Hendrikus schreef:

Gijs83 schreef:

henriët schreef:een (te) volle agenda, waar echt niets in geschrapt kan worden:)

Die van mij is soms ook te vol of eigenlijk nogal eens, omdat ik vaak nogal te precies ben.

vaak nogal te precies, dat is tamelijk redelijk onnauwkeurig als het ware

Hendrikus schreef:

Gijs83 schreef:

henriët schreef:een (te) volle agenda, waar echt niets in geschrapt kan worden:)

Die van mij is soms ook te vol of eigenlijk nogal eens, omdat ik vaak nogal te precies ben.

vaak nogal te precies, dat is tamelijk redelijk onnauwkeurig als het ware

judith schreef:Dat ik hier al heel lang niet meer ben geweest.

Fijn dat je er weer bent! Hoe is 't met je?

dat m'n afd.hoofd dit voorjaar nog zei dat ze ons team een 8 gaf, we waren een heel goed team, maar er waren nog wat verbeterpuntjes...ik geloof dat ik nu weet wat voor puntjes ze bedoeld

...zojuist een overlijdensbericht ontvangen van de moeder van mijn vriendin, en ik geen kans zie om persoonlijk te gaan condoleren.

albion schreef:...zojuist een overlijdensbericht ontvangen van de moeder van mijn vriendin, en ik geen kans zie om persoonlijk te gaan condoleren.

Wonen ze zover weg

Orchidee schreef:

albion schreef:...zojuist een overlijdensbericht ontvangen van de moeder van mijn vriendin, en ik geen kans zie om persoonlijk te gaan condoleren.

Wonen ze zover weg

Condoleance op vrijdagavond (al een afspraak gemaakt waar ik niet onderuit kan en zaterdag is de begrafenis, maar dan heb ik geen vervoer).

Sterkte Albion

Vandaag bij de huisarts geweest vanwege mijn aanhoudende, slepende moeheid.
Moest direct bloed gaan prikken, morgen in de loop van de ochtend, de uitslag.

Aan onze scriba. Hij zou spelen in de trouwdienst van mijn broertje, morgen, samen met zijn zoon, maar is gisteren opgenomen vanwege hartklachten. Gelukkig is er een vervanger geregeld (ook uit onze gemeente!) voor morgen. Dus alles gaat door. (anders had ik Drikus wel gevraagd )

JolandaOudshoorn schreef:Aan onze scriba. Hij zou spelen in de trouwdienst van mijn broertje, morgen, samen met zijn zoon, maar is gisteren opgenomen vanwege hartklachten. Gelukkig is er een vervanger geregeld (ook uit onze gemeente!) voor morgen. Dus alles gaat door. (anders had ik Drikus wel gevraagd )

mooi geregeld

Aan m'n oude buurvrouw bij mij in de straat...ze had eergisteren een ernstige "hypo" van de suiker...ik ben erbij geroepen door de buurman en we dachten echt dat ze zo zou "wegglijden"...ze heeft dit al veel vaker gehad, maar nooit zo erg als deze...
We hebben de huisarts gebeld en die kwam samen met de diabetesverpleegkundige polshoogte nemen...we hadden al zo goed en zo kwaad als dat ging wat lepels jam "gevoerd", en haar wakker proberen te houden, maar toen vroeg de dokter of er honing of limonadesiroop in huis was...dus niet...maar ik had het wel in de koelkast staan, dus gauw gehaald, haar een glas pure limonade laten opdrinken , want ze kon nog wel iets drinken en slikken...en binnen een paar minuten kwam ze helemaal bij, en het eerste wat ze zei...bleeegh wat is dat voor zoets , gelukkig gaat het nu weer wat beter met haar, maar ze zal een paar dagen nodig hebben om weer helemaal op te knappen ( zover als dat mogelijk is natuurlijk),
Je word weer zo bepaald bij de zwak/broosheid van de mens, want er blijft echt niets van je over!
"wat is een mens"
SUIKERZIEKTE: ook en nare "ongrijpbare" ziekte...je kan er ook vaak geen "vat" op krijgen
En wat kan het dan ook verdrietig zijn als er geen kinderen of andere familieleden zijn die je wat kunnen bijstaan...
Ze hebben nooit kinderen mogen krijgen, de rest van de familie die nog leven zijn oud en ook gebrekkig, en nichtjes en neefjes zien ze nooit, maar hebben ze ook erg weinig...
Hier denk ik dus op dit moment aan

aan mijn jongste zusje (31 jaar nog maar) die vandaag gekatheteriseerd is ...
we hopen dat de uitslag mee zal vallen en dat ze zaterdag bij de begrafenis van oma kan zijn.

Orchidee schreef: SUIKERZIEKTE: ook en nare "ongrijpbare" ziekte...je kan er ook vaak geen "vat" op krijgen

Hier ben ik het niet mee eens. Suikerziekte is zeker niet ongrijpbaar en er is bijna geen ziekte waarbij het leven bijna normaal kan worden opgepakt.
Suikerpatiënten met insuline hoeven niet meer zoals vroeger suiker te mijden. Ze moeten alleen weten op welke momenten wat bijgespoten moet worden.
Dat het met name voor pubers een belasting is kan ik voorstellen, maar dan meer het steeds geconfronteerd worden met je medicatie.
Dat je er geen vat op kunt krijgen ben ik het ook niet mee eens. Wanneer iemand goed is ingesteld kan het tientallen jaren achtereen goed gaan.
Wanneer iemand dus een hypo krijgt is er óf teveel gespoten, of te weinig gegeten (wat meestal de oorzaak is). Een ontsteking of koorts hebben we invloed, maar dan gaat de suiker omhoog omdat de insuline dan minder goed verwerkt wordt. Een hypo ligt bijna altijd aan te weinig eten i.c.m. teveel spuiten. En zeker als ze dit vaker heeft gehad blijkt dat ze niet goed is ingesteld.

Dat dit veel impact op je heeft kan ik me wel goed voorstellen. Iemand zo aantreffen is zeker niet fijn. Misschien één troost: iemand overlijdt bijna nooit aan een hypo. Iemand raakt buiten westen, soms zelfs tot een coma, maar meestal is er genoeg tijd en genoeg middelen iemand weer bij te krijgen.

Aan vanmiddag, onverwachts bezoek van m'n jongste zusje met man en kinderen. En m'n zusje heeft de was nog gevouwen voor me. Ik kwam thuis van m'n werk toen ze er waren. Heerlijk.

vlinder schreef:

Orchidee schreef: SUIKERZIEKTE: ook en nare "ongrijpbare" ziekte...je kan er ook vaak geen "vat" op krijgen

Hier ben ik het niet mee eens. Suikerziekte is zeker niet ongrijpbaar en er is bijna geen ziekte waarbij het leven bijna normaal kan worden opgepakt.
Suikerpatiënten met insuline hoeven niet meer zoals vroeger suiker te mijden. Ze moeten alleen weten op welke momenten wat bijgespoten moet worden.
Dat het met name voor pubers een belasting is kan ik voorstellen, maar dan meer het steeds geconfronteerd worden met je medicatie.
Dat je er geen vat op kunt krijgen ben ik het ook niet mee eens. Wanneer iemand goed is ingesteld kan het tientallen jaren achtereen goed gaan.
Wanneer iemand dus een hypo krijgt is er óf teveel gespoten, of te weinig gegeten (wat meestal de oorzaak is). Een ontsteking of koorts hebben we invloed, maar dan gaat de suiker omhoog omdat de insuline dan minder goed verwerkt wordt. Een hypo ligt bijna altijd aan te weinig eten i.c.m. teveel spuiten. En zeker als ze dit vaker heeft gehad blijkt dat ze niet goed is ingesteld.

Dat dit veel impact op je heeft kan ik me wel goed voorstellen. Iemand zo aantreffen is zeker niet fijn. Misschien één troost: iemand overlijdt bijna nooit aan een hypo. Iemand raakt buiten westen, soms zelfs tot een coma, maar meestal is er genoeg tijd en genoeg middelen iemand weer bij te krijgen.

En hier ben ik het niet mee eens, mijn eerste man heeft verscheidene malen in het ziekenhuis gelegen om beter ingesteld te worden, het heeft niet mogen baten,hij had regelmatig hypo,s en is er aan overleden. Ook mijn moeder overleed indirect aan de gevolgen.