Aan m'n oude buurvrouw bij mij in de straat...ze had eergisteren een ernstige "hypo" van de suiker...ik ben erbij geroepen door de buurman en we dachten echt dat ze zo zou "wegglijden"...ze heeft dit al veel vaker gehad, maar nooit zo erg als deze...
We hebben de huisarts gebeld en die kwam samen met de diabetesverpleegkundige polshoogte nemen...we hadden al zo goed en zo kwaad als dat ging wat lepels jam "gevoerd", en haar wakker proberen te houden, maar toen vroeg de dokter of er honing of limonadesiroop in huis was...dus niet...maar ik had het wel in de koelkast staan, dus gauw gehaald, haar een glas pure limonade laten opdrinken

, want ze kon nog wel iets drinken en slikken...en binnen een paar minuten kwam ze helemaal bij, en het eerste wat ze zei...bleeegh wat is dat voor zoets

, gelukkig gaat het nu weer wat beter met haar, maar ze zal een paar dagen nodig hebben om weer helemaal op te knappen ( zover als dat mogelijk is natuurlijk),
Je word weer zo bepaald bij de zwak/broosheid van de mens, want er blijft echt niets van je over!
"wat is een mens"
SUIKERZIEKTE: ook en nare "ongrijpbare" ziekte...je kan er ook vaak geen "vat" op krijgen
En wat kan het dan ook verdrietig zijn als er geen kinderen of andere familieleden zijn die je wat kunnen bijstaan...
Ze hebben nooit kinderen mogen krijgen, de rest van de familie die nog leven zijn oud en ook gebrekkig, en nichtjes en neefjes zien ze nooit, maar hebben ze ook erg weinig...
Hier denk ik dus op dit moment aan
