Willem schreef:theoloog schreef:Afgelopen zondag gesproken over Gods openbaring in de Schriften en door Zijn Geest. Het samen met alle heiligen is daar sleutel (Efeze 3:18). Wij zien zelf maar zo'n ontzettend klein stukje van die grote diamant van Gods liefde. Samen met alle heiligen kan ik pas de lengte en breedte en hoogte en diepte van de liefde van Christus kennen die het verstand te boven gaat, zodat wij vervuld worden met al Gods volheid.
Blijf dus niet alleen staan bij dat wat jij van God hebt gezien of ervaren, maar luister naar allen die onze Heere Jezus Christus liefhebben. God is zoveel grote dan wij kunnen bevatten. God zoveel mooier, veelkleuriger, liefdevoller, heiliger, genadiger, rechtvaardiger, barmhartiger. God past niet in onze dogma's, God past niet in één kerk of denominatie. God wordt met zoveel verschillende vormen gediend. Durf je daarvan te genieten? Of is jouw God misschien te klein?
Tot slot nog even het onbijbelse in je posting. Zie het vetgedrukte gedeelte. De Schrift is de norm en toetsingskader. Niet "allen die onze Heere Jezus Christus liefhebben". Hoe kom je erbij? Nog afgezien van onze onmogelijkheid om het kaf van het koren te scheiden is niet bepalend wat gelovigen wel of niet zeggen.
De laatste alinea is verder ongegrijpelijk. Wat beoog je hier nu mee? Wat suggereer je nu? Neem nu eens de laatste zin: "Of is jouw God mischien te klein?" Er is maar 1 God. De Almachtige. Alle andere goden zijn afgoden. Hoe kan jij dan spreken over jouw god met een hoofdletter?
De vraag in het tekstgedeelte was: hoe leren we de lengte en breedte en hoogte en diepte kennen van de liefde van Christus. De manier waarop dit gebeurd is zegt Paulus: samen met alle heiligen. Je hebt gelijk als je zegt dat de Schrift het toetsingskader is. Maar het is nog niet onbijbels om naar andere christenen te luisteren om meer over God te weten te komen. Hoe kom je erbij? (

) Als het gaat om het kaf van het koren te scheiden, geeft God overigens nog steeds de gave van onderscheid aan Zijn gemeente. Dus die mogelijkheid heeft de gemeente wel degelijk.
De vraag in dit gedeelte is niet: hoe wordt ik zalig(rechtvaardigmaking en wedergeboorte)? De vraag is hoe groei in (relatie)kennis van Christus(heiligmaking).
Wat ik in de laatste alinea bedoelde te zeggen is, dat ik en velen met mij vaak een beeld van God hebben. Dat beeld is bepaald door wat we weten vanuit de Bijbel, dat beeld is bepaald door ons 'geestelijke' nest waar we uit komen en als laatste nog eens door wat we allemaal met God hebben meegemaakt. Op dat laatste wijst Marnix in zijn posting. Die verschillen kom je in de Bijbel steeds tegen. Ons beeld van God wordt completer als we inderdaad ook naar andere christenen luisteren. Neem bijvoorbeeld, zoals Joannah het benoemd, de vervolgde kerk. Wij hebben hen nodig om meer te verstaan van het NT. Daar waren immers bijna alleen vervolgde christenen.
Dat alles heb ik op een 'ketterse' manier gezegd met: jouw God. Je moet natuurlijk wel de bedoeling volgen. Ik druk me hier nu eens expres 'ongelukkig' uit. Deze zin roept hopelijk inderdaad die vraag uit: hé, er is toch maar één God? En God is toch is niet alleen van mij?
Overigens gebeurt dit heel vaak in preken en meditaties. Ik wil wat dat betreft graag nog wel een boom met je opzetten over homiletiek. Even voor hen die niet weten wat dit is. Het is de kunst/vaardigheid om de boodschap ook bij de hoorders te brengen.