Openbare geloofsbelijdenis

[huisman]

Volgende vraag is dan: Kan je op het formulier van de openbare geloofsbelijdenis / de vragen volmondig "ja" zeggen en je vervolgens niet wedergeboren weten, niet gerechtigd om aan te gaan etc? Klopt dan dat "ja" wel?

(Natuurlijk is dit in de praktijk een stuk lastiger, dan komt door de, volgens mij wat onterechte scheiding die is aangebracht tussen waar geloof en wedergeboorte. Geloofsbelijdenis doen houdt niet in dat je zegt dat je wel wil geloven maar niet kan... Het is geen belijdenis van goede intenties, maar belijdenis van je geloof, wat inhoudt dat je gelooft dat Jezus Christus stierf om je te redden. Helaas heb je mensen die geloofsbelijdenis doen uit gewoonte, en anderzijds bij sommigen het idee dat bovenstaande geloven niet genoeg is, er moet nog meer gebeuren. En natuurlijk een groep mensen die uit volle overtuiging hun geloof belijdt, laten we dat niet vergeten)

Probleem is dat wij eerst moeten weten welke vragen beantwoord moeten worden. In onze kerk zijn dat de vragen van Voetius.

Belijdenisvragen van Voetius



1. Verklaart gij dat de leer van onze kerk (welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt) houdt voor de ware en zaligmakende leer, overeenkomende met de Heilige Schriften?
2. Belooft gij dat gij door de genade Gods, in de belijdenis van deze zaligmakende leer standvastig zult blijven, en in haar zult leven en sterven?

3. Belooft gij dat gij overeenkomstig deze heilige leer uw leven altijd godvruchtig, eerbaar en onberispelijk zult inrichten, en dat gij uw belijdenis met goede werken zult versieren?
4. Belooft gij, dat gij u aan de vermaning, terechtwijzing en kerkelijke tucht wilt onderwerpen en onderworpen zult zijn, indien (wat God verhoede) het mocht gebeuren, dat gij u in leer en leven kwaamt te misgaan?

[parsifal]

op zich is het zorgelijk dat in veel reformatorische kerken er veel meer mensen belijdenis doen dan dat er aan het avondmaal gaan. Dat geeft wel aanleiding tot vragen zoals de topic starter stelt.

[Tiberius]

op zich is het zorgelijk dat in veel reformatorische kerken er veel meer mensen belijdenis doen dan dat er aan het avondmaal gaan. Dat geeft wel aanleiding tot vragen zoals de topic starter stelt.

Persoonlijk maak ik me meer zorgen om mensen die in sommige kerken belijdenis doen én aan het avondmaal gaan, maar in een totaal werelds levensopenbaring hebben.

[Ander]

Helemaal met Huisman eens.

Ik vind overigens de beschuldiging van Ander nogal zwaar, ongegrond en (zover ik het kan overzien, d.w.z. in onze gemeente) onjuist.

Toe maar. Jij zegt dat een ieder die openbare belijdenis doet zonder het ware geloof te bezitten meineed pleegt. Dat is nogal wat. Meineed plegen is tuchtwaardig, dunkt me. Ik gebruikte daarnaast het woordeke kerk(genootschap). Ik kan inderdaad niet oordelen over het feit dat in jouw gemeente allen die openbare belijdenis doen het ware geloof bezitten.

Overigens ben ik het ook helemaal met de woorden van huisman eens.

[parsifal]

op zich is het zorgelijk dat in veel reformatorische kerken er veel meer mensen belijdenis doen dan dat er aan het avondmaal gaan. Dat geeft wel aanleiding tot vragen zoals de topic starter stelt.

Persoonlijk maak ik me meer zorgen om mensen die in sommige kerken belijdenis doen én aan het avondmaal gaan, maar in een totaal werelds levensopenbaring hebben.

Ik ook, net als over hen die alleen belijdenis doen en niets van God laten blijken in hun leven. Maar mijn punt is dat als je ja kunt zeggen op de belijdenisvragen het wel een grote stap moet zijn om niet aan te gaan.

[huisman]

op zich is het zorgelijk dat in veel reformatorische kerken er veel meer mensen belijdenis doen dan dat er aan het avondmaal gaan. Dat geeft wel aanleiding tot vragen zoals de topic starter stelt.

Op zich is dat zorgelijk omdat het zorgelijk is dat zondaren onder de bediening van het Evangelie onbekeerd blijven. Maar ik zie het doen van belijdenis des geloofs meer als een keus om de HEERE te willen dienen zoals in het O.T. het verbondsvolk Israël regelmatig tot zo'n keus gedwongen werd. Het is een keus waar de HEERE op terug zal komen. Maar als die keus door de HEERE gezegend mag worden zal het een keus zijn waar je nooit spijt van zult krijgen.

26 ¶ Ziet, ik stel ulieden heden voor, zegen en vloek:
27 Den zegen, wanneer gij horen zult naar de geboden des HEEREN, uws Gods, die ik u heden gebiede;
28 Maar den vloek, zo gij niet horen zult naar de geboden des HEEREN, uws Gods, en afwijkt van den weg, dien ik u heden gebiede, om andere goden na te wandelen, die gij niet gekend hebt .

[Tiberius]

Jij zegt dat een ieder die openbare belijdenis doet zonder het ware geloof te bezitten meineed pleegt. Dat is nogal wat. Meineed plegen is tuchtwaardig, dunkt me.

Klopt.

Ik gebruikte daarnaast het woordeke kerk(genootschap). Ik kan inderdaad niet oordelen over het feit dat in jouw gemeente allen die openbare belijdenis doen het ware geloof bezitten.

Ik ook niet. En de onderzoekende kerkenraad evenmin, zoals Huisman terecht aangeeft.

[Ander]

Jij zegt dat een ieder die openbare belijdenis doet zonder het ware geloof te bezitten meineed pleegt. Dat is nogal wat. Meineed plegen is tuchtwaardig, dunkt me.

Klopt.

Ik gebruikte daarnaast het woordeke kerk(genootschap). Ik kan inderdaad niet oordelen over het feit dat in jouw gemeente allen die openbare belijdenis doen het ware geloof bezitten.

Ik ook niet. En de onderzoekende kerkenraad evenmin, zoals Huisman terecht aangeeft.

Helder, dan was jou reactie voor mij wat verwarrend. 't Blijkt nu dat we aardig op één lijn zitten.

[Marnix]

Volgende vraag is dan: Kan je op het formulier van de openbare geloofsbelijdenis / de vragen volmondig "ja" zeggen en je vervolgens niet wedergeboren weten, niet gerechtigd om aan te gaan etc? Klopt dan dat "ja" wel?

(Natuurlijk is dit in de praktijk een stuk lastiger, dan komt door de, volgens mij wat onterechte scheiding die is aangebracht tussen waar geloof en wedergeboorte. Geloofsbelijdenis doen houdt niet in dat je zegt dat je wel wil geloven maar niet kan... Het is geen belijdenis van goede intenties, maar belijdenis van je geloof, wat inhoudt dat je gelooft dat Jezus Christus stierf om je te redden. Helaas heb je mensen die geloofsbelijdenis doen uit gewoonte, en anderzijds bij sommigen het idee dat bovenstaande geloven niet genoeg is, er moet nog meer gebeuren. En natuurlijk een groep mensen die uit volle overtuiging hun geloof belijdt, laten we dat niet vergeten)

Probleem is dat wij eerst moeten weten welke vragen beantwoord moeten worden. In onze kerk zijn dat de vragen van Voetius.

Belijdenisvragen van Voetius



1. Verklaart gij dat de leer van onze kerk (welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt) houdt voor de ware en zaligmakende leer, overeenkomende met de Heilige Schriften?
2. Belooft gij dat gij door de genade Gods, in de belijdenis van deze zaligmakende leer standvastig zult blijven, en in haar zult leven en sterven?

3. Belooft gij dat gij overeenkomstig deze heilige leer uw leven altijd godvruchtig, eerbaar en onberispelijk zult inrichten, en dat gij uw belijdenis met goede werken zult versieren?
4. Belooft gij, dat gij u aan de vermaning, terechtwijzing en kerkelijke tucht wilt onderwerpen en onderworpen zult zijn, indien (wat God verhoede) het mocht gebeuren, dat gij u in leer en leven kwaamt te misgaan?

Klopt, daarmee had ik in mijn reactie al rekening gehouden. Volgens mij kan je geen "ja" op die vragen zeggen en je dan vervolgens onbekeerd weten en zomaar bij het Avondmaal wegblijven.

Op zich is dat zorgelijk omdat het zorgelijk is dat zondaren onder de bediening van het Evangelie onbekeerd blijven. Maar ik zie het doen van belijdenis des geloofs meer als een keus om de HEERE te willen dienen zoals in het O.T. het verbondsvolk Israël regelmatig tot zo'n keus gedwongen werd. Het is een keus waar de HEERE op terug zal komen. Maar als die keus door de HEERE gezegend mag worden zal het een keus zijn waar je nooit spijt van zult krijgen.

Dat kan zijn, maar die keuze is wel een keuze tussen leven en dood volgens die tekst. Je kan dus niet zeggen: Ik kies om Hem te dienen... maar ik ben nog steeds dood en hoop dat ik ooit levendgemaakt wordt.

[rekcor]

en dat gij uw belijdenis met goede werken zult versieren?

Mooi verwoord van Voetius.

Als er begeerte is om de HEERE te dienen, als men uitziet naar de wedergeboorte, als men weet zonder Christus verloren te liggen en men wil al de van God gegeven genademiddelen gebruiken staat er niets in de weg om geloofsbelijdenis te doen.

Maar als wat jij beschrijft echt het geval is in die persoon, gelooft hij/zij dan op een ware manier?

[DirkM]

Volgende vraag is dan: Kan je op het formulier van de openbare geloofsbelijdenis / de vragen volmondig "ja" zeggen en je vervolgens niet wedergeboren weten, niet gerechtigd om aan te gaan etc? Klopt dan dat "ja" wel?

(Natuurlijk is dit in de praktijk een stuk lastiger, dan komt door de, volgens mij wat onterechte scheiding die is aangebracht tussen waar geloof en wedergeboorte. Geloofsbelijdenis doen houdt niet in dat je zegt dat je wel wil geloven maar niet kan... Het is geen belijdenis van goede intenties, maar belijdenis van je geloof, wat inhoudt dat je gelooft dat Jezus Christus stierf om je te redden. Helaas heb je mensen die geloofsbelijdenis doen uit gewoonte, en anderzijds bij sommigen het idee dat bovenstaande geloven niet genoeg is, er moet nog meer gebeuren. En natuurlijk een groep mensen die uit volle overtuiging hun geloof belijdt, laten we dat niet vergeten)

Probleem is dat wij eerst moeten weten welke vragen beantwoord moeten worden. In onze kerk zijn dat de vragen van Voetius.

Belijdenisvragen van Voetius



1. Verklaart gij dat de leer van onze kerk (welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt) houdt voor de ware en zaligmakende leer, overeenkomende met de Heilige Schriften?
2. Belooft gij dat gij door de genade Gods, in de belijdenis van deze zaligmakende leer standvastig zult blijven, en in haar zult leven en sterven?

3. Belooft gij dat gij overeenkomstig deze heilige leer uw leven altijd godvruchtig, eerbaar en onberispelijk zult inrichten, en dat gij uw belijdenis met goede werken zult versieren?
4. Belooft gij, dat gij u aan de vermaning, terechtwijzing en kerkelijke tucht wilt onderwerpen en onderworpen zult zijn, indien (wat God verhoede) het mocht gebeuren, dat gij u in leer en leven kwaamt te misgaan?

Weet je trouwens dat gelovigen in bijvoorbeeld Baptisten of Pinkster of Evangelische Gemeenten en zo hier op deze vragen ook een volmondig ja op kunnen zeggen ?
Het is dus net hoe je de vraag bedoelde te stellen.
Er wordt niet gesproken over een leer van een bepaalde kerk, maar over de leer dat een mens alleen door Jezus Christus Zijn offer behouden kan en moet worden.
Dat men dan vanuit het geloof daar ook naar wil handelen en zich laat corrigeren.
Maar wees eens eerlijk, hoeveel mensen misgaan zich niet ?
Als je eerlijk bent dan zal je net zoals mij moeten concluderen dat je je in je leven misgaat.
De kern is volgens mij anders, namelijk dat je je laat corrigeren en weer gaat leven zoals God dat van je vraagt.

[huisman]

en dat gij uw belijdenis met goede werken zult versieren?

Mooi verwoord van Voetius.

Als er begeerte is om de HEERE te dienen, als men uitziet naar de wedergeboorte, als men weet zonder Christus verloren te liggen en men wil al de van God gegeven genademiddelen gebruiken staat er niets in de weg om geloofsbelijdenis te doen.

Maar als wat jij beschrijft echt het geval is in die persoon, gelooft hij/zij dan op een ware manier?

Ik wil met deze post ook Marnix beantwoorden. Je kunt heel krampachtig volhouden dat de jongeren levend moeten zijn en zich ook levend moeten weten. Onze D.L. schrijven ook over een categorie mensen die het allemaal niet zeker weten en zich nog niet voor wedergeboren houden. Deze pastorale toon mogen ook de jongeren van ons horen, jongeren die ernst willen maken met Gods roepstem in hun leven.

1-16. Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten. Veel minder behoren voor deze leer van de verwerping verschrikt te worden degenen, die ernstiglijk begeren zich tot God te bekeren, Hem alleen te behagen, en van het lichaam des doods verlost te worden, en nochtans in den weg der godzaligheid en des geloofs zo ver nog niet kunnen komen, als zij wel wilden; aangezien de barmhartige God beloofd heeft dat Hij de rokende vlaswiek niet zal uitblussen, en het gekrookte riet niet zal verbreken. Maar deze leer is met recht schrikkelijk voor degenen, die God en Christus den Zaligmaker niet achtende, zichzelven aan de zorgvuldigheden der wereld en aan de wellusten des vleses geheel hebben overgegeven, zolang zij zich niet met ernst tot God bekeren.

[Tiberius]

Belijdenisvragen van Voetius

1. Verklaart gij dat de leer van onze kerk (welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt) houdt voor de ware en zaligmakende leer, overeenkomende met de Heilige Schriften?

Weet je trouwens dat gelovigen in bijvoorbeeld Baptisten of Pinkster of Evangelische Gemeenten en zo hier op deze vragen ook een volmondig ja op kunnen zeggen ?

Ik denk niet dat er veel kerken zijn die een geloofsleer aan hun catechisanten uitdragen, waarop ook baptisten, pinkstergemeenten of evangelischen ja op kunnen zeggen.
Dat zou me althans zeer tegenvallen.

Verder sluit ik me bij Huisman aan.

[parsifal]

en dat gij uw belijdenis met goede werken zult versieren?

Mooi verwoord van Voetius.

Als er begeerte is om de HEERE te dienen, als men uitziet naar de wedergeboorte, als men weet zonder Christus verloren te liggen en men wil al de van God gegeven genademiddelen gebruiken staat er niets in de weg om geloofsbelijdenis te doen.

Maar als wat jij beschrijft echt het geval is in die persoon, gelooft hij/zij dan op een ware manier?

Ik wil met deze post ook Marnix beantwoorden. Je kunt heel krampachtig volhouden dat de jongeren levend moeten zijn en zich ook levend moeten weten. Onze D.L. schrijven ook over een categorie mensen die het allemaal niet zeker weten en zich nog niet voor wedergeboren houden. Deze pastorale toon mogen ook de jongeren van ons horen, jongeren die ernst willen maken met Gods roepstem in hun leven.

1-16. Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten. Veel minder behoren voor deze leer van de verwerping verschrikt te worden degenen, die ernstiglijk begeren zich tot God te bekeren, Hem alleen te behagen, en van het lichaam des doods verlost te worden, en nochtans in den weg der godzaligheid en des geloofs zo ver nog niet kunnen komen, als zij wel wilden; aangezien de barmhartige God beloofd heeft dat Hij de rokende vlaswiek niet zal uitblussen, en het gekrookte riet niet zal verbreken. Maar deze leer is met recht schrikkelijk voor degenen, die God en Christus den Zaligmaker niet achtende, zichzelven aan de zorgvuldigheden der wereld en aan de wellusten des vleses geheel hebben overgegeven, zolang zij zich niet met ernst tot God bekeren.

Ook kan ik het hier mee eens zijn. Al denk ik dat deze mensen vooral gewezen moeten worden op de grootte van de genade van God en dat juist voor deze mensen ook het Avondmaal bedoeld is ("de middelen gebruiken"). We zijn geen harten kenners inderdaad, maar ik denk dat er sowieso een pastoraal gesprek nodig is als mensen die belijdenis hebben gedaan, de tafel van de Heere uit de weg gaan.

[Ander]

en dat gij uw belijdenis met goede werken zult versieren?

Mooi verwoord van Voetius.

Als er begeerte is om de HEERE te dienen, als men uitziet naar de wedergeboorte, als men weet zonder Christus verloren te liggen en men wil al de van God gegeven genademiddelen gebruiken staat er niets in de weg om geloofsbelijdenis te doen.

Maar als wat jij beschrijft echt het geval is in die persoon, gelooft hij/zij dan op een ware manier?

Ik wil met deze post ook Marnix beantwoorden. Je kunt heel krampachtig volhouden dat de jongeren levend moeten zijn en zich ook levend moeten weten. Onze D.L. schrijven ook over een categorie mensen die het allemaal niet zeker weten en zich nog niet voor wedergeboren houden. Deze pastorale toon mogen ook de jongeren van ons horen, jongeren die ernst willen maken met Gods roepstem in hun leven.

1-16. Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten. Veel minder behoren voor deze leer van de verwerping verschrikt te worden degenen, die ernstiglijk begeren zich tot God te bekeren, Hem alleen te behagen, en van het lichaam des doods verlost te worden, en nochtans in den weg der godzaligheid en des geloofs zo ver nog niet kunnen komen, als zij wel wilden; aangezien de barmhartige God beloofd heeft dat Hij de rokende vlaswiek niet zal uitblussen, en het gekrookte riet niet zal verbreken. Maar deze leer is met recht schrikkelijk voor degenen, die God en Christus den Zaligmaker niet achtende, zichzelven aan de zorgvuldigheden der wereld en aan de wellusten des vleses geheel hebben overgegeven, zolang zij zich niet met ernst tot God bekeren.

Ja, dat is een groep, die ernstig bezig zijn met hun belijdenis en die met goede werken versieren. Maar er is ook een groep, en dat is wellicht toch een negatief gevolg van 'onze manier' van het doen van openbare belijdenis, die het doen omdat er een kind komt, om van catechisatie af te zijn, omdat ze de leeftijd hebben, omdat ze gaan trouwen en noem maar op. Daar moeten we de ogen niet voor sluiten.