben we iets toe te voegen aan de Bijbel? Hebben wij iets meegemaakt wat je anders zou missen als je de Bijbel alleen las? Is het niet veel nuttiger om tegen een zoekende ziel te zeggen maar te gaan naar de Heelmeester, en Zijn Woorden, en naar de psalmen, etc...?
Wat heeft iemand anders aan de tekst die op mijn hart werd geboden die dag dat ik worstelde met God? Is dat niet Rooms: zo van: als je dit gebed maar vaak genoeg bidt... bidden is geen toverformule!
Dat neemt niet weg dat ze hun doel hebben, maar meer uit interesse, en bemoediging... Maar niet om je zaligheid er in te vinden!
Jac. Overeem schreef eens in een voorwoord van een levensbeschrijving:
"Waarom ik dit levensverhaal schreef?
Om hen, die een lichtend spoor hebben achtergelaten, aan de jeugd van ons volk voor te stellen, in hun gang door de tijden. Bij voorkeur kies ik daartoe personen, die in grote eenvoud hun weg voor God en mensen zijn gegaan. En ik wil hen plaatsen in het raam van hun tijd."
Het misbruik dat soms van bekeringsgeschiedenissen wordt gemaakt, sluit het goede gebruik niet uit.
Hieronder een stukje uit de Bekeringsweg van Eva van der Groe.
Ze begint met ps.66:16, de bekende hier al genoemde tekst: Komt, hoort toe, o allen gij die God vreest en ik zal vertellen wat Hij aan mijn ziel gedaan heeft.
Nadat ze verteld heeft van haar jonge leven, hoe ze interesse kreeg in de dingen van God, hoe ze belijdenis deed en hoe ze trouwde en weer scheidde, erkende ze ook de onrust die er nog steeds bleef. En dat kwam door een gelovige vrouw, waarmee ze veel contact had en die iets had, wat zij niet had. Zij noemt dat zelf het middel, dat God gebruikte voor haar bekering. Want haar leven was niet veranderd.
En dan schrijft ze: Waar ook nog bijkwam dat er binnen enkele dagen Avondmaal te Rijnzaterwoude stond gehouden te worden, waarmede ik buitengewoon veel te doen kreeg. Zodat ik schrok wanneer ik dacht dat, als ik daar aan ging, ik mijzelf een oordeel zou gaan eten en drinken. Waaraan ik mij, o jammer, in mijn diepe blindheid in de vorige tijden maar al te veel bezondigd had. Om echter dit Avondmaal te verzuimen, daar kon ik niet toe besluiten, want dan zou ik moedwillig die dierbare verbondszegelen versmaden, God in zijn bevelen of ordonnantiën weerstaan en mijn oordeel en verdoemenis voor God en de mensen verzegelen.
En dewijl des Heeren Geest deze dingen sterk op mijn gemoed aandrong, geraakte ik hierdoor in de uiterste verlegenheid en bijna ten einde raad. Ik wist niet meer wat ik beginnen zou, want in mijzelf zag ik mij verloren en geheel verdoemelijk voor God. Geen enkel schepsel, in de hemel nog op aarde, kon mij ook maar de minste hulp of verlossing toebrengen. Daarbij vreesde ik ieder ogenblik te zullen sterven, en dus in de eeuwige verdoemenis neer te storten. Maar in deze onbeschrijfelijke angst en verlegenheid beliefde het de Heere Zich mijner te ontfermen, werkende een sterke aandrang op mijn gemoed, om toch zonder uitstel tot Christus te komen, om door Hem verlost en behouden te worden van de toekomstige toorn. En hierop durfde ik het wagen, er mocht dan van komen wat wilde.
Hier heb je in het voorwoord in het kort een 'klassieker'. De rest heb ik zelf nog niet gelezen maar dat gaat over de gang die God met Zijn volk houdt (???).
Even over de preek van ds. Slager. Ik geloof zeker dat er mensen zijn die het zo meemaken. Ik denk dat het met mooie bewoordingen weergeeft de worstelingen van Gods kinderen om de zekerheid dat ze behouden zijn weer te geven.
Helaas worden hier veel teksten uit hun verband gerukt om de bevindelijke wegen in een soort standaardweg (die niet bestaat) weer te geven. Het meest sprekende vond ik in dit verband:
"De geopenbaarde en verklaarde Tweede Persoon wordt nu voor een ziel een weggaande Persoon, volgens Zijn eigen profetisch woord, Joh. 16:7: "Doch Ik zeg u de waarheid, het is u nut dat Ik wegga, want indien Ik niet wegga, zo zal de Trooster tot u niet komen, maar indien Ik heenga, zo zal Ik Hem tot u zenden."
Deze tekst ging over Zijn hemelvaart en over de uitstorting van de Heilige Geest en niet over dat Jezus Zich gaat verbergen voor de ziel zodat de Heilige Geest hem terug mag leiden naar 'het paradijs' waar hij de erfzonde voor ogen ziet en vervolgens de beleving in de vierschaar der conscientie meemaakt.
Leerpunten uit zijn preek waren teksten die zeker een rol spelen in het bevindelijke leven, maar die ik nooit zo heb horen verklaren:
Dus wordt hij in zijn vlucht nog des te meer aangezet: "Behoud u om uws levenswil, Staat niet stil op deze vlakte!" O, denkt die ziel, dat is waar; ik gedenk aan dat getuigenis Gods: "Gedenkt aan de vrouw van Lot," Lucas 17:32. Sodom uit, is Zoar nog niet binnen. Onderweg op haar vlucht uit Sodom, kwam ze nog om, eer zij Zoar binnen was.
Maar o, wat gebeurt hier? Terwijl hij zijn leven verliest, staat Hij, Die het volmaakte Leven is, te wachten. Jesaja 30:18: "En daarom zal de Heere wachten opdat Hij u genadig zij."
RJ en anderen, laten we nu eens beginnen om uit al de bekeringsgeschiedenissen iets weg te halen wat er niet in hoort. Dat is namelijk van de (heils)historie een heilsweg maken. Als we dit doen vallen veel teksten weg en wordt het beeld veel zuiverder.
Neem, bv. het dal van Achor uit Hosea 2. Deze tekst wordt ook veel heilsordelijk uitgelegd. Als we echter geheel Hosea 2 lezen dan wordt ons duidelijk dat Hosea hier profeteerd over het volk Israël. Het volk zal getrokken worden in de woestijn (Babel) en daar zal hij ze onderwijzen. Hij zal ze hier ook weer uit halen (uit de beroering gelijk het dal Achor was ten tijde van Jozua) en hierna zal Israël nooit meer zeggen mijn Baal maar mijn Man. Dit is ook uitgekomen want na de ballingschap is Israël niet meer gevallen in het afgodendom.
Mogen we hieruit geestelijke lessen trekken? Jazeker maar dan tav Gods volk die afgedwaald is en door God weer teruggebracht wordt. Lees hierover het boek van O. Winslow 'Mara en Elim'. Dit gisteren in het RD besproken boek trekt geestelijke lessen uit dit bittere Mara en zoete Elim. Dit is naar de Schrift. Om echter de gang van Hosea 2, Jozef, Jakob etc.. tot heilsorde te maken vinden we bij geen enkele oudvader terug.
We moeten niet met het badwater het kind weggooien maar bovenstaande is dus badwater.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Stond gisteren in het RD ook nog een artikel over levensbeschrijvingen. De schrijver was positief-kritisch.
Hij verwonderde zich erover dat eenmaal bekeerd, een dominee altijd precies deed wat de Heerde wilde dat hij deed. Is dat de geschiedenis wel zuiver weergeven? Was er nu nooit eens hoogmoed etc.?
"Hij verwonderde zich erover dat eenmaal bekeerd, een dominee altijd precies deed wat de Heerde wilde dat hij deed. Is dat de geschiedenis wel zuiver weergeven? Was er nu nooit eens hoogmoed etc.?
Ik denk dat er wel over hoogmoed gesproken is bij de levensbeschrijving van ds. G. Wisse. Daarvan was het wel bekend.
Maar inderdaad zijn de meesten zeer eenzijdig, dat geloof ik wel. Maar ja, je gaat toch niet snel de vuile was buiten hangen he? Daarvoor zijn Prive en Story er wel. Aan de andere kant bewaart het wel de mensen ervoor om van de dominee en superchristen te maken waaraan ze zichzelf spiegelen. Het blijven zondaren, stuk voor stuk.
Oorspronkelijk gepost door Refojongere
"Hij verwonderde zich erover dat eenmaal bekeerd, een dominee altijd precies deed wat de Heerde wilde dat hij deed. Is dat de geschiedenis wel zuiver weergeven? Was er nu nooit eens hoogmoed etc.?
Ik denk dat er wel over hoogmoed gesproken is bij de levensbeschrijving van ds. G. Wisse. Daarvan was het wel bekend.
Maar inderdaad zijn de meesten zeer eenzijdig, dat geloof ik wel. Maar ja, je gaat toch niet snel de vuile was buiten hangen he? Daarvoor zijn Prive en Story er wel. Aan de andere kant bewaart het wel de mensen ervoor om van de dominee en superchristen te maken waaraan ze zichzelf spiegelen. Het blijven zondaren, stuk voor stuk.
Dat ik het me jouw eens ben Gerrie, dat zal je wel begrijpen. Toch wil in deze oude topic nog een vraag aan RJ stellen over de vuile was.
Laat juist deze vuile was niet zien wíe er tot God bekeerd worden en wat de mens blijft? In Gods Woord staat toch de geschiedenis van Rachab de hoer, Thamar en Juda, David en Bathseba. Ik ben bang dat onze bijbel een stuk dunner zou zijn.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Egodocumenten (?)"